Ep.3. หวนคืนกรงมาร

“อ่า ฉันชอบเหลือเกินจินนี่ ร้องไห้สิ อ่า ร้องไห้เลยทูนหัว อือ” ไม่ทำแค่พูดเปล่าแต่เขาเคลื่อนกายไปซุกจมูกโด่งกับก้นงามงอนข้างที่เขาฟาดตีแรงๆ พร้อมไล้ปลายลิ้นสากเลียไปมากับก้นกลมกลึงที่มีรอยมือของตนเองประทับตราไว้

“อือ....คนโรคจิต อ่ะ อือ” หล่อนเจ็บจนน้ำตาไหลซึมออกมา สองมือกำแน่นพยายามบิดดิ้นหนีออกจากตรงนี้ แต่ก็มีมือใหญ่ที่จับล็อกไว้มั่นจึงทำให้ดิ้นไปไหนไม่ได้ สองเท้าเล็กถีบยันร่างเอาตัวรอดแต่ก็ถูกขาแข็งแรงของหนุ่มใหญ่กดทับไว้ไม่ให้ขยับ แล้วเขาก็กระหน่ำมือฟาดลงมายังก้นของหล่อนอีกครั้งและอีกครั้งจนเธอต้องกัดฟันแน่นฝืนทนความเจ็บปวด

เผียะ!

เผียะ!

เผียะ!

เสียงฝ่ามือใหญ่ฟาดกระทบก้นกลมกลึงหนักหน่วงพร้อมกับปากหนาของเขาจูบและกัดเม้มก้นของเมณิษา ก่อนจะพลิกร่างน้อยนอนหงายแล้วเคลื่อนไปคร่อมทับ จับเรียวขาเล็กทั้งสองแยกกว้างแล้วไล้ปลายลิ้นเลียเรียวขาเล็กพร้อมกัดเม้มให้เกิดรอยเขี้ยวฟันของตนเองสลับไปมาทั้งสองข้าง ขึ้นไปยังโคนขาของคนตัวเล็กที่ดิ้นเร่าขัดขืน

“อือ ปะ...ปล่อยจินนี่เถอะค่ะ อึก จินนี่เจ็บ อ่ะฮือ” เสียงร้องไห้สะอื้นดังลอดออกมาพร้อมกับความสยิวซ่านเมื่อถูกขบเม้ม แต่ก็มีความเจ็บปวดแทรกเข้ามาด้วย เมื่อฟันของฮัฟนั้นกัดแรงจนเกิดรอยเขี้ยวมีเลือดซึม

“อ่า ร้องไห้เลยหนู ร้องไห้ออกมา อ่า ฉันอยากให้เธอตอดรัดฉันจริงๆ จินนี่ อือ” เขาปล่อยเรียวขาทั้งสองแล้วเคลื่อนมือใหญ่มาสัมผัสกอบกุมความโหนกหนูนของสตรีพร้อมบีบขยำ ดึงรั้งเส้นไหมนุ่มที่ขึ้นปกคลุมความเป็นสาวโหนกนูน มือใหญ่ถูไถสันมือไปกับกลีบดอกไม้งามฉ่ำแฉะพร้อมบดบี้เกสรกลางร่างสาว

“อ่า อือ คุณฮัฟ อือ”

“อ่า ว่าไงเบบี้ของฉัน อ่า ต้องการฉันไหมทูนหัว โอว์ พระเจ้าเธอปฏิเสธฉันไม่ได้แล้ว เธอต้องการฉ่ำ ฉ่ำหวานเหลือเกิน อือ” ถามเองตอบเองเมื่อความฉ่ำของเมณิษาไหลออกมาเปื้อนเต็มมือของเขา เขาจึงนำมือที่เปื้อนน้ำคาวสวาทหวานของหญิงสาวมาดูดเลียอวดโชว์เจ้าของร่างที่บิดเร่าเสียวไปมา เมณิษามองไปยังการกระทำของหนุ่มใหญ่ก็อดเขินหน้าแดงไม่ได้ หล่อนบิดเบือนหน้ามองไปทางอื่นด้วยความเขินอาย

หนุ่มใหญ่ครางพร่าเมื่อได้ลิ้มรสหวานของเด็กสาวอีกครั้ง เมื่อครั้งนานมาแล้วเขาเคยทำแบบนี้กับร่างสวยงามบิดเร่าตรงหน้า ชายหนุ่มผละเคลื่อนห่างออกมาปลดเปลื้องชุดทำงานของตัวเองที่เป็นสูทสากลเรียบหรูออก แล้วเคลื่อนไปทาบทับร่างเปลือยของเมณิษา สองมือใหญ่เคลื่อนมาลูบไล้ดวงหน้างามชื้นเหงื่อและน้ำตา ก่อนจะจูบหนักๆ หน้าผากมนแล้วผละออกห่างแล้วทำสิ่งที่เมณิษาคาดไม่ถึง

เผียะ!

จากความเสียวซ่านเปลี่ยนเป็นความเจ็บแบบไม่ทันได้ตั้งรับ หน้าสวยหันไปตามแรงตบของมือใหญ่ พร้อมกับเลือดไหลซึมออกมาที่ริมฝีปาก หล่อนปากแตกเมื่อรับรู้ได้ถึงรสเค็มของเลือดตัวเอง

“อ่า ฉันขอโทษ ฉันอดมันเขี้ยวเธอไม่ได้จินนี่ อ่า ไม่เจ็บนะทูนหัว มาฉันจะปลอบเธอเอง อ่า” เขาประคองดวงหน้าของเมณิษาให้หันกลับมาแล้วโน้มลงไปจูบริมฝีปากอวบอิ่มที่มีเลือดซึมออกมาและดูดเลียกลืนกินเลือดของสาวเจ้า พร้อมกับจูบแก้มสวยที่บวมแดงขึ้นจากน้ำมือของเขา

ฮือๆๆ

เมณิษามองคนเหนือร่างอย่างเหม่อลอย หล่อนไม่อยากเชื่อว่าภายใต้ความสมบูรณ์แบบที่เห็นในทุกๆ วันของฮัฟนั้นจะมีความดิบ ความไม่น่าเชื่อซุกซ่อนอยู่ เขามีด้านที่หล่อนไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะเป็นแบบนี้ เขาชอบความรุนแรง ดูได้จากที่เขาทำกับหล่อนตอนนี้ เขาทำกับเธอเหมือนเมื่อหลายปีก่อน หล่อนเข้าใจแล้วว่าทำไม

“ร้องไห้เลยหนู ร้องไห้มาดังๆ ฉันชอบ”

เขาครางพร่ากับดวงหน้าเมณิษาพร้อมกับลูบไล้มือสากไปมากับแก้มนวล มือใหญ่จับรั้งมือน้อยทั้งสองข้างของหล่อนรวบดึงรั้งบังคับมาไว้เหนือหัวของหล่อน พร้อมกับผละมือที่ลูบแก้มบวมช้ำของหล่อนไปจับเสื้อที่ถอดทิ้งออกมามัดข้อมือทั้งสองของหล่อนเข้าไว้ด้วยกัน

“คุณมันโรคจิต...อึก ฮือๆ คนเลว ปะ...ปล่อยจินไปเถอะค่ะ จินจะไปหาลูก ฮือๆ” หล่อนตัดพ้อคนเหนือร่างทั้งน้ำตาด้วยความเจ็บแก้มและก้นของตนเอง หล่อนไม่เข้าใจทำไมเขาถึงเป็นแบบนี้ ภายใต้ใบหน้าหล่อนิ่งสุขุมกลับมีอีกด้านที่น่ากลัวซุกซ่อนไว้

“อือ ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไร เธอไม่เห็นเอง ไม่ดีเหรอได้รู้จักฉันทุกด้าน และฉันคนนี้ก็เป็นผัวเธอด้วยจินนี่ อืม หอมเหลือเกิน ฉันอยากให้เธอตอดรัดฉันจริงๆ อยากรู้ว่าจะแน่นเหมือนครั้งแรกไหม”

“จินนี่จะไปหาลูก ปล่อยจินนี่เถอะนะคะ พอเถอะค่ะคุณฮัฟ คุณฮัฟมีคุณแคทเธอลีนแล้วนะคะ อ่ะ อือ” หล่อนครางกระเส่ากับมือใหญ่ที่เคลื่อนมาบีบขยำเต้าของหล่อนพร้อมกับปากหนาของเขาตวัดดูดเม้มไล้เลียลิ้นสากไปมารอบเต้าของหล่อน

“อ่า เจสันอยู่บ้าน ไม่ต้องห่วงลูกหรอก ห่วงผัวดีกว่า เรามารำลึกความหลังของเรากันดีกว่าทูนหัวของฉัน อีกอย่างฉันไม่ได้โรคจิต ฉันแค่ชอบความเจ็บปวดของคู่นอนเท่านั้นจินนี่ ฉันชอบเห็นน้ำตาของผู้หญิงและยิ่งเป็นเสียงร้องไห้ของเธอก็ยิ่งทำให้ฉันคึกคะนองและใจเต้นแรงผิดจังหวะ ฉันไม่เคยเป็นกับใครเลยนะนอกจากเธอ อือ”

เขาสารภาพ เพราะเขาจำได้ว่าครั้งแรกของเขากับเด็กสาวใต้ร่างนั้นทำให้เขาคึกคะนองและใจเต้นแรงมากแค่ไหนและตอนนี้ก็กำลังเป็นแบบเมื่อหลายปีก่อน ซึ่งเขาไม่เป็นแบบนี้มานานแล้ว กับคู่นอนคนอื่นที่เขาใช้เงินซื้อมาจ้างมาเพื่อรองรับความรุนแรงของเขาพวกหล่อนก็ไม่ได้ทำให้เขาคึกคะนองและสนุกอยากทำซ้ำเหมือนเมณิษาเลยสักคน

“ให้ฉันเถอะนะ ฉันเห็นเธอทุกวันทำงานด้วยกันทุกวันฉันแทบคลั่งรู้ไหมที่ไม่สามารถแตะต้องเธอได้ นะจินนี่ให้ฉันนะเด็กดีของฉัน” เขาพูดต่อเสียงแหบพร่า พร้อมมือใหญ่ลูบไล้รักแร้สวยลงมายังสีข้างมายังเอวเล็กคอดของคนตัวเล็ก เขาชอบร่างนี้ ขนาดคู่นอนนางแบบสวยๆ ของเขาที่ใช้บริการและควงยังไม่สวยงามเท่าร่างเล็กของหญิงสาวเลยสักคน

“อือ คุณฮัฟ...อย่ามาสนใจจินนี่เลยค่ะ จินนี่ไม่อยากเป็นของเล่นใคร ไม่อยากเป็นที่ระบายของใคร ปล่อยหนูเถอะนะคะ นะคะ” หล่อนขอร้องเสียงเศร้า

“ชูว์ อย่าพูดแบบนั้นใครบอกว่าฉันเห็นเธอเป็นของเล่นจินนี่”

“แล้วคุณทำแบบนี้กับจินนี่ทำไมคะ คุณฮัฟทำแบบนี้ทำไม ตบหน้าจินนี่ทำไม ตีก้นจินนี่ทำไม จินนี่เจ็บ” หล่อนบอกเขาทั้งน้ำตา

“เธอไม่ชอบที่ฉันทำเหรอ ฉันรุนแรงกับเธอมากเกินไปใช่ไหม ฉันไม่น่าใจร้อน ฉันน่าจะให้เธอค่อยๆ เรียนรู้และปรับตัวหาฉัน ฉันขอโทษนะ แต่ฉันห้ามมือไม่ได้ ฉันอยากทำแรงๆ กับเธอจินนี่ เธอเข้าใจฉันนะทูนหัว” พูดจบก็จูบกล่อมบางของคนตัวเล็กพร้อมกับเคลื่อนไซ้ปลายจมูกโด่งจากลำคอระหงมายังเนินอกอวบอูมของคุณแม่ลูกหนึ่ง

“อือ ไม่ จินนี่ไม่เข้าใจและก็ไม่ต้องการ จินนี่ต้องการอยู่กับลูก ให้จินนี่อยู่กับลูกสองคนเถอะนะคะ คุณฮัฟใช้ชีวิตปกติแบบเดิมเถอะค่ะ อย่ามารับผิดชอบเราสองคนแม่ลูกเลยค่ะ” หล่อนบอกเขาพร้อมกับเผลอแยกเรียวขาตอบรับมือใหญ่ที่ลูบไล้มายังเนินสวาทอวบอูม พร้อมกับใบหน้าของเขาเคลื่อนถูไถจูบเม้มมายังหน้าท้องแบนราบ เอวเล็กยกแอ่นเด้งเร่าเบียดตอบสนองคนตัวโต การเคลื่อนไหวของเมณิษาช่างแตกต่างจากคำพูดเหลือเกิน

“อือ ฉันว่าหนูไม่ได้ต้องการอย่างที่พูดจริงๆ หรอกจินนี่ จินนี่ต้องการฉัน อ่า ดูสิแฉะขนาดนี้ยังบอกว่าอยากอยู่กับลูกสองคนงั้นเหรอ อืม” ดุนดันนิ้วไปมากับโพรงสวาทฉ่ำแฉะแล้วนำนิ้วที่เปรอะเปื้อนคราบสวาทเหนียวข้นของเมณิษามาดูดเลีย