เจ็บตัวเพราะคนของเขา ไม่เท่าเจ็บใจเพราะคนของเธอ

คุณเอกดนัยพาผู้หญิงของเขามาอยู่ด้วยเกือบจะครบอาทิตย์แล้วพวกเขาเป็นพวกที่... น่าขยะแขยงที่สุด เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าการที่พวกเขาจะเป็นลูกคุณหนูมีเงินมีทองมากมายก่ายกองขนาดนี้ พวกเขาจะไม่มีสามัญสำนึกเลยสักนิด ไม่เพียงแค่เธอมีงานประจำที่ต้องทำ เธอกลับบ้านมาเธอก็ต้องมาเก็บกวาดเช็ดล้างในสิ่งที่เธอไม่ได้ก่ออีก มันเหนื่อยนะ เหนื่อยสายตัวแทบขาดเลย เธอไม่อยากอยู่แล้ว แต่เธอก็ไปไหนไม่ได้เธอไม่มีที่ไป กลับไปอยู่บ้านนานๆก็ไม่ได้เพราะเขาจะหาเรื่องไปตามเธอกลับบ้านพร้อมกับตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จว่าเธองอนเขา เธอไม่เคยงอนเขาสักนิดไม่เลย เธอไม่เคยเลยจริงๆ เธอแค่เกลียดเขากับคนของเขา เธอก็ผู้หญิงคนหนึ่งน่ะ เธอเจ็บได้ร้องไห้เป็น หลายต่อหลายครั้งที่เธอพยายามที่จะไม่คิดเรื่องที่มันเกิดขึ้นกับเธอ แต่มันก็ยังมีบางครั้งที่อยู่ๆเธอก็คิด... ทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้แต่เธอก็เผลอคิดไปแล้ว สิ่งที่เธอคิดน่ะเหรอ เธอแค่อยากให้เขาคุยกับเธอดีๆบ้าง เห็นใจเธอหน่อย สงสารเธอบ้างก็ได้ เธอก็คนเหมือนกัน แต่สิ่งที่เขาทำมันไม่ต่างกับหมู หมา กา ไก่ ที่ถ้าวันไหนเขาต้องการบีบให้ตาย... เธอก็คงจะตายคามือของเขา แต่สำหรับผู้หญิงอีกคน เขามักจะพูดจาไพเราะ พูดคะขา ส่วนเธอมีแต่คำกระแหนะกระแหนใส่ ด่าเธอเสียๆหายๆ ทั้งที่เธอไม่ได้ทำอะไรเลย อย่างเช่นตอนนี้....

" เรื่องแค่นี้ถ้ามันโง่นักก็ไปฆ่าตัวตายซะ แค่ซักกางเกงชั้นในของแยมไม่ได้ เธอก็ไม่ควรเกิดมาเป็นคนนะ โง่ซะไม่มีดี ทั้งโง่ ทั้งหน้าเงิน ผู้หญิงแบบเธอมันหาเจอยากมากบนโลกนี้แต่ฉันก็ดันดวงซวยมาเจอซะนี่..."

ซ่า!!!!

เธอไม่จำเป็นด้วยซ้ำที่จะต้องมาซักเสื้อผ้าให้ใคร แต่ผู้หญิงของเขานี่สิหน้าด้านหน้าทน เธอซักผ้าของเธอดีๆเจ้าหล่อนก็เดินมาเทชุดชั้นในของเจ้าหล่อนลงมาใส่เครื่องซักผ้าที่มีเสื้อผ้าของเธอกำลังปั่นอยู่ เสื้อผ้าของเธอคือเสื้อผ้าที่ไว้ใส่สำหรับทำงาน ชุดชั้นในของเธอเธอจะซักมือ แล้วตากเอาไว้ที่ห้องของเธอ เธอจะไม่เอามาตากให้ใครเห็น แต่ผู้หญิงคนนี้เทชุดชั้นในทุกสีทุกแบบ และที่สำคัญมันเปื้อนเลือดประจำเดือนด้วย... มันไม่สมควรไหม

"มันจะมากไปแล้วนะ ผู้หญิงของคุณควรจะไปหาหนังสือมารยาทมาใช้บ้าง ฉันไม่รู้หรอกว่าพวกคุณโตมากันแบบไหน แต่การที่พวกคุณมาทำกับฉันแบบนี้มันเหมือนพวกที่ไม่เคยมีใครสั่งสอน หรือว่าอาจจะมีแต่เพราะสันดารอันต่ำตมของพวกคุณมันอยู่ลึกใต้จากนรกลงไปอีกมันเลยหาความเป็นคนไม่เจอ ชุดชั้นในมันเป็นของต่ำ ถ้าพวกคุณไม่คิดว่ามันต่ำ คุณแยม.. คุณควรจะซักด้วยมือนะเรื่องง่ายๆผู้หญิงทุกคนควรจะรู้ไหม ไม่แปลกเลยว่าทำไมพวกคุณถึงคบกันได้ เพราะไม่มีสมองเหมือนกัน ความเป็นคนก็ไม่มีหลงเหลืออยู่..." แพทตี้โมโหมากที่สามีของเธอเอาน้ำที่เธอตักเอาไว้ถูห้องมาสาดใส่เธอ.. เขามันไม่ใช่ลูกผู้ชาย เขาเก่งกับผู้หญิงแบบเธอ...

" กลับมาเดี๋ยวนี้นะยัยปลิงดูดเงิน ฉันบอกให้กลับมาไง..กลับมานะ..." เอกดนัยยังด่าว่ายัยนั้นไม่เสร็จเลยยัยนั้นกชิ่งหนีเขาไปแล้ว... ได้ เขาจะจัดการตรงนี้ต่อเองไม่ต้องห่วง...

เอกดนัยเดินเข้าไปในตัวบ้านแล้วหยิบสิ่งของบางอย่างติดมือมาด้วย....

แยมได้แต่ยกยิ้มให้กับตัวเอง แบบนี้สิดี เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรมาก ยัยผู้หญิงคนนั้นมันโง่จะตาย แหย่นิดแหย่หน่อยมันก็เตรียมที่จะด่าเธอทำให้เธอกลายเป็นผู้ถูกรังแกแล้ว แบบนี้สิสนุกดี และสิ่งที่เธอทำครั้งนี้มันได้ผลเป็นอย่างดีด้วยสิ....

แพทตี้เดินเลี่ยงมายังมุมที่สงบๆของบ้าน เธอไม่อยากจะปะทะกับพวกนั้นนานนัก เพราะมันเปลืองพลังชีวิตของเธอ แพทตี้ยืนนิ่งปล่อยใจให้สบาย เธอฟังเสียงใบไม้ที่มันโอบกอดกันไปมา เสียงนกเสียงแมลงที่มันบินคุยกัน... มันทำให้เธอผ่อนคลายขึ้น...

" เห้อ.... อย่ายอมแพ้สิแพทตี้ แกต้องสู้ แต่จะสู้กับอะไรละ? อ๋อ สู้กับสองคนนั้น แกต้องสู้ สู้ๆ" แพทตี้เดินมายังหลังบ้านที่มีเครื่องซักผ้าอยู่ เธอกลับมาซักผ้าในส่วนของเธอต่อ.... แต่เพียงแค่เธอยกเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาจากเครื่องซักผ้าเท่านั้น....

¥__¥

ฮึก... ฮืออออ

แพทตี้ถึงกับต้องหลั่งน้ำตาทันที เพราะเสื้อผ้าของเธอมันถูกตัดจนขาดออกจนไม่เหลือชิ้นดี เสื้อทำงานของเธอมันถูกตัดและฉีกจนมันเกือบจะหลุดออกจากกัน กระโปรงทำงานของเธอก็ถูกตัดไปจนทั่วมันไม่สามารถใส่ได้อีก..

"คุณเอกดนัย!!! ไอ้คนเลว ไอ้ชาติชั่ว"

แพทตี้ตะโกนส่งเสียงด่าออกไปพร้อมกับเดินไปยังจุดหมายที่เธอคิดว่าน่าจะเจอสองคนนั้น

ในห้องนั่งเล่น..ไม่มี... ห้องครัวก็ไม่อยู่ ดังนั้นเธอจึงเลือกที่จะเดินขึ้นไปชั้นบนทันที...

อือออ พี่เอก.. เบาค่ะ อ๊ะๆๆ

" ได้.... ในเมื่อพวกคุณทำกับฉันแบบนี้ก่อน... ฉันก็จะทำให้พวกคุณเจ็บได้เหมือนกัน..."

แพทตี้ลงไปด้านล่างสุดของบ้านเธอหยิบอะไรที่ใกล้มือที่สุดถือติดมือมาด้วย...

ปัง... ปัง... ปัง.. โครม.....

เสียงทุบอย่างแรงที่ประตูทำให้คนที่กำลังบรรเลงเพลงสวาทถึงกับสะดุ้ง...

แพทตี้ยกมือถือของเธอขึ้นมาถ่ายทั้งสองคนเอาไว้ ถึงแม้ว่ามันจะอุจาดตาเธอมากแค่ไหนแต่ก็จะทำ..

" ดูเอาไว้นะคะ ว่าสองคนนี้เขาทำอะไรกัน คนนึงคือสามีที่ถูกต้องตามกฏหมายของฉัน อีกคนนึงเป็นถึงคุณหนูบ้านรวย... แต่วิ่งแจ่นมานอนกับผู้ชายที่มีเมียมีครอบครัวแล้ว... และก็อย่างที่เห็น สภาพแบบนี้ไม่จำเป็นต้องอฺธิบายให้ฟังก็คงจะรู้ดีว่า พวกมัน... กำลังติดสัตว์กันอยู่ "

ทันทีที่เธออัดคลิปจบ เธอก็หมุนตัวออกไปจากห้องทันที แต่มันกลับไม่เป็นอย่างที่เธอคิดน่ะสิ...

หมับ!!! วืดดดด โครม!!!!

อ๊ะ...

ร่างเล็กลอยกระเด็นไปชนกับมุมโต๊ะอย่างจัง ไม่นานเจ้าของร่างเล็กก็รับรู้ถึงบางอย่างที่มันกำลังไหลลงมาจากหน้าผากของเธอ...

แหมะๆๆ

แยมลุกขึ้นมาทันทีเธอคลุมร่างกายด้วยผ้าห่มแล้วก็มุ่งตรงมายังร่างของผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นทันที

เพี๊ยะ!!!

หมับ!!!

เอกดนัยจับมือของแยมเอาไว้ เพราะเขาไม่อยากให้มือนิ่มๆของแยมต้องเจ็บ...

"มานี่...." เอกดนัยลากตัวของผู้หญิงหน้าเงินคนนั้นออกจากห้องของเขาทันที...

โครม... ตุบๆๆๆ อั๊ก....

ร่างเล็กของแพทตี้ถูกผลักลองมาจากบรรไดหลายขั้น... ร่างเล็กกระเด็นกระดอนไปตามขั้นบรรได... จนในที่สุดร่างเล็กก็ลงมาแน่นิ่งที่บรรได้ขั้นสุดท้าย....

เอกดนัยปลายตามองลงไปที่ร่างเล็กนั้นแค่ครู่เดียว แล้วเขาก็หันกลับเข้าไปยังห้องนอนของเขาทันที...

แพทตี้นอนไม่ได้สติอยู่บนพื้นหน้าบรรไดนานหลายนาที แต่กี่นาทีเธอก็ไม่รู้ได้... จนในที่สุดเธอก็ตื่นขึ้นมา... ภายในห้องพักของเธอ....

ฮึก.... ฮึก....

"ยังไม่ตายไม่ต้องสะเออะร้องออกมา.." เอกดนัยถึงกับต้องโพล่งออกมาทันทีที่ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนนี้ เขาเข้าไปในห้องนอนของเขาได้เพียงไม่กี่นาที เขาก็สั่งให้แยมแต่งตัวให้เรียบร้อย เขาเองก็เช่นกัน แต่เพียงเขามองไปยังพื้นห้องเขาก็เห็นมือถือของผู้หญิงคนนั้นตกอยู่ และสิ่งที่อยู่ใกล้กับมือถือเครื่องโคตรเก่านั่นคือรอยเลือด... มันเลยทำให้เขาต้องรีบเดินออกมาดูยัยผู้หญิงหน้าเงินคนนั้น เพียงแค่เขาทอดสายตาลงไปเขาก็เห็นร่างของยัยบ้านั่นนอนไม่ได้สติอยู่กับพื้น....