กลับสู่โลกแห่งความจริง 2

และมันก็ทำให้เพื่อนๆ ของลีน่าเซอร์ไพรส์ไปด้วย โดยเฉพาะฉันกับจินนี่ที่เพิ่งเคยเจอพี่เลโอ ที่ทั้งหล่อ ท่ ของพี่เขา

หลังเรียนจบปริญญาโท พี่เลโอก็เข้าทำงานในบริษัทโฆษณาของครอบครัว ซึ่งเป็นเพียงหนึ่งในอีกหลายธุรกิจของครอบครัวเขา ลีน่าบอกกับฉันว่าตอนเรียนปริญญาตรีพี่เลโอเองก็เรียนด้านโฆษณาเหมือนกัน

ตั้งแต่วันแรกที่เจอหน้าพี่เลโอ ฉันก็ตกหลุมรักเขามาตลอดสี่ปี

ถ้าพี่เลโอจะเป็นเพียงผู้ชายหล่อ หุ่นดี แสนเท่ ที่นิสัยแย่ๆ ฉันคงไม่ฝันถึงเขามานานขนาดนี้

แต่ทุกครั้งที่เจอก็เห็นแต่ความน่ารัก แสนดี เสมอ เวลามารับลีน่าที่มหาลัย เพื่อไปกินข้าว ถ้าเห็นฉันอยู่กับลีน่า เขาชวนทุกครั้ง และไปพาเธอติดรถกลับห้องพักที่ไม่ใช่ทางผ่านกลับบ้านของเขา

แม้ว่าบางครั้งเขาจะแสดงออกว่าเอือมระอากับสายตาที่บ่งบอกหลงรัก หลงใหลของฉันในตัวเขา แต่พี่เลโอก็ไม่เคยพูดจาไม่ดีใส่ อย่างมากก็มองด้วยสายตาขุ่นๆ

ไม่เหมือนยัยเนเน่

‘ไม่เจียมตัว ก่อนจะอ่อยพี่เล เธอไปลดน้ำหนักก่อนมั้ย’

พอคิดถึงคำพูดดูถูกของยัยเนเน่แล้ว ฉันก็เผลอยิ้มอย่างสะใจออกมา

ถ้ารู้ว่าฉันได้พี่เลโอเรียบร้อยแล้ว แถมยังฟาดกันทั้งคืนอย่างเร่าร้อน อยากรู้ว่ายัยเนเน่จะทำหน้ายังไง

แต่ฉันรู้แหละว่าเรื่องนี้พูดให้ใครฟังไม่ได้ เพราะไม่ยังงั้นพี่เลโออาจจะโกรธ และอาจไม่ยอมเจอหน้าฉันอีก

ถึงฉันจะหลงรักเขาอย่างโงหัวไม่ขึ้น แต่ฉันรู้สถานะตัวเองดีว่าพี่เลโอไม่มีทางคิดกับฉันเป็นอื่นได้ เมื่อคืนมันเป็นเพียงอุบัติเหตุ ก็แค่วันไนท์ ที่ไม่ต่างจากที่เคยเกิดขึ้นกับผู้ชายแสนฮอตอย่างเขามาก่อน

...เอาวะ อย่าคิดมากนังแก้มยุ้ย อย่างน้อยแกก็ได้ฟาดกับผู้ชายที่หลงรักเลยนะโว้ย!

ฉันปลอบใจตัวเอง แล้วยิ้มกับทะเลและท้องฟ้าที่อยู่เบื้องหน้า

ในตอนบ่ายแก่ๆ เพื่อนๆ ของฉันก็กลับมา และชวนกันไปเล่นน้ำทะเล แต่แค่เดินเล่นชายหาด เพราะไม่กล้าเสี่ยงเอาตัวไปแช่น้ำเค็ม เพราะมันอาจแสบ...ตรงนั้น

มองหุ่นเพื่อนๆ ทั้งสามในชุดบิกินีสีสันสดใส ก่อนจะก้มมองรูปร่างอวบระยะสุดท้ายของตัวเอง แล้วได้แต่ถอนหายใจแรงๆ

ทั้งสามคนมีรูปร่างใกล้เคียงกัน แต่ลีน่าดูจะตัวเล็กมากกว่าเพราะเตี้ยกว่าเนเน่กับจินนี่ประมาณสามสี่เซ็นฯ รวมทั้งตัวบางกว่าด้วย หน้าตาก็ออกแนวน่ารักสดใส ยิ่งเวลายิ้มและหัวเราะด้วยแล้วเหมือนโลกทั้งใบเป็นของลีน่า

ส่วนเนเน่กับจินนี่สูงพอๆ กัน แต่เนเน่มีรูปหน้าสวยเฉี่ยว นิสัยก็เปรี้ยว มะนาวเรียกพี่ ส่วนจินนี่ดูหวาน ด้วยเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มเหมือนดอกไม้ในกระถาง ส่วนนิสัยใจคอนั้นเปรี้ยวน้อยกว่ายัยเนเน่แค่นิดเดียวเท่านั้น

สรุปทั้งสามคนมีความโดดเด่นไปคนละแบบ ล้วนน่ามองทั้งนั้น ยกเว้นฉัน...

ที่เหมือนเป็นสิ่งแปลกปลอมไม่เข้าพวก แต่ก็ไม่เคยคิดอิจฉาเพื่อนๆ เพราะรู้ว่ามันเป็นสิ่งไม่ดี แม้เพื่อนบางคนจะจิกหัวใช้เหมือนเป็นทาสในเรือนเบี้ยก็ตาม ก็คิดเสียว่าชาติก่อนอาจเคยเป็นแม่นายอารมณ์ร้ายของเจ้าหล่อนมาก่อน

“ยัยแก้ม ไปหยิบน้ำแร่ในตู้เย็นให้ฉันหน่อย”

เสียงยัยเนเน่ดังขึ้นพอดี ฉันทำหน้าเอือมนิดๆ แต่ก็ลุกขึ้นจากพื้นทรายเดินขึ้นขั้นบันไดที่เชื่อมต่อระหว่างหน้าบ้านกับชายหาดเข้าไปในบ้านพัก

ไม่กี่นาทีฉันก็ถือขวดน้ำมาให้เนเน่ ซึ่งเจ้าตัวนั่งบนเก้าอี้พับ ส่วนจินนี่กับลีน่าก็ยังเล่นน้ำกันต่อ

“ถามจริงๆ เหอะแก...”

“ว่า...”

“แกคิดว่าระหว่างฉันกับยัยจินนี่ ใครเซ็กซี่กว่ากัน”

“ไม่น่าถามเลย ก็ต้องแกอยู่แล้ว” นี่ฉันพูดไปตามความจริง ไม่ได้พูดเอาใจเจ้าตัวหรอกนะ เพราะแม้เนเน่กับจินนี่จะมีรูปร่างพอๆ กัน แต่เนเน่มีเซ็กซ์แอพพีลมากกว่า อาจเพราะมีส่วนเว้าโค้งที่ชัดเจนมากกว่า บวกกับหน้าตาที่สวยเฉี่ยว

“นั่นสิ ฉันก็ว่าตัวเองเซ็กซี่กว่ามันนะ”

“แล้วยังไง...” ฉันเริ่มสงสัยว่าทำไมเนเน่ถึงตั้งคำถามที่ตัวเองรู้คำตอบอยู่แล้วกับฉัน

“สมมตินะ ถ้าผู้ชายคนหนึ่งกระหายเซ็กซ์ แกคิดว่าเขาจะมาหาฉันหรือไปหายัยจินนี่”

เจอคำถามนี้เข้าไปฉันถึงกับอึ้งไปชั่วครู่ เพราะเริ่มมีเค้าลางบางอย่างว่ามันจะเกี่ยวกับ...พี่เลโอ

::::::::::::::::::::