บทที่ 9 เพื่อนเธอเท เลยต้องเซมาดูแล

บทที่ 5

เพื่อนเธอเท เลยต้องเซมาดูแล

โอ้ยยย 

"ไอ้ไม้โท/ไม้โท" 

หลังจากเสียงร้องของผม ทุกคนหยุดการกระทำทุกอย่างแล้วหันมามองผม ที่มีพี่บอสล้มทับอยู่ ผมร้องเสียงหลงจากอาการเจ็บที่ข้อมือด้านซ้าย เพราะข้อมือของผม มันดันไปฟาดกับขอบโต๊ะก่อนที่จะผมจะล้มลงบนพื้น เจ็บชะมัดเลยครับ 

"มึงเป็นไงบ้าง" ไอ้คณิตพุ่งเข้ามา พยุงตัวผมขึ้นจากพื้น 

"ปวดข้อมือ" ผมบอกเพื่อนออกไป เจ็บจนขยับไม่ได้เลยครับ 

"เห้ยยย ไอ้ไม้โทกูขอโทษน่ะเว้ยยย" พี่บอสพูดออกมาพร้อมกับเดินเข้ามาขยับตัวผมไปมา 

"เห้ยย พี่ผมไม่เป็นอะไรครับ" ผมบอกออกไป เพราะรู้ดีว่าพี่เขาคงไม่ได้ตั้งใจที่จะชนผมให้ล้มลงไปหรอก 

"หัวมึงกระแทกพื้นไหม" ไอ้หล่อที่แทรกตัวเข้ามาดูที่หัวผม ต้องบอกว่าระยะของใบหน้ามันกับ ใกล้กันมาก จนจมูกมันจะดมหัวผมได้อยู่แล้ว หรือโดนไปแล้วว่ะ

"ไม่ ไม่กระแทก มึงถอยออกไปก่อน" ผมขยับตัวออกจากมันเพื่อทิ้งระยะห่าง เพราะว่าตอนนี้ทั้งสองคณะกำลังมองที่ผมกับมันสลับกันไปมา 

"รีบพามันไปโรงพยาบาลก่อนดีกว่าไหมพี่" คนที่พูดเปลี่ยนเรื่องน่าจะชื่อ มาร์ช ถ้าผมจำไม่ผิด 

"เออ ใช่ๆๆ ไปโรงพยาบาลกันก่อนดีกว่า"  ฉันท์ เลยสมทบมาร์ช 

โรงพยาบาล 

"ต้องใส่เฝือกอ่อนที่ข้อมือแบบนี้ สักเดือนน่ะครับ แล้วหมอจะนัดดูอีกทีเสาร์หน้านี้นะครับ" ผมที่นั่งฟังหมอพูดด้วยอาการเซ็งๆ จากการที่ผมต้องใส่เฝือกอ่อนเป็นเดือนเลยครับ ไอ้เพื่อนตัวดีอย่างคณิตได้แต่ตบไหลผมเบาๆ 

"เป็นไงว่ะมึง" ฉันท์ที่ยืนรอผมกับคณิตอยู่ด้านนอก ถามขึ้นมา 

"เออ กูไม่เป็นไรหรอก" 

"ไม่เป็นไรก็เหี้ยแหละกระดูกร้าวเลยไอ้สัส" คณิตสวนผมขึ้นมา 

"แล้วเดี๋ยวน่ะ มึงมาเป็นเพื่อนกู กูพอจะเข้าใจได้ แต่ว่ามึงมาทำเหี้ยไรครับ" คณิตหันไปถามไอ้หล่อที่มันขอติดรถมาด้วย ตั้งแต่มหาลัยจนถึงโรงพยาบาลโดยมันให้เหตุผลว่ามันจะมาดูเพื่อนมัน แต่จนตอนนี้มันก็ยังยืนอยู่หน้าห้องผม 

"เออ คือ" ไอ้หล่อข้างตัวผมมันมองไปที่ไอ้ฉันท์ เพื่อหาตัวช่วย

"อ้อ มันไปหาเพื่อนมันมาแล้ว แล้วจะขอติดรถกลับไง แต่ว่าไอ้เปามารอรับแล้วใช่ป่ะ มึงก็ไปดิ" ไอ้ฉันท์พูดรัวๆ ก่อนที่จะดันหลังไอ้หล่อให้เดินออกไป 

"กลับไปนอนบ้านไหมมึง" ไอ้คณิตเสนอเพราะผมเองก็คงทำอะไรไม่ถนัด สักเท่าไหร่

"แดะโทรหาไม้เอกกับไม้ตรี ให้แวะมานอนคอนโด" ผมบอกมันว่าจะให้พี่กับน้องมานอนเป็นเพื่อน 

"แล้วพี่กับน้องมึงว่าไง" คณิตถามถึงคนที่ผมเอ่ยชื่อ

"ยังไม่ได้บอกเลยว่ะ" ผมมีพี่ชายฝาแฝดชื่อไม้เอก ส่วนน้องชายฝาแฝดชื่อไม้ตรี

"โทรดิว่ะ" ผมกดโทรศัพท์โทรหาแฝดที่ตอนนี้น่าจะกำลังพากันกลับบ้าน 

แล้วก็ไม่ผิดจากที่คาดเลยครับ เป็นอย่างที่คิดเอาไว้หมด เพราะว่าไอ้สองแฝดตัวดี ดันบอกผมว่าไม่ว่าง ผมเลยบอกมันว่าเกิดอะไรขึ้น มันเลยบอกว่าจะให้กลับไปนอนบ้าน สำหรับผม การกลับไปนอนบ้านหรือนอนคอนโดไม่ใช่ประเด็นหลัก

แต่ว่าผมมีกิจกรรมกับเรียนหนัก ถ้ากลับไปนอนบ้านก็จะทำให้ผม มาเรียนในตอนเช้าสายได้ นั้นเลยเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงเลือกที่จะนอนคอนโด ต่างจากแฝดทั้งสองที่แทบจะไม่มีกิจกรรมอะไรแบบผม มันเลยสามารถกลับมานอนบ้านได้ แถมยังได้นอนอ้อนแม่กันได้สบายๆ เลยครับ 

"พวกแมร่งบอกจะมารับ แล้วจะกลับนอนบ้านว่ะ" ผมหันไปบอก คณิตและฉันท์ที่ยืนรอฟังคำตแบจทกที่บ้านเป็นเพื่อผมม

"งั้นพวกกูรอแฝดมึงมารับเป็นเพื่อนแล้วกัน" ผมพยักหน้ารับ ที่พวกมันจะรอแฝดเป็นเพื่อนผม 

"โท เป็นไงบ้างว่ะ" 

"ตรีอย่าเวอร์น่ะ" ผมบอกแฝดน้องที่แทบจะวิ่งมาจับแขนข้างซ้าย ที่ยังเจ็บมากอยู่

"โท แม่รออยู่จะไปเลยไม รึมึงจะแวะไหนก่อน" 

"ไม่แวะแล้วเอก วันนี้กูโคตรหนื่อยเลย พวกมึงแมร่งก็มานอนคอนโดเป็นเพื่อนกูหน่อยก็ไม่ได้" ผมบอกแฝดพี่ก่อนที่ตรีจะเปิดประตูรถให้ผมขึ้นไป 

"เออๆๆ" เอกรับคำผม ก่อนที่มันจะขับรถตรงไปยังบ้านของพวกเรา บ้านผมมีเราสามคนเป็นลูกชายสุดรักสุดห่วงของคุณนายไหม วรรณฤดี ที่โคตรจะหวงลูกชายทั้งสามคนเอามากๆเลยครับ

"โทเป็นไงบ้างลูก" เสียงหวานมาก่อนตัวของคุณนายไหมที่เดินตรงมาหาผม 

"ไม่เป็นไรครับ แต่โทอยากนอนคอนโดอะ แม่ให้เอกกับตรีไปนอนเป็นเพื่อนได้ไหม" ผมอ้อนแม่ ด้วยการกอด นั้นทำให้แม่มองสองแฝดที่ติดบ้านมาก อย่างถามความคิดเห็น

"ตรีไม่เอาน่ะแม่ ตรีจะอยู่ช่วยแม่ ทำขนมที่ร้าน" นั้นคือเหตุผลที่ตรีไม่ยอมไปอยู่กับผม 

"เอกก็อยากกินข้าวฝีแม่" เหตุผลแย่มากไอ้แฝดพี่ 

"งั้นโทก็นอนบ้านไหมจ๊ะ" แม่ยื่นข้อเสนอใหม่มาให้กับผม 

"ไม่เอาอ่ะแม่ เดี๋ยวโทให้เพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ โทไม่อยากไปเรียนสายอ่า" ผมเอามือกอดเอวคนเป็นแม่เอาไว้ 

"ตามใจจ๊ะ งั้นวันนี้ขึ้นไปพักก่อนน่ะ" แม่ผลักผมขึ้นไปอาบน้ำ พักผ่อน ผมนั่งลงเตียงก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูการแจ้งเตือนข้อความเข้ามา จากคนที่ผมพึ่งจะรู้จักมัน 

1 การแจ้งเตือนจาก warm steam Trinaphat

มึงไม่รับกูเป็นเพื่อนสักทีวะ

Puritat Siriwanich

ทำไมกูต้องรับ กูไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับมึงสักหน่อย

warm steam Trinapha

งั้นมึงอยากเป็นอะไรวะ

Puritat Siriwanich

กูไม่อยากเป็นอะไรทั้งนั้นแหละ แล้วมึงทักกูมามีไร

warm steam Trinapha

มือมึงเป็นไงบ้าง

Puritat Siriwanich

เป็นตอนที่ต้องมาพิมพ์มือเดียวคุยกับมึงเนี่ยแหละ

warm steam Trinapha

เอออ...ว่ะกูลืม กูขอโทษ ถ้างั้นมึงพักเถอะ

Puritat Siriwanich

เออ

warm steam Trinapha

มึงพักเยอะๆๆ น่ะกูเป็นห่วง

ตึกๆๆ เสี่ยงอัตราการเต้นของหัวใจของผมที่มันทั้งเต้นเร็วและแรงเพียงเพราะเห็นว่าอีกคนพิมพ์คำว่าเป็นห่วง 

วันนี้ผมถูกให้หยุดพัก ที่คอนโดส่วนไอ้เพื่อนตัวดีที่บอกว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนผม ปานนี้ผมก็ยังไม่เห็นเงาหัวไอ้ฉันท์ เลยแม้แต่น้อยครับ ส่วนคนอื่นถูกอาจารย์เรียกพบเพราะสร้างความเสียหาย และทำให้มหาลัยเสื่อมเสียชื่อเสียง เลยทำให้วันนี้มีแค่ไอ้ฉันท์คนเดียวที่ว่าง 

ไลน์ 

Chanth 

โท กูนัดน้องคุยเรื่องการแสดงดาวเดือนอ่ะมึง 

ผมที่เห็นข้อความจากเพื่อนแล้วจากจะตบให้หัวคว่ำไปเลยครับ กูอุตส่าห์ไล่ให้เอกกับตรีกลับบ้านไป เพราะคิดว่าอีกไม่นานมันก็คงมาแล้วดูมันทำครับ 

Maito

กูว่าแล้ว เออๆๆ แล้วมึงจะมาตอนไหนกูหิว เดี๋ยวลงไปซื้อข้าวมาไว้ให้ 

Chanth

มึงไม่ต้องลงไปซื้อ แดะกูให้เพื่อนซื้อไปให้ 

Maito

ไม่เอากูเกรงใจ อีกอย่างแขนกูเจ็บ กูไม่ได้เจ็บขาสักหน่อย 

Chanth

ไม่ทันแล้วมั้ง