โอลิเวีย กับไปเที่ยวทะเล! [3]

ตกเย็นเหล่าป๊ะป๋าก็ร่วมกันลงมือทำอาหารเย็น โดยสั่งวัตถุดิบมาจากข้างนอก ไม่ถึง 15 นาที ก็ส่งถึง พวกเขาจะลงมือทำอาหารทะเล แน่นอนมาทะเลก้ต้องกินอาหารทะเลสิ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็นเมนูกุ้ง มีล็อบสเตอร์ด้วย มีแต่ตัวใหญ่ๆ ซึ่งดูก็รู้ว่ามันแพงขนาดไหน จากจากกุ้งแล้วก็มีปลา แล้วก็มีหมึกด้วยย ตามจริงพวกเรากะว่าจะตั้งปิกนิกริมทะเล ทำปิ้งย่างกัน แต่ก็ยัดกิจกรรมนี้ไปไว้คืนสุดท้าย

วันนี้เราคืนแรก ไม่ได้ทำอะไรมาก เล่นน้ำตัวฉันก็ได้เล่นแค่แป๊ปเดียว สงครามน้ำเค็มก็ต้องจบลง เพราะด้วยร่างกายฉันนั่นแหละ ทั้งแดด ทั้งลม กลัวว่าจะจับไข้ แล้วทริปนี้จะไม่สนุก แต่ยังดีนะ ร่างกายของฉันเริ่มแข็งแรงขึ้นเรื่อยๆ เพราะในแต่ละวันฉันพยายามออกกำลังกายนิดๆหน่อยๆ วันที่คุณหมอมาตรวจ คุณหมอก็บอกว่าร่างกายฉันแข็งแรงขึ้นกว่าเมื่อก่อนเยอะ

นั่นคงเป็นเพราะว่าส่วนหนึ่ง เป็นฉันที่เข้ามาอยู่ในร่างนี้...

และตอนนี้ฉันอยากจะลุกออกไปจากตรงนี้

" อลิส นี่ครับ กินเยอะๆนะ "

" ขอบคุณค่ะ นิคก็กินด้วยสิ "

ด้านซ้ายมือของเธอ ก็พบคู่รักที่มีบรรยากาศสีชมพูมุ้งมิ้ง ฟรุ้งฟริ้ง ระยิบระยับจนเธอแสบตัว ส่วนขวามือของเธอน่ะหรอ เหอะๆ

" หยุดนะ! นั่นมันของฉันนะ! ฉันหยิบก่อน! "

" อลันก็เห็นๆกันอยู่ว่ามือฉันถึงก่อนนาย! "

" ไม่ใช่สักหน่อยฉันจิ้มส้อมลงก่อนพวกนายอีก! ตัวนั้นน่ะของฉันเคียร่าผู้นี้! "

นั่นแหละค่ะทุกคน ส่วนพี่คาร่ากับพี่แอนดริว ทั้งสองนั่งกินในส่วนของตัวเองเงียบๆ ด้วยหน้านิ่งๆไม่สนโลกใดๆทั้งสิ้น ส่วนเหล่าป๊ะป๋าก็ขอแยกตัวไปกินโต๊ะแยกข้างนอกรับลม ชมวิว เพื่อให้เด็กๆอยู่ด้วยกัน

และแล้วสงครามบนโต๊ะอาหารก็จบลง พูดคุยสักพักทุกคนก็แยกย้ายกันเข้านอนที่ห้องของตัวเองเพราะนี่ก็เข้าสามทุ่มแล้ว...

...

ตกดึกท่ามกลางความมืด ที่มีเพียงแสงของพระจันทร์ที่สาดส่องเข้ามาผ่านหน้าต่าง โอลิเวียยังคงลืมตาอยู่ เพราะแปลกที่จึงนอนไม่หลับ ไม่ว่าจะนับแกะแล้ว เธอก็ยังคงนอนไม่หลับอยู่ ถึงหลับ มันก้เป็นเพียงไม่กี่นาที หันมองไปที่นาฬิกาตอนนี้ก็เข้าเที่ยงคืนแล้ว

หิวน้ำจัง...

ฉันตัดสินในค่อยๆลุกอย่างเงียบๆ แล้วเปิดประตูเดินไปชั้นล่างเพื่อหาอะไรดื่มดับกระหาย พอไปถึงห้องครัว ก็พบว่าไฟยังเปิดอยู่ เป็นป๊ะป๋านั่นเองที่ยืนถือแก้วไวน์อยู่ เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวบางๆ กับกางเกงขายาวสีดำหันข้างให้ฉันอยู่ เขามองไปข้างนอกผ่านประตูกระจกเห็นพระจันทร์เต็มดวงชัดเจน และเขาคงรู้ว่าที่นี่ไม่ได้มีแค่เขาที่อยู่ที่นี่ จังหวะที่เขาหันมา ทำเอาฉันชะงัก

โอ้พระเจ้า...

นั่นไม่แผงอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ เธอไม่เคยเห็นด้านนี้ของเขาเลยสักครั้ง มันทำให้ฉันรู้สึกเขินแปลกๆ

" โอลิเวีย? เป็นอะไรรึเปล่า ลูกไข้ขึ้นรึเปล่า เห็นหน้าแดงๆนะ " เขาวางแก้ว แล้วเดินเข้ามาหาฉัน พร้อมกับยกมือกำลังจะมาอังที่หน้าผาก เห็นแบบนั้นเพราะอะไรไม่รู้ ฉันเลือกที่เอียงตัวเลี่ยงออกจากเขา และไม่กล้าที่จะหันไปสบตา

" เอ่อ เปล่าค่ะป๊ะป๋า อะ อากาสมันร้อนๆ หนูนอนไม่หลับ รู้สึกคอแห้ง แล้ว...แล้วก็เลยลงมาหาน้ำดื่มค่ะ " ฉันพยายามควบคุบเสียงไม่ให้สั่น แล้วก็เดินไปเปิดตู้เย็นอย่างเป็นธรรมชาติ หยิบขวดน้ำ แล้วเทใส่แก้ว

" งั้นหรอ ดีแล้วล่ะ.. " เขาเผยรอยยิ้มออกมาบางๆ เดินเข้ามายกมือลูบหัวเธอเบาๆ

ตึก ตัก ตึก ตัก

ไม่ๆๆ ฉันไม่ควรรู้สึกแบบนี้

" อ่ะ! วันนี้พระจันทร์สวยจังเลยนะคะ สว่างมากๆเลย " เธอเปลี่ยนเรื่องคุย แล้วก็เดินไปที่บานประตูกระจก เงยหน้าขึ้นมองไปที่พระจันทร์และพยายามสงบใจของตัวเอง แต่ในขณะที่เธอกำลังสงบใจอยู่นั้น ก็ไม่รู้สึกตัวเลยว่าถูกประชิดทางด้านหลังซะแล้ว และรู้สึกแรงดึงที่ข้อมือ

หมับ!

" อ๊ะ! " ฉันรับรู้ถึงลมหายใจร้อน กลิ่นแอลกอฮอร์แรงจนเกือบรู้สึกเมาไปด้วย ฉันทั้งตกใจ ทั้งทำตัวไม่ถูก ที่อยู่ๆเขาทำแบบนี้ และประโยคที่เขาเอ่ยออกมาทำให้เธอเบิกตาโพรงด้วยความตกใจ

" เธอเป็นใคร.. "