บทที่ 2 Intro 2

"คราม!!!" กราฟเรียกเด็กหนุ่มที่เพิ่งจะเดินเข้ามาใหม่ 

"เหี้ยไรกันว่ะกราฟ" ครามมองสภาพร้านเหล้าของเขา ที่มีกราฟเป็นคนลงทุน

"กูห้ามแล้วแต่พวกแมร่งไม่ฟัง" กราฟพูดกับครามด้วยน้ำเสียงง่อยๆ เพราะสายตาแฟนที่มองมาที่เข อย่างคาดโทษ 

"คือว่า เอ่อ...คือ" ไม้โทที่อยากจะขอโทษพี่ทั้งสองได้แต่พูดตะกุกตะกัก 

"จะพูดเหี้ยไรก็พูดมาสิ จะอ้ำๆอึ้งๆเพื่อ" ครามยิ่งหงุดหงิดจากสภาพร้านที่เละเป็นโจ๊ก ยังจะต้องมาหงุดหงิดกับเด็กนี่อีก 

"คราม ใจเย็นก่อนไอ้ตัวเล็กนี่มันก็ช่วยห้ามเพื่อนมันแล้ว" กราฟที่เห็นว่าครามกำลังโมโห จนเอาอารมณ์ไปลงกับเด็กหนุ่ม เลยต้องรีบห้ามปราม 

"เห้อออ... กราฟมึงมองสภาพร้านดิ ไหนจะลูกค้าอีก ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บอะ ถ้าหากมีใครเป็นอะไรขึ้นมา คิดว่าพวกแมร่งจิดชอบได้ไหม" ครามพูดไปตามเหตุและผลที่ทำให้เค้าต้องโกรธเด็กๆ มากมายขนาดนี้ 

"พวกผมขอโทษครับ พวกพี่อยากให้พวกเรารับผิดชอบไงครับ" ริมฝีปากหนาพูดกับหุ้นส่วนร้าน แต่กับมีเลือดติดอยู่พูดขึ้นมา ทั้งๆที่หน้าตามีแต่รอบแผลแต่กับดูดี จนไม่น่าเชื่อ ไม้โทเผลอมองใบหน้าหล่อนนั้นนาน จนคณิตต้องสะกิดเพื่อน 

"ไม่ต้องหรอกไออุ่น เดี๋ยวกูจัดการเอง" กราฟที่เห็นว่าร้านไม่ได้เสียหายอะไรมาก ไม่อยากจะเอาความกับเด็ก พูดขึ้นกับหนุ่มรุ่นน้องของเขา

"จัดการเหี้ยไรล่ะ มึงอย่ามาสปอยน้องกราฟ พวกมันทำก็ต้องให้พวกมันรับผิดชอบ" ครามที่เห็นว่าแฟนตัวดีกำลังจะสปอยรุ่นน้อง ต้องหันมาดุเอาไว้ก่อน 

"ค่าซ่อมร้าน ค่าเหล้า ค่าเสียหาย ในวันนี้ทั้งหมดกูจะหารสอง ช่างวางบิลเมื่อไหร่ กูจะโทรตาม เอาเบอร์พวกมึงคนหนึ่ง แล้วก็พวกมึงคนหนึ่งมา แล้วพวกมึงก็มาจ่ายที่ร้านกู" ครามชี้ไปที่เด็กทั้งสองกลุ่ม แบบไม่ลำเอียงไปที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง 

"ให้พี่กราฟโทรหาพวกผมเลยพี่ตอนที่ช่างทำเสร็จแล้ว ผมขอตัวพาแฟนกลับบ้านก่อน" อั่งเปาที่เห็นว่ามุกตกใจมากแล้ว อยากพากลับบ้านไปปลอบให้หายตกใจ เลยให้กราฟโทรหาตอนร้านซ้อมเสร็จแล้ว 

"หยุดเลยไอเปา มึงอะตัวดี เอาเบอร์มึงมาให้กูไม่ต้องให้รุ่นพี่พวกมึงโทรหาเลย เดี๋ยวมันไม่เอาเงินพวกมึง พวกแมร่งทุกตััว็ไปหารกันมาเอาเอง เล่นซะร้านกูมีสภาพแบบนี้ ก็ช่วยกันจ่าย" ครามพูดกับรุ่นน้องแฟนที่เขาเองก็พอจะรู้จักมาบ้าง 

"อ่ะพี่นี่ไลน์ผม เดี๋ยวผมเป็นตัวแทนเพื่อนเอง" คณิตที่คิ้วแตกสะบักสะบอมไม่ต่างจากพียื่นโทรศัพท์ไปให้กับคราม 

"เออดี ไม่ต้องพูดอะไรกันเยอะ" ครามพูดกับคณิตที่รู้จักรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเอง 

"อะ ของพวกผม" มาร์ชที่ยืนเงียบไม่ได้พูดอะไร แต่เมื่อเพื่อนมีเรื่องเขาเองก็จะไม่อยู่เฉยเช่นเดียวกันกับไออุ่น ที่ยืนอยู่ข้างๆกัน 

"หึ หน้าไม่อายชะมัด แย่งแฟนคนอื่น แถมยังให้เพื่อนรับผิดชอบแทน" พีที่หน้าตาแทบจะดูไม่ได้ในตอนนี้พูดขึ้นมาลอยๆ

"ไอ้เหี้ยนี่!!!! ไม่จบใช่ไหมมึงอะ" อั่งเปาเตรียมที่จะพุงตัวใส่คนปากแจ๋วอีกครั้งแต่ถูกไออุ่นดึงเอาไว้ก่อน 

"แล้วมึงจะทำไม!!!" พีเองก็ใช่ว่าจะยอม เขาเองก็อยากซัดคนตรงหน้าให้มันรู้แพ้ รู้ชนะกันไปเลย แต่ก็ถูกคณิตกับไม้โทฉุดเอาไว้ เพราะถ้าคืนยังตีกันไม่เลิก พี่ครามน่าจะเอาพวกมาซัดพวกเขาให้สลบคาตีนเป็นแทน เพราะจากที่ไม้โทเห็นหน้าพี่ครามในตอนนี้ ก็ไม่กล้าปล่อยให้เพื่อนตัวเอง ไปถล่มร้านพี่เขาไปมากกว่านี้อีก 

"พวกมึงจะหยุดกันได้รึยัง" พี่ครามที่พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ตัวเองพูดออกมาด้วยน้ำเสียง ที่พร้อมจะขุดหลุมฝั่งพวกเขาทั้งหมด ถ้าคืนยังไม่หยุด

"ไสหัวพวกมึงกลับกันไปได้แล้ว แล้วก็พากันไปทำแผลด้วย เห็นสภาพพวกมึงแล้วกูรำคาญตา ไปซะ!!!" ครามออกปากไล่เด็กๆที่มาตีกันในร้านของเขาให้ออกไปจากร้านของเขาสักที เพราะคืนตีกันอีกรอบ เขากับกราฟ คงต้องทุบร้านทิ้งแล้วทำร้านใหม่ 

มุกเดินพยุงอั่งเปาออกมาจากร้าน ผ่านหน้าพีออกไป สายตาของมุกที่คอยเป็นห่วงเป็นใยอั่งเปาในตอนนี้นั้น เป็นสายตาที่ครั้งหนึ่งตัวพีเองก็เคยได้รับมันจากมุก หึ เจ็บสัส พีได้แต่สบถกับตัวเองในใจ 

"ขอให้รักกันจนวันตายเลยละ" พีพูดขึ้นมาลอยๆ 

"จะอะไรกันนักหนา พี มุกก็แค่อยากอยู่กับคนที่เข้าใส่ใจมุก คนที่ค่อยซัพพอร์ตมุกได้ มุกผิดมากเหรอพี" มุกเธอเองก็สุดจะทนกับพี ที่เอาแต่ว่าเธอไม่หยุด ปากที่เอาแต่บอกว่าเธอไม่ดี ทั่งๆ ที่มันเป็นเพราะพี ไม่สามารถให้ความสุขกับเธอในแบบที่เธอต้องการได้ เรืองมันเลยต้องเดินทางมาถึงจุดจบแบบนี้ 

"มุกจะบอกว่าพีจน ดูแลมุกได้ไม่ดีเท่ากับมันงั้นเหรอ" พีที่รู้ดีว่า บ้างอย่างที่มุกต้องการเขาเองไม่สามารถมอมันให้กับเธอได้ แต่เขาก็พยายามทพมันอย่างเต็มที่แล้ว 

"พี มันใช่เรื่องแบบนั้นที่ไหนกัน" ุมุกชักสหน้า ที่คนตรงหน้า เอาความจริงมาพูดต่อหน้าแฟนใหม่ขอเธอแบบนี้ เพราะถ้าหากว่าอั่งเปารู้สึกแย่กับเธอขึ้นมา เธอจะเอาเรืองพีให้ถึงที่สุด 

"เห้ย มึงจะหยุดได้รึยังว่ะ กระจอกเอง จะมาโทษผู้หญิงเขาได้ยังไง"

"นี่มึง!!!!" 

"กูบอกให้พอไงพี" คนตัวเล็กที่ห้ามเพื่อนมาตลอดตั้งแต่เริ่มมีเรื่องกัน พูดขึ้นมา เพราะเขาเองก็รู้สึกว่ามนชักจะไปกันใหญ่แล้ว แล้วนี่ก็ยังหน้าร้านเหล้าอยู่ พีเลยหยุดพูดเปิดทางให้กลุ่มของอั่งเปาเดินผ่านไป 

"อย่าให้กูเจอพวกมึงอีกนะ" พีตะโกนไล่หลังพวกนั้นไป แต่ก็ไม่อยากเข้าไปหาเรื่องอีก เพราะดูแล้วถ้าเขายังไม่หยุดน่าจะถูกไม้โท จับทุ่มลงพื้นซะแล้วแหละ 

ภาพของคนตัวสูงที่กำลังจะเดินผ่านไม้โทออกไป มันสะกดคนตัวเล็กให้มองไออุ่นอย่างจดจ่ออีกครั้ง คนตัวสูงเองก็เช่นกันสายตาของเขาทั้งคู่ประสานกัน ดวงตาของคนทั้งคู่ถูกหยุดเอาไว้ที่ฝ่ายตรงข้าม สายตาที่มองกันเหมือนมีกระแสไฟแล่นผ่านเข้ามา จนทำให้หัวใจทั้งสองดวง เต้นผิดจังหวะ 

ไออุ่นมองดวงตาใสๆ นั้นอีกครั้งก่อนที่จะเดินตามเพื่อนออกไป ตัวบาง ผิวขาว น่ารักชะมัด นี่เป็นคำที่ผุดขึ้นมาในหัวของไออุ่น 

ไม้โทมองหลังของคนตัวสูงที่เดินตรงไปยังเพื่อนๆ ที่รอเขาอยู่ที่รถ คนตัวสูงที่มีเสน่ห์ อย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ที่บนใบหน้าของคนคนนั้นจะเต็มไปด้วยบาดแผล แต่กับไม่ทำให้เขาคนนั้นหล่อน้อยลงเลยสักนิด เท่ชะมัดเลย ในหัวของไม้โทผุดคำนี้ออกมาเต็มไปหมด

โปรดติดตามตอนต่อไป

ช่องทางการติดต่อไรต์

Facebook : เยว่ทู่

Twitter : เยว่ทู่

Tiktok : เยว่ทู่