ไม่ควรเข้ามาในห้องของฉัน

หลังจากที่ยัยปลิงดูดเงินพูดจบ เอกดนัยก็ถึงกับควันออกหู เขาไม่คิดว่ายัยนี่จะปากกล้าได้ขนาดนี้... แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวเขาจะช่วยน้องแยมล้างจานเอง...

แพทตี้เหนื่อยมากแค่ต่อปากต่อคำกับไอ้ผู้ชายสารเลวคนนั้นแค่คนเดียวเธอก็แทบจะตายแล้ว แต่นี่ยังมาเพิ่มอีกหนึ่ง เธอจะตายก่อนวัยอันควรไหมเนี่ย....

แพทตี้เลือกที่จะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอหยิบโน๊ตบุ๊คเครื่องเล็กๆของเธออกมา เธอเปิดหาข้อมูลบางอย่าง และหางานเสริม เธอต้องหาเงินให้ได้เยอะๆ เธอไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว เธอไม่อยากอยู่เลย...

แพทตี้เสียบหูฟังเข้าไปที่โน๊ตบุ๊คของเธอ เธอเปิดเพลงฟังไปเรื่อยๆ แว่นตาอันโตถูกหยิบมาใส่เพื่อกรองแสงจากโน๊ตบุ๊ค มือที่ขยับไปมาสายตาที่ไล่หาข้อมูลไปเรื่อย เพียงแค่เธอเจออะไรที่มันน่าสำคัญๆกับเธอ เธอก็รีบจดมันลงใส่สมุดเล่มเล็กเอาไว้ทันที...

การกระทำของแพทตี้อยู่ในสายตาของเอกดนัยตลอด เขาถือวิสาสะไขประตูเข้ามาเอง เขาจะเข้ามาต่อว่ายัยนี่สักหน่อย แต่เพียงแค่เห็นยัยนี่นั่งหึมหัมๆ มือที่ขีดเขียนอะไรยุกยิกๆไปมา มันทำให้เขาหลงลืมไปเลยว่าเขาจะขึ้นมาพูดอะไร ดวงตากลมโตที่อยู่ภายใต้แว่นตาอันโตมันทำให้ยัยนี่ดูเหมือนเด็กม.ปลายที่กำลังนั่งหาข้อมูลเพื่อเอาไปทำรายงาน แล้วไหนปากที่จะขยับไปมาระหว่างการเขียนอะไรพวกนั้นอีก มันทำให้เขาได้แต่มองนิ่งๆ.....

แพทตี้มัวแต่สนใจในส่งที่เธอกำลังหาเธอก็ไม่ได้ระวังอะไรเลยสักนิด เพราะห้องนี้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่จำเป็นต้องระวังอะไรให้มากแต่แล้วเธอกลับคิดผิดไปอย่างมหันต์.....

ว๊ายยยยยย

ร่างบางแทบจะตกจากเก้าอี้ เพราะเธอหันมาเจอกับ เขา เขายืนจังก้าอยู่ด้านหลังของเธอเขาเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเธอ เขาไม่เป็นคนเลวทรามจริงๆ มารยาทคงจะไม่เคยเรียนมาแน่นอน...

" คุณเข้ามาในห้องฉันทำไมคะ" แพทตี้ถามออกไปโดยที่เธอลืมไปว่าที่หูของเธอยังคงมีหูฟังอยู่..

" ห้องเธอแต่บ้านฉันเพื่อคนหน้าเงินและโง่อย่างเธอจะไม่รู้"

" ห๊ะ? คุณพูดอะไรฉันไม่ได้ยิน"

เอกดนัยถึงกับต้องเงยหน้าขึ้นแล้วก็ถอนหายใจออกมาทันที เขาเดินตรงไปยังยัยปลิงดูดเงิน...

" ยะ..อย่าเข้ามานะ ฉัน... ฉันฟาดคุณจริงๆด้วย" แพทตี้ก้าวถอยหลังจนไปชนกับโต๊ะเล็กๆของเธอ

เอกดนัยถอดหูฟังออกจากหัวของยัยผู้หญิงหน้าเงินทันที เขาไม่คิดว่าจะโง่และซื่อบื่อด้วย...

" ฉันบอกว่าห้องเธอแต่นี่มันบ้านของฉัน..." เอกดนัยย้อนคำที่พึ่งพูดออกไปอีกครั้ง

" แล้วไงคะ แต่ฉันแต่งงานกับคุณแล้ว ห้องนี้มันเป็นห้องของฉัน คุณไม่ควรเข้ามาในห้องของฉันก่อนที่ฉันจะอนุญาตนะคะ มารยาทคุณควรจะมีบ้าง " แล้วไงล่ะ เธอแต่งงานกับเขาแล้วถึงแม้ว่ามันจะเป็นการแต่งงานที่ไม่เต็มใจทั้งสองฝ่ายก็ตามแต่เธอก็มีสิทธิ์ในการอยู่บ้านหลังนี้เหมือนกัน....

หมับ!!!

" หึ หน้าด้านไม่มีใครเปรียบได้เลยสินะ หน้าเงิน หน้าด้าน โง่.. มันรวมอยู่ในผู้หญิงแบบเธอทุกอย่างสินะ ทุเรศ" เอกดนัยผลักร่างของผู้หญิงหน้าเงินคนนี้อย่างแรง จนร่างบางไปชนขอบโต๊ะและล่วงลงไปกองกับพื้น...

อึก....

ถึงแม้ว่าแพทตี้จะรู้สึกจุกและเจ็บที่สีข้าง แต่เธอก็เลือกที่จะไม่ร้องหรือส่งเสียงออกมาว่าเธอเจ็บ

" ออกไปค่ะ ถ้าคุณยังเข้ามาในห้องของฉันโดยไม่ขออนุญาตก่อน ฉันจะเปลี่ยนลูกบิดใหม่ แล้วต่อไปคุณจะไม่สามารถเข้าห้องนี้ได้อีก เชิญค่ะ ออกไปหาผู้หญิงของคุณซะ เธอรอนานแล้ว รีบออกไปก่อนที่เธอคนนั้นจะมาแหกอกฉัน..." แพทตี้ไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิงคนนั้นนัก เธอรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้หงิมๆ เรียบร้อยอย่างที่เธอคนนั้นชอบแสดงและแสร้งทำ...

" แยมเป็นคนดี ไม่ร่านเหมือนเธอ อ๋อ แยมเป็นผู้หญิงดีมาก ไม่หน้าเงินเหมือนเธอด้วยสิ อย่าเอานิสัยหรือสันดารอันต่ำตมของเธอเองมาเที่ยวเปรียบเทียบกับคนอื่นสิ มันน่าสมเพชนะ ที่ฉันเข้ามาในห้องนี้ก็เพราะฉันจะมาบอกว่าแยมจะมาอยู่ที่นี่ อยู่ในฐานะคนรักของฉัน เธออย่าทำอะไรให้แยมไม่สบายใจล่ะ ถ้าเธอทำเมื่อไหร่ ฉันจะจับเธอโยนทิ้งออกจากบ้านแน่... จำไว้..."

"หึ คุณอย่าลืมนะ ถึงฉันไม่ได้อยากจะแต่งงานกับคุณนัก แต่ฉันก็มีทะเบียนสมรส ฉันจะกอดมันเอาไว้แน่นๆเลย อย่างน้อยๆ ผู้หญิงคนนั้นก็เป็นได้แค่... เมียน้อย ยินดีล่วงหน้ากับคนรักของคุณด้วยนะคะ ที่จะได้เลื่อนขั้นจากผู้หญิงที่คุณเอาไว้ปลอดปล่อยมาเป็น เมียน้อย อย่างเต็มตัว และมีอีกเรื่องนึงที่คุณคงจะลืมไป ว่าถ้าคุณหย่ากับฉันก่อนกำหนดที่คุณลุงระบุเอาไว้ล่ะก็.... ฟี้ววว หายเลยค่ะ เงินทองและสิ่งต่างที่คุณอยากได้ มันจะหายวับไปกับตา เอาสิคะ อยากหย่านัก... ก็เอาเลย.. เชิญออกไปได้แล้ว" ถึงแม้ว่าภายในใจของแพทตี้มันจะเต้นเร่าๆเหมือนเจ้าเข้าอยู่ก็ตาม แต่เธอจะไม่ยอมให้เขามาข่มขู่เธออีกแล้ว ในเมื่อพวกเขาเริ่มเล่นสงครามประสาทกับเธอแล้ว เธอก็ต้องหาวิธีป้องกันหัวใจอันอ่อนแอของตัวเอง...

หมับ!!!

อึก....

เอกดนัยถึงกับถลาพาตัวเองไปยังร่างทุเรศทุรังของผู้หญิงหน้าเงินคนนี้ เขาบีบไปที่ลำคอเล็กของยัยนี้...

แปะๆๆๆ

แพทตี้ตีลงไปที่แขนแกร่งของสามีเธอ เขาบีบลงมาอย่างแรงที่คอของเธอ มันทำให้เธอหายใจแทบจะไม่ออกแต่จนแล้วจนรอดเขาก็ไม่ปล่อยเธอเลยต้องใช้เล็บสั้นๆของเธอจิกและขูดลงไปที่ผิวของเขา ด้วยความที่เขาเป็นคนผิวขาวตอนนี้มันเลยเกิดรอยแดงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด แพทตี้ขูดลงไปแรงๆจนตอนนี้แขนของเขามีเลือดไหลออกมาเพราะรอยเล็บที่เธอฝากฝังเอาไว้และนั้นมันจึงทำให้เขาปล่อยเธอ....

แค่กๆๆ แฮ่ๆๆ

" แล้วเราจะได้เห็นดีกัน เธอจะได้เห็นดีกับฉันแน่ ในเมื่อเธออยากเล่นกับไฟ ฉันนี่แหละจะแผดเผาเธอเอง" ถึงแม้ว่าเขาจะเจ็บนิดๆเพราะรอยขูดจากเล็บของยัยผู้หญิงหน้าเงิน แต่มันก็ยังเจ็บน้อยกว่าที่ผู้หญิงคนนั้นจะเจอในสิ่งที่เขากำลังจะเริ่มทำต่อจากนี้....