ตอนที่ 3

“แล้วกันซี...นี่ป้าไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าหนูเมญาจะมีสามีหล่อว๊าวขนาดนี้ ป้าเป็นขาประจำร้านขนมของหนูเมญาตั้งแต่เปิดใหม่ๆ ขนมอร่อยมาก ป้าชื่อวาดจันทร์นะ แล้วไม่ทราบว่าพ่อหนุ่มชื่ออะไรจ๊ะ ทำงานอะไรอยู่ที่ไหน”

“ผมชื่อคาวีครับ เปิดร้านขายของไม่ไกลจากที่นี่แต่ไม่ค่อยได้มาอยู่ช่วยเมญาตอนกลางวันน่ะครับ”

“เอ๊อ...นั่นสิ...ว่าทำไมป้าไม่เคยเห็นหน้า สงสัยป้าจะมาตอนพ่อคาวีไม่อยู่”

“ครับ...เดี๋ยวผมจะเอาขนมให้ป้านะครับ...เมญาจ๊ะ...ขนมของคุณป้าวาดจันทร์อยู่ไหนเหรอจ๊ะ”

เขาหันไปถามหญิงสาวที่ทำหน้าเหลอหลาขณะกำลังให้นมลูกสาวตัวน้อยที่ดูดนมจากเต้าของแม่เสียงจ๊วบๆ

“อยู่ในตู้นั่นล่ะค่ะ ในห่อกระดาษที่เขียนชื่อว่าป้าวาดจันทร์”

หญิงสาวบอกไปและคาวีก็กระวีกระวาดหยิบถุงขนมให้คุณป้าที่ส่งยิ้มละมัยอย่างเป็นมิตร หลังป้าวาดจันทร์ออกไปแล้วเขาจึงรีบไปปิดล็อคประตูและติดป้ายเอาไว้ว่า Close/ปิด ก่อนเดินกลับมาหาเมญาที่กำลังให้นมลูก

เขาคุกเข่าลงนั่งตรงหน้าหญิงสาวที่นั่งบนเก้าอี้ตัวเตี้ยหลังบาร์ขนมและจ้องมองลูกตัวเล็กดูดนมแม่โดยใช้มือน้อยประคองเต้าแม่ไว้ข้างหนึ่ง เป็นภาพที่เขาไม่เคยเห็นและรู้สึกทึ่งต่อชีวิตเล็ก ๆ ที่ครั้งหนึ่งเขาไม่เคยนึกถึงหนำซ้ำยังคิดจะทำลายเสียด้วย

ห้วงเวลาขณะนั้นคาวีรู้สึกราวกับโลกหยุดหมุน เขาจ้องมองลูกน้อยชัดๆ และแน่ใจอย่างที่สุดแล้วว่า แม่หนูลูกหม่อน คือลูกของเมญาที่เกิดมาจากเลือดเนื้อของเขาอย่างแท้จริง คาวีจ้องดูเมญาให้นมเด็กน้อยที่กำลังหลับตาพริ้มทั้งที่ปากยังอมหัวนมของแม่และดูดไม่หยุด

ชายหนุ่มรู้สึกถึงความสุขอย่างประหลาด หากเสี้ยวหนึ่งเขาก็นึกเสียใจเมื่อนึกถึงเมื่อสองปีก่อน

ในเวลานั้นเมญาเป็นพนักงานเล็กๆ ในบริษัทมัลติมีเดียยักษ์ใหญ่ระดับเอเชียซึ่งมีผู้บริหารที่ยังหนุ่มแน่นและหล่อเหลาขั้นเทพ

คาวี สุริยวัตร ผู้เป็นที่เลื่องลือในแวดวงธุรกิจว่าเขาเป็นทายาทมหาเศรษฐีและเจ้าของธุรกิจหมื่นล้านทั้งหล่อ รวย และเป็นนักลงทุนมือทองอนาคตไกล

หากทุกอย่างกลับพลิกผันหลังคืนงานเลี้ยงของบริษัทที่เขาดื่มมากไปหน่อยและเผลอมีความสัมพันธ์กับ เมญา พนักงานสาวในแผนกการตลาด คืนนั้นเขาได้พูดคุยกับเธอและต่างรู้สึกดี เมญาเป็นผู้หญิงสวยที่ออกจะสวยมาก

จนถึงตอนนี้แม้เธอคลอดลูกแล้วความสวยก็ไม่ได้ลดถอยลงเลย และที่สำคัญเธอว่าชอบเขาซึ่งตอนแรกคาวีไม่คิดว่ามันจะเกิดเรื่องเลยเถิด

แค่คืนนั้นเพียงคืนเดียวเท่านั้น เป็นความสัมพันธ์แบบวันไนท์ สแตนด์ ที่เขาเองไม่เคยให้มันเกิดขึ้นกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน

หากทว่าหลังความสุขในค่ำคืนงานเลี้ยงผ่านไปเขากลับมาคิดได้ใหม่ว่ามันไม่ควรเกิดขึ้น คาวียังคงพูดคุยกับเมญา เขาพบเธอในที่ทำงานและดูเหมือนเธอจะพยายามรักษาระยะห่างระหว่างเขา เพราะเขาคือประธานใหญ่ของสุริยวัตร

หากแต่เมื่อเวลาผ่านไปสองเดือนเมญาก็ไปหาเขาที่บ้านพักตากอากาศ เธอเข้าไปเพื่อจะบอกว่า

“คุณคาวีคะ...เมญาท้องค่ะ”

คำพูดประโยคนั้นยังก้องในหูของเขาและทำให้คาวีนิ่งอึ้งหากเขาก็ตอบกลับไปว่า

“คุณแน่ใจเหรอ มันจะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อเรามีความสัมพันธ์กันแค่...ครั้งเดียว”

“ครั้งเดียวก็ท้องได้ค่ะ เมญาแน่ใจนะคะว่าเด็กในท้องเป็นลูกของคุณ”

“แต่ผมยังไม่พร้อม มันปุบปับเกินไป”

“คุณคาวีคิดว่ามันปุบปับ แล้วเมญาล่ะคะจะทำยังไง เมญาไปหาหมอเมื่อวานนี้ ตอนนี้อายุครรภ์ได้เดือนกว่าแล้วนะคะ เมญาแน่ใจว่าเขาเป็นเลือดเนื้อของคุณ”

“เพิ่งเดือนกว่า แสดงว่าก็ยังเล็กอยู่ เขาคงเป็นแค่ก้อนเลือดเล็ก ๆ ผมคิดว่ามันไม่น่าจะยาก”

“ว่าไงนะคะ...อะไรคือไม่น่าจะยาก”

“ก็เอาเด็กออกไง ในเมื่อเขายังเป็นแค่ก้อนเลือด ยังไม่มีชีวิตจิตใจ”

“เมญาทำไม่ได้หรอกค่ะ ถึงเขาจะเล็กกว่านี้เมญาก็ทำกับลูกของเมญาไม่ได้”

“ถ้าอย่างนั้นเอานี่ไป”