EP03 [คำตอบที่เงียบงัน]

เดิมทีหลี่เซี่ยนที่กำลังเดินเที่ยวเล่นเพียงลำพังหลังจากที่เจ้าตัวได้ขึ้นทะเบียนเซียนเสร็จสิ้นแล้วนั้น เพียงไม่นานข้างกายของเขากลับมีเทพธิดาองค์หนึ่งปรากฏกายขึ้นมา ซึ่งเทพธิดาผู้นั้นมีนามว่าอิงฮวาที่ได้เดินเข้ามาทักทายก่อนที่จะชักชวนหลี่เซี่ยนให้ไปเดินเที่ยวชมแดนสวรรค์แห่งนี้ด้วยกัน

ยามนั้น หลี่เซี่ยนซึ่งเป็นเพียงเซียนผู้น้อยที่มีอายุเซียนยังไม่ทันจะข้ามวัน หากแต่เทพธิดาผู้นี้กลับยินดีลดกายลงมาคบหาด้วย สิ่งเหล่านี้ช่างนับเป็นเรื่องที่น่าซาบซึ้งใจในไมตรีที่อีกฝ่ายนั้นได้หยิบยื่นมาให้เป็นอย่างมาก

เมื่อได้รับการต้อนรับที่อบอุ่นถึงปานนี้ หลี่เซี่ยนก็เฝ้าเก็บความยินดีนี้ไว้ในใจเพื่อที่ตนจะได้นำไปเล่าให้เทียนเหอฟังในภายหลังสักหน่อย

แท้จริงแล้ว แดนสวรรค์นั้นช่างสงบสุขและน่าอยู่ถึงเพียงนี้ นับได้ว่าไม่เสียแรงที่ตัวเขาได้เฝ้าบำเพ็ญเพียรมาเนิ่นนาน หลี่เซี่ยนมิวายชื่นชมแดนสวรรค์แห่งนี้ไปอีกหนึ่งชุดใหญ่พร้อมกับเผยรอยยิ้มที่แสนสดใสและดูมีความสุขพลางเดินตามหลังเทพธิดาผู้นั้นไปอย่างเพลิดเพลิน

แต่แล้วความสุขที่หลี่เซี่ยนได้รับนั้นกลับมีอายุขัยที่ไม่นับว่านานสักปานใด เมื่อเทพธิดาผู้นั้นได้เอนกายล้มลงและแสร้งแสดงว่าตนกำลังจะร่วงลงไปยังบ่อที่อยู่เบื้องหน้าด้วยน้ำมือของเขา โดยที่หลี่เซี่ยนในขณะนั้นยังคงอยู่ในความสับสนมึนงง ด้วยไม่แน่ใจว่าตนได้เดินมาถึงที่แห่งนี้ได้ตั้งแต่เมื่อใด และเหตุใดเทพธิดาผู้นี้ถึงได้กระโดดลงไปยังบ่อแห่งนั้นด้วยเล่า

หลี่เซี่ยนเฝ้ามองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความตื่นตระหนกพร้อมทั้งสับสนในท่าทีของอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อย จวบจนได้มีเหล่าเซียนมากมายที่ได้พร้อมใจกันปรากฏกายมายัง ณ ที่แห่งนี้ เพียงไม่นาน หลี่เซี่ยนก็พอจะเข้าใจอะไรต่อมิอะไรได้อย่างง่ายดายแล้ว

อ่า แท้จริงแล้ว สวรรค์ก็ไม่ได้แตกต่างจากดินแดนที่ข้าจากมาสักเท่าไร เล่ห์เหลี่ยมมารยาช่างหาชมได้ง่ายถึงเพียงนี้ หลี่เซี่ยนที่เพิ่งจะชื่นชมแดนสวรรค์แห่งนี้ไปเมื่อครู่นี้ ยังไม่ทันจะข้ามวันก็ได้ทบทวนความคิดของตนใหม่และด้อยค่าแดนสวรรค์แห่งนี้ลงด้วยระยะเวลาเพียงไม่นาน

“หลี่เซี่ยน นี่เจ้าทำอันใดลงไป” นั่นคือถ้อยคำแรกที่เซียนผู้น้อยอย่างหลี่เซี่ยนได้ยินหลังจากสรรพสิ่งรอบกายที่เมื่อครู่หนึ่งนั้นมีเพียงความเงียบงัน และก่อนที่เขาจะได้กล่าวสิ่งใดออกไป ชายผู้ที่เขารักดั่งดวงใจก็ได้ทิ้งตัวลงสู่บ่อว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้า เพื่อที่จะนำพาร่างของเทพธิดาสาวนางหนึ่งกลับขึ้นมาได้อย่างทันท่วงที

พื้นที่รอบกายของหลี่เซี่ยนในยามนี้นั้น รายล้อมไปด้วยบ่อต่างๆมากมาย ซึ่งแต่ละบ่อนั้นล้วนเต็มไปด้วยหมองจางๆที่ลอยคละคลุ้งอยู่ไปทั่วบริเวณ แม้จะเป็นเพียงหมอกจางๆ แต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถมองเห็นถึงสิ่งที่รออยู่เบื้องล่างของบ่อเหล่านั้นได้

หลี่เซี่ยนไม่อาจคาดเดาได้ว่า เหตุใดเทียนเหอจึงต้องใช้น้ำเสียงดุดันต่อว่าตนเองถึงปานนั้น หากแต่เมื่อเวลาผ่านไปเพียงครู่ เสียงซุบซิบนินทาก็เริ่มดังขึ้นมาเป็นระยะ เมื่อเหล่าเซียนทั้งหลายที่อยู่ไม่ไกลออกไปสักเท่าไรนั้นได้เริ่มทยอยปรากฏกายขึ้นมายังที่แห่งนี้

หลี่เซี่ยน นั้นเดิมทีตัวเขาก็เป็นเพียงจิ้งจอกตัวน้อยที่เพิ่งจะบำเพ็ญตนจวบจนบรรลุเป็นเซียนผู้น้อยได้ไม่นาน ไหนเลยที่เจ้าตัวนั้นจะทราบได้ว่าบ่อเบื้องหน้ามากมายนี้มีความหมายใดซ่อนอยู่

ครั้นหลี่เซี่ยนได้สติและรับฟังสิ่งต่างๆที่เซียนอาวุโสท่านหนึ่งอธิบายถึงความหมายของบ่อตรงหน้าให้เซียนผู้น้อยผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ข้างๆได้รับฟัง เมื่อนั้นหลี่เซี่ยนก็ได้ตระหนักแล้วว่า ตนนั้นได้พลาดท่าเสียทีเข้าให้แล้ว

ที่กล่าวว่าพลาดท่านั้น หาได้มีความหมายเป็นอื่นว่าตัวหลี่เซี่ยนนั้นกระทำผิดพลาดที่ผลักเทพธิดาสาวลงบ่อจุติสำหรับสัตว์เดรัจฉานแต่อย่างใด

หากแต่เป็นความผิดพลาด ที่พลาดท่าเสียทีให้แก่เทพธิดาร่างบางผู้นั้น ที่บัดนี้ได้ซบอกเอนกายอยู่ในอ้อมแขนของบุรุษผู้ที่ได้ครอบครองดวงใจของเขาอยู่ในขณะนี้

หลี่เซี่ยนได้ตระหนักแล้วว่า ตนนั้นไว้เนื้อเชื่อใจในเหล่าเทพธิดาบนแดนสวรรค์แห่งนี้ง่ายดายเกินไป

การแสดงละครของงิ้วในเหล่าที่หลี่เซี่ยนเคยชมที่แดนมนุษย์ที่ว่ามากด้วยเล่ห์เหลี่ยมอีกทั้งยังเปี่ยมไปด้วยกิเลสที่แน่นหนานั้น ไหนเลยจะเทียบได้กับการแสดงงิ้วของเหล่าเทพธิดาบนสรวงสวรรค์แห่งนี้

ช่างน่าเสียดายที่ความเป็นจริงในข้อนี้ หลี่เซี่ยนกลับไม่ทันนึกคิดมาก่อน

เมื่อเทพธิดาสาวได้รับการช่วยเหลือ เหล่าเทพเซียนมากมายก็กล่าวยกย่องสรรเสริญเยินยอ เทียนเหอ ที่สามารถช่วยเหลือเทพธิดาผู้อ่อนแอให้รอดพ้นจากการถูกจิ้งจอกเจ้าเล่ห์เช่นหลี่เซี่ยนรังแกไว้ได้

หรือจะอีกตำแหน่งที่หลี่เซี่ยนเพิ่งตระหนักรู้เมื่อครู่นี้เองว่า เทียนเหอนั้นแท้จริงแล้วเป็นถึง องค์ไท่จื่อแห่งแดนสวรรค์เก้าชั้นฟ้า

องค์ไท่จื่อ?

“เทียนเหอ ไม่ใช่ว่าท่านบอกกับข้าว่าตัวท่านเป็นเพียงเซียนน้อยผู้หนึ่งเท่านั้นหรือ แล้วเหตุใดยามนี้กลับกลายมาเป็นองค์ไท่จื่อผู้สูงศักดิ์ได้เล่า ทุกถ้อยคำที่ท่านกล่าวแก่ข้า มีความจริงใจแก่ข้าเพียงเสี้ยวบ้างหรือไม่” หลี่เซี่ยนเอ่ยถามอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่พยายามข่มความสั่นไหว โดยไม่อาจละสายตาไปจากเทียนเหอได้เลยแม้แต่น้อย

“หลี่เซี่ยน เรื่องนั้นข้าย่อมอธิบายให้เจ้าได้อย่างกระจ่างในภายหลัง หากแต่สิ่งที่เจ้าได้กระทำลงไปนั้นล้วนไม่อาจมองข้ามได้” เทียนเหอกล่าวจบประโยคหนึ่ง ยังไม่ทันจะกล่าวประโยคต่อไป ก็พลันมีเสียงเหล่าเทพทั้งหลายเข้ามาร่วมรุมประณามและกล่าวว่าสิ่งที่หลี่เซี่ยนได้กระทำนั้นว่าช่างร้ายแรงและไม่อาจละเว้นโทษได้

“เซียนน้อยเอ๋ย เจ้าจงยอมรับและสำนึกผิดในสิ่งที่กระทำเถิดเพื่อโทษนั้นจะได้เบาลง” เป็นเซียนผู้หนึ่งที่ยืนอยู่ไม่ไกลได้กล่าวแก่หลี่เซี่ยน

“กระทำผิดหรือ ตัวข้ากระทำผิดด้วยเรื่องอันใด เป็นนางที่ทิ้งตัวลงไปยังบ่อเบื้องหน้านั้นด้วยตัวของนางเอง เหตุใดข้าจักต้องสำนึกผิดด้วยเล่า” หลี่เซี่ยนพยายามยืนกรานในความบริสุทธิ์ของตนเองอย่างสุดกำลัง

หากแต่เซียนผู้น้อยเช่นเขามีหรือจะมีผู้ใดเชื่อในคำพูด เมื่อเทียบกับเทพธิดาอย่าง อิงฮวา ที่บัดนี้นอนสิ้นสติอยู่ในอ้อมแขนขององค์ไท่จื่ออย่างเทียนเหอได้

“เซียนน้อย ทั่วทั้งสวรรค์เก้าชั้นฟ้าแห่งนี้ บ่อจุติแห่งสัตว์เดรัจฉานนั้นล้วนไม่มีเซียนผู้ใดใจกล้าปรารถนาจะกระโดดลงไป เจ้าจะบอกว่า ที่เป็นเช่นนี้เป็นเพราะเทพธิดาอิงฮวาปรารถนาจะกระโจนลงบ่อจุติแห่งสัตว์เดรัจฉานด้วยตนเองเช่นนั้นรึ หึ ช่างไร้เหตุผลเสียจริง” เซียนอีกผู้หนึ่งกล่าวพร้อมแสดงสีหน้าตำหนิลงมาแก่หลี่เซี่ยนอย่างไม่ปิดบัง

“เซียนน้อยผู้นี้เดิมทีก็เป็นเพียงจิ้งจอกตนหนึ่งเท่านั้น แม้จะบำเพ็ญเพียรจวบจนได้เลื่อนขั้นขึ้นมาเป็นเซียน แต่จิตใจกลับยังคงไร้ซึ่งความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ขอองค์ไท่จื่อโปรดทวงความยุติธรรมให้ เทพธิดาอิงฮวาด้วยเถิด” เสียงของเซียนอาวุโสกล่าว พลางร้องขอความเป็นธรรมให้แก่เทพธิดาผู้น่าสงสาร

หลี่เซี่ยนหันมามองหน้าของเทียนเหอก่อนจะกล่าวคำถามที่ค้างคาอยู่ภายในจิตใจ

“เทียนเหอ แล้วท่านเล่า มีความเชื่อมั่นในคำพูดข้ามากน้อยสักเพียงใด หากข้ากล่าวว่าไม่ได้กระทำ เจ้าจะเชื่อในคำพูดนั้นของข้าหรือไม่” หลี่เซี่ยนกล่าวจบก็จ้องมองชายผู้เป็นที่รักที่บัดนี้ แววตาได้ไร้ซึ่งความสั่นไหว หากแต่ยังคงเต็มไปด้วยความคาดหวังอยู่ไม่น้อย

แม้จะถูกเทพเซียนเหล่านี้จะต่อว่าสักปานใด แต่หลี่เซี่ยนก็ยังคงหวังว่าเทียนเหอนั้นจะยังคงมีความเชื่อมั่นในตัวเขาอยู่บ้าง

แม้ผู้ใดจะไม่เชื่อในคำพูดเหล่านี้ของตน หลี่เซี่ยนก็ล้วนไม่เก็บมาใส่ใจ หากแต่มีเพียงเทียนเหอเท่านั้น ที่เขาปรารถนาจะให้อีกฝ่ายเชื่อมั่นในความบริสุทธิ์ของเขาในยามนี้

เมื่อจบสิ้นซึ่งคำถาม อีกฝ่ายกลับมีเพียงความเงียบงันเป็นคำตอบ เพียงเท่านี้ หลี่เซี่ยนก็พอจะเข้าใจอะไรต่อมิอะไรได้อย่างไม่ยากแล้ว