ตอนที่ 32 แผนสินค้าใหม่

ตอนที่ 32 แผนสินค้าใหม่

หลังจากส่งโจรให้ทางการแล้วครอบครัวของชิงเถายังได้รางวัลนำจับจากทางการอีกด้วย ตอนนี้กิจการร้านเจี้ยนเฉินก็กำลังไปได้สวย มีลูกค้าทั้งขาประจำและก็ขาจรแวะเวียนมาซื้อ ไหนจะลูกค้าที่สั่งทำอาหารสำหรับไปใช้ในงานอีกก็หลายคน แต่ร้านเจี้ยนเฉินก็ยังเปิดแค่ครึ่งวันเท่านั้นเพราะทุกคนต้องกลับมาพักผ่อน และทำงานอื่นๆ อีก ตอนนี้ก็เข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้วพืชผักที่ครอบครัวปลูกไว้ก็ต้องเก็บเกี่ยวไว้กิน ไหนจะต้องหมักดองอีก ซึ่งส่วนนี้ชิงเถาไม่ได้มีส่วนร่วมใดๆ เพราะนางทำอาหารจำพวกนี้ไม่เป็นนั่นเอง

“นี่ดีนะที่เถาเอ๋อร์กับท่านพี่จับพวกโจรได้ก่อน ไม่อย่างนั้นพวกเราคงจะถูกทำร้ายได้ ไหนจะเงินทองที่เราหามาทั้งชีวิตนี้อีก ไม่แน่อาจจะถูกพวกมันเอาไปหมดก็ได้” นางลี่จูพอคิดถึงเหตุการณ์ครั้งมีโจรปล้นจึงอดพูดออกมาไม่ได้

“ก็เจ้าไม่ยอมเอาเงินไปฝากที่ร้านรับฝากหนิ” จิ้นสิงพูดออกมา เนื่องจากภรรยาตนไม่กล้าที่จะไปฝากเงินที่ร้านรับฝากเพราะกลัวจะเกิดเหตุไม่คาดฝันต่างๆ นาๆ ขึ้น

“ก็ข้ากลัวโดนโกงนิเจ้าคะ หรือปีก่อนที่มีโรงรับฝากเกิดไฟไหม้กว่าจะมีเงินมาจ่ายทุกคนก็ต้องใช้เวลาตั้งนาน” นางลี่จูอธิบายเหตุผลของนางออกมาให้ฟังอีกครั้ง หลังจากครั้งก่อนๆ ที่พูดเรื่องนี้นางก็จะบอกเหตุผลประมาณนี้เช่นกัน

“ถ้าเรามีที่เก็บที่ปลอดภัยๆ ก็คงดีนะเจ้าคะ” ลี่ถิงเอ่ยออกมาอย่างกังงวล

“ที่เก็บที่ปลอดภัยๆ อย่างนั้นหรือ” ชิงเถาเอ่ยออกมาเบาๆ ก่อนจะปลีกตัวจากครอบครัวออกมานั่งบนเปลผ้าที่นางให้บิดาทำไว้ให้ใต้ต้นไม้ เปลที่นางให้ทำนั้นจะนั่งจะนอนก็สบาย ตอนนี้ทั่วบ้านนางก็มีแขวนไว้หลายอันทีเดียว

“ที่เก็บของๆ เชี่ยนเชี่ยนอยู่ไหม” ชิงเถาร้องเรียกหาตัวช่วยของนาง เพียงเอ่ยออกไปไม่กี่คำก็มีภูตตัวน้อยบินมาอยู่ตรงหน้าของนาง

‘มีอะไรให้รับใช้จ๊ะ’ เชี่ยนเชี่ยนถามออกมา

“ที่โลกนี้มีของวิเศษที่ให้เก็บของมีค่าไหม พวกแหวนมิติ อะไรทำนองนี้อ่ะ” ชิงเถาถามออกมา นางมาอยู่โลกนี้ก็นานหลายเดือนแล้ว แต่ยังไม่ได้รู้เรื่องพวกสิ่งของวิเศษนัก

‘จะมีก็มีอยู่นะ แต่มีไม่เยอะหรอก ที่แคว้นนี้ของแบบนั้นก็มีไม่เท่าไหร่ จนสามารถนับคนได้เชียวล่ะ’ เชี่ยนเชี่ยนหยุดเพียงครู่จึงบอกออกมา

“มันทำอยากหรือ” ชิงเถาออกมา เพราะนิยายหลายๆ เรื่องพวกตัวเอกก็มักจะทำสิ่งพวกนี้ออกมาขายให้ได้มีเงินใช้อย่างมหาศาล

‘อยากสิ ต้องใช้ทั้งความรู้ความสามารถ แล้วก็ต้องมีระดับพลังปราณสูงด้วยจึงจะทำได้ อย่างเจ้าที่ยังไม่เริ่มฝึก ไม่ต้องคิดฝันหรอก’ เชี่ยนเชี่ยนเอ่ยตัดความฝันชิงเถาออกมา

“แล้วเจ้าล่ะ ทำได้หรือไม่” ชิงเถาถามออกมาอย่างมีความหวัง ถึงนางจะทำไม่ได้แต่เชี่ยนเชี่ยนล่ะก็ไม่แน่นี่นา

‘ระดับพลังข้าเทียบเท่ากับพลังปราณของมนุษย์เพียงปราณระดับ 5 ขั้นสูงเท่านั้น จะต้องมีระดับปราณ 7 ขั้นสูงขึ้นไปจึงจะทำได้ ซึ่งจำนวนผู้ที่จะถึงจุดนี้ก็น้อยนัก ไหนจะศาสตร์ความรู้ในการทำขึ้นมาอีก’ เชี่ยนเชี่ยนอธิบายออกมา จริงๆ ในใจนางคิดไว้แล้วว่าถึงนางจะทำได้ก็คงไม่ช่วยชิงเถาทำหรอก นางจะช่วยเท่าที่ช่วยได้เท่านั้น ชิงเถาต้องเป็นผู้คิดค้นลงมือทำเป็นส่วนใหญ่

“อ่า อย่างนี้นี่เอง ข้าจะต้องเริ่มฝึกปราณหรือ ต้องทำไงบ้างๆ สอนข้าที” ชิงเถาเมื่อเข้าใจอะไรแล้วจึงถามออกมา

‘การฝึกของข้ากับมนุษย์อย่างเจ้าไม่เหมือนกันหรอก แต่การฝึกขั้นเริ่มต้นนั้นก็ต้องจะต้องหาจุดตันเถียนตัวเองบริเวณใต้สะดือที่อยู่ในห้วงจิตให้เจอเสียก่อน’ เชี่ยนเชี่ยนเอ่ยแนะนำออกมา นางไม่ใช่มนุษย์อีกทั้งกำเนิดมานางก็มาพลังและรู้วิธีเพิ่มพูนพลังแล้ว ขั้นตอนแบบนี้นางจึงแนะนำไม่ได้มากเหมือนผู้ที่การผ่านการฝึกฝนมาแล้ว

“ได้ๆ ข้าจะเริ่มเดี๋ยวนี้” ชิงเถาเอ่ยพร้อมลูกจากเปลลงไปนั่งบนพื้นเพื่อเริ่มนั่งสมาธิ

‘เดี๋ยวๆ เจ้าจะเริ่มแบบนี้ไม่ได้ มันต้องมีแบบแผนมากกว่านี้ อย่างน้อยเจ้าก็น่าจะหาหนังสือแนะนำผู้เริ่มฝึกปราณมาศึกษาเสียก่อน จะได้ไม่เกิดข้อผิดพลาด’ เชี่ยนเชี่ยนกล่าวเตือนออกมา นางกลัวว่าถ้าชิงเถาเริ่มอย่างปุบปับอย่างนี้อาจเกิดอันตรายได้

“ได้ๆ ไว้ข้าจะหาซื้อหนังสือมาศึกษาดูก่อนแล้วกัน” ชิงเถาตอบตกลง

‘ดีมาก’ เชี่ยนเชี่ยนตอบรับ

“เออ ว่าแต่ที่ว่าพลังเจ้ายังไม่สามารถสร้างแหวนมิติได้ เป็นเพราะส่วนพลังที่ทำให้มิติกว้างขึ้นยังไม่พอ หรือว่ายังไง” ชิงเถาถามออกมาอย่างสงสัยต่อ

‘ใช่ สิ่งของมิติที่ให้มีขนาดกว้างขวางนั้นต้องใช้พลังอย่างมาก ที่ข้าบอกว่าปราณระดับ 7 ขั้นสูง จึงจะสารมารถสร้างได้ ซึ่งที่สร้างได้จากระดับพลังปราณเท่านี้ก็ได้เพียงขนาดที่ใหญ่กว่าของสิ่งนั้น 2-3 เท่า เท่านั้นเอง’ เชี่ยนเชี่ยนอธิบายให้นางฟัง ดังนั้นมิติที่กว้างจนใส่ของได้มากมายนั้นผู้ฝึกปราณจะต้องมีระดับที่สูงมาก หรือจะต้องมีบ่อสะสมพลังปราณในจุดตันเถียนที่กว้างกว่าคนทั่วไปจึงจะสร้างออกมาได้ดี

“แล้วๆๆ ถ้าเป็นทำให้ของสิ่งนั้นจดจำเพียงเจ้าของล่ะ ผู้อื่นจะเปิดออกก็ไม่ได้ เจ้าทำได้ไหม” ชิงเถาถามออกมาอย่างมีความหวัง สายตาก็รอคอยคำตอบอย่างมาก

‘ทำไมหรือ เจ้าจะเอาความสามารถนั้นไปทำไม’ เชี่ยนเชี่ยนเริ่มรู้สึกว่าตัวเองจะถูกใช้งานอีกแล้ว

“ก็บอกมาก่อนเถอะน่า ข้าอยากรู้” ชิงเถานางยังต้องการคำตอบ แต่ในใจคำตอบนางเอนเอียงไปฝั่งที่ทำได้แล้ว เพราะเชี่ยนเชี่ยนนางไม่ได้ปฏิเสธออกมาทันทีนั่นเอง

‘ก็ทำได้ มันเป็นสิ่งไม่ได้ยากอะไรที่เทพธิดาอย่างข้าจะทำได้’ เชี่ยนเชี่ยนเอ่ยออกมาอย่างภาคภูมิ

“แสดงว่ามนุษย์ไม่สามารถทำได้หรือ” นางถามออกมา

‘ก็ได้ถ้ารู้เวทบทนั้น แต่ก็ไม่ใช่จะเรียนรู้กันได้ง่ายๆ’ เชี่ยนเชี่ยน

“งั้นๆ สิ่งที่ข้าจะทำก็น่าจะมีประโยชน์อยู่น่ะสิ” ชิงเถาเอ่ยยิ้มๆ ก่อนจะเริ่มอธิบายแผนทำสินค้าตัวใหม่ของนางออกมาให้เชี่ยนเชี่ยนฟัง โดยชิงเถานางจะทำเป็นที่เก็บสมบัติเหมือนกับโลกก่อนที่มีตู้เซฟไว้เก็บของสำคัญๆ นั่นเอง ถึงจะไม่ได้มีขนาดที่กว้างกว่าเดิมแต่เพิ่มความปลอดภัยก็ถือว่าสำคัญ เมื่อชิงเถาอธิบายสิ่งที่นางต้องการใช้เชี่ยนเชี่ยนฟังออกไป ซึ่งเรื่องนี้สำหรับเชี่ยนเชี่ยนถือว่าไม่ได้อยากเย็นอะไรนางจึงตกลงที่จะช่วยทำ

“ขอบคุณมากนะเชี่ยนเชี่ยน เจ้านี้ช่างเป็นนางฟ้าใจดีเสียจริง” ชิงเถาเอ่ยขอบคุณทั้งมือทั้งสองก็เอื้อมไปจับไหล่อวบเล็กๆ ทั้งสองข้างเขย่าไปมา จนเชี่ยนเชี่ยนจะเปลี่ยนใจไม่ช่วยอยู่แล้ว