บทที่ 1 กล่องแห่งความทรงจำ (5)

ตอนฝึกซ้อมโอบพสุเล่นตำแหน่งกองหน้าควบด้วยตำแหน่งโค้ชผู้ฝึกซ้อม เขาใจเย็นและมีฝีมือเรื่องฟุตบอลมาก ส่วนคนอื่น ๆ ที่อายุไล่เลี่ยกับเธอนั้นก็ล้วนแต่มีฝีมือที่ไม่ธรรมดาเช่นกัน

ตอนแรกเธอก็คิดว่าตนเองคงเป็นสมาชิกคนเดียวที่ ‘เล่นได้อ่อน’ ที่สุดในทีม แต่พอมานั่งเป็นกองเชียร์ เห็นทุกคนเล่นในสนาม เธอก็พบว่านอกจากเธอที่ไม่เอาไหนเรื่องฟุตบอลแล้ว ยังมีสหพลอีกคนที่ถูกเพื่อน ๆ ในทีมมองว่าเล่นไม่ได้เรื่อง

ก็ไม่รู้ว่าเพื่อน ๆ ในทีมมีปัญหาอะไรกัน สุดท้ายสหพลหรือพี่ปอที่เด็ก ๆ เรียกก็ถูกคัดออกจากทีม กลายมาเป็นพี่เลี้ยงนักกีฬาเหมือนกับเธอ ด้วยเหตุนี้เธอกับสหพลก็สนิทกันในที่สุด

เพราะแม่ไม่ค่อยอยู่บ้าน และป้าดวงใจของเธอเป็นพวกบ้างาน ชอบเอาแต่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ป้าจึงเลี้ยงเธอแบบปล่อย ๆ จะไปเล่นไหนก็ได้ แต่ต้องกลับมาให้เห็นหน้าตามเวลาที่ป้าตั้งเวลาเอาไว้ ด้วยเหตุนี้เธอจึงเล่นสนุกกับเพื่อน ๆ ได้ตามใจชอบ

และบ้านที่เธอวิ่งเข้าวิ่งออกบ่อยที่สุดประหนึ่งบ้านของตัวเอง ก็คือบ้านของโอบพสุ

ที่บ้านศิวะวโรดมมีห้องแอร์ มีขนมอร่อย ๆ และยังมีของเล่นให้เธอเล่นมากมาย นอกจากนี้ป้านวลก็ใจดีและเอ็นดูเธอมาก นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอสนิทสนมกับโอบพสุมากกว่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มทุกคน

#####บทที่ 2

ความลับแตก

ความสนิทชิดใกล้ มักตามมาด้วยความวุ่นวาย...

เพราะเธอสนิทกับโอบพสุมากเกินไป และเขาก็เอ็นดูเธอที่สุดในกลุ่มเพื่อน ด้วยเหตุนี้เธอจึงถูกจับฝึกซ้อมหนักอยู่พอสมควร

สามสัปดาห์เต็มที่เธอถูกลากตัวเข้าทีมฟุตบอล แม้จะถูกคัดออกให้มานั่งเป็นพี่เลี้ยงนักกีฬา แต่โอบพสุก็ไม่ปล่อยเธอให้นั่งสบาย เขายังทำหน้าที่เป็นผู้ฝึกสอนที่ดี สิ่งที่โอบพสุเน้นหนักที่สุดก็คือ เรื่อง ‘เลี้ยงบอล’

เธออยากจะพูดกับเขาเหลือเกิน ว่าเธอฝึกเลี้ยงบอลจนมองวัตถุทรงกลมเป็นลูกบอลไปหมดแล้ว แต่ก็พูดไม่ได้ สิ่งที่เธอทำได้คือการทำตามคำแนะนำของโอบพสุไปเท่านั้น ท้ายที่สุดโอบพสุก็เป็นฝ่ายถอดใจเมื่อเห็นความไม่ได้เรื่องของเธอ

ในขณะที่พวกผู้ชายหมั่นฝึกซ้อมฟุตบอลอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดจะเข้าแข่งเพื่อชิงถ้วยบอลโลกมาครอง เธอที่ถูกดีดออกจากทีมมาเป็นตัวแถม พ่วงด้วยพี่เลี้ยงนักกีฬาก็เริ่มหันมาเข้ากลุ่มกับเพื่อนผู้หญิง โดยมีสหพลเป็นคนพาเธอไปเล่นด้วย

ในกลุ่มของเด็กผู้หญิงมีพรพรรณเป็นหัวหน้า เด็ก ๆ ในกลุ่มเรียกชื่อพี่นกซึ่งพรพรรณอายุไล่ ๆ กับโอบพสุ และเพื่อนที่เธอสนิทมากที่สุดก็คือ ‘คล้ายเดือน’

เพื่อนรักคนนี้จะเป็นคนที่เงียบ ๆ แต่ก็มีน้ำใจกับเธอมากนัก คล้ายเดือนชอบเอาขนมอร่อย ๆ ที่คุณยายทำมาแบ่งเธอกินเป็นประจำ นั่นจึงทำให้เธอเหลือเงินเก็บไว้หยอดกระปุกออมสิน

แต่น่าเสียดายที่เพื่อนคนนี้ไม่ค่อยถนัดเรื่องปีนป่ายต้นไม้ เธอเลยไปปีนต้นไม้กับสหพลอยู่บ่อยครั้ง

แต่ถึงจะมีเพื่อนผู้หญิง เธอก็ยังต้องเล่นกับเด็กผู้ชาย เพราะคล้ายเดือนไม่ได้ออกมาเล่นกับเธอเหมือนเด็กคนอื่น ที่ออกมาเล่นทุกวัน เพราะมีเพื่อนชายมากกว่าเพื่อนหญิง จึงทำให้เธอมีประสบการณ์ในวัยเด็กที่โชกโชนไม่เหมือนเด็กผู้หญิงคนอื่นที่โตมาพร้อมกัน

สหพลหรือ ‘ไอ้ปอ’ ที่โอบพสุและโรมเรียกติดปาก เขาเป็นเพื่อนต่างวัยที่เธอสนิทด้วยมักชอบปีนต้นไม้

พอเห็นสหพลปีนเธอก็เลยทำตาม พอปีนขึ้นไปก็เจอรังผึ้งเธอก็ตื่นเต้นมากมาย สหพลเป็นคนบอกว่ารังผึ้งมีน้ำหวาน มันอร่อยมาก เมื่อรู้อย่างนั้นเธอก็เลยชวนเพื่อนคนอื่นมาตีรังผึ้งเพื่อเอาน้ำหวานมากิน พอเอาไม้ไปแหย่รังผึ้งเท่านั้น เรื่องวุ่น ๆ ก็บังเกิด

ผึ้งทั้งรังก็แตกฮือ ทำเอาเธอและเพื่อน ๆ ต้องรีบวิ่งหนีเพื่อเอาชีวิตรอดจากฝูงผึ้ง

‘ของเล่นมีให้เล่นตั้งเยอะไม่เล่น ดันไปแหย่รังผึ้ง ไอ้รักนะไอ้รัก’ สหพลบ่นใหญ่โตหลังจากวิ่งมาไกล

‘อ้าว ก็พี่ปอบอกรักเองว่าน้ำผึ้งอร่อยมาก รักก็เลยเก็บให้พี่ไง’

‘ทีหลังไม่ต้องเลยนะ เกือบตายยกแก๊งแล้วมั้ยล่ะ’