ตอนที่ 3 รับบทแม่บ้าน (2)

ตอนที่ 3

รับบทแม่บ้าน (2)

ฉันรับปากส่ง ๆ ก่อนจะมองผู้หญิงคนนี้เดินเข็นรถอุปกรณ์ทำความสะอาดขึ้นลิฟต์ไปด้านบนด้วยใบหน้ามีความสุข

“ถ้าไม่ติดว่าสามีทิพย์ของฉันอยู่ที่นี่นะ อยากจะจับปากมาฉีกดูจริง ๆ ว่ามีหมาอยู่ข้างในกี่ตัว หึ่ย!”

“หมา?”

เพราะความโมโหจนไม่ทันได้สังเกตว่าด้านหลังนั้นมีคนยืนอยู่ ทันทีที่เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นทำให้ฉันนั้นหันไปมองด้านหลังด้วยความตกใจอย่างรวดเร็ว

“ห๊ะ..”

ฉันที่ไม่รู้ว่าจะตอบผู้ชายคนนี้ว่าอะไร ได้แต่ยืนอึ้งกับความหล่อของผู้ชายตรงหน้า

“หมาอะไร”

“หมา.. หมาอะไรคะ ไม่มีนะ.. คุณ.. เอ่อ.. คุณฟังผิดหรือเปล่า”

“อ๋อ.. หรอ”

ผู้ชายคนนี้พยักหน้าเบา ๆ ราวกับว่าเขานั้นเข้าใจ ก่อนจะปรายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเหมือนผู้ชายที่ชื่อศิลาก่อนหน้านี้ไม่มีผิด

“เดี๋ยวนี้แม่บ้านคลับไอ้ต้วนนี่ต้องสวยขนาดนี้เลยหรอวะ”

ฉันได้แต่มองเขาด้วยใบหน้าเหวอที่ผู้ชายคนนี้พูดออกมาแบบที่ไม่ได้รู้สึกอะไร ก่อนที่จะมองเขาเดินขึ้นไปยังชั้นสองของคลับ

แม้ว่ามันจะไม่ใช่หน้าที่ของฉัน แต่เพราะอยากเจออี้เฉินฉันจึงเร่งมือทำงานที่ยัยสาวปากแดงคนนั้นบอกจนเรียบร้อยทั้งหมด สองเท้าก็รีบวิ่งนำข้าวของไปเก็บทันที ก่อนจะเดินมาหยุดที่บันไดทางขึ้นไปชั้นสอง

“แอบดูสักนิดคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง”

คิดแค่นั้นพร้อมทั้งถือวิสาสะเดินย่องไปชั้นสองของคลับแห่งนี้ แต่ยังไม่ทันที่จะเดินไปได้ถึงไหนเสียงมีคนเปิดประตูหน้าร้านก็ดังขึ้น ทำให้ฉันหันไปมองเห็นเป็นหญิงสาวคนหนึ่งที่สวมยูนิฟอร์มของบริษัททำความสะอาดแห่งหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในคลับด้วยท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ

“ฉันมาจากบริษัททำความสะอาดค่ะ”

ผู้หญิงคนนี้เอ่ยกับฉันที่กำลังจะเดินขึ้นไปบนชั้นสอง และเสียงของเธอค่อนข้างจะดังอยู่ไม่น้อย จึงทำให้สองเท้าของขนมผิงคนนี้รีบวิ่งแจ้นลงบันไดตรงไปทางเธอทันที

“ส.. สวัสดีค่ะ เอ่อ.. ที่นี่ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วค่ะ”

“คะ? แล้วแบบนี้ฉันจะทำยังไงละคะ ไม่ยอมนะฉันต้องได้ค่าเสียเวลานะแบบนี้”

“อีกเพียงแค่ครึ่งชั่วโมง คลับของที่นี่ก็จะเปิดให้บริการ คุณมาเวลานี้คิดว่าทำงานทั้งหมดในนี้ได้ทันเวลาจริง ๆ งั้นหรอคะ ในเมื่อคุณรับหน้าที่จะมาทำความสะอาดที่นี่ก็ควรมาให้เร็วกว่านี้ไหม นี่คุณมาสายถ้าหากฉันไม่จัดการทั้งหมดนี่ คุณคิดว่าที่แห่งนี้จะเปิดให้บริการยังไงคะ”

“แต่ก็ยังไม่ถึงเวลาที่คลับจะเปิดให้บริการนี่คะ อีกตั้งครึ่งชั่วโมงสำหรับเพียงพอมาก”

“คุณคิดว่าร้านจะมัวมานั่งรอคุณหรอคะ หากคุณทำไม่ทันคุณประเมินความเสียหายได้ไหมคะ ชดใช้ทั้งหมดไหวมั้ยคะ”

“ว่าแต่คุณเป็นใครเนี่ย! มายืนบ่นฉันฉอด ๆ เป็นเจ้าของหรือไง”

“เปล่า”

“เปล่า.. แล้วเป็นใคร”

“คนที่ทำความสะอาดห้องนี้แทนเธอไง”

“โธ่! พูดจาใหญ่โตก็แค่แม่บ้านเหมือนกันแหละวะ”

“แม่บ้านแล้วไง! ถ้าเธอตรงต่อเวลาไม่มาทำงานสายแบบนี้ฉันจะมาทำแทนเธอหรือไง!”

“มีอะไรกัน”

ยังไม่ทันที่พวกเราจะได้ถกเถียงกันมากกว่านี้ เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นอย่างก้องกังวานมาจากด้านบน เรียกให้สายตาของฉันและผู้หญิงด้านข้างแหงนขึ้นไปมองพร้อมกันทันที

“ฉันถามว่ามีอะไรกัน”

“เอ่อ.. ไม่มีค่ะ ไม่มีอะไร”

“ถ้าไม่มีอะไรก็เงียบเสียงลงหน่อย”

“ไอ้หน้าหล่อนี่ใคร! ทำไมต้องดุขนาดนี้ด้วยไม่เข้าใจ”

ฉันบ่นออกมาอย่างไม่เข้าใจ หน้าตาอะหล่อดีให้อภัยได้ แต่ไม่เข้าใจว่าจะดุไปไหน

“นี่เธอมาทำงานยังไงถึงไม่รู้จักคุณต้วน.. นั่นอะเจ้าของคลับ”

“ต้วน? ต้วนไหน.. ฉันรู้จักแต่มาร์คต้วน”

“โว๊ย! แล้วนี่ตกลงจะยังไง ฉันมาทำงานที่นี่แต่เธอมาตัดหน้าแบบนี้ถ้าไม่ได้เงินบริษัทต้องด่าฉันแน่ ๆ”

“ก็เอาเงินไป ฉันไม่เอา”

“ห๊ะ?”

“อือ.. เงินค่าแรงวันนี้ที่ทำงานเธอเอาไปเลยฉันไม่เอา เหลือล้างห้องน้ำอีกห้าหกห้องอะ เธอไปทำละกัน ชิ่ว ๆ”

“ได้! ไม่มีปัญหาเธอพูดละนะว่าค่าแรงวันนี้ของฉัน”

“เออ ๆ ไปเลยล้างห้องน้ำเสร็จเงินก็เป็นของเธอ”

ฉันมองใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ที่เดินหายไปทางด้านหลังที่ฉันชี้ไป ได้ยินเสียงเธอค้นของดังออกมาจากในห้องด้านหลังโคล้งเคล้ง ๆ สองเท้าของฉันก็เริ่มขยับเดินเร็วไปทางบันไดอีกครั้ง สองเท้าก้าวขึ้นไปชั้นสองด้วยหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะราวกับว่าเป็นขโมย

“นี่! ห้องไหนที่ยังไม่ได้ทำ!”

ฉันตกใจจนลงไปนั่งที่บันไดทันทีที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนั้นดังขึ้น ก่อนจะหันหน้าไปทำตาขวางใส่เธอ ก็เห็นว่าผู้หญิงคนนี้หอบหิ้วอุปกรณ์ทำความสะอาดพะรุงพะรังยืนมองฉันอยู่ ฉันไม่ได้ส่งเสียงตอบได้แต่ทำปากจู๋ส่งไปให้ทางห้องน้ำที่ยังไม่ได้ทำความสะอาด และเมื่อผู้หญิงคนนั้นเดินไปตามที่บอกเรียบร้อยแล้วก็ได้ดันตัวเองขึ้นยืนเต็มความสูงอีกครั้ง

“นั่นเธอจะไปไหนหรอ”