บทที่ 4 โชคชะตา 2

"สวัสดีนักศึกษา" อาจารย์เดินเข้ามาพร้อมกับกล่าวทักทายนักศึกษาภายในห้องเรื่อง

"ทยอยกันออกมาเอาชีทเรียนไปค่ะ น่าแปลกมากเลยนะเนี่ย ที่จะได้เห็นทั้งสองคณะมานั่งเรียนด้วยกันแบบนี้" อาจารย์วัยกลางคน พูดแซวนักศึกษาทั้งสองคณะที่พร้อมจะห้ำหั่นกันตลอดเวลาแต่วันนี้กลับมาเรียนรวมกันได้ ไม้โทได้แต่เซ็งกับคำทักของอาจารย์ ที่ดูไม่ออกจริงๆ หรืออาจารย์แกล้งทำเป็นไม่เห็นกันแน่ว่า เขากำลังกดเพื่อนไม่ให้ลุกไปมีเรื่องกับอีกฝั่ง 

"เลิกคลาสค่ะ" การเรียนที่โคตรน่าอึดอัด ได้จบลงสักทีครับ เพราะไอ้สองคนนี้เอาแต่มองหน้ากัน สลับไปมาอยู่อย่างนั้น จนทำให้คนที่นั่งข้างๆ อย่างไม้โทเห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด 

"เลิกเรียนแล้วเลิกทำหน้างั้นสักทีเดี๋ยวกูพาไปเลี้ยงข้าวน่ะ" ฉันท์พูดกับเพื่อนที่เอาแต่ทำหน้าโหด อยากจะเข้าไปกระชากพวกนั้นเข้ามาต่อยสักหมัดให้หายแค้นใจ 

"พีเก็บของกูหิวข้าวแล้ว" ผมหันไปสั่งเพื่อที่เอาแต่จ้องหน้าอีกฝ่ายไม่เลิก

"พี อย่าให้พูดเป็นรอบที่สองน่ะ" ผมหันไปพูดกับมันเสียงแข็งกว่ารอบแรก

"เออๆๆ ไปก็ไป แมร่งมึงก็ดุกูสัส" พีมันหันมาบอกผมด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด กับการที่ผมเอาแต่บังคับมัน 

"มึงทำตัวอึน ในแบบของมึงไปได้เหรอวะ จะมาดุกูทำไมนักหนาห๊ะ " พีมันพูดไปเก็บของไป ในขณะเด็กเกษตรกำลังจเดินผ่านพวกเราออกไปนอกห้องเรียน แล้วทำไมตต้องมาทางนี้ด้วยพ่อคุณ ประตูเยอะแยะ!!!

"กูก็ไม่ได้อยากดุมึงเลยพี แต่ดูมึงดิพูดแมร่งไม่อยากจะฟัง" 

"หึ ทำตัวเหมือนเด็ก" ปึง!!!!! 

พีมันทุบโต๊ะอย่างแรง ทันที ที่แฟนใหม่มุกว่ามันเหมือนเด็ก และเพราะเสียงดังที่เกิดขึ้นทำให้ตอนนี้พวกทั้งสองกลุ่มกำลังยืนประจันหน้ากัน  ภาพในหัวของคนอื่นในตอนนี้คง ไม่ต่างอะไรกับนักเลงหัวไม้สองกลุ่มกำลังจะตีกัน ผมได้แต่ถอนหายใจกับการที่ ผมต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้อีกแล้ว 

นักเรียนรวมคราสคนอื่นๆ เริ่มทยอยออกจากห้องเรียนเพื่อหลบการมีเรื่องกัน ของทั้งสองคณะ ภาพเมื่อปีก่อน แล่นเข้ามาในหัวของผมทันที  

"มึงว่าใคร ว่ะไอ้สัส" ไอ้พีถามแฟนใหม่ของมุกขึ้นมา 

"พูดกับมึงนั่นแหละ ไอ้ขี้เหร่" เด็กเกษตรคนนั้น ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เพื่อกวนตีนเพื่อนผม 

"ไอ้เปา!!!" ไอ้หล่อในตอนนั้น ที่เห็นว่าเพื่อนของมัน กำลังถูกเพื่อนของผมกระชากคอเสื้อ เรียกชื่อเพื่อนตัวเองขึ้นมาเสียงดัง พร้อมกับมือที่ไวกว่าแสง ที่จับเข้ากับข้อมือของไอ้พี

"ผมว่าคุณปล่อยมือจากเพื่อนผมดีกว่าครับ" ไอ้หล่อที่ผมเอง ก็ไม่รู้ว่ามันชื่ออะไรพูดกับไอ้พีขึ้นมา 

"ไอ้เล็กซ์ กูว่ามึงพาพวกมันออกไปเหอะ" ฉันท์ที่น่าจะรู้จักกับพวกนี้ บอกกับหนุ่มลูกครึ่ง ที่ยืนอยู่ข้างแฟนใหม่มุก ให้ออกจากห้องเรียนไปก่อน ที่จะมีเรื่องกัน 

"เออๆๆ" ไอ้ฝรั่งนั้นรับคำเพื่อนผม   

"กูไม่ไป ทำไมกูต้องออกไปก่อนว่ะ ก็ให้พวกแมร่งออกไปก่อนสิวะ" ก็เพราะพวกมึงขวางพวกกูอยู่ไง ผมได้แต่ก่นด่ามันในใจ 

"ปล่อยเขาพี ก่อนที่กูจะหมดความอดทน ทุ่มพวกมึงลงพื้นทั้งคู่" ผมพูดกับเพื่อนตัวเองอย่างใจเย็น และถ้าพวกแมร่งยังไม่ฟังผมอีก ผมจะใช้เทคอนโดที่เรียนมาจนได้สายดำทุ่มพวกมันลงพื้น

"เออ กูกลัวแล้ว แค่เป็นเทคอนโดสายดำเข้าหน่อย ทำขู่กูอยู่ได้" ไอ้พีที่เริ่มจะกลัวผมขึ้นมาบ้าง สะบัดมือไอ้หล่อที่จับมือมันเอาไว้ ออกก่อนที่จะปล่อยคอเสื้อแฟนใหม่มุก 

"เอ่อ กูก็ว่าจะถามหลายครั้งแล้วว่า พวกมึงสองคนเคยโดนมันจับทุ่มไหมว่ะ" ไอ้เธอร์ถามขึ้นหลังจากที่พีปล่อยคอเสื้อ เด็กเกษตรแล้ว ปรับอารมณ์ไวสัส ไอ้ฝรั่งนี่ 

"เคยดิ ไม่งั้นพีมันจะกลัวไอ้โทขี้ขึ้นสมองขนาดนั้นเหรอว่ะ รีบไปเหอะไอ้โทน่าจะนัดตรีเอาไว้ มันถึงได้ของขึ้นขนาดนั้น" ไอ้คณิตที่สนิท จนรู้ว่าผมให้ความสำคัญกับแฝดตัวเองมากขนาดไหน บอกกับอาร์เธอร์ให้รีบเดินตามผมออกมาได้แล้ว

ทางด้านของเด็กเกษตรก็ได้แต่ยืนงง กับการกระทำของพวกวิศวะ ที่พอพวกเขาถอยหลังก็รีบเดินออกจากห้องเรียนไปอย่างกับรีบไปตามควายที่ไหน

"อะไรของพวกแมร่งมันว่ะ" มาร์ชรำพึงรำพันขึ้นมา 

"แต่อย่างน้อยคนแถวนี้ก็ได้รู้ว่า คนที่มันเล็งอยู่อาจจะไม่โสดก็ได้นะ" อั่งเปาที่มองดูอาการของเพื่อนตลอดการสนทนา เพียงประโยคเดียวแต่มันกับตราตรึงเพื่อนของเขาเอาไว้ได้ 

"สติหลุดหายไปกับเขาแล้วมั้ง" อเล็กซ์ที่เห็นว่าเพื่อนไม่ตอบโต้อะไร เลยกระแทกไหล่เพื่อน เพื่อเรียกสติ

"อะไรของพวกมึงวะ" ไออุ่นดึงตัวเองออกมาจากคนตัวบางที่เดินออกไปจากห้องเรียนแล้ว 

"เขาอาจจะมีแฟนแล้วก็ได้น่ะ ฟังจากคำพูดเพื่อนมันเมื่อกี้นี่" อาร์มเสริมเพื่อนๆ ที่เขาฟังๆ มาเหมือนคนตัวบางจะนัดใครบางคนเอาไว้ และต้องเป็นคนที่สำคัญเอามากๆด้วย ถึงได้ทำให้คนตัวบางไม่อยากเสียเวลาอยู่ตรงนี้นาน

"กูก็ไม่ได้อะไรสักหน่อย" 

"เหรออออ" เด็กเกษตรประสานเสียงพูดขึ้นมาพร้อมกัน อย่างไม่อยากจะเชื่อในคำพูดเพื่อนสุดหล่อของพวกเข้ามากนัก 

"แคเขาคุยกับเพื่อน มึงยังสติหายได้ขนาดนี้ไม่อะไรกับเขาเลยครับ" 

"เป็นไปได้ก็ดี น่ารักดี แต่ถ้ามันเป็นไปไม่ได้ก็แค่พอ ไปกันเหอะ กูหิวข้าวแล้ว" 

"โถ่ พ่อคนหลงเขา" อั่งเปาพร้อมกับเพื่อนกำลังโห่ร้องแซวคนที่แค่เจอ คนตัวบางพูดคุยกับเพื่อน สติก็ไม่อยู่กับตัวแล้ว แล้วยังมาปากแข็งใส่พวกเขาอีก 

ถ้าโชคชะตาจะลิขิตให้เขามีโอกาสได้เจอคนบางอีกครั้ง เขาจะไม่ลงมือทำอะไรเลยได้ยังไงล่ะ จะมีแฟนรึเปล่าเขาไม่รู้หรอก แต่ถ้ายังไม่ได้ยินจากปากว่ามีแฟนแล้ว เขาคนนี้ก็ยากลองเข้าใกล้คนตัวบางดูสักครั้ง

ถ้าจีบติดก็ถือว่าดีไป แต่ถ้าจีบไม่ติดก็ถือว่าคนตัวบาง เข้ามาเป็นแบบทดสอบของเขา แต่เขาก็ยังแอบหวังอยู่เล็กๆ ว่าคนตัวบางจะเข้ามาเป็นคู่ที่แห่งโชคชะตา ที่ฟ้าส่งมาให้เขา 

โปรดติดตามตอนต่อไป

ช่องทางการติดต่อไรต์

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่.