บทที่ 4

“พี่ก้องน่ะ พูดอะไรอย่างนั้นอายคนอื่นเขานะคะ” อุรัสยาเอ่ยอุบก่อนจะเดินเลี่ยงนำหน้าเขาไป คนบ้า! ชอบพูดให้เธอรู้สึกอายเรื่อย

แน่นอนว่าเธอแต่งงานกับเขามาสามปีสถานภาพทางร่างกายทุกอย่างมันเหมือนสามีภรรยาทั่วไป เธอยอมยกทุกๆ อย่างให้เขาเป็นคนแรก ในขณะที่กล้องภพเองก็สัญญาว่าเขาจะไม่มีใครนอกจากเธอ

ภาพอดีตคนรักกับภรรยาที่เดินจูงมือผ่านหน้ากันไปทำให้ใครบางคนที่สะกดรอยตามคนทั้งคู่มาได้สักพักกำหมัดแน่น ปันตาจ้องมองภาพนั้นด้วยความเจ็บปวดอย่างถึงที่สุด ที่ข้างกายของก้องภพมันควรจะเป็นของเธอแต่เพียงผู้เดียว และมันถึงเป็นเช่นนั้นหากย่าของเขาไม่ทำเรื่องบ้าๆทำให้ความสัมพันธ์ของเขากับเธอต้องจบลงทั้งที่ยังไปต่อได้ และที่ว่างข้างเขามันอาจจะยังเป็นของเธออยู่ถึงทุกวันนี้

แน่นอนว่าครั้งนั้นเธอไม่ได้ไปจากเขามือเปล่า แต่จากไปพร้อมๆ กับเงินห้าล้านที่ย่าของเขามอบให้และสั่งเอาไว้ไม่ให้เธอกลับเข้ามาในชีวิตหลานชายของท่านอีก เธอไปพร้อมกับเงินที่คิดว่ามันจะทำให้ชีวิตของเธอสุขสบายขึ้น แต่พอเวลาผ่านไปเธอถึงได้รู้ว่าการใช้ชีวิตแบบฟุ่มเฟือยมันทำให้เธอหมดสิ้นทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเงิน หรือแม้แต่บ้านที่เคยอาศัยอยู่ก็ถูกยึดไปจนหมดเพราะหนี้บัตรเครดิต สุดท้ายเธอก็เลือกกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้ง เพื่อทวงทุกสิ่งคืน

อะไรก็ตามที่มันเคยเป็นของเธอมาก่อนเธอจะทวงคืนให้หมด!

อุรัสยามีความสุขทั้งวันที่สามีมอบให้ ก้องภพเอาใจเธอทุกอย่าง เขาพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ทั้งๆ ที่เธอเคยปฏิเสธแต่ก็ไม่อาจขัดใจสามีได้เลยเพียงเพราะเขาอยากเห็นเธอสวมใส่สุดสวยๆ บ้าง หญิงสาวยอมทำทุกอย่างตามที่สามีสั่งอย่างว่าง่ายเพราะอยากเก็บเกี่ยวช่วงวันเวลาดีๆ เหล่านี้เอาไว้ให้ได้นานที่สุดเท่าที่มันพอจะนานได้

ตอนนี้พื้นที่ข้างๆ กายของเขามันยังเป็นกรรมสิทธิ์ของเธออยู่

“อิงแกะปูให้นะคะพี่ก้อง” เสียงหวานเอ่ยขึ้นก่อนจะเริ่มต้นแกะปูที่จำได้ขึ้นใจว่าสามีชอบทานมากแค่ไหน และก็เป็นทุกครั้งที่เธอจะรับอาสาแกะให้กับเขาอย่างไม่เกี่ยงงอน เพราะอยากให้เขาสะดวกสบายที่สุดเท่าที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอพอจะทำให้กับเขาได้ ยากแค่ไหนเธอก็พร้อมทำ ต่อให้สิ่งนั้นจะเป็นสิ่งที่ทำลายหัวใจเธอจนกลัดหนองก็ตาม