3.ข้อเสนอแสนร้าย

*******ทักทายคร้า วันนี้พระเอกเรารุกหนักแล้วนะคะ ไปส่งกำลังใจให้นางเอกกันจ้า*******

มัลลิกาเดินมาออกจากห้องน้ำที่อยู่ด้านหลัง พอจะเลี้ยวเข้าไปยังห้องแต่งตัว เท้าเล็กๆ ก็หยุดนิ่งอยู่กับที่เมื่อเห็นร่างสูงสง่าของนายใหญ่แบล็กกาล่ายืนขวางทางอยู่ ดวงตาสองคู่ประสานกันเนิ่นนานอย่างหยั่งเชิงกันและกัน ดวงตาคมกริบมองร่างบางที่อยู่ในชุดเต้นเมื่อสักครู่แล้วกวาดไปทั่วทั้งตัว ก่อนจะมาหยุดที่ทรวงอกอิ่มขาวนวลที่ล้นออกมาเกือบครึ่ง

“ขอทางด้วยค่ะ ฉันจะรีบกลับบ้าน” ในที่สุดมัลลิกาก็ต้องเอ่ยออกมาก่อนเพื่อทำลายความอึดอัดที่เริ่มก่อตัวขึ้น

“ตัวนิดเดียวเดินผ่านไปก็ได้นี่นา” วาติเน่ยิ้ม

อีตาบ้า จะผ่านไปได้ยังไง ช่องว่างเหลือไม่ถึงฝ่ามือ เรื่องอะไรจะเดินไปเบียดให้เปลืองตัว มัลลิกาพึมพำอย่างไม่พอใจ

วาติเน่มองใบหน้างามที่เชิดขึ้นอย่างรั้นๆ ดวงตากลมโตมองไปรอบๆ เพื่อหาทางหลบ สายตามองผ่านหัวไหล่หนาไปด้านหลังก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

“จะเข้าห้องน้ำเหรอคะ”

วาติเน่เอี้ยวตัวมองไปข้างหลัง เปิดช่องว่างให้ร่างบางวิ่งผ่านไป แต่ก็ช้ากว่ามือใหญ่ที่คว้าเอวบางไว้แล้วดึงเข้ามากอดกระชับแน่น มือใหญ่ข้างที่เหลือเปิดประตูห้องเก็บของใกล้ๆ ดันร่างบางเข้าไปข้างใน

“เจ้าเล่ห์จริงๆ” เขาเอ่ยเสียงลอดไรฟัน กอดร่างอวบอิ่มแน่นขึ้นเมื่อเธอพยายามดิ้นออกจากพันธนาการของเขา

“นี่คุณ ปล่อยฉันนะ มากอดไว้ทำไม”

“ถูกใจ” ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างตกใจกับคำพูดของร่างสูง

“ปล่อยนะ ถูกใจแล้วทำไมต้องมาทำแบบนี้”

“คนถูกใจกันต้องทำแบบไหนล่ะ แต่กับผมต้องทำแบบนี้” ว่าแล้วริมฝีปากหนาได้รูปก็ฉกวูบลงมาแนบริมฝีปากบาง บดขยี้ตามแรงปรารถนาที่อยู่ข้างใน

“อื้อ…” หล่อนครางเสียงอู้อี้ ดิ้นออกจากวงแขนแข็งแรง มัลลิกาชาดิกไปทั้งร่างกับรสจูบเร่าร้อนของอีกฝ่าย

วาติเน่ดันแผ่นหลังบางชิดกับผนังห้อง ฝ่ามือใหญ่ลูบไล้สัมผัสทรวงอกงามอย่างย่ามใจ มัลลิกาหัวใจเต้นระรัว มือบางดันไหล่กว้างออกห่างอย่างหวาดหวั่น

“อกสวย” เขาบอกเสียงพร่าแล้วเคล้าคลึงเบาๆ จนเธอสั่นเทา วาบหวามจนต้องแอ่นอกรับสัมผัสของเขาอย่างลืมตัว

ริมฝีปากร้อนผ่าวบังคับให้ริมฝีปากอิ่มเผยอขึ้น เพื่อแทรกลิ้นผ่านเข้าไปชิมความหวานที่อยู่ข้างใน ลิ้นสากเกี่ยวตวัดรุกไล่เรียวลิ้นบางที่พยายามจะหลบหลีกลิ้นของเขาอย่างหยอกเย้า

ใบหน้างามเบือนหน้าหลบเมื่อต้องการอากาศหายใจ ริมฝีปากหนาจึงเปลี่ยนเป้าหมายมาที่ลำคอระหง ซุกไซ้จูบซับอย่างหลงใหลพร้อมกับขบเม้มเบาๆ จนเจ้าตัวสะดุ้ง

“ปล่อยนะคนบ้า” ร่างบางดิ้นขลุกขลักในอ้อมแขนแกร่ง วาติเน่ครางออกมาอย่างขัดใจ ก่อนจะฝังริมฝีปากลงบนอกอิ่มที่ล้นทะลักออกมา หญิงสาวจิกเล็บลงบนไหล่หนาเต็มแรงแต่ร่างสูงกลับไม่สะทกสะท้าน ยังคงมุ่งหากำไรจากกายเธอโดยไม่สนว่าเธอจะเต็มใจหรือไม่

ริมฝีปากหนาเลื่อนขึ้นมาจูบริมฝีปากบางอีกครั้งอย่างดูดดื่ม มือบางเกาะลำแขนชายหนุ่มแน่นเพื่อช่วยพยุงตัว ความเจนจัดของวาติเน่หลอกล่อให้ร่างหอมกรุ่นยอมตอบสนองเขาอย่างลืมตัว ชายหนุ่มยิ้ม ก้มมองร่างอวบอิ่มที่อ่อนระทวยในอ้อมแขน มือใหญ่ลูบไล้ไปทั่วร่างงาม ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอจะเซ็กซี่ได้ใจจนทำให้เขาร้อนไปทั้งกายตั้งแต่เห็นเธอส่ายสะโพกงามอยู่บนเวที

“เธอต้องการเท่าไหร่?” เขาถามเสียงพร่า นิ้วเรียวแกร่งเชยคางมนขึ้น มองแก้มแดงระเรื่อด้วยแววตาแพรวพราว มัลลิกามองเขาอย่างไม่เข้าใจคำถาม

“อะไรคะ” มัลลิกาขมวดคิ้วมุ่น

“เป็นผู้หญิงของผม” เขายิ้ม ก้มจูบแก้มปลั่งแรงๆ ก่อนจะสบตากลมโตที่มองมาด้วยความโกรธ

“หมายความว่ายังไง”

“นอนกับผมเดือนหนึ่ง คุณคิดเท่าไร”

“ฮึ! ใช้เงินซื้อผู้หญิงจนเคยตัวล่ะสิ ไอ้คนบ้า” หล่อนแว้ดใส่อย่างโมโห

“ไม่เคยสักครั้ง มีแต่คนเต็มใจนอนด้วย คุณเป็นคนแรก” วาติเน่มองใบหน้าสดสวย วงแขนกระชับแน่นเข้ามาอีกเพื่อให้อกอิ่มเบียดเข้ามาหาอกกว้าง

“ฉันไม่เต็มใจและไม่คิดจะขายศักดิ์ศรีให้ใคร ปล่อยเดี๋ยวนี้!”

“ทำไมต้องเล่นตัว โก่งราคารึยังไง”

“ฉันไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น ปล่อยเดี๋ยวนี้ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย มีเงินแล้วคิดว่าจะซื้อชีวิตคนอื่นได้เหรอ” หล่อนบริภาษเขาแรงๆ ใบหน้าสวยแดงก่ำอย่างโมโห วาติเน่ยิ้มอย่างใจเย็น

“ต้องการเท่าไร?” เขาถามคนในอ้อมกอดอีกครั้ง

********** ขอบคุณคร้าที่ติดตามคร้า*********