Ep.4. หวนคืนกรงมาร

“อือ จินนี่ยืนยันคำเดิมค่ะ อ่ะ อือ คุณฮัฟ...อ่า” แล้วท้ายประโยคก็เผลอครางเสียวซ่านออกมาเมื่อนิ้วใหญ่ของคนตัวโตดุนดันบดเบียดเข้ามาในร่างกายสาวของหล่อน ด้วยความที่ไม่เคยถูกรุกล้ำมานานหลายปีทำให้หล่อนคับแคบและเล็กกว่านิ้วของเขาง

“อ่ะ เจ็บ...จินนี่เจ็บ อือ” หล่อนแอ่นยกเอวเล้กบิดเร่าส่ายหนี มือทั้งสองก็ถูกมัดรวบตรึงไว้เหนือหัวทำให้ผลักดันเขาออกห่างไม่ได้ เท้าเล็กถีบยันร่างตัวเองถดถอยหนีแต่ก็ถูกมือใหญ่จับรั้งไว้

“อ่า เล็กเหลือเกินหนู หนูยังเล็กและคับแน่นเหมือนเดิม อืม” เขาครางพร่าเมื่อพยายามดุนดันนิ้วใหญ่เข้าไปในโพรงสวาทฉ่ำน้ำของเมณิษา แค่นิ้วยังขนาดนี้ถ้าเป็นเอ็นเนื้อกลางหว่างขาของเขาหล่อนจะแน่นแค่ไหนและตอดรัดเขาแรงแค่ไหนกันนะ แค่คิดก็เสียวถึงลำไส้ใหญ่แล้ว

“อือ จินนี่ฉันต้องการเธอทูนหัว โอว์...เสียว...ไม่ไหวแล้ว อือ ฉันจะไม่รอแล้วเด็กดี” พูดจบก็เคลื่อนร่างไปคร่อมทับร่างน้อย มือใหญ่เคลื่อนไปกดข้อมือเล็กที่รวบไว้เหนือหัวของหญิงสาวพร้อมกับอีกมือจับเอ็นเนื้ออุ่นร้อนเคลื่อนมาบดเบียดกับความฉ่ำแฉะของเมณิษาก่อนจะกระแทกเร่าไปสุดลำกายอุ่นร้อนของตนเอง

“อ่ะ อือ เจ็บ!” ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อและน้ำตาบิดเบี้ยวไปมาด้วยความเจ็บปวดกลางร่างเมื่อความใหญ่โตของหนุ่มใหญ่กระแทกเข้ามาหาจนจุกลิ้นปี่

“อ่า แน่นเหมือนเดิมจินนี่ เธอเป็นของฉันจำไว้ โอว์ เสียว...โยกนะคนดี อ่า” ไม่สนใจว่าสีหน้าของเมณิษาจะยินดีหรือไม่กับการที่เขากระแทกแก่นกายร้อนสอดประสานในร่างของเธอ เขาสนใจแต่ความเสียวซ่านที่ตอดรัดเร่งเร้าให้เขาขยับมากกว่าตอนนี้

“อือ เจ็บ...ออกไป......จินนี่เจ็บคุณฮัฟ อือ อ่า” หล่อนเจ็บกลางกายสาวที่คนตัวกำลังขยับเสียดสีและเสียวเร่าอารมณ์ไปกับเอวสอบที่แอ่นเร่าเคลื่อนไหวไปมาเหนือร่างของเธอ สองมือที่ถูกรวบมัดตรึงไว้เหนือหัวก็บิดเร่าเสียดสีไปมาหาอิสระให้มือเล็กของตัวเอง

“อือ พูดเป็นเล่น ใครจะออก อ่า แน่นเหลือเกิน โอว์ ซี้ดดด เสียว” ฮัฟคำรามเร่าพร้อมเคลื่อนไหวสอดกระแทกเร่งเร้าเอวหนาของตัวเองด้วยจังหวะเสียวซาน เขาเคลื่อนไหวเห็นแก่ตัวโดยไม่สนใจว่าคนตัวเล็กจะสุขสมหรือเจ็บปวดทรมานกลางกายสาวมากแค่ไหน กลับตรงกันข้ามยิ่งเมณิษาเจ็บปวดทรมานร้องไห้ดังมากแค่ไหนเขาก็ยิ่งคึกคะนอง า

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เสียงเนินเนื้อสอดเร่ากระทบกระทั่งกันเป็นจังหวะเสียวซ่าน สองมือใหญ่ของฮัฟเคลื่อนมาบีบขยำเคล้นคลึงสองเต้าอวบอูมที่ล้นมือทั้งสองข้างของเขา ปากหนาเคลื่อนไล้ถูไถขบเม้มฝังรอยเขี้ยวฟันตามซอกคอระหงเคลื่อนไล้ขบเม้มมายังเนินอกอวบ ก่อนจะครอบครองกลืนกินยอดอกสีหวาน

“อ่า มะ..ไม่ไหวแล้ว จินนี่ร้อน อือ”

ยอมรับตอนแรกเจ็บที่แก่นกายแข็งร้อนใหญ่โตกระแทกดุนดันเข้ามาในร่าง หากบอกว่าไม่ต้องการคนเหนือร่างคงเป็นการโกหกที่น่าอาย เพราะเอวเล็กของหล่อนบิดเร่าส่ายคลึงตอดรัดตอบสนองบุรุษเหนือร่างได้อย่างน่าอาย สองมือเล็กที่ถูกมัดรวบตรึงก็บิดไปมาจนตอนนี้ผ้าที่มัดไว้หลุดลุ่ยออกจนได้รับอิสระ มือน้อยทั้งสองตวัดโอบกอดชายเปลือยเปล่าร้อนรุ่มเหนือร่างแล้วแอ่นเร่าเสียดสีอกของตนไปกับปากหนาและมือใหญ่

“บอกฉันเด็กดี อ่า บอกกันว่าต้องการฉัน อืม” ลากไล้ปลายลิ้นสากร้อนสวาทกับตนคอระหงขึ้นมายังสันกรามเล็ก แล้วกัดเม้มแรงๆ ด้วยความมันเขี้ยว

“อ่า อือ จินนี่ต้องการคุณฮัฟ อ่า ไม่ไหวแล้ว โปรด...ได้โปรดชะ...ช่วยจินนี่ด้วยค่า...อ่ะ อือ” มือน้อยกอดรัดร่างที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรง พร้อมกับกรีดเล็บยาวสวยพร้อมจิกทึ้งแผ่นหลังกว้างจนจมเล็บของตัวเองด้วยความทรมานเสียว

“โอว์....เด็กดีของฉัน อ่า พระเจ้า....ฉันชอบที่เธอตอบโต้แรงๆ แบบนี้ ซี้ดดด อือ ทำฉันเลยทูนหัว ทำฉันเจ็บเลย อ่า เสียว อืม” ปากหนาครางเร่าเสียวซ่านมาปิดปากน้อยแล้วบดจูบดูดเม้มริมฝีปากน้อยและดุนดันปลายลิ้นสากเข้าไปควานรสหวานในโพรงปากน้อย ก่อนจะผละออกมากัดรั้งยอดอกทั้งสองของคนตัวเล็กสลับไปมา

“อ่า จินนี่ก็... อือ จินนี่อยากเกลียด แต่...อ่ะ อือ ไม่ไหวแล้วคุณฮัฟขา...อ่า”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

เนินเนื้อฉ่ำของทั้งสองสอดกระทั้นแอ่นเด้งเร่าเสียวตอบสนองกัน แม้เมณิษาจะไร้เดียงสาแต่หล่อนหัวไวเรียนรู้จากคนเหนือร่าง จับทิศทางเคลื่อนไหวแล้วหล่อนก็แอ่นโยกเร่าตอบสนองกลับ เสียงครางแหบพร่าของฮัฟดังลอดออกมาให้ได้ยินเรื่อยๆ พร้อมใบหน้าหล่อซุกไซ้ไหล่มนพร้อมขบเม้มให้เกิดรอยแดง

“อ่า เสียวเหลือเกิน ตอดรัดดีเหลือเกิน อ่า พระเจ้า ซี้ดดด อือ จินนี่ของฉัน อ่า เด็กดี อ่า เสียว แน่น อ่า”

“มะ....ไม่ไหวแล้ว จินนี่ร้อน คุณฮัฟ ชะ...ช่วยด้วยค่า...อ่า เสียว...อือ”

พั่บ! พั่บ! พั่บ!

“อ่า พร้อมกันที่รัก อ่า อือ”

ฮัฟเร่งเร้าความปรารถนาที่กำลังปะทุถึงจุดสุดยอดของตัวเองกับเมณิษาให้ถึงปลายทางที่สวยงาม ร่างใหญ่แข็งแรงกระแทกเร่าบิดเอวสอบเคลื่อนไหวถี่รัวเร็วดุดัน แล้วไม่นานสาวเจ้าใต้ร่างก็กระตุกเกร็งจิกทึ้งเล็บยาวจนจมเล็บ เกร็งร่างกระตุกร้องครางสุขสมออกมา เอวหนาของฮัฟจึงเร่งเร้าส่งตัวเองบ้าง แล้วเขาก็กระตุกเกร็งปล่อยสายธารสวาทไว้ในกายคนตัวเล็กอีกครั้ง พร้อมกับปากหนากัดซอกคอระหงจมเขียวฟันปลดปล่อยความสุขของตัวเอง

“โอว์.....ดีเหลือเกินเด็กน้อยของฉัน อ่า”

สำหรับฮัฟเขาไม่ได้พอแค่นี้ เขาต้องการมากกว่านี้ และเมณิษาก็คือคนที่เขาต้องการมาตลอด เขายอมรับว่าตั้งแต่ครั้งนั้นก็ไม่มีใครร้องไห้และมีสีหน้าเจ็บปวดตอนเขากระแทกกายเข้าหาได้มีเสน่ห์ได้เท่าคนตัวเล็กนี้เลย แม้เขาจะหมั้นหมายกับแคทเธอลีนด้วยข้อตกลงทางธุรกิจแต่เขาก็ไม่เคยแตะต้องหล่อนเลยสักครั้ง แต่กับผู้หญิงคนอื่นนางแบบที่เสนอตัวเขาพูดได้เต็มปากว่าพวกหล่อนล้วนผ่านเขามาหมดแล้ว แต่ก็งั้นๆ แต่สำหรับเมณิษาหล่อนยังอยู่ในความรู้สึกของเขาเสมอ หล่อนทำให้เขาอยากปิดห้องระเริงสวาทข้ามวันข้ามคืน แต่ยังก่อน หยุดไว้ก่อนตอนนี้เขาต้องตกลงกับเด็กน้อยใต้ร่างเสียก่อนว่าจะย้ายกลับไปอยู่บ้านกลับเขาไหม