ไม่รักแน่นะเฮีย 4 ไม่ใช่คนดี(2)

“อะไรคืออะไร เราต้องอะไรกันด้วยเหรอ ก็แค่ทักทายเอง ทำไมอะทักทายไม่ได้เหรอ”

สีหน้ากวนประสาทนั่นมันอะไรกัน

นี่คิดว่าเจนมาร้านเพราะอยากสานต่อกับเฮียเหรอ หลงตัวเองเกินไปเฮียอัน เจนแค่มาหายายติ๋มเถอะ

“ไม่ทำไมค่ะ ทักทายก็ทักทายสิ”

“อื้ม ทักทายอย่างที่พูดก็ได้”

ความมั่นใจที่เกินไปของเฮียอันทำให้เจนิสรู้สึกหมั่นไส้

เขาคงกำลังคิดว่าเธอต้องการเข้าหาเขาจากทางยายติ๋มอยู่แน่ ๆ ต้องเป็นแบบนั้นแน่นอน เฮียอันน่ะหลงตัวเองที่สุด

เจนิสมองหน้าเฮียอันก่อนจะเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง “หลงตัวเองไม่เปลี่ยนนะเฮียอัน เจนมาที่นี่ก็เพราะเฮียบอกว่ายายป่วย เจนโทรหายายยายบอกเจ็บคอ เจนก็เลยมาเยี่ยม พูดคุยกับยายแล้วก็ช่วยยายขายของเท่านั้นค่ะ เจนไม่ได้คิดเรื่องของเฮียเลย”

“ใช่แล้ว อย่างที่เจนพูดเลย แล้วยายก็บอกเจนด้วยนะว่าจะหาผู้ชายดี ๆ ให้เจน นี่ยายก็กำลังถามเพื่อน ๆ ยายอยู่” ยายติ๋มที่แอบฟังมาสักพักเอ่ยเสริมให้เจนิส

ถ้าอันไม่ใช่หลานชายของยายยายคงจะบอกให้เจนหนีไปให้ไกลจากผู้ชายนิสัยเสียคนนี้

มีอย่างที่ไหนคบมาตั้งหลายปีพอชวนสร้างครอบครัวมาบอกว่าไม่พร้อม ไม่ได้มองอนาคตร่วมกัน พูดก็พูดเป็นหลานยายแท้ ๆ แต่ยายผิดหวังในตัวหลานมาก ต่อให้วันนี้จะลุกขึ้นมาทำงานทำการ ทว่าอันได้เสียสิ่งที่มีค่าไปแล้ว

“จะติดต่อให้ใครยาย สงสารคนที่เขาได้ไปเถอะ หนวกหูตายพอดี ขี้บ่นแบบนี้”

“เจนบ่นแค่เฮียค่ะ คนอื่นเจนไม่บ่น”

“น่าภูมิใจนะเนี่ย เฮียได้สิทธิพิเศษนั้น”

“เพราะตอนนั้นเฮียมันคนไม่ได้เรื่องค่ะ” เธอเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา

ทำเอาคนฟังเจ็บจี๊ดเลยล่ะ

“ยายฟังดูสิ ปากแบบนี้ใครจะเอา”

“เจนพูดเรื่องจริง ยายเห็นด้วยกับเจนทุกอย่าง อันไม่ได้เรื่องจริง ๆ”

“ยายครับ อันหลานยายนะ ยายต้องเข้าข้างอันสิ”

“เจนก็หลานยายเหมือนกัน ยายรักเจนมากกว่ารักอันอีก”

“โห โคตรน่าน้อยใจ” สีหน้าไม่ได้น้อยใจสักนิด เฮียอันหันมองเจนิสแล้วเอ่ย “ถ้าจับหลานยายทำเมีย อันก็จะเป็นที่รักของยายไหมครับ”

“ต้องถามเจนก่อนนะว่าเจนจะเอาอันทำผัวไหม”

“นี่ไงครับยาย ยายจะหาคนดี ๆ ให้น้อง ยายจะไปมองหาที่อื่นทำไม อันก็นั่งอยู่ตรงนี้”

“อันขาดคุณสมบัติหนึ่งข้อนะลูก”

“อันขาดอะไรยาย อันมีครบนะ หล่อ รวย”

“แต่อันไม่ใช่คนดีไงลูก ยายอยากหาคนดีให้เจน เจนจะได้ไม่ต้องเสียใจอีก”

“ยายครับ เมื่อก่อนอันอาจจะไม่เอาอ่าว แต่ตอนนี้อันทำงาน อันไม่ได้ติดเกมแบบเมื่อก่อน ยายก็เห็น”

“ยายเห็น แต่น้องจะเอาอันเหรอ ถามเจนสิ เจนนั่งอมยิ้มอยู่น่ะ”

“ว่าไงเจน ยายติดต่อเจนให้เฮียแล้ว สนใจเฮียไหม ยังไงเราก็คนเคย ๆ กัน”

“ถูกดองเป็นของตายมาตั้ง 8 ปี รอบนี้เฮียอันคิดจะดองเจนอีกกี่ปีคะ”

“ครั้งนี้ไม่ดอง พร้อมแต่งเลย”

“...”

“ว่าไง ให้ยายเป็นพยานเลย”

“ไม่เอาค่ะ ไม่อยากกินของเก่า อยากหาประสบการณ์ใหม่ ๆ”

“แต่เมื่อ...”

“อะแฮ่ม” กระแอมเสียงดักคอเฮียอันไว้ก่อนที่เขาจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ ถ้ายายติ๋มรู้ว่าเมื่อคืนเจนไปนอนกับเฮียอันมาจะไม่เป็นผลดีต่อเจน เฮียอันก็เป็นบ้าอะไรไม่รู้ถึงได้พยายามพูดเรื่องเก่าทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ยังจิกกัดเจนอยู่เลย “ใช่ค่ะ ยายติ๋มเป็นพยานแล้วว่าเฮียอันเป็นคนอยากได้เจนคืน ใช่ไหมคะยาย”

“ใช่ ๆ อย่างนี้แหละพวกที่มีไม่รู้จักรักษา พอเสียไปแล้วมาคร่ำครวญ น่าสมเพชจริง ๆ”

“ผมก็พูดไปงั้น ผมเองก็ไม่ชอบกินของเก่าเหมือนกัน ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหนเลย”

“เหรอคะ”

“อื้ม ต้องงั้นอยู่แล้ว คนหล่ออย่างเฮียต้องง้อผู้หญิงเหรอ ตั้งแต่เราเลิกกันผู้หญิงเข้าหาเฮียไม่เว้น”

“ค่า ค่า พ่อคนหล่อ เชิญเฮียถูกรุมล้อมเลยค่ะ เจนไม่ขอร่วมวงด้วย”

“พอ ๆ เลิกทะเลาะกัน อันถ้าจะมาหาเรื่องน้องก็กลับไป เดี๋ยวต่อไปถ้าน้องไม่มาหายายยายจะโทษอันนะ”

“เจนมาทีไรยายลำเอียงทุกทีนะครับ”

“เฮียอันน้อยใจเหรอคะ”

“คิดว่าไง” เขาทำหน้าเซ็ง

“งั้นต่อไปเจนจะมาทุกวันเลยดีไหม” ขอแค่เป็นสิ่งก่อกวนใจเฮียอันได้ เจนิสคนนี้พร้อมจะพุ่งชน

“หึ” เฮียอันยกยิ้ม

มาสิ มาทุกวันเลยยิ่งดี เธอจะได้ไม่มีเวลาไปหาผู้ชายคนใหม่ เดี๋ยวใจร้อนแต่งอีก ไม่นานก็หย่าอีก

“ย่อมดีอยู่แล้ว ยายอยากให้มาอยู่ที่บ้านด้วยเลยล่ะ” ยายติ๋มยิ้ม

“ถ้ามาอยู่บ้านยายตลอด แม่ได้ตีเจนหัวแตกแน่ค่ะ”

“เฮ้อ ยายน่าจะมีหลานชายอีกสักคน จะได้ยกให้เจน”

“ใช่ค่ะ น่าเสียดายจัง”

เจนิสกับยายติ๋มพูดคุยกันอีกเยอะ ส่วนใหญ่เป็นการเหน็บแนมเฮียอัน เหน็บทั้งที่เฮียอันนั่งอยู่ข้าง ๆ ยายนะยายไม่เห็นใจหลานชายคนนี้บ้างเลย