บทที่ 8 ร้านข้าวเป็นเหตุ 2

บทที่ 4 

ร้านข้าวเป็นเหตุ

"เออๆๆ" ผมรับคำก่อนที่จะกดเข้าโปรไฟล์ของคนที่มาไลด์คอมเม้นผม ก่อนที่จะกดเพิ่มเพื่อนไป เหลือแค่รอให้คนตัวบางรับผมเป็นเพื่อน ก็แค่เท่านั้น 

ทางด้านไม้โท 

ติ้ง 

1 การแจ้งเตือน 

warm steam Trinaphat ต้องการเป็นเพื่อนกับคุณ 

ผมที่เห็นว่าไอ้คนหน้าหล่อเพิ่มเพื่อนเขามา แต่ผมเลือกทที่จะปัดออกไป ไม่ได้กดเพิ่มเพื่อนแต่อย่างใด แล้วหันมาสนใจ กับการเรียนเหมือนเดิม 

เฮ้อออ 

"จบเวิร์คช็อปในวันนี้แล้วน่ะครับ นักศึกษาเอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมาทำกันต่อ เลิกคลาสได้ครับ" 

"ขอบคุณคร้าบบบบ" เสียงพวกเขาประสานเสียงกันขอบคุณอาจารย์ที่มาช่วยพวกเราเวิร์คช็อปเครื่องในวันนี้ อาจารย์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะเดินออกจากช็อปไป 

"ไปกันเลยไหมไม้โท น้องโทรตามแล้ว" ไอ้ฉันท์เดือนคณะปีที่แล้วรีบลุกขึ้นเพราะไลน์มันเด้งมาสักพักแล้ว 

"เออๆๆ มึงจะรีบอะไรขนาดนั้นว่ะ" ผมบ่นมันไม่จริงจังนัก 

"เหี้ยยยย น้องแมร่ง บอกว่ามันโดนพี่เลี้ยงเลี้ยงของกองกิจดุจะแย่แล้ว" มันว่าแล้วรีบเดินไปยังอาคารกิจการนักศึกษาที่กำลังมีดาวเดือนจากทุกคณะมาร่วมกัน 

ผมกับมันมาถึงตึกกิจการก็เจอรุ่นพี่ปีสาม กำลังดุดาวเดือนที่แค่เต้นเพลงมาร์ชของมหาลัยก็ยังไม่พร้อมกันเสียงดัง มีดาวบางคนเริ่มที่จะมีน้ำใสใสไหลออกมาจากตาแล้วด้วยซ้ำ  ผมมองภาพนั้นอย่างสงสารและเห็นใจ เพราะนี่ก็สองทุ่มกว่าๆ แล้ว เด็กๆ ก็คงจะล้าไปหมดแล้วด้วย 

"แหมๆๆ พี่ๆ ก็" ฉันท์ที่เห็นท่าไม่ดีเดินเข้าไปหารุ่นพี่ดาวเดือนของมัน 

"น้องคงเหนื่อยแล้วแหละพี่" อาจจะเพราะหน้าตาหล่อ บวกกับความเป็นคนอัธยาศัยดีของมันล่ะมั้งครับ ถึงทำให้อดีตดาวมหาลัย ยอมลดความโมโหลงอย่างเห็นได้ชัด ร้ายจริงๆ เลยเพื่อนผมคนนี้

"มาก็ช้า แล้วยังมาใจดีอีกน่ะฉันท์" อดีตดาวมหาลัยปีสามพูดขึ้นมา ถ้าผมจำไม่ผิด พี่ผู้หญิงคนนี้น่าจะชื่อน้ำฟ้า 

"แหมมม พี่ฟ้าก็เป็นคนสวยแล้วต้องเป็นคนใจดีด้วยดิพี่" ฉันท์หยอดคำหวานใส่พี่น้ำฟ้าเพื่อช่วยน้องๆ ที่เริ่มจะร้องไห้กันหมดแล้วครับ 

"นั้นดิพี่สวยแล้วมันต้องใจดีด้วย" เสียงทุ้มนุ่มที่เมื่อเช้า ผมได้ยินมาแล้วรอบหนึ่งดังอยู่ข้างหลังผม นั้นทำให้ผมต้องหันไปมองเด็กเกษตรช็อปแดงที่มากันครบแก๊ง ผมลืมไปได้ไงน่ะครับ ที่ว่าคนคนนี้เป็นเดือนมหาลัยรุ่นผม มันต้องมาดูน้องเหมือนกัน 

"เจอกันอีกแล้วน่ะ" มันก้มลงมากระซิบข้างหูผม 

ผมเดินถอยออกมาจากใบหน้าหล่อที่เข้ามาใกล้ผม ยิ่งมองใกล้ๆ ยิ่งหล่อจะบอกว่าเป็นใบหน้าฟ้าประทานก็ว่าได้เลยครับ ผมไม่อยากตอบโต้อะไรคนหล่อในตอนนี้ 

"กูไปรอมึงที่ร้านข้าวข้างหน้าน่ะ หิวแล้ว" ผมหันไปบอกกับฉันท์แล้วเดินสวนคนที่กำลังเดินไปหาฉันท์ 

"เพื่อนมึงแมร่งใจร้ายชะมัด" ไออุ่นเดินเข้าไปพูดกับฉันท์ที่กำลังคุยกับน้องๆ

"มันก็เป็นแบบนั้นมาตั้งแต่กูรู้จักมันแล้วน่ะ" ฉันท์หันไปบอกกับคนที่เอาแต่มองเพื่อนของเขา 

"มึงจะบอกกูว่าปกติมันก็ทำหน้าเป็นแมวหยิ่งแบบนี้เหรอว่ะ" ไออุ่นหันไปบอกฉันท์ ที่ยิ้มกับการเรียกเพื่อนของเขาว่าเป็นแมวหยิ่ง

"มันได้ยิน มึงจะเจอของหนักเอา" ฉันท์เตือนกลุ่มเพื่อนที่ เขารู้จักมาพร้อมๆ กับที่อเล็กซ์รู้จัก 

"หึ" ไออุ่นหัวเราะในลำคอ อย่างคนอารมณ์ดี 

"กูไปรอที่ร้านข้าว แล้วจะเฝ้าแมวให้น่ะเพื่อน" อั่งเปาตบไหล่ไออุ่นสองสามที ก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป ไออุ่นได้แต่ส่ายหัวให้กับความกวนประสาทของเพื่อนๆ 

อั่งเปาเห็นว่าไม้โทนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่คนเดียวกำลังจะเดินเข้าไปทัก แต่ก็ต้องหยุดชะงักคำทักทายของเข้าเอาไว้ เมื่อเห็นว่าเด็กวิศวะเดินเข้ามาหาเพื่อน พวกพีเดินเข้ามาหาเพื่อน ที่ไลน์ตามให้มาอยู่เป็นเพื่อน

"นี่มึงจะทำไรเพื่อนกู" ไอ้พีมันถามเด็กเกษตรที่เดินตามผมมาตอนไหนกันนะ เวรแล้วไอ้โทเอ้ยยย  

"กูก็ยังไม่ได้ทำไรนิ แค่เดินมาทางเดียวกัน" อั่งเปามันจงใจกวนตีนไอ้พี ผมได้แต่ถอดหายใจกับพวกมันสองคน

"มึงกวนตีนกูเหรอ" ไอ้พีมันกระชากเสื้ออั่งเปาเข้ามาถาม

"ถ้ากูกวนตีนแล้วมึงจะทำไมว่ะ" 

พลัก โครม 

อั่งเปาพูดจบไอ้พีก็ประเคนหมัดใส่หน้าเด็กเกษตรทันที เวรแล้วครับ ไอ้พวกนี้มีเรื่องกันหน้าตึกกิจ 

"เห้ยยย มึง" แล้วหลังจากนั้นก็เกิดตะลุมบอนกันของทั้งสองคณะ  ผมพยายามดึงแขนพีออกจากตัวของอั่งเปา เพราะตอนนี้ไอ้พีนั่งค่อมแล้วซัดหน้าของอั่งเปา แบบไม่ยั้ง เหี้ยยย เอยคืนอธิการมาเห็นได้ดดนไล่ออกกันหมดนี้แน่

"พี กูบอกให้พอ" ไอ้พี ชะงักมือเล็กน้อย แต่ยังไม่ทันจะได้คุยอะไรกัน ไอ้อาร์มก็ประทานตีนใส่ใบหน้าหล่อๆของไอ้พีขึ้นมาซะก่อน 

"เหี้ยไรกัน กูบอกให้หยุดไง" เสียงดังคำรามของใครบางคน ทำให้พวกเขาทุกคนต้องหยุดชะงัก 

"พี่ไทเป" อาร์เธอร์เรียกชายหนุ่มรุ่นพี่ ที่ควบตำแหน่งแฟนมัน และเป็นพี่รหัสของผมขึ้นมาเบาๆ 

"ตัวเล็กเรื่องเหี้ยไรกันครับ" ไทเปเดินเข้าไปจับหน้าแฟนตัวแสบที่ไลน์มาบอก เขาว่าจะมาหาเพื่อน ที่กองกิจการนักศึกษา ไทเปเลยต้องตามมารับ 

ไออุ่นที่ตามมาพร้อมกับฉันท์ได้แต่ยืนมองสภาพร้าน ที่ถูกถล่มจนและไม่ต่างจากโจ๊ก แล้วไหนจะสภาพของเพื่อนพวกเขา ที่ใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผล 

"ก็มันหาเรื่องพีก่อน" อาร์เธอร์รีบบอกแฟนตัวเอง

"เพื่อนมึงเริ่มก่อนเห็นๆ" อั่งเปาเองก็ไม่อยากจะยอมรับผิดคนเดียว เรื่องอะไรละก็ไอ้คนขี้แพ้นั้นต่อยเขาก่อน 

"มีเรื่องเหี้ยไรกัน" ไม้โทได้แต่ตบหน้าผากตัวเอง เพราะเสียงที่ดังเข้ามาเป็นเสียงของรุ่นพี่เกษตรทีี่ผ่านมาพอดี วันนี้มันวันซวยอะไรกันครับเนี่ย รุ่นเล็กยังเคลีย ไม่จบรุ่นใหญ่ดันตามมาอีก 

"รุ่นน้องก็น่าจะสันดานเหมือนรุ่นพี่ล่ะมั้ง" 

"มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไง ไอ้ปรัชญ์" 

"กูก็หมายความอย่างที่พูดนั่นแหละไอ้ฐาน รุ่นพี่มันเหี้ยยังไง รุ่นน้องก็คงเหี้ยไม่ต่างกัน" เวร เวรกรรมแล้ว ไม้โทได้แต่นึกในใจ รุ่นเล็กเพิ่งจะซัดกันไปรุ่นใหญ่ เตรียมจะเปิดอีกรอบ หัวไอ้ไม้โทจะปวด 

"แล้วพวกมึงจะเอาไงว่ะ" 

"เอามึงได้ป่ะละไอ้เซนส์" เสียงพี่บอสพูดอย่างกวนตีนเลยครับ และนั่นแหละครับสิ้นประโยคนั้นก็กลายเป็นว่าพี่บอสถูกพี่เซนส์ประเคนหมัดใส่หน้าจนล้มมาชนผมที่ยืนอยู่ข้างๆ และเหมือนความซวยของวันนี้จะตกมาอยู่ที่ผมเต็มๆ เพราะอะไรน่ะเหรอครับ เพราะว่าผมดันล้มลงผิดท่า แขนเลยไปกระแทกเข้ากับพื้นอย่างจัง 

โอ้ยยยย 

"เชี่ย!!!! ไอ้ไม้โท/ไม้โท!!!" 

โปรดติดตามตอนต่อไป

ช่องทางการติดต่อไรต์

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่