2 ไม่ยินยอม

หลังเสียงสนทนาของสองแม่ลูกสิ้นลง ชายหนุ่มหน้าตาคมเข้มหล่อเหลา ที่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ภายในไนท์คลับเล็กๆ แห่งหนึ่งในเมือง S ก็เอ่ยกับชายหน้าตาดีที่กำลังยืนก้มหน้านิ่งอยู่ตรงหน้าด้วยความไม่พอใจทันที

“ว่ายังไง ทำไมสองคนนั้นยังไม่เลิกกันอีก”

“เธอบอกว่า…เธอขอเวลาตัดสินใจอีกนิดครับ” คนก้มหน้าตอบเสียงเบาด้วยความระมัดระวัง พลางชำเลืองมองมือขวาหน้าตาเคร่งขรึมของเจ้านายที่อยู่ข้างกันไปด้วย เพื่อส่งสายตาขอร้องไปให้อีกฝ่ายช่วยพูดด้วยเมื่อถึงคราวจำเป็น

“ขอเวลาๆ จวนเจียนจะสองเดือนอยู่แล้ว” ผู้เป็นนายเอ่ยด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะยกแก้วเครื่องดื่มสีอำพันที่วางอยู่ตรงหน้าขึ้นดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว เพื่อกดข่มความไม่พอใจของตนเองลงท้องไป

“โธ่…เจ้านายครับ การจะทำให้คนๆ หนึ่งรักเราได้ มันก็ต้องใช้เวลานะครับ” มือขวาหน้าเคร่งที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานให้เหตุผลแทนเพื่อนร่วมงาน พลางขยับเข้าไปเติมเครื่องดื่มให้ผู้เป็นนายด้วยอย่างเอาใจ ไม่ให้โมโหมากไปกว่านี้

“ใช้เวลาๆ ถ้านานกว่านี้เขาจะไม่รักกันมากขึ้นกว่าเดิมหรือไง!” ผู้เป็นนายเสียงดังลั่นด้วยความร้อนใจ แล้วยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มอีกครั้งอย่างไม่สบอารมณ์

ได้ยินเหตุผลนี้ ลูกน้องทั้งสองก็นิ่งเงียบไปทันที อย่างไม่มีข้อใดมาโต้แย้งได้อีก เพราะคิดว่าเป็นจริงตามนั้น ก่อนจะได้ยินผู้เป็นนายเอ่ยอีกครั้ง หลังจากดื่มเครื่องดื่มลงท้องไปแล้ว

“เค่อชวน นายต้องรุกให้มากกว่านี้ เปย์ให้หนักกว่านี้ด้วย และภายในวันนี้ต้องทำให้ทั้งสองคนเลิกกันให้ได้เข้าใจไหม" ผู้เป็นนายสั่งกับคนก้มหน้า ก่อนจะหันมาทางมือขวาที่ยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงาน "ส่วนนาย เจียถิง ให้นายไปหาคู่รักมานั่งรอบๆ โต๊ะของสองคนนั้น แล้วสั่งพวกเขาโชว์หวานกันให้เต็มที่ เอาอกเอาใจกันให้มากด้วย”

คนสั่ง สั่งเสียงเข้ม ท่าทางจริงจัง อย่างหมายมาดว่าจะทำให้คนรักแยกจากกันให้ได้

“ครับ” ผู้เป็นลูกน้องทั้งสองตอบรับเสียงดัง ก่อนจะออกจากห้องไปทำงานตามที่ได้รับมอบหมาย อย่างไม่รอช้า

หลังลูกน้องทั้งสองจากห้องไปแล้ว ผู้เป็นนายก็ดึงลิ้นชักใต้โต๊ะทำงานออกมา แล้วหยิบรูปหญิงสาวนั่งยองคู่เด็กน้อยตัวอวบอ้วนคนหนึ่งขึ้นมาดู

แม้ภาพตรงหน้าจะไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เนื่องจากถ่ายไว้นานแล้ว ทว่าเขาก็จำหน้าตาของบุคคลในภาพได้ดี ก่อนที่จะพึมพำกับรูปตรงหน้าอย่างยียวน “ขอโทษด้วยนะครับ ผมคงให้ทั้งสองคนรักกันไม่ได้”

พลางจ้องหญิงในรูปอย่างไม่ยินยอมให้สมปรารถนา เพราะอยู่ดีๆ คนในรูปก็พาลูกชายหนีหายออกมาจากชีวิตเขา นั่นจึงทำให้เขาโมโหและเจ็บแค้นเป็นอย่างมาก เนื่องจากว่าเขารักผู้หญิงคนนี้และลูกชายของเธอมากจริงๆ แต่อีกฝ่ายกลับมาทิ้งกันไปหน้าตาเฉย โดยไม่มีความรักความเห็นใจให้เขาเลยสักนิด

หญิงในรูปคือแม่นมของเขากับพี่ชาย แม่นมคนนี้มีลูกชายตัวอวบอ้วนคนหนึ่ง หน้าตาน่ารักมาก ร่าเริงสดใสเป็นที่สุด แต่บางครั้งเด็กชายตัวอวบอ้วนก็จะทำหน้าเศร้าให้เห็น เมื่อเห็นว่าพ่อและป๊าของเขามาเล่นกับลูกๆ ด้วย เพราะอีกฝ่ายไม่มีพ่อ เช่นเดียวกับเขาทีไม่มีแม่

นี่เลยทำให้เขาอดที่จะใกล้ชิดและเอาใจไม่ได้ ด้วยไม่อยากให้เด็กชายตัวอวบอ้วนเศร้า เพราะเขาเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดี ว่าการไม่มีในสิ่งที่คนอื่นมีนั้น มันน่าเศร้าแค่ไหน ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เขาและลูกชายของแม่นมสนิทสนมกันมาก มากกว่าพี่ชายฝาแฝดของตัวเองเสียอีก

และเพราะเขาเอาใจ จึงเห็นเด็กชายยิ้มร่าเริงอยู่เสมอ และรอยยิ้มของอีกฝ่าย ก็พลอยทำให้เขารู้สึกดีไปด้วย จนเกิดความคิดที่ว่า ถ้าได้อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปก็คงดี จึงได้บอกคนตัวอวบอ้วนว่าจะแต่งงานด้วย เมื่อโตขึ้น

ซึ่งในความเป็นจริง เขาก็ไม่รู้หรอกว่า แต่งงานคืออะไร เพียงแค่อยากจะอยู่กับอีกฝ่ายและแม่นมไปอย่างนี้ ในทุกๆ วันเหมือนคนในครอบครัวเดียวกันก็เท่านั้น

แต่เพราะคำพูดไม่คิดของเขา ทำให้แม่นมพาลูกชายตัวอวบอ้วนออกไปจากบ้านและไปจากชีวิตเขา เพราะกลัวว่าเขาจะแต่งงานกับลูกชายเธอจริงๆ นี่เลยทำให้เขาเสียใจมาก เนื่องจากเขารักแม่นมและลูกชายของอีกฝ่ายจริงๆ อยากให้อยู่ด้วยกันอย่างนั้นไปตลอด ไม่แยกจากไปไหน ทว่าทั้งสองคนก็จากไปอยู่ดี นี่จึงเป็นเหตุผลที่เขาไม่อยากให้หญิงในรูปสมหวัง

นั่งดูรูปจนพอใจแล้ว ชายหนุ่มก็ลุกออกจากห้องทำงาน เพื่อไปติดตามความคืบหน้าของแผนการอย่างใกล้ชิด ด้วยความร้อนใจ และไม่มีอะไรทำ เนื่องจากกิจวัตรประจำวันที่ต้องไปรับไปส่งคนกลับบ้านถูกเบรกไว้ จากเด็กชายในรูปนั่นเอง

ขับรถมาได้พักใหญ่ ก็มาถึงร้านอาหารที่เด็กชายในรูปนัดกับแฟนสาวไว้ ก็เห็นว่ามีคู่รักห้าหกคู่มานั่งอยู่ตามที่สั่ง จึงพยักหน้าให้ด้วยความพึงพอใจที่ลูกน้องทำงานได้ดั่งใจ ก่อนจะถามถึงคนสนิทอีกคนที่สั่งให้ไปจัดการอีกเรื่อง

"ฝั่งเค่อชวนเป็นยังไงบ้าง" ผู้เป็นเจ้านายถามมือขวาของตัวเอง

"ฝั่งของเค่อชวนยังนิ่งๆ อยู่ แต่ว่าเขาซื้อสร้อยคอราคาแพงและหอบกุหลาบแดงช่อโตไปให้แล้ว คงต้องรอลุ้นกันอีกทีล่ะครับ" มือขวารายงานอย่างเข้าใจดี ว่าเจ้านายร้อนใจมากเพียงไหน

"อืม" ผู้เป็นเจ้านายตอบรับอย่างเข้าใจ เพราะหญิงสาวที่แม่นมหามาคนนี้นิสัยดีไม่น้อย จึงไม่แปลกที่จะไม่ยอมตกลงง่ายๆ เพราะถ้าง่ายคงเลิกไปอย่างเช่นคนอื่นๆ นานแล้ว คงไม่ต้องให้เขามาวุ่นวายวางแผนและสิ้นเปลืองเงินทองมากมายขนาดนี้หรอก ก่อนจะสั่งกำชับอีกครั้ง "อย่าลืมสั่งให้คนพวกนี้โชว์หวานกันให้มากๆ ด้วย"

"ครับ" มือขวาตอบรับอย่างแข็งขัน เห็นอย่างนั้นผู้เป็นเจ้านายจึงเดินออกมานั่งรอดูเหตุการณ์อยู่ในรถที่จอดไว้ตรงข้ามกับร้านอาหารนี้อย่างใจจดจ่อและรอลุ้น เนื่องจากใกล้ถึงเวลานัดของทั้งสองคนแล้ว

…………………….