บทที่ 4 เพื่อนใหม่

เวลานี้หญิงสาวทราบแล้วว่าลูกในท้องของเธอเป็นเพศชาย คุณหมอที่เธอไปฝากท้องด้วยคือคุณหมอโรงพยาบาลในเมือง ใช้เวลาเดินทางประมาณหนึ่งชั่วโมง คุณหมอหนิงน่ารักและเป็นกันเองยิ่งพอรู้ว่าหญิงสาวเองก็เป็นหมอจึงยิ่งเข้าอกเข้าใจกันอีก

"เดินทางปลอดภัยนะคะ"

"ขอบคุณค่ะ"

"อย่าลืมมาตามนัดนะคะ อะ เอ่อคุณลินคะ หนิงขอช่องทางการติดต่อคุณหน่อยได้ไหม"

"ได้สิคะ" หญิงสาวให้เบอร์โทรกับคุณหมอสาวไปทันที

"บอกตรงๆเลยนะคะ หนิงชอบคุณลิน คุยด้วยแล้วสนุกอยากเป็นเพื่อนด้วย"

"ได้สิคะ ลินมาอยู่ห่างไกลบ้านแบบนี้ก็ไม่ค่อยมีเพื่อนหรอกค่ะ"

"เยี่ยมเลยค่ะ" หมอหนิงยิ้มดีใจ หลังจากวันนั้นเธอกับคุณหมอหนิงก็กลายมาเป็นเพื่อนสนิทกัน พวกเธอมีเรื่องปรับทุกข์กันได้ไม่หยุดหย่อน หญิงสาวเมื่อก่อนชินกับการมีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชาย มาตอนนี้เพื่อนเป็นผู้หญิงทำให้รู้สึกเข้าใจกันมากกว่าเดิม

"พรุ่งนี้หนิงขึ้นไปหานะ"

"ไม่มีเข้าเวรหรอหนิง" หญิงสาวถามออกไปด้วยความสงสัย

"โถ่วเอ้ย ให้หนิงพักบ้างเถอะ ร่างจะพังแล้ว"

"จ้าๆ งั้นถึงตอนไหนก็โทรมานะ"

"หนิงๆ ทางนี้" หญิงสาวโบกมือทักทายเพื่อนสนิท

"อื่อฮือ ที่นี่มายากเหมือนกันนะ"

"ก็นิดหน่อยน่ะ ดีที่ทางขึ้นเขาทำทางใหม่แล้วนะ ค่อยสะดวกหน่อย"

"ใครหรอลิน"

"อ่อ นั่นคุณหมอปับ แพทย์อาสาที่นี่แหละแต่คุณหมอลงเวรแล้วน่ะ"

"อ่อ หล่อจังเลยเนาะ"

"แน่ละซิ สาวน้อยสาวใหญ่จีบคุณหมอกันใหญ่เลย"

"แล้ว..เขามีแฟนหรือยังอ่ะ"

"เหมือนจะเพิ่งเลิกก่อนมาค่ายอ่ะมั้ง ทำไมเหรอ"

"เฮ้อ ช้ำรักมานี่เอง"

"ว่าแต่หนิงวันนี้จะค้างไหมเนี่ย"

"ค้างสิ ลงทุนขึ้นมาถึงบนนี้แล้ว อยากจะดูดาวใกล้ๆเสียหน่อย เขาว่ากันว่าสวย"

"ดาวที่นี่น่ะสวยมาก บรรยากาศก็โรแมนติกสุดๆไปเลย" ท้องฟ้าโปร่งโล่งมองเห็นดวงดาวชัดเจนแน่ๆหญิงสาวคิดตามที่เพื่อนบรรยาย

"มองตามแล้วจะทำให้นึกถึงคนรักหรือป่าวนะ"

"ไม่หรอก ดาวก็คือดาวนั่นแหละ" คนปากแข็งที่มองดูดาวทีไรนึกพ่อเจ้าหนุ่มน้อยทุกที ตอนนี้เขาเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้เลย

"น้องลินครับ"

"ว่าไงคะพี่ปับ"

"พี่จะบอกว่า.. อะ อ้าวนึกว่าลินอยู่คนเดียว สวัสดีครับ"

"สวัสดีค่ะ หนิงค่ะ" หญิงสาวตัวเล็กน่ารักข้างกายของน้องลินมองไปมองมาก็คล้ายตุ๊กตาเหมือนกันนะ น่ารักจังชายหนุ่มแอบพิจารณาผู้หญิงตรงหน้า

"สวัสดีครับผมปับครับ" ชายหนุ่มแนะนำตัวอย่างสบายๆ

"หนิงเป็นเพื่อนลินเองค่ะ ที่สำคัญเป็นคุณหมอส่วนตัวให้กับลูกชายลินด้วย"

"อ่อ จริงหรอครับเนี่ย ยินดีที่ได้รู้จักอีกครั้งนะครับ"

"ค่ะ" หญิงสาวยิ้มเขินๆส่งกลับไป

"พี่ปับคะ"

"ว่าไงครับ"

"พี่ปับมีแฟนหรือยังคะเพื่อนลินสนใจพี่" ชายหนุ่มไม่คาดคิดเหมือนกันว่าสาวรุ่นน้องจะเป็นคนตรงๆขนาดนี้

"ยัยลินนน" หนิงเองตกใจมากที่เพื่อนของตนถามชายหนุ่มออกไปอย่างนั้น แต่ชายหนุ่มกลับยิ้มขำที่เธอกล้าพูดออกมาตรงๆ

"ยังไม่มีครับ ผมโสด ยังไม่มีใครในใจ" คำว่าโสดชายหนุ่มหันไปบอกกับเพื่อนของน้องหมออาสาที่เขารักเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

"อะ เอ่อ หนิงขอตัวก่อนค่ะ" คนที่เก็บอาการไม่อยู่ เขินจนแก้มแดงรีบหาที่หลบซ่อนอย่างไว

"ฮ่าๆ รีบไปเลยนะ"

"เราก็ไปแกล้งเพื่อนนะน้องลิน"

"ลินไม่อยากให้เวลามันผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์นี่คะ ลินไม่อยากให้คู่อื่นไม่สมหวังเหมือนอย่างลินนี่คะ"

"ครับ พี่จะจำคำของลินไปพิจารณาดู"

"ค่ะ เจอกันพรุ่งนี้นะคะ"

"ยัยลิน ฉันอยากจะหยิกเธอจริงๆไปพูดกับพี่หมอปับอย่างนั้นได้ยังไงกันเนี่ย"

"อ้าวไม่ดีหรอ เกิดหนิงกับพี่ปับลงเอยกันแล้วจะขอบคุณลินไม่ทันน้า ต้องขอของกำนันชิ้นใหญ่เลยแหละ"

"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ" แม้หญิงสาวจะพูดเบาแต่มันก็ชัดเจน

"อะไรนะ"

"ฮ่าๆ ฉันรู้ว่าลินฟังทัน อย่าให้พูดหลายรอบเลยมันเขินจะแย่แล้ว"

"เอาเป็นว่าฉันเชียร์เต็มที่นะ สู้ๆ"

"สวัสดีค่ะมีอะไรให้หนิงช่วยไหมคะ" หญิงสาวที่ตื่นแต่เช้ามาดูว่าที่ค่ายมีอะไรให้เธอพอจะช่วยได้บ้างแม้สักเล็กน้อยก็ยังดี การช่วยเหบือผู้อื่นเป็นสิ่งที่เธอทำมาตลอด ตามที่ตนเองพอจะมีแรงช่วยเลย

"หลับสบายดีไหมครับน้องหนิง" ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงน่าฟัง

"สบายมากเลยค่ะ หนิงเกือบตื่นสายเลยค่ะ บรรยากาศน่านอนต่อมาก"

"มาเที่ยวอย่างนี้แฟนไม่ว่าหรอครับ"

"แฟนอะไรละคะ คนคุยยังไม่มีเลย" หญิงสาวเผลอพูดอย่างปลงๆออกไป ด้านคนฟังอมยิ้มตาม

"คะ คือ ก็มีคุยบ้างค่ะ" หญิงสาวรู้ตัวแล้วว่าปล่อยไก่ตัวใหญ่ออกไป

"ครับๆพี่เชื่อ" ชายหนุ่มพยักหน้า

ตลอดเวลาที่หนิงได้มาที่ค่ายอาสา ปับเองเฝ้ามองคนตัวน้อยข้างกายอยู่ตลอด เธอขยันขันแข็งขยันทำงาน ดูเป็นคนมีน้ำใจต่อผู้อื่น แม้ภายนอกเธอจะสวยงดงามแต่ทว่าเขากับคิดว่าภายในจิตใจเธอนั้นสวยงามยิ่งกว่า สเปคแบบนี้แหละที่เขาชอบ ขอเขาแกล้งเธอสักหน่อยแล้วจะรีบเฉลยความจริงให้หญิงสาวได้รู้ว่าเขาน่ะตกหลุมรักเธอเข้าแล้ว