บทที่ 2 หนี้ชีวิต

บ้านนทีดำรงชัย

เพล้ง!!!

“อย่านะคะ! ฮึก! อย่าทำลายข้าวของเลยนะคะ! อย่าทำแบบนี้เลย!” หญิงสาวเจ้าของใบหน้าสวยน่ารัก ดวงตากลมโตราวกับตุ๊กตา วิ่งเข้าไปคว้าแขนของชายชุดดำที่กำลังจะปาแจกันดอกไม้ลงพื้น เธอรั้งแขนของเขาเอาไว้อย่างไม่คิดชีวิต ใบหน้าเปียกชื้นไปด้วยคราบน้ำตา

“ถ้าไม่อยากให้ทำลายข้าวของก็จ่ายหนี้มาสิวะ! เดือนนี้พวกแกเลยเวลานัดมาห้าวันแล้วนะ! อยากโดนหรือไง?! บอกไว้ก่อนว่านายของพวกฉันไม่ได้ใจดีหรอกนะ!” ชายชุดดำซึ่งดูจะเป็นหัวหน้าฝ่ายทวงนี้ตะโกนเสียงดัง เรียกให้เพื่อนบ้านที่อยู่ข้างๆ มามุงดูอยู่ที่นอกรั้ว แต่ก็เข้ามาช่วยอะไรไม่ได้ เพราะยังมีกลุ่มชายชุดดำอีกห้าคนยืนกันอยู่ด้านนอก

“ฮึก! ขอร้องเถอะนะคะ…ฉันจะรีบหาเงินมาชดใช้ให้ จะไม่หนีหรือทำอะไรทั้งนั้น แต่ขอเวลาฉันหน่อย ฮึก! วางแจกันลงเถอะนะคะ” ชื่อของเธอคือของขวัญ นทีดำรงชัย เคยอยู่ในจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหาร แต่เวลานี้…เธอกำลังทรมานอยู่ที่จุดต่ำสุด ด้านหลังของเธอคือเมทัส ผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่บนรถเข็น เพราะเป็นอัมพาตช่วงล่างทำให้เดินไม่ได้ และที่อยู่ข้างๆ เขาคืออรอิน เมียคนที่สองและเป็นแม่ของของขวัญ

“ไม่ต้องมาพูด! เธอหนีไม่ได้อยู่แล้วเว้ย! รีบหาเงินมาใช้ภายในสามวัน! แล้วรู้ใช่ไหม? ว่ามันมีค่าตามทวงหนี้ด้วย! ครั้งนี้ฉันคิดสามพัน!”

“ฮึก! สะ…สามพันเลยเหรอคะ?”

“ก็เออสิวะ! รู้ไหมว่าฉันเหนื่อยแค่ไหนที่ต้องคอยมาตามทวงหนี้พวกแก! ต้องออกแรงทำลายข้าวของ! หึ! ไม่ตีพ่อตีแม่เธอก็ดีเท่าไหร่แล้ว!!!”

“อย่านะคะ! ได้โปรด…อย่าทำร้ายพ่อแม่ของฉันเลย…ถ้าจะทำ…ตีฉันคนเดียวก็พอ!”

“ไม่ลูก…ขวัญ อย่าทำแบบนั้นลูก ให้เขาตีพ่อ!” เมทัสไม่ยอม ต่อให้เขาเป็นพ่อที่ล้มเหลวและไร้ค่าแค่ไหน แต่เขาจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายลูกสาวที่เป็นเหมือนของขวัญล้ำค่าของเขาเป็นอันขาด

“ตีฉันด้วยค่ะ! ฮึก! ตีเราพ่อแม่เถอะนะคะ แต่อย่าตีลูกสาวเราเลย” อรอินร้องขอทั้งน้ำตา

“ไม่เอาเว้ย! ถ้าตีพวกแกฉันก็เหนื่อยมากกว่าเดิมสิ! ครั้งนี้พอแค่นี้ก่อน! แต่ถ้าภายในสามวันนี้เงินยังไม่เข้าบัญชี…รับรองว่าพวกแกได้เจ็บตัวแน่!” จบคำนั้นชายชุดดำก็เดินออกไป ทิ้งไว้เพียงเศษแก้วที่แตกกระจาย และน้ำตาของสามพ่อแม่ลูก

“ฮึก! พ่อขอโทษ…ฮือๆ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของพ่อเอง! ถ้าพ่อไม่โลภ ถ้าไม่หน้ามืดอยากได้เงิน บ้านเราก็คงไม่ต้องมาเป็นแบบนี้!” เมทัสโทษตัวเอง มันเป็นเช่นนี้ทุกครั้ง เวลาที่เกิดเรื่อง เวลาที่มีปัญหา เขาจะโทษตัวเองอยู่เสมอ

“คุณคะ…อย่าโทษตัวเองเลย ฉันรู้ว่าที่คุณทำไปก็เพื่อครอบครัว…” แต่ถึงจะอยู่ที่จุดต่ำสุดของชีวิต เมทัสก็ยังมีอรอิน เมียนอกกฎหมายคอยอยู่เคียงข้างเสมอ

“พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ขวัญจะหาเงินมาให้ได้ภายในสามวันนี้” ของขวัญปาดน้ำตา เข้าไปนั่งตรงหน้าผู้เป็นพ่อ “เราจะต้องรอดไปให้ได้ค่ะพ่อ”

“ฮึก! พ่อขอโทษ…”

ย้อนกลับไปเมื่อสองปีก่อน…ปีที่รุ่งเรืองที่สุดของบ้านนทีดำรงชัย เมทัสได้ชื่อว่าเป็นนักธุรกิจมือทอง หยิบจับอะไรก็เป็นเงิน เดิมทีเราเริ่มมาจากบริษัทนำเข้า ส่งออก แต่ต่อมาเขาลงมาเล่นในวงการหุ้นและอสังหา ด้วยความที่ชอบเงิน หยิบจับอะไรก็ได้เงิน เขาเลยได้ใจ ไม่คิดว่ามันจะเป็นกับดักเลยแม้แต่น้อย เขาร่วมลงทุนอสังหากับลิ้มสกุลเจริญ ทั้งๆ ที่รู้ว่าตระกูลนี้เป็นตระกูลมาเฟีย ช่วงแรกเขาเห็นเม็ดเงินก้อนโต เลยเกิดความละโมบ หอบเงินทั้งหมดที่มีไปลงในหุ้นที่อีกตัวของลิ้มสกุลเจริญ

แต่แล้วทุกอย่างก็พังทลาย เมื่อตำรวจออกหมายจับเขา ข้อหาส่งออกยาเสพติดข้ามประเทศ แน่นอนว่าถึงแม้เมทัสจะเป็นคนโลภ แต่เขาไม่เคยค้าขายยาเสพติด บริษัทส่งออกและนำเข้าของเขาถูกปิดตัวลง เขาโดนลูกค้าฟ้องเป็นเงินหลายพันล้าน อีกทั้งหุ้นและธุรกิจอสังหาของตระกูลลิ้มสกุลเจริญก็เจ๊งไม่เป็นท่า เพราะทั้งหมดนั้นมันไม่มีอยู่จริง มันเป็นเพียงกับดักที่ตระกูลลิ้มสร้างขึ้นมาเพื่อยัดเขาลงหลุม

สุดท้ายเมทัสกลายเป็นคนล้มละลาย ต้องขายทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้ ทั้งบ้านหลังใหญ่ ทั้งรถ แต่มันก็ยังไม่พอ…เขายังต้องหาเงินก้อนใหญ่มาใช้หนี้ จึงได้หลวมตัวไปกู้เงินนอกระบบจากมาเฟีย ในวันที่เขาใช้หนี้ได้ทั้งหมด จนเหลือหนี้เพียงก้อนเดียวที่ติดค้างมาเฟียผู้ไม่ออกนามคนนั้น เขาก็ได้รู้ว่า…เหตุการณ์นี้มันช่างคุ้นเคยกับเหตุการณ์เมื่อสิบกว่าปีก่อน…

ตอนนั้นเขาเคยทำผิดใหญ่โตเอาไว้ เขาเพิ่งเริ่มเข้ามาอยู่ในวงการส่งออก โดยที่มีขาใหญ่ในวงการนี้อยู่แล้ว แต่ด้วยความที่เขาต้องการจะเติบโต เขาเลยยัดยาเสพติดใส่ขาใหญ่ไป ตามด้วยการแจ้งตำรวจ จนทำให้ขาใหญ่รายนั้นต้องปิดตัว แน่นอนว่าที่เขาทำไปก็เพื่อที่จะได้ขึ้นไปแทนที่ขาใหญ่ บริษัทคู่แข่งพังพินาศ ล้มละลายไม่ต่างจากเขาในวันนี้ ปราณ จารุพัฒนวงศ์ ประธานของบริษัทขาใหญ่รายนั้นติดคุก ต่อมาเขาฆ่าตัวตายอยู่ข้างในเพราะทนยอมรับความอัปยศนี้ไม่ได้ และรัศมี ผู้เป็นภรรยาก็กลายเป็นคนไร้วิญญาณ ล้มป่วยเพราะตรอมใจและไม่ยอมพูดอีกเลยนับจากนั้น

ผลกรรมได้ตอบสนอง สิบปีผ่านไปก็ยังไม่สาย เวลานี้เมทัสมีสภาพไม่ต่างจากปราณ และที่มันเจ็บเหมือนมีดแทงทะลุเข้าหัวใจ คือตอนที่มาเฟียนามว่าโปรด ลูกชายแท้ๆ ของปราณมายืนตรงหน้าเขา และบอกว่าทั้งหมดมันคือการแก้แค้น ตั้งแต่เรื่องธุรกิจอสังหา เรื่องหุ้น รวมถึงเรื่องยาเสพติดและหนี้ก้อนโต ทั้งหมดเป็นฝีมือของเขา และมันจะไม่จบลงแค่นี้ เมทัสล้มป่วยและกลายเป็นอัมพาตในวันนั้น…วันที่เขาได้รู้ว่าผลกรรมมีอยู่จริง เขาทำอะไรเอาไว้ เขาจะได้สิ่งนั้นตอบแทน ไม่ช้าก็เร็ว

“ฮึก! ขวัญจะไปเจอมาเฟียคนนั้นค่ะ…” ในเมื่อหลังชนฝาแล้ว ถ้าไม่เอามือทุบฝา ก็ไปต่อไม่ได้…แต่การทุบฝามันไม่ใช่วิธีของของขวัญ วิธีของเธอคือการหันหลังไปเผชิญหน้ากับศัตรู!

“ไม่ได้นะลูก…ขวัญ อย่าไปยุ่งกับเขา เขาเป็นมาเฟีย…แล้วทั้งหมดนี่ก็เป็นความผิดของพ่อคนเดียว พ่อทำเขาก่อน…เขาถึงได้ตามมาทวงคืนแบบนี้…”

“แต่เราก็ชดใช้ไปหมดแล้วนี่คะ ฮึก! เราไม่เหลืออะไรแล้วนะคะพ่อ” ของขวัญรู้ดีว่าพ่อของเธอเคยทำอะไรเอาไว้ในอดีต และเธอก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมรับมัน

“เขาคนนั้นไม่เหลือแม้กระทั่งพ่อ…บางที ถ้าพ่อตาย เขาอาจจะยอมเลิกราจากเรา” เมทัสเอ่ยราวกับรู้ชะตาชีวิตตัวเอง

“ฮึก! ไม่ค่ะ…ขวัญจะไม่ยอมให้พ่อตาย ขวัญจะโทรไปหาพี่…”

“ไม่ได้นะขวัญ…ให้พี่เขารู้เรื่องนี้ไม่ได้” เมทัสรีบแทรกขึ้นมาทันควัน

“ทำไมคะ? บางทีพี่เขาอาจจะช่วยเราก็ได้ อย่างน้อยให้เรามีเงินไปใช้หนี้ให้ทันภายในสามวันก่อนก็ยังดี…”

“แค่นี้พี่เขาก็เกลียดพ่อจนไม่มองหน้าแล้ว แค่พ่อมีแม่ของขวัญ แค่พ่อล้มละลายจนเราไม่เหลือแม้แต่บ้าน อย่าให้พี่เขารู้เลยนะว่าเราเป็นหนี้มาเฟีย…” เดิมทีเมทัสมีภรรยาสองคน อรอินแม่ของของขวัญเป็นคนที่สอง ส่วนคนแรกคือภัทรา ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย มีลูกสาวด้วยกันหนึ่งคน แต่ภัทราได้จากไปเมื่อหลายปีก่อน และลูกสาวคนก็ออกจากบ้านไปในทันทีที่เกิดเรื่องกับพ่อ หลังจากนั้นก็ไม่เคยติดต่อมาอีกเลยนับจากวันนั้น ด้วยเหตุผลที่ว่า… ‘ให้เมียน้อยกับลูกคนเล็กของพ่อ เลี้ยงดูไปก็แล้วกัน!’

“ฮึก! แล้วแบบนี้เราต้องทำยังไงคะพ่อ? ถ้าเราบอกพี่ไม่ได้ แล้วใครจะช่วยเราคะ?” ของขวัญเอ่ยถามอย่างจนปัญญา

“มันต้องมีสิ…ต้องมีสักคนที่ช่วยเราได้…”