ตอนที่ 7: โลกสองใบของราชินี

โต๊ะทำงานกลุ่มในมุมสงบของห้องสมุดกลายเป็นสนามรบไร้เสียง ความตึงเครียดแผ่กระจายเหมือนหมอกพิษ กาย ที่ตอนนี้ต้องรับบทผู้ไกล่เกลี่ยโดยปริยาย, วางมือลงบนโต๊ะเพื่อเรียกสติของทุกคน

“เอาล่ะ” เขาเริ่มด้วยน้ำเสียงเรียบ “สรุปเราจะเลือกไอเดียไหน ระหว่างพรีเซนเทชันของพลอยกับคอนเซปต์อาร์ตของภู”

นัทพิงพนักเก้าอี้ กอดอก สีหน้าจริงจังกว่าทุกครั้ง เขาไม่ได้พูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง แต่เป็นน้ำเสียงของคนที่ไตร่ตรองมาแล้ว “กูว่าไอเดียของภูมันเจ๋งกว่าว่ะ มันลึกกว่าเยอะ”

กายพยักหน้าเห็นด้วย เขาหันไปมองพลอย พยายามเลือกใช้คำพูดที่นุ่มนวลที่สุด “ไอเดียเรื่องคนดังของพลอยมันดีนะ... แต่ของภูมันมีอะไรให้เรา 'เล่น' ได้เยอะกว่า มันจับคอนเซปต์ 'อำนาจที่แท้จริง' ได้ลึกกว่า”

ตี๋เล็กที่นั่งเงียบมาตลอดรีบพยักหน้าหงึกๆ เห็นด้วยกับสองเสียงข้างมาก ทุกสายตาหันไปจับจ้องที่พลอย

สำหรับพลอยรำไพ อัครมหาเศรษฐี นี่คือสถานการณ์ที่ไม่คุ้นเคยอย่างที่สุด การถูกปฏิเสธซึ่งหน้าโดยเสียงส่วนใหญ่ มันให้ความรู้สึกไม่ต่างจากการถูกตบหน้ากลางสี่แยก เธอเชิดใบหน้าที่งดงามขึ้น กอดอกแน่นเพื่อซ่อนอาการใจเสีย แล้วแค่นเสียงออกมา

“เหรอ... ก็เอาสิ อยากจะทำงานอาร์ตติสท์แตกก็ตามใจ แล้วคอยดูแล้วกันว่าจะได้คะแนนเท่าไหร่”

พูดจบ เธอก็หยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูขึ้นมา ก้มหน้าลงไถหน้าจออย่างจงใจ ตัดขาดตัวเองออกจากวงสนทนา เป็นการประกาศอย่างเงียบๆ ว่าเธอได้หนีจากโลกความจริงที่เธอเริ่มควบคุมไม่ได้ ไปสู่โลกดิจิทัลที่เธอเป็น "ราชินี" ผู้ไม่เคยพ่ายแพ้

คืนนั้น ในห้องนอนที่กว้างขวางและตกแต่งอย่างหรูหราราวกับห้องสวีทในโรงแรมห้าดาว พลอยกำลังสร้างโลกที่เธอควบคุมได้ขึ้นมาใหม่ เธอบรรจงจัดวางหนังสือเรียนเล่มหนาข้างๆ แก้วกาแฟจากร้านดังและแมคบุ๊กสีโรสโกลด์บนผ้าปูที่นอนซาตินราคาแพง จัดองศาให้ดูเหมือนถูกเปิดอ่านค้างไว้จริงๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะ หน้าจอโชว์ชื่อ "คุณแม่" พลอยถอนหายใจแผ่วเบา กดรับสายแล้วกรอกเสียงหวานลงไป “ค่ะแม่... พลอยกำลังอ่านหนังสืออยู่พอดีเลยค่ะ”

“ดีแล้ว” เสียงจากปลายสายแหลมสูงและทรงอำนาจ “อย่าให้เสียชื่อ 'อัครมหาเศรษฐี' ล่ะ เกรดเทอมนี้ห้ามตกเด็ดขาดนะลูก เข้าใจไหม”

“ค่ะ... เข้าใจค่ะ”

“แม่โอนค่าขนมไปให้เพิ่มแล้วนะ อยากได้อะไรก็ซื้อ อย่าทำตัวให้ลำบาก แค่นี้ล่ะ”

สายถูกตัดไป พลอยวางโทรศัพท์ลง ใบหน้าที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่ค่อยๆ เรียบตึง ความกดดันฉายชัดในแววตา เธอสูดหายใจลึก หันกลับมาที่ "เซ็ตติ้ง" ของเธออีกครั้ง คราวนี้แววตาของเธอมุ่งมั่นกว่าเดิม เธอต้องทำให้มันสมบูรณ์แบบ

เธอใช้เวลาร่วมสิบนาทีในการจัดแสงไฟและหามุมกล้องที่ดีที่สุด ก่อนจะกดถ่ายภาพ ‘แคนดิด’ ที่ผ่านการจัดฉากมาอย่างดี จากนั้นก็เข้าสู่ขั้นตอนการเลือกฟิลเตอร์และปรับแต่งสีผิวให้ดูเนียนใสไร้ที่ติ สุดท้าย คือการเขียนแคปชันที่สร้างแรงบันดาลใจจอมปลอม

“ช่วงนี้อ่านหนังสือหนักมาก เหนื่อยแต่มีความสุข ไฟนอลใกล้เข้ามาแล้ว สู้ๆ นะทุกคน! #finalsiscoming #studygram #blessed”

เธอจ้องมองผลงานชิ้นเอกของตัวเองด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะกดโพสต์ วินาทีต่อมา โลกของเธอก็กลับมาสวยงามอีกครั้ง เสียงแจ้งเตือนดังขึ้นรัวๆ เหมือนเสียงปรบมือทิพย์ ยอดไลก์พุ่งทะยานจากหลักสิบเป็นหลักร้อยในเวลาไม่ถึงนาที คอมเมนต์มากมายหลั่งไหลเข้ามา “พี่พลอยขยันจังเลยค่ะ” “ไอดอลของหนูเลยยยย