3

“ทำไมแกไม่ทำรายงานเองบ้างวะ” ณวัตรที่นั่งฟังมาตลอดบ่นเบา ๆ คนโดนบ่นหันมามองเพื่อนสีหน้ายียวน

“ข้าทำแล้วไง แต่ใช้นี่โว้ย!” เขาเคาะศีรษะตนเองเบา ๆ “ใช้สมอง แกก็รู้นี่ว่าข้าถนัดวิชาการจัดการทรัพยากรมนุษย์”

เธอแอบเบ้ปากนึกค่อนแคะในใจ ที่ดนัยวุธถนัดคงเป็นเรื่องการจัดการทุกอย่างด้วยเงินมากกว่า

“คราวนี้เท่านี้ใช่ไหม” ดนัยวุธกดตัวเลขลงบนโปรแกรมเครื่องคิดเลขในโทรศัพท์มือถือยื่นให้ดู

“คราวนี้ขอเท่านี้” เธอต่อรอง โดยกดจำนวนเลขที่ต้องการแล้วส่งมือถือคืน

“เพราะต้องบรีฟกับทำพรีเซนเทชันให้ด้วยใช่ไหมล่ะ” ดักคอแบบรู้ทัน คนจ้างหัวเราะ “แกรู้ใจจริง ๆ แป๋ง ไปทำงานบริษัท พ่อฉันไหม จะให้เป็นเลขา ฉัน”

“ไม่เอาล่ะ” เธอปฏิเสธเสียงยาน “ไม่อยากเป็นกรรมการห้ามมวยสาว ๆ เวลาแกทำรถไฟชนกัน”

ณวัตรหัวเราะเห็นภาพตาม ดนัยวุธทำเสียงไม่พอใจ

“ทำยังไงได้ ผู้หญิงเขามาหลงเสน่ห์ฉันเอง” เขาแก้เกี้ยวแบบหลงตัวเอง

“แต่เสน่ห์แกก็ไม่ได้ผลกับแป๋งนี่”

ณวัตรจ้องหน้าเธอนิ่ง ปัทมนต์เลิกคิ้วแปลกใจ นาน ๆ ทีณวัตรจะพูดอะไรที่ออกแนวหักหน้าดนัยวุธบ้าง ทุกทีเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย

“ไม่หรอกก็แป๋งเขาพิเศษ”

เธอใจวูบวาบเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนนึกอยากเอากระดาษปาใส่หน้าคนพูดเมื่อประโยคหลังตามมา

“แป๋งเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่ใช่เพศหญิง เสน่ห์ของฉันเลยไม่ได้ผล”

ขอบใจนะยะพ่อคนรูปหล่อ นี่ถ้าดนัยวุธรู้ว่าเมื่อกลางปีที่แล้วมีหนุ่มส่งดอกไม้พร้อมตุ๊กตาแฮมสเตอร์มาให้ ดูซิเขาจะว่าอย่างไร จะดูถูกเธออีกไหม ถึงแม้คนส่งให้จะทำเอาเธออกสั่นขวัญแขวนก็ตามที

ปัทมนต์หอบโน้ตบุ๊กราคาแพงของดนัยวุธกลับมาคอนโดด้วยสภาพทุลักทุเล เพราะต้องหอบเอกสารต่าง ๆ มาอ่านและยืมหนังสือจากห้องสมุดมาวิเคราะห์ด้วย ดีที่ว่าพี่สาวยังไม่กลับ เลยหลบเข้าไปทำรายงานในห้องนอน โดยไม่ต้องคอยตอบคำถาม ด้วยก็ลำบากใจที่ต้องโกหก

ประมาณสามทุ่มรู้สึกหิวจนแสบท้อง จึงออกมาหาอะไรกิน แน่นอนคืออาหารที่เหลือจากเมื่อเช้า เพียงเอาใส่ไมโครเวฟอุ่นก็เป็นมื้ออร่อยแล้ว ร่างโปร่งของพี่เดินเข้ามาในครัวพอดี ใบหน้าสวยใสดูเคร่งขรึมผิดปกติ

“กลับมาแล้วหรือพี่ปรี ที่ร้านมีอะไรหรือเปล่า ทำไมดูเครียด ๆ”

ปรียาภัทรไม่ตอบ เดินมาเปิดตู้เย็นหยิบน้ำส้มกล่องมาเทรินใส่แก้ว ยกขึ้นดื่มอึกใหญ่

“หน้าพี่ยุ่งจัง” น้องซักไซ้ต่อ ร่างบอบบางถอนหายใจเฮือกใหญ่

“พี่ดีใจนะที่แป๋งเรียนใกล้จบแล้ว เรื่องการเงินจะได้ไม่มีปัญหา”

หญิงสาวชะงักมือจากอาหาร “มีอะไรเหรอ เรื่องเกี่ยวกับแป๋งหรือเปล่า”

ปรียาภัทรมองหน้า ดวงตามีริ้วรอยกังวลและอ่อนล้า

“สถานการณ์การเงินคุณไพรัชมีปัญหา บางทีอาจหนักกว่าที่คิดไว้”

เธอเลิกคิ้ว เป็นไปได้อย่างไร เมื่อหลายเดือนก่อนไพรัชยังเปรยว่าจะเปิดโครงการที่พักสุดหรูใหม่ใจกลางเมืองอยู่เลย

“ทีแรกพี่คิดว่าคงสะดุดตามประสาธุรกิจ แต่วันนี้อ่านวิเคราะห์ข่าวแล้วตกใจเลยโทรคุยกับเขา ตะล่อมถามถึงรู้ว่ามันจริง” หญิงสาวเน้นหนักคำสุดท้าย ปัทมนต์รู้สึกว่าข้าวมื้อนี้ช่างฝืดคอเหลือเกิน

“ไม่เอาน่าพี่ปรี คุณไพรัชเก่ง คงจัดการสถานการณ์ได้”

“ก็หวังให้เป็นอย่างนั้น แต่พี่ลองถามเพื่อนสมัยเรียนที่ทำข่าวสายเศรษฐกิจ บอกว่าตอนนี้กำลังมีมือมืดเข้ามาแทรกแซงกิจการ เห็นว่าจะกดราคาโครงการอสังหาริมทรัพย์ให้ถูกแล้วค่อยกว้านซื้อ”

ปัทมนต์ย่นจมูก เธอไม่ชอบเลยพวกปลาใหญ่กินปลาเล็ก แต่ทำอย่างไรได้นี่คือโลกธุรกิจ ผู้เข้มแข็งเท่านั้นถึงจะรอด

“คุณไพรัชจัดการได้อยู่แล้ว ผ่านร้อนผ่านหนาวกับธุรกิจนี้มาเยอะ พี่ปรีอย่าคิดมากสิ เดี๋ยวหน้าเหี่ยวนะ”

ได้ผล! พี่ตีมือคนพูด รีบคลายจากหน้านิ่วคิ้วขมวดทันที

“นั่นสิ ได้แต่หวังว่าไม่มีอะไร คุณไพรัชจะผ่านไปได้เหมือนเคย เขาบอกเองนี่ว่าเป็นแมวเก้าชีวิต ไม่เอาล่ะ ไม่คิดมากแล้ว พี่ไปอาบน้ำดีกว่า” ร่างระหงเดินผลุบเข้าไปในห้องส่วนตัว ขณะที่น้องหันมาจัดการกับอาหารเย็นต่อ

ปัทมนต์บิดขี้เกียจไล่ความเมื่อยขบ ด้วยนั่งแช่ทำรายงานมานาน ตอนนี้ทั้งเมื่อยทั้งหิว จึงเดินออกไปที่ครัวคว้ากระปุกแก้วใสบรรจุคุกกี้ข้าวโอ๊ตที่พี่ซื้อมา แต่เจ้าตัวไม่คิดกินเพราะกลัวอ้วน ส่วนปัทมนต์นั้นกินแหลก ยิ่งเห็นเป็นของฟรียิ่งชอบ

เธอพักสายตาจากรายงาน โดยเข้ากูเกิลที่ขอบเขตกว้างใหญ่ ราวกับอับดุลถามได้ตอบได้ บอกได้ทุกอย่าง แต่จะจริงหรือไม่ต้องไปพิสูจน์กันเอาเอง

ก่อนพิมพ์ชื่อนามสกุลของไพรัชลงไปก็พบข้อมูลมากมาย โดยมากเป็นข่าวเกี่ยวกับการเปิดตัวโครงการอสังหาริมทรัพย์หรูตามสถานที่ต่าง ๆ แต่ข่าวที่ขึ้นมาล่าสุดนี่สิพาดหัวเสียน่าหวาดเสียว

‘เจ้าสัวไพรัชล่ม โครงการเงินสูญ’

เนื้อหาข่าวเกี่ยวกับโครงการที่ลงทุนไปมหาศาล กลับขายไม่ดีอย่างที่คาด เพราะอยู่ในช่วงเศรษฐกิจชะลอตัว ต่างชาติไม่แน่ใจในสถานการณ์ภายในประเทศ แถมมีข่าวกลุ่มเงินทุนใหญ่รวมตัวกันกดราคาอสังหาริมทรัพย์ที่ขายไม่ออก แล้วค่อยซื้อไว้ในราคาถูก ชื่อหนึ่งสะดุดตา เพราะเห็นบ่อยเหลือเกินในเนื้อข่าว

‘รุทระ รัตนเดชากำแหง’ ประธานกรรมการบริหารกลุ่มบริษัทรัตนะ รูปภาพในอินเทอร์เน็ตเป็นชายหนุ่มผิวขาว สูงโปร่ง ดวงตาสีดำยาวรีคมกล้า ยิ้มมุมปาก ยืนเด่นเป็นสง่าท่ามกลางนักธุรกิจคนอื่น