2 แนบชิด

จากนั้นเขาก็ปีนขึ้นไปนั่งกับเธอบนหลังม้า ตอนนี้เธอรู้สึกว่าใกล้ชิดกับชายหนุ่มมาก แผ่นอกกว้างที่ติดอยู่ด้านหลังถ้าจะพิงหลับเสียแต่ตอนนี้คงสบายไม่น้อย หล่อนได้ยินเสียงหายใจของเขาชัดเจน และลมหายใจก็พ่นอยู่บริเวณต้นคอด้านหลังเธอ

หญิงสาวใจเต้นโครมคราม ไม่เคยอยู่ใกล้ชิดผู้ชายมากขนาดนี้ เขาโอบแขนแกร่งมาประคองเธอไว้ด้านหน้า แล้วกระตุกเชือกม้าทันที แสงสว่างตามทางเริ่มลดลง เรื่อย ๆ หวันยิหวาจึงเอ่ยถามชายหนุ่มขึ้น เพราะตั้งแต่เดินทางมาด้วยกัน เขายังไม่ปริปากพูดสักคำ

“ไปอีกไกลมั้ยคะ?”

“อีกนิดเดียวเองครับ คุณเมื่อยเหรอ?” ชายหนุ่มถามขึ้นเพราะเห็นหญิงสาวข้างหน้านั่งเกร็งมาตลอดทาง ‘แน่นไปทุกส่วนสัดจริง ๆ แม่เจ้าโว้ย!!’ ที่ภูดิศไม่พูดอะไรเพราะมัวแต่ชำเลืองมองเนินอกตูมที่ลอยเด่นและโคนขาขาวเนียนของสาวเจ้าอยู่ นี่ถ้าเดินทางด้วยรถ มีหวังต้องขับลงข้างทางไปแล้วแน่ ๆ

“เปล่าค่ะ” ท้องฟ้าที่มืดลงเรื่อย ๆ กับชายแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้ คนตัวโตที่โอบอยู่ข้างหลังจะพาเธอไปไหนกันแน่!

“คุณบอกผมว่าจะมาหาพ่อเลี้ยงที่ไร่นี้” ภูดิศเอ่ยขึ้น

“ใช่ค่ะ ฉันมาหาพ่อเลี้ยงแสนคำ?”

“ตอนนี้พ่อเลี้ยงไม่อยู่ที่ไร่ครับ” พ่อเลี้ยงแสนคำได้ชีวิตไปแล้วนี่เธอไม่รู้เลยเหรอ? จะมาหาคนตายไปแล้วเนี่ยนะ! ภูดิศจะยังไม่ถามเหตุผลของผู้มาเยือนในตอนนี้ รอดูให้แน่ใจก่อนว่าเธอเป็นใครมาจากไหน ชายหนุ่มใจลอยไปไกล และสติกลับมาอีกครั้งเมื่อเสียงหวานของคนข้างหน้าเอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง

“แล้วพ่อเลี้ยงจะกลับวันไหนคะ?”

“ผมก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันครับ พ่อเลี้ยงไม่ได้สั่งไว้”

“แล้วคุณดวงใจล่ะ เขาอยู่มั้ยค่ะ?” เธอคนนี้รู้จักพ่อเลี้ยงและก็รู้จักดวงใจเมียพ่อเลี้ยง จะมีความเกี่ยวข้องกันยังไงหรือเปล่า เขาไม่อยากคิดต่อเพราะเริ่มสับสนจึงถามออกไป

“ถามถึงคุณดวงใจ คุณเป็นอะไรกับเขาหรือครับ?”

“คุณดวงใจเป็นแม่ของดิฉันเองค่ะ” มือที่กำเชือกอยู่บีบแน่นขึ้น เขารู้สึกเหมือนอยากแก้แค้นขึ้นมา เพราะตอนนี้ลูกสาวของดวงใจอยู่ในอ้อมกอดเข้าแล้ว

ก่อนหน้านี้พ่อเลี้ยงแสนคำได้เขียนพินัยกรรมไว้ ถ้าเมื่อไหร่ที่ภูดิศแต่งงานกับลูกของดวงใจ ไร่และทรัพย์สินทั้งหมดถึงจะตกเป็นของเขา แต่ถ้าไม่มีการแต่งงานให้แบ่งทรัพย์สินทุกอย่างคนละครึ่งกับดวงใจ ภูดิศคิดว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับเขาเพราะดวงใจไม่ควรได้ทรัพย์สินแม้แต่นิดเดียว

เมื่อสองสัปดาห์ที่ผ่านมาพินัยกรรมได้เปิดออกตามวันและเวลาที่พ่อเลี้ยงแสนคำได้กำหนดไว้หลังจากที่เขาเสียชีวิต ภูดิศก็เริ่มหัวเสียและอาละวาด ดวงใจคิดมากเลยเจ็บป่วย และเมื่อไม่กี่วันมานี้เธอก็ตัดสินใจโทรบอกให้หวันยิหามาที่นี่ เพราะได้รับปากเอาไว้กับพ่อเลี้ยงแสนคำว่าจะต้องพาลูกสาวมาที่นี่ให้ได้

ดวงใจได้ทำตามคำสัญญาแล้ว จากนี้ต่อไปก็แล้วแต่พรหมลิขิต เธอพร้อมเสมอหากภูดิศไม่ได้รักชอบพอกับหวันยิหวาก็จะพาลูกสาวไปจากที่นี่ทันที

“อ๋อ..ตอนนี้แม่คุณป่วย แต่อาการดีขึ้นแล้ว ท่านพักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล” หวันยิหวายังไม่รู้เรื่องราวต่าง ๆ ในไร่นี้สักเท่าไหร่ แม่ของเธอบอกเพียงแค่ให้เธอมาดูแลกิจการแทนในส่วนงานที่แม่ของเธอรับผิดชอบก็แค่นั้น แต่เรื่องนี้หวันยิหวายังไม่ได้บอกชายหนุ่มเพราะเธอคิดว่าจะต้องได้เจอพ่อเลี้ยงหรือแม่ของเธอเสียก่อน

“แม่ฉันป่วยเป็นอะไรเหรอคะ ทำไมแม่ไม่เห็นบอกอะไรฉันเลย”

“แม่คุณก็คงกลัวคุณจะเป็นห่วงไงครับ แต่คุณไม่ต้องตกใจไปหรอกครับ แม่คุณไม่ได้เป็นอะไรมาก เพียงแค่ท่านพักผ่อนน้อยก็เลยล้มป่วย อีกไม่กี่วันก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเยี่ยมคุณแม่ก็แล้วกัน”

“ขอบคุณมากนะคะ”

วงแขนที่โอบกระชับตัวเธอไว้ขยับไปมาอยู่บนหลังม้าทําให้หวันยิหวาเผลอหลังมอง ใบหน้าของเขา ยอมรับว่าผู้ชายคนนี้ หล่อ ดูดีมีเสน่ห์ไปทุกสัดส่วน ใบหน้าหล่อเข้ม ดวงตาพราวระยับ รูปร่างสูงใหญ่แต่ดูปราดเปรียว สัดส่วนเรือนกายไร้ไขมันส่วนเกินแบบคนออกกําลังกายสมํ่าเสมอ ไม่ว่าจะมองมุมไหนหรือส่วนใดก็ดูอิ่มตาอิ่มใจไปเสียหมด

“ถึงแล้วครับ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นด้านหลังตัวเธอ คนคิดเตลิดถึงกับสะดุ้งหลุดจากภวังค์ด้วยคำพูดนั้น หวันยิหวารีบสลัดความคิดนั้นออกไป พลางมองไปข้างหน้าเห็นบ้านไม้ซุง 2 ชั้นทอดยาวหลายเมตรหลังงาม ประดับไปด้วยต้นเฟื่องฟ้าและกุหลาบสองทางเดิน ม้าหยุดนิ่ง ชายหนุ่มลงจากหลังม้าไปอย่างง่ายดาย แล้วหันมามองหญิงสาวที่จะพยายามจะลงจากหลังม้าด้วยตัวเอง

“เดี๋ยวผมช่วยครับ” ชายหนุ่มด้านล่างสอดแขนแกร่งเข้ามาใต้ขาและประคองหลังยกตัวเธอลงจากหลังม้าอย่างง่ายดาย

“ขอบคุณค่ะ” เธอไม่ลืมที่จะขอบคุณชายหนุ่มตรงหน้าที่ไม่ปล่อยให้เธอต้องลำบากลงเอง

“ไม่เป็นไรครับ ผมยินดีคุณเป็นแขกของพ่อเลี้ยง” แค่มองผ่านแสงพลบคํ่ายังสวยบาดตาขนาดนี้ ใบหน้ารูปไข่คางเรียวมน บ่งชัดว่าไร้รอยมีดหมอ รูปร่างก็สมส่วนได้มาตรฐาน อกเอวสะโพกรับกันอย่างเหมาะเจาะจนน่าจับถอดเสื้อผ้าสํารวจดูว่าทั้งหมดที่หล่อนมีนั้นเป็นของแท้หรือเปล่า ไม่มีคนไหนจะมองข้ามเสน่ห์อันเย้ายวนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าของเธอไปได้เลย แล้วนี่เขาจะแก้แค้นเธอได้ลงเชียวหรือ