ตอนที่ 4 ขอให้สนุกนะคะ (แซ่บเบาๆ)

คิมหันต์เดินกระฟัดกระเฟียดเสียอารมณ์และเวลามานั่งเจรจาขอซื้อผู้หญิง ทั้งที่เพียงแค่จิ้มเลือกสั่งลูกน้องไม่ว่าจะสวยแซ่บมีชื่อเสียงหรือแม้แต่ไฮโซก็เลือกได้ง่ายดาย นิ้วแกร่งปลดกระดุมเสื้อออกถึงกลางอกพับแขนเสื้อเชิ้ตแขนยาวขึ้นอย่างหงุดหงิดกำลังจะเดินไปยังรถคอมมูเตอร์คันหรูทว่าหางตาของเขาดันเห็นผู้ชายผิวขาวแต่งตัวดีทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ เดินไปทางหลังบ้านไม้ใหญ่ซึ่งเป็นบ้านพักของคนรับใช้ ในคราแรกเขาไม่สนแต่เกิดเอะใจเลยเปลี่ยนเส้นทางเดินตามชายคนนั้นห่าง ๆ ไม่ให้รู้ตัว ชายหนุ่มคนนั้นเดินเลาะเข้าไปซอกหลังบ้านพักคนรับใช้คิมหันต์ย่องตามแอบดูเห็นว่าเดินไปสุดทางชายคนนั้นทำท่าชะเง้อชะแง้ส่องฝาบ้านไม้ผุพัง คิมหันต์นิ่วหน้าเดินกลับมามองหน้าบ้านไม้ทรุดโทรมว่าจะไม่ยุ่งก็อดไม่ได้เลือกเดินดุ่มไปหน้าบ้านไม้หลังเก่าอยากรู้ว่ามีอะไรท้ายบ้าน

“คุณคิมจะไปไหนคะ?” ป้าพวงนุ่งผ้าถุงกระโจมอกกำลังตากผ้าถุงเปียกหลังจากอาบน้ำเสร็จอยู่หน้าชานบ้านก็ตกใจที่มีชายหนุ่มหล่อเดินมาไม่ทันตั้งตัว

“ห้องนั้นเป็นห้องอะไร?” เขาชี้พร้อมกับก้าวเดินเร็วตรงไปยังท้ายบ้าน

“ห้องอาบน้ำค่ะ”

“ใครเข้าอยู่”

“หนูดี” สิ้นเสียงป้าพวงพูด คิมหันต์ก็ถึงหน้าห้องอาบน้ำเสียงน้ำไหลกระทบพื้นดังลอดมาภายนอกเท้าหนักยกขึ้นถีบประตูผุพังนั้นเปิดออก หนูดีผวาหน้าตาตื่นรีบยกมือปิดเนินหน้าอกที่โผล่พ้นจากขอบผ้าถุง ทว่าคิมหันต์ไม่ได้สนใจมองแต่วิ่งปรี่ผ่านเธอไปถีบฝาบ้านผุพังจนไม้หักคาเท้า ไตรคุณรู้ตัวกำลังจะวิ่งหนีตั้งแต่คิมหันต์ถีบประตูห้องน้ำตกใจล้มกลิ้งล้มหงายสาวเท้าวิ่งหนีหน้าเริดออกไปทางหลังบ้าน ป้าพวงป้าสร้อยวิ่งไปทางหน้าบ้านหวังดักไอ้ถ้ำมองร้องโวยวายด่าทอดังลั่นไปถึงเรือนใหญ่ เหล่าผู้ดีบริพักพิบูลย์ต่างตกใจรีบออกมาดู

คิมหันต์หันมายืนนิ่งกวาดสายตาคมมองหนูดีสวมผ้าถุงดอกไม้หลากสีเปียกชุ่มนุ่งกระโจมอกผิวขาวนวลเนียนเคลือบด้วยหยดน้ำร่างเล็กซ่อนทรวดทรงอกเอวสะโพกผายไว้ใต้ผ้าถุงเปียกแนบตัว คนตัวโตใจเต้นแรงลูกกระเดือกแหลมเคลื่อนในลำคอกลืนน้ำลายหนืดอย่างลำบากเหลือบดูดวงตากลมโตราวกับลูกกวางน้อยหวานหยดช้อนมองเขาอย่างประหม่าผิวหน้าผ่องใสชุ่มน้ำรูปหน้าสวยหวานชวนให้เคลิ้มฝันทำให้เขาไม่คิดจะอดทนกับความต้องการที่ลุกโชนผลาญให้กายร้อนรุ่มได้อีกต่อไป

“ว้าย!” หนูดีกรีดร้องตาเบิกกว้างถูกรวบตัวขึ้นพาดบ่าแกร่งทั้งผ้าถุงเปียก ๆ ไม่ทันตั้งตัว คิมหันต์กอดขาเรียวเดินดุ่มออกมาจากห้องน้ำสีหน้าแววตาดุดันไม่ว่าใครก็ไม่กล้าเข้าใกล้ เมฆารีบคว้าผ้าแห้งบนราวตากผ้าวิ่งตามมาให้เจ้านายปิดเรือนร่างของหญิงสาวไม่ให้อุจาดตา

“ช่วยหนูด้วย” หนูดีเสียงสั่นเงยมองเมฆาอย่างอ้อนวอน ทว่าเมฆากลับเบือนหน้าหนีทำนิ่งเฉยคล้ายไม่ได้ยินที่เธอพูด

ทางด้านหน้าบ้านยังชุลมุน คนรับใช้คว้ากิ่งไม้กับไม้กวาดพร้อมสู้วิ่งมาดักจับคนร้าย คนรับใช้หัวหงอกหัวดำง้างมือค้างตาเบิกกว้างไม่คิดว่าถ้ามองจะเป็นสามีผู้ดีของพรายดาว

“คุณไตร”

“ไตร!” พรายดาวตะคอกขึงขังกำมือแน่นข่มความโกรธสามีทำเรื่องน่าอับอายหักหน้าเธอต่อหน้าคนในครอบครัว ผู้ดีบริพักพิบูลย์ตาเบิกกว้างยกมือทาบอกเมื่อเห็นสภาพหลานเขยขากางเกงเลอะเทอะเปรอะเปื้อนและตกใจยิ่งกว่านั้นคือคิมหันต์กำลังหิ้วหนูดีพาดบ่าเดินตรงมาทางนี้

“หนูดี!” เหล่าคนรับใช่ขาแทบทรุดวิ่งเข้าไปหาหนูดีแต่ถูกบอดี้การ์ดปรี่มากระชากตัวออกไม่ให้ขวางทางเจ้านาย

“ห้าแสน พรุ่งนี้จะให้ทนายมาทำสัญญาพร้อมเงิน” ดวงตาคมกริบมองตรงไม่มองหัวหงอกหัวดำผู้ดีตีนแดงหน้าไหน หนูดีห้อยโตงเตงอยู่ข้างหลังแกร่งพยายามดันตัวร้องขอให้ยายๆ ป้า ๆ ช่วยเธอ

“ผมเล็งมาก่อน จะเอาไปง่าย ๆ ได้ยังไง!” ไตรคุณโมโหจะเข้าไปขวางแต่เข้าไม่ถึงตัวเพราะบอดี้การ์ดกระชากรั้งเอาไว้

“อยากได้ก็จับแดกไปสิวะ เล็งอยู่ได้ตัดสินใจช้าก็อดแดกไปเถอะ” คิมหันต์เย้ยหยันไตรคุณแล้วก้าวเดินสม่ำเสมอไม่หยุดแม้จะเดินผ่านหัวหงอกหัวดำ

“คุณไตร!” พรายดาวฟาดมือใส่แขนสามีด้วยความโมโห

“อะไร คุณบอกผมเองว่าจะทำอะไรหนูดีก็ได้ขอแค่ไม่หย่ากับคุณ” ไตรคุณสติหลุดไม่ได้ดั่งใจตะคอกใส่หน้าภรรยา พรายดาวผงะหน้าซีดตัวสั่นเทาบ่นพึมพำมองรอบข้างอย่างกังวลเรื่องนี้เป็นความลับแต่สามีดันหลุดปากมาให้ทุกคนรู้ ผู้หลักผู้ใหญ่ต่างมองสองสามีภรรยาสลับกับคิมหันต์พลางส่ายหน้าเครียดลมแทบจับ

พราวฟ้ารีบวิ่งตามมาเปิดประตูรถคอมมูเตอร์คันหรูของเขาเพื่ออำนวยความสะดวก

“ขอให้สนุกนะคะ” พราวฟ้ากระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ คิมหันต์ชำเลืองมองเบะปากเหยียดก่อนจะอุ้มหนูดีขึ้นรถวางตัวเธอลงนั่งบนเบาะกว้าง

“คุณฟ้า” หนูดีส่งสายตาเว้าวอนหวังว่าจะได้รับการช่วยเหลือทั้งที่พอจะรู้จากคำพูดของพราวฟ้าเมื่อครู่ว่าไม่มีหวัง พราวฟ้ามองคนรับใช้ส่วนตัวด้วยสายตาว่างเปล่าพลางกดปุ่มเลื่อนปิดประตูรถ หนูดีหน้าซีดตัวสั่นเมื่อเห็นใบหน้าเลือดเย็นของผู้เป็นเจ้านายสาวที่เติบโตมาด้วยกัน...

รถคอมมูเตอร์คันหรูแล่นออกจากรั้วบ้านบริพักพิบูลย์พร้อมกับสาวรับใช้นุ่งกระโจมอกยกแขนไขว้ปิดบังไม่เห็นเนินหน้าอกเธอหวาดกลัวเหลือบมองคนข้างนั่งถมึงทึงกำลังกดรีโมตปิดฉากกั้นระหว่างคนขับกับเมฆาหน้ารถกับโซนผู้เดินทาง มือหนาคว้าแขนเรียวดึงออกจากการปิดบังพลางจ้องมองดุนลิ้นชนกระพุ้งแก้มหื่นกระหาย หนูตัวสั่นลนลานน้ำตาไหลพรั่งพรูรู้ตัวว่าถูกขายและรู้ดีว่าถูกขายมาทำอะไรแต่ยังไม่พร้อมจะรับชะตากรรม

“หนูขอเวลาทำใจ”

“ไม่!” ดวงตาคมกริบทรงอำนาจจนคนตัวเล็กหวาดหวั่นเขาน่ากลัวกว่าที่เคยเห็นครั้งไหน ๆ ริมฝีปากบางกัดเม้มกลืนน้ำลายอึกใหญ่พยายามหาข้ออ้างหลีกเลี่ยง กายหนาโถมเข้าหาซุกไซ้ลากฟัดซอกคอเรียวหื่นกระหาย หนูดีสะดุ้งโหยงสัมผัสร้อนจากหนวดสากรำไรและลมหายใจอุ่นลากไล้ผิวกายบอบบางให้เกิดรอยแดงหวิววาบแสบร้อนทั่วทุกการโลมเลีย กายบางสะท้านดีดดิ้นถีบปลายเท้าดันตัวหนีทว่ายิ่งดิ้นยิ่งถูกโถมทับจนหนักข้อมือน้อยถูกบีบแน่นกระดูกแทบหักคามือหนา

“หนูไม่เคย.....” เสียงหวานขาดช่วงสั่นเทาปนไปด้วยความหวาดกลัวและวาบหวามทั่วกายหลงเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ ริมฝีปากอุ่นจูบซับไม่ฟังเสียงลากไล้แทะเล็มเนินหน้าอกขาวเนียนอย่างย่ามใจ

“หนูกลัว”

“โธ่เว้ย! ห่าอะไรนักหนาวะ ถ้ายังพูดอีกกูจะจับมึงโยนทิ้งข้างทางสภาพนี้จะได้ถูกลากไปข่มขืนมีผัวเร่ร่อนให้จบ ๆ ไป!” เสียงค้านของคนตัวเล็กทำให้เขารำคาญฉุนเฉียวดวงตาแดงก่ำ ริมฝีปากบางสั่นระริกไม่กล้าพูดค้านทำได้เพียงร้องไห้น้ำตานองหน้า

คิมหันต์จ้องสาวน้อยตาเขม็งก่อนจะโน้มลงอ้าปากงับขอบผ้าถุงดึงปมออกแล้วแลบลิ้นเลียขอบปากไปพร้อม ๆ กับแววตาหื่นกระหายฉกจูบดูดดุนหน้าอกขาวอวบอิ่มใต้ร่มผ้าราวกับเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ กายบางสะท้านตัวเกร็งกับการถูกครอบครองหน้าอกนุ่มด้วยลิ้นชื้นตวัดเลียลากฟัดรู้สึกถึงความแสบซ่านก่อนจะสะดุ้งสุดตัวเมื่อถูกฟันเรียงกัดบนหน้าอกเจ็บจนต้องร้องเสียงหลง

“โอ๊ย! เจ็บ!” ร่างบางดีดดิ้นหน้าแดงหวาดกลัวสองมือหนากดข้อมือน้อยตรึงไว้แน่นผละมองคนตัวเล็กหวาดกลัวแล้วแค่นหัวเราะในลำคอ

“ร้องดัง ๆ กูชอบ” รอยยิ้มกับสายตาเหี้ยมนั้นทำเอาหนูดีอ้าปากค้างพูดไม่ออก การร่วมรักที่ใครบอกว่ามีความสุขอาจจะไม่ใช่กับเธอที่เจอคนซาดิสม์เห็นความเจ็บปวดของผู้หญิงเป็นของโปรดปรานและยังไม่ทันให้สาวน้อยผู้น่าสงสารได้นึกคิดตั้งรับสิ่งที่เกิดขึ้น แก่นกายแข็งก็เสียบดันเข้าใจกลางความสาวอย่างไร้ความปรานี

“กรี๊ด!!” เสียงกรีดร้องปานจะขาดใจลากยาวเจ็บปวดร่างแทบแหลก ทว่าคนรุกล้ำกลับไม่สนใจเร่งโหมสาดใส่เคลื่อนสะโพกเข้าในกายสาวไม่อาจ อดกลั้นกับความกระสันอยากครอบครองหญิงสาวตัวน้อยมาหลายวัน หนูดีนอนนิ่งกัดริมปากแน่นน้ำตาไหลเป็นทางช้ำใจเหลือบมองข้อมือตัวเองถูกพันธนาการไว้ด้วยมือแกร่งเจ็บปวดรวดร้าวกายใจเกินรับไหว

เมฆากับคนขับรถนั่งนิ่งอยู่หน้ารถเคยชินกับความดิบเถื่อนเร่าร้อนของเจ้านายหนุ่มใจร้อนความอดทนต่ำเกรี้ยวกราดอาละวาดเป็นเรื่องปกติสำหรับลูกน้องคนสนิทไปเสียแล้ว………