Ep.2. คนในความลับ

ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง! ติ๊งต่อง!

เสียงกริ่งหน้าอพาร์ทเม้นท์ดังขึ้นทำให้เจ้าของบ้านที่เพิ่งทานมื้อเย็นเสร็จต้องออกมาดูว่าใครมากันแน่ แต่คนที่ออกมาดูมาเปิดเป็นหนูน้อยเจสัน เพราะแม่ของหนูน้อยเข้าห้องน้ำอยู่ พอเปิดประตูออกมาเห็นชายร่างใหญ่แปลกหน้าสองคน หนูน้อยแหงนเงยจ้องมองขมวดคิ้วด้วยความสงสัย

“มาหาใครครับ” สำเนียงภาษาอังกฤษเอ่ยลอดออกมาจากปากน้อยของเด็กน้อยวัยห้าขวบ

“แอนดริวอุ้มลูกฉันกลับไปบ้านก่อน ฉันจะเข้าไปคุยกับจินนี่” น้ำเสียงเข้มห้วนสั่งคนสนิทของตัวเอง

“แม่ครับ ช่วยผมด้วย แม่ครับ” เจสันร้องเรียกให้แม่ออกมาช่วยตัวเองเมื่อชายแปลกหน้าอุ้มขึ้นพาดไหล่ ด้านในบ้านคนที่เพิ่งเสร็จธุระได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของลูกชายก็รีบวิ่งออกมาดูทันที และพอมาเห็นว่าตอนนี้ใครที่ยืนอยู่หน้าอพาร์ทเม้นท์ และคนของเขากำลังอุ้มลูกของหล่อนอยู่

“คะ...คุณฮัฟ”

“แอนดริวพาลูกฉันกลับบ้าน ฉันจะคุยกับจินนี่” สั่งเสียงแข็งโดยไม่สนใจเสียงร้องไห้ของลูกชาย แอนดริวอุ้มหนูน้อยที่ดิ้นบนไหล่ตัวเองไปยังรถทันทีเมื่อเจ้านายสั่ง ส่วนเมณิษาก็วิ่งจะไปช่วยลูกชายแต่ก็ถูกมือใหญ่ของฮัฟคว้าฉุดดึงรั้งไว้ก่อน

“ไปคุยกับฉันข้างในบ้าน ลูกไม่เป็นไรหรอก”

“เจสันไปรอแม่ก่อนนะลูก เดี๋ยวแม่ตามไปนะ ไม่ร้องนะลูก” เมณิษาร้องบอกลาด้วยภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำทั้งน้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวลของหล่อน

“ครับ แม่รีบตามเจสันมานะครับ” เจสันหยุดร้องไห้ตามคำแม่บอก หนูน้อยเชื่อว่าแม่จะตามไปช่วยได้แน่นอน จึงหยุดดิ้นและยอมให้คนแปลกหน้าอุ้มขึ้นรถแล้วประตูรถก็ปิดสนิท พร้อมกับรถแล่นจากไป

“มีอะไรกับฉันคะคุณฮัฟ” เมื่อรถของลูกชายแล่นห่างไกลออกไปหล่อนก็สะบัดข้อมือให้พ้นจากมือใหญ่แล้วเชิดหน้าถามเขากลับ

หึหึ

“เข้าบ้าน เรามีเรื่องต้องคุยกัน”

“เรื่องอะไรคะ”

“ยังต้องถามอีกเหรอ เธอปิดบังเรื่องลูกกับฉันทำไม”

“เขาเป็นลูกคุณเหรอคะ ใครบอก” หล่อนตอบกวนกลับพร้อมเดินนำหนุ่มใหญ่เข้าไปในบ้านของตัวเอง ปีนี้ฮัฟอายุ 40 ปีแล้ว เป็นหนุ่มใหญ่ที่ทรงเสน่ห์มากที่สุดในอังกฤษในเวลานี้ และอีกสองเดือนข้างหน้าสาวๆ ก็จะฝันสลายเมื่อเขาจะเข้าพิธีแต่งงานกับคู่หมั้นสาวแสนสวยของเขาแล้วเขาจะมาวุ่นวายกับเธอและลูกทำไมตอนนี้ ในเมื่อเขาไม่สามารถจะดูแลเธอกับลูกได้ ในเมื่อเขาไม่ได้รักเธอเหมือนที่เธอแอบรักเขาตั้งแต่เมื่อหลายปีก่อน จนตอนนี้หัวใจของเธอก็ยังตกเป็นของเขาแต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้เมื่อเขาไม่ใช่คนที่หล่อนจะครอบครองได้

เมณิษาเดินนำหนุ่มใหญ่เข้ามาในบ้าน เมื่อมาในบ้านหล่อนเป็นเจ้าของบ้านจึงเดินไปนำน้ำเย็นๆ มาให้เขาได้ดื่ม ฮัฟรับมาดื่มพร้อมกับนั่งลงกับที่และรอให้อีกฝ่ายนั่งลงแต่เธอก็เอาแต่ยืนค้ำหัวของเขาอยู่จนเขาต้องพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบห้าวแบบไม่พอใจและกรุ่นโกรธเธออยู่

“จะอยู่ค้ำหัวผู้ใหญ่อีกนานไหมจินนี่”

หล่อนมีศักดิ์เป็นหลานสาวเขา แต่เขาไม่ต้องการ เขาต้องการหล่อนมากกว่านั้น ตลอดระยะเวลาที่หล่อนไปเป็นเลขาส่วนตัวเขาอดทนมากแค่ไหน พยายามแค่ไหนที่จะไม่เฉียดเข้าใกล้คนตัวเล็ก แต่ตอนนี้เห็นทีจะไม่ได้แล้ว เขาจะทำทุกอย่างเพื่อให้เธอกับลูกมาอยู่ใต้ปีกซาตานร้ายอย่างเขา

“หนูขอโทษค่ะ” แล้วเธอก็เดินอ้อมไปนั่งที่โซฟาตรงข้ามกับเขา แต่ยังไม่ทันได้เดินก็ถูกฉุดดึงรั้งล้มลงไปนั่งทับบนตักเขาเขาเสียแล้ว

ว้าย!

“คุณฮัฟทำแบบนี้ทำไมคะ” หล่อนดิ้นขัดขืนหนีจากตักหนา แต่ก็ถูกเขากอดรัดแน่น และก็โกรธหัวใจตัวเองที่ดันเต้นเร่าดีใจกับสัมผัสของหนุ่มใหญ่

“ทำยังกับไม่เคย เธอเป็นเมียฉันนะจินนี่ แล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้” ฮัฟโต้สวนกลับพร้อมกับเคลื่อนมือใหญ่มาบีบขยำเต้าอวบอูมของคนตัวเล็กที่ดิ้นรนบนตักตัวเอง

“อ่ะ คุณฮัฟหยุดนะ อย่าทำแบบนี้กับหนู จินนี่ไม่ใช่เมียคุณ อีกอย่างมันก็นานมาแล้ว ตอนนี้คุณฮัฟก็มีคนของคุณ ส่วนจินนี่ก็มีชีวิตของจินนี่ ทำไม...อ่ะ อือ” แม้จะรู้สึกเจ็บและไม่คุ้นชินกับมือใหญ่ที่บีบเคล้นขยำเต้าของตัวเอง แต่ก็สร้างความเสียวซ่านและความรู้สึกกับสัมผัสหวามดิบเถื่อนเมื่อหลายปีก่อนก็ย้อนเข้ามาในมโนภาพของเมณิษาอีกครั้ง

“อือ เห็นไหม เธอก็ต้องการฉันจินนี่ หนูเป็นของฉัน เป็นเมียฉัน และลูกก็ลูกของเรา” ฮัฟตอกย้ำความจริงพร้อมกับมือใหญ่เคลื่อนสอดแทรกเข้าไปในชายเสื้อตัวหนาของหญิงสาว พร้อมกับบีบขยำเต้าของหล่อนหนักหน่วงเป็นจังหวะกว่าเดิม

“อือ มะ...ไม่ คุณฮัฟจะแต่งงานแล้วนะคะ ยะ...อ่า อือ” หล่อนปฏิเสธความเสียวซ่านจากมือใหญ่ที่สอดแทรกเข้ามาในเสื้อ มือของเขากำลังบีบเคล้นคลึงสองเต้าพร้อมกับบดบี้ดุนดันยอดอกของหล่อน สองมือเล็กเคลื่อนมากุมมือใหญ่รั้งให้เขาหยุดเคลื่อนไหว แต่อกของหล่อนก็แอ่นยกรับเร่าตอบสนองมือใหญ่ของฮัฟ

“อือ ตอนนี้ฉันยังโสด อย่าห้ามฉันเลยจินนี่ ให้ฉันเถอะนะ ฉันต้องการเธอจริงๆ อ่า” พูดพร้อมกับตวัดเรียวลิ้นสากมาถูไถลำคอระหงที่บิดส่ายไปมาพร้อมไล้ปลายลิ้นเลียขึ้นมายังติ่งหูของเมณิษา

ความร้อนรุ่มจากมือใหญ่และเรียวลิ้นสากทำให้หล่อนรู้สึกเสียวซ่านหวนคิดถึงเรื่องในอดีต หล่อนปฏิเสธไม่ได้ว่าต้องการความวาบหวิวแบบนี้ แต่ในเมื่อตอนนี้หล่อนกับฮัฟไม่ได้เป็นอะไรกัน เป็นแค่คุณน้ากับเจ้านายและลูกน้องเท่านั้น แต่เธอก็ห้ามตัวเองไม่ได้ เรี่ยวแรงที่เคยมีก็อ่อนระทวยโรยแรงไปกับมือใหญ่ที่บีบขยำสองเต้า

“อ่า อือ คุณฮัฟ...ยะ...หยุดเถอะค่ะ อือ”

หล่อนบิดร่างไปมาบนตักหนา ยิ่งบิดเร่าเคลื่อนไหวยิ่งทำให้ความเป็นบุรุษของคนตัวโตตื่นตัวบดเบียดไปกับก้นน้อยที่บดเบียดเสียดสีไปมา สองมือใหญ่ที่มีมือน้อยกุมรั้งให้หยุดเขาก็เคลื่อนไหวรวดเร็วถลกดึงรั้งเสื้อยืดตัวใหญ่ของเมณิษาออกทางหัวอย่างรวดเร็ว และไม่นานก็เปิดเผยให้เห็นอกสวยงามอวบอูมที่เบียดดันซุกในยกทรงสีฟ้าอ่อนของเจ้าหล่อน

“อ่า อย่าห้ามฉันเลยหนู ให้ฉันเถอะ นานเหลือเกินที่ไม่ได้กลิ่นหอมๆ แบบนี้ ฉันอยากฟัดเธอจินนี่ อ่า อืม” เอ่ยเสียงแหบพร่าพร้อมบีบขยำสองเต้าแล้วผละมือใหญ่ออกจากเต้าทั้งสองที่บีบขยำมาปลดตะขอยกทรงทางด้านหลังของเมณิษา ตอนนี้ร่างน้อยของหญิงสาวอ่อนปวกเปียกไร้แรงต่อต้าน หล่อนโอนอ่อนคล้อยไหวไปตามสัมผัสหวามของหนุ่มใหญ่

“อือ คุณฮัฟ จินนี่ อ่า หนูไม่ไหวแล้ว หนูร้อน อ่า”

ร่างน้อยกึ่งเปลือยบิดเร่าเสียวซ่านครางรัญจวนไปมาบนตักหนา สองมือใหญ่กอบกุมสองเต้าบีบขยำทั้งสองหนักหน่วง ปากหนาขบเม้มซอกคอระหงที่บิดเร่าส่ายไปมาตามแรงเสียวซ่าน เหงื่อไคลผุดขึ้นตามนวลหน้าเนียนเรียวลิ้นสากไล้เลียถูไถกลืนกินเหงื่อของคุณแม่ลูกหนึ่ง

“อ่า ฉันก็ไม่ไหวแล้วเหมือนกันจินนี่ อือ”

ฮัฟครางพร่าพร้อมกับยกร่างอ่อนระทวยบนตักไปนอนราบบิดเร่ากับโซฟาตัวยาวที่ตนนั่ง แล้วตัวเขาก็เปลี่ยนมาเป็นคร่อมทับหญิงสาวแทน สองมือใหญ่ลูบไล้หน้าท้องแบนราบไปมา พร้อมกับก้มลงจูบหนักหน่วงถูไถเคราสากไปมากับหน้าท้องแบนราบ สองมือใหญ่เคลื่อนมาปลดตะขอกางเกงยีนขายาวของเมณิษา พร้อมจูบไซ้มายังเอวเล็กบาง ไม่อยากจะเชื่อว่าหุ่นคุณแม่ลูกหนึ่งจะสวยงามขนาดนี้ ผิวสีน้ำผึ้งถูกมือใหญ่ลูบไล้สัมผัสพร้อมกับลูบสลับไปมา กางเกงยีนถูกดึงรั้งออกทางเท้าเล็กเรียวสวยของหล่อน กางเกงชั้นในตัวเล็กก็ด้วยเช่นกัน ตอนนี้เมณิษานอนบิดเร่าครางครวญเปลือยเปล่าบนโซฟา ผมยาวสลวยสยายไปกับโซฟายิ่งทำให้ฮัฟปวดร้าวกลางกายชาย เขามองร่างน้อยผิวสีน้ำผึ้งบิดครวญครางไปมาจนอยากกระโจนกระแทกความเป็นชายของตนเองแหวกแทรกไปยังกลางกายสาวของคนตัวเล็ก

“โอว์ สวยเหลือเกินจินนี่ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะสวยขนาดนี้เด็กน้อยของฉัน อืม เผียะ!” มือใหญ่จับเอวเล็กพลิกตะแคงแล้วก็ฟาดก้นกลมของเมณิษาแรงๆ ไปหนึ่งทีด้วยความมันเขี้ยว

“อ่ะ เจ็บ!” หล่อนเจ็บเมื่อถูกฟาดตีแรงๆ ที่ก้น เจ็บจนน้ำตาคลอ

“อ่า เจ็บเหรอทูนหัว เจ็บมากไหม เผียะ!” เขาฟาดอีกด้วยความมันเขี้ยวจนก้นสีน้ำผึ้งของหล่อนมีรอยฝ่ามือใหญ่ของเขาฝากไว้ ยิ่งหล่อนบอกว่าเจ็บเขาก็ยิ่งอยากฟาดแรงๆ เขาชอบ เขาอยากทำแบบนี้กับร่างเล็ก และอยากทำให้เกิดรอยทั่วเรือนกายสาวเลยก็ว่าได้

“เจ็บ!” ความเสียวซ่านก่อนหน้าถูกความเจ็บที่ก้นกบจนอยากจะลุกหนี แต่ก็ลุกหนีไม่ได้เมื่อมือใหญ่ของฮัฟนั้นจับรั้งเอวเล็กของหล่อนไว้พร้อมกับมือใหญ่ของเขาฟาดลงแรงๆ อีกครั้งที่ก้นของเธอ

เผียะ!