บทที่ 5

พอลดึงให้อีกฝ่ายนั่งลงข้างตัว รู้สึกดีกับผู้หญิงคนนี้อย่างบอกไม่ถูก ลำแขนแข็งแรงโอบกระชับตัวเธอเข้ามาใกล้ๆ คืนนี้น้ำสีอำพันไม่อร่อยเท่าลมปากของอารดาแม้แต่น้อย

“เอ่อ...” อารดาขยับตัวออกห่างอ้อมแขนนั้นเล็กน้อยอย่างมีมารยาท แก้มสาวร้อนผ่าวทั่วใบหน้าเมื่ออยู่ใกล้เขา หัวใจเต้นแรงทุกครั้งที่สบตา เขาจะรู้ไหมว่าเธอกำลังแพ้ความหล่อเหลาที่แสนมีเสน่ห์นี้

“รู้ไหมว่า คืนนี้เธอต้องดูแลฉันแบบไหน” คำถามของเขาทำให้อารดารู้สึกประหม่า ยิ่งเมื่อพอลดึงเธอเข้ามาแนบชิดจนเกือบจะใกล้กับใบหน้าด้วยแล้ว ลมหายใจร้อนที่พัดผ่านแก้มสาวอย่างไม่ตั้งใจทำให้ร้อนวูบวาบไปทั้งร่าง

“ดูแลให้คุณให้มีความสุข และอยากกลับมาที่นี่อีกค่ะ” อารดายืนยันคำเดิมที่พูดไว้ครั้งแรก

“แล้วเธอจะทำอย่างไรให้ฉันมีความสุข และอยากกลับมาที่นี่อีกล่ะ” แน่นอนว่ามือไม้เขาเริ่มไม่อยู่สุข ปลายนิ้วลูบไล้ๆ เบาๆ สัมผัสผิวกายที่พ้นเสื้อผ้า สายตาที่จ้องมองมีความหมายและประกายแห่งปรารถนา มันทำให้อารดารู้สึกกลัวและประหม่ามากขึ้นไปอีก

เขามีเสน่ห์ ทั้งรูปร่างหน้าตาและคำพูด ใบหน้าหล่อเหลาสไตล์ลูกครึ่งดึงดูดใจเธอตั้งแต่แรกเห็น คำพูดและการกระทำที่มีความสุภาพไม่ฉวยโอกาส ทำให้อารดารู้สึกผ่อนคลายในช่วงแรก

แต่เวลานี้ประกายแห่งความปรารถนาบางสิ่ง ซึ่งอารดาสัมผัสได้ว่าเขาต้องการมากกว่าการพูดคุยธรรมดาเสียแล้ว แม้เธอจะตื่นเต้นยามอยู่ใกล้ และหวั่นไหวไปกับสัมผัสที่ถูกกระทำในเวลานี้ก็ตามที แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่ต้องการให้เกิดขึ้น

“คิดอะไรอยู่ ไหนบอกว่าจะทำให้ฉันอยากกลับมาอีกไง วิธีไหนล่ะที่จะมัดใจฉัน” พอลกระซิบถามที่ข้างหู เขายังไม่คิดจะแตะต้องหรือทำอะไรไปมากกว่านี้ อยากรอดูว่าแม่สาวน้อยมีจริตใดมาชักชวนให้ไปสู่หนทางที่มันควรเป็นได้

อารดายังคงนั่งนิ่งไม่กล้าขยับไปไหน จะผลักไสหรือขับไล่ก็คงไม่เหมาะ ดีไม่ดีคืนนี้นอกจากจะเบิกเงินล่วงหน้าไม่ได้แล้ว อาจจะตกงานกะทันหันก็ได้หากทำให้พอลไม่พอใจ เพราะเขาเป็นแขกวีไอพีของที่นี่ แต่จะทำอย่างไรกับสถานการณ์ตอนนี้ดีเล่า คิดไม่ออกจริงๆ

“ฉันขอตัวสักครู่ได้ไหมคะ” เธอคิดว่าควรไปหาตัวช่วยสำหรับเรื่องนี้

“จะไปไหน” พอลไม่ปล่อยไปง่ายๆ ซ้ำยังเอาตัวทาบทับไม่ให้เธอไปไหนได้อีก

“ปละ ปล่อยก่อนค่ะ” อารดาตกใจ ร่างกำยำของเขาดันตัวเธอไม่ให้ลุกขึ้นจากโซฟาได้

“เสียเวลาทำไม เธอควรเริ่มทำให้ฉันอยากกลับมาที่นี่อีกได้แล้ว ถ้าฉันพอใจจะให้มาทุกวันก็ได้นะ” เสียงกระซิบที่ข้างหูแผ่วเบาแต่มีความหมาย ริมฝีปากแทะเล็มๆ เบาเป็นของแถม

“ฉะ ฉัน” หญิงสาวไปไม่ถูกไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ถึงจะรอดจากสถานการณ์นี้ได้

“ถ้าเธอไม่ทำ งั้นฉันทำเองก็ได้ ไหนดูซิว่า ฉันควรมาหาเธออีกไหม”

พอลโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้ๆ ปลายจมูกฝังอยู่ที่ซอกคอสาว กลิ่นหอมของเนื้อนางปลุกเลือดในกายเขาให้พลุ่งพล่าน แค่ใช้ปลายจมูกดอมดมเบาๆ ก็แทบไม่อยากจะห่างไปไหนแม้สักวินาที แต่เจ้าตัวกลับปฏิเสธที่จะร่วมสนุกไปด้วยกัน

“ไม่นะคะ อย่า” อารดารีบดันใบหน้าคมออกห่าง พอลยอมหยุดเพื่อหวังจะเจรจาในสิ่งที่ตนปรารถนา

“ออกไปกับฉัน” เขาบอกหน้าตาเฉย เข้าใจว่าเธออาจไม่อยากให้มันเกิดขึ้นที่นี่ ซึ่งพอลเข้าใจและยินดีจะจ่ายทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้คืนนี้อารดาไปกับตน

“ฉันไปไม่ได้ค่ะ” ได้ยินดังนั้นเธอรีบลุกขึ้นทันที ไม่ได้เด็ดขาด จะออกไปกับเขาไม่ได้

“ทำไม ฉันจ่ายค่าเสียเวลาให้ตามที่ต้องการได้นะ”

“ฉันไม่ต้องการแบบนั้น”

“ถ้างั้นฉันก็ขอแสดงความเสียใจด้วย ที่คืนนี้ฉันไม่ประทับใจและก็จะไม่มาที่นี่อีก” เขาแกล้งขู่ อยากรู้เหมือนกันว่าอารดาจะทำอย่างไรต่อ

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอตัวก่อนนะคะ”

อารดาตั้งใจจะเดินออกไปหารานี และยอมรับกับความผิดพลาดนี้ พร้อมทั้งขอโทษที่ทำให้ร้านต้องเสียลูกค้าไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่ารานีจะว่าอย่างไรและยอมให้เบิกเงินล่วงหน้าหรือไม่ ทุกอย่างต้องลุ้นเองแต่ก็ยังดีกว่าทำอะไรที่ฝืนใจแบบนี้

สำหรับพอลที่คือการเสียหน้าอย่างรุนแรง ผู้หญิงเดินหนีพร้อมปฏิเสธเงินและตัวเขา แบบนี้ยอมไม่ได้และคนอย่างพอลต้องได้ในสิ่งที่ต้องการเท่านั้น

“จะไปไหน ยังไม่หมดเวลาของฉันนะ” พอลเดินตามมาจนถึงหน้าประตูห้อง เขาคว้าข้อมืออารดาไว้แล้วดึงมาอยู่ในอ้อมแขน

“เดี๋ยวจะมีคนอื่นมารับรองคุณต่อจากฉันค่ะ” อารดาพยายามแกะมือที่โอบเอวออก พอลดันตัวเธอไปติดกำแพงห้องแล้วเอาตัวทับไว้ไม่ให้ไปไหน

“ฉันไม่ต้องการคนอื่น นอกจากเธอ”

“ฉันไม่ได้มีหน้าที่นี้ค่ะ ฉันเป็นแค่แคชเชียร์เท่านั้น”

“จะเป็นอะไรก็ช่าง เรื่องของเธอ แต่ฉันมีข้อเสนอใหม่ จูบละห้าพันสนใจไหม” พอลต่อรองโดยไม่ฟังคำตอบ

เขาจู่โจมที่เรียวปากสวยโดยไม่ให้ตั้งตัว แค่แตะเท่านั้นอารดาก็รู้สึกเหมือนไฟช็อร์ตไปทั่วทั้งร่าง ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูกไม่มีแม้แต่แรงจะต่อต้านเสียด้วยซ้ำ ซึ่งมันยิ่งทำให้พอลรู้สึกสนุกกับการเป็นผู้ล่าของตนเอง

พอลมั่นใจว่า จูบละลายใจนี้ที่เคยทำให้ผู้หญิงนักต่อนักประทับใจมาแล้ว จะสยบแม่สาวน้อยคนนี้ได้ ยิ่งรุกเร้าเขาก็ยิ่งรู้สึกสนุก จะไม่ให้สนุกได้อย่างไรก็ในเมื่ออารดาเงอะงะตามไม่ทันเช่นนี้ ถ้านี่คือมารยาความไม่ประสาละก็ เธอสอบผ่านร้อยเปอร์เซ็นต์

แต่ถ้านี่เป็นการยั่วเย้าปลุกปั่นให้เขากระหายในตัวเธอมากขึ้น ก็เท่ากับว่าอารดาทำสำเร็จ เพราะเวลานี้พอลรุกล่าจูบนี้อย่างสนุกสนาน ยิ่งสามารถครอบครองสมใจด้วยแล้ว โดยที่เจ้าของเรียวปากสวยไร้ทางต่อสู้ด้วย พอลยิ่งสนุกและเชยชมอย่างมีความสุข

อารดารู้สึกเหมือนตัวจะลอย เบาเสียจนหาที่ยึดเหนี่ยวไว้ไม่ได้ ลิ้นร้ายที่กวาดต้อนทุกสิ่งตามอำเภอใจกำลังทำให้เธอปั่นป่วนอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ลืมไปเลยด้วยซ้ำว่าเสียจูบแรกให้เขาไปเสียแล้ว แน่นอนว่าไม่รู้จักทางสู้และไม่รู้ว่าทางออกอยู่ที่ไหน ทำได้แค่เพียงหลบหลีกตามโอกาสและผ่อนตามอย่างเลี่ยงไม่ได้

พอลไม่อยากเชื่อเลยว่าอารดาจูบไม่เป็น ความไม่ประสาที่เขาทดสอบได้คำตอบแล้วว่าใช่ แม้ว่าเวลานี้เธอจะหัวไวเรียนรู้การตอบโต้ แต่นี่คือมือใหม่หัดจูบที่น่าสอนเสียเหลือเกิน

ไม่เพียงเท่านี้เมื่อได้ครอบครองริมฝีปากอิ่มแล้ว พอลก็มีวิธีที่จะทำให้คืนนี้ทุกสิ่งเป็นของตนตามปรารถนาได้ อารดาจะต้องยอมออกไปกับเขาในอีกไม่กี่นาทีนี้ และเชื่อว่าคืนนี้ทุกสิ่งจะต้องเรียกว่าสวรรค์อย่างแน่นอน

ชุดแส็กสีแดงถูกรั้งลงมาที่ใต้เนินอก มือข้างหนึ่งของพอลสัมผัสเต้าอิ่มที่เต็มไม้เต็มมืออย่างฮึกเหิม ยังมีเวลาที่ค่ำคืนนี้เขาจะเชยชมกับความหวานของมัน ยิ่งเมื่อได้สัมผัสเนื้อแท้ที่อยู่ใต้บราเซียร์นั้นด้วยแล้ว พอลก็แทบจะกระโจนเข้าหาอารดาในทันที

“อย่าค่ะ” อารดาพยายามจะยกมือสองข้างปกปิดทรวงงามที่เผยต่อหน้าชายแปลกหน้าเป็นครั้งแรก เธอเพิ่งถูกคืนริมฝีปากเพราะพอลกำลังจะย้ายริมฝีปากร้อนนี้มาที่ทรวงอิ่มนี้แทน

เขาไม่สนใจเสียงห้าม และยอมรับว่าคืนนี้จะทำให้อารดาครางเสียงหวานๆ ให้ฟังทั้งคืนแน่ นานแล้วที่พอลไม่เคยรู้สึกกับใครเช่นนี้มาก่อน ทั้งหวานทั้งสวยทั้งหอมและเย้ายวนใจเป็นที่สุด

แค่ปลายลิ้นแตะลงที่ยอดเต้าสวย เขาก็ค้นพบว่ามันหวานกว่าสิ่งใดในโลก หวานเสียจนหวงไม่อยากให้ใครได้ชิมมันอีก และหวานเสียจนระงับความอยากไม่ไหวต้องครอบครองซ้ำแล้วซ้ำเล่าอย่างหิวโหย

เขาใช้ปลายลิ้นดุนดันยอดอิ่มด้วยจังหวะรวดเร็วปานสายฟ้า แรงปรารถนาที่เพิ่มขึ้นก่อตัวให้ร่างกายร้อนจนแทบจะอดใจไม่อยู่ แรงพิศวาสทวีขึ้นพร้อมความย่ามใจที่ไม่เคยมีมาก่อน ยิ่งอกสาวแอ่นบิดส่ายไปมาราวกับแรงสั่นสะท้านของคนต้องพิษไข้ด้วยแล้ว พอลก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ชนะ ที่สามารถทำให้อารดาเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาได้

ใบหน้าหวานของอารดาบิดส่ายไปมาด้วยความซาบซ่าน อกสาวแอ่นขึ้นลงตามจังหวะของปลายลิ้น แรงตอบสนองที่เกิดจากการปลุกเร้า กระตุ้นแรงอารมณ์ที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน มันรุนแรง ห้าวหาญ เลือดร้อนและพร้อมได้พร้อมเสีย อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ลมแรงของพายุไม่เท่าอารมณ์ในหัวใจตอนนี้ ที่พร้อมจะกระโจนจากหน้าผาดิ่งสู่ก้นเหวแห่งอารมณ์อย่างไม่หวาดหวั่น เรียกได้ว่าเป็นไงเป็นกัน ก็ในเมื่อสัมผัสที่พอลกระทำสร้างความอยากรู้จนไม่อาจละจากมันได้

ความซาบซ่านที่เกิดขึ้นหากเก็บเอาไว้อารดาคงอกแตกตายแน่ๆ ทางเดียวที่จะผ่อนอารมณ์ร้อนแห่งแรงพิศวาสนี้ได้มีทางเดียวเท่านั้น เสียงครางที่ไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นในชีวิต การปลดปล่อยที่สร้างแรงกระตุ้นให้อีกฝ่าย เสียงหวานหูที่ขับขานตามแรงปลุกเร้า อารดาลืมทุกสิ่งไปจนหมดสิ้นแล้ว

เขาจะไม่บังคับและล่อลวงให้อารดาติดกับ แต่เธอจะต้องเป็นผู้ก้าวสู่กับดักนี้ด้วยตนเองเท่านั้น แรงหฤหรรษ์ยากนักที่ใครจะต่อต้าน แค่บทจูบสะท้านเจ้าตัวก็แทบจะทนไม่ไหว ถ้าก้าวต่อไปที่พอลจะเปิดประตูกับดักให้ละก็ รับรองว่าอารดาจะไม่มีทางออกจากกับดักนี้ได้แน่ หากเขาไม่ปล่อยเธอออกมาเอง

มือข้างหนึ่งของพอลลูบไล้ที่สะโพก ค่อยๆ สอดเข้ามาที่ใต้เสื้อผ้าลูบไล้ผิวเนียนละเอียดอย่างช้าๆ ก่อนจะมาวนเวียนอยู่ใกล้กึ่งกลางใจกาย เขายังดูดกลืนความหวานของอกงามอย่างกระหาย และแน่นอนว่าจะเพิ่มความปรารถนาในขั้นต่อไป แต่แล้ว...

จู่ๆ เขาก็รู้สึกง่วง ใช่ ง่วงจนแทบไม่สนใจสิ่งใดทั้งสิ้น ทุกอย่างเป็นสีขาวไปหมดก่อนที่พอลจะทรุดตัวที่พื้นและไม่รับรู้สิ่งใดที่เกิดขึ้นต่อไปจากนี้

อารดายืนนิ่ง ค่อยๆ มองคนที่นอนหลับอยู่ที่พื้น เขาหลับสนิทไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นมาทำอะไรเธอได้ เธอรีบแต่งตัวให้เรียบร้อยเข้าที่ ยืนสงบจิตใจตัวเองที่กระเจิดกระเจิงไปกับสัมผัสวาบหวามเมื่อครู่

โล่งอก! อย่างน้อยคืนนี้ก็รอดจากสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้น แต่อารดาก็คงไม่อาจลืมความรู้สึกเมื่อครู่ได้แน่ แม้เธอจะรู้สึกไม่สบายใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพอล แต่อย่างน้อยมันก็เป็นวิธีเอาตัวรอดอย่างหนึ่งที่จำเป็นต้องทำ หวังว่าเธอกับเขาคงไม่ต้องเจอกันอีก

ขอบคุณสำหรับทุกอย่างและเธอจะนำเงินที่ได้คืนนี้พายายไปฟอกไตตามตั้งใจไว้ อารดาหยิบเงินที่เป็นของตนขึ้นมานับ ไม่ต้องเบิกล่วงหน้าหรือรอสอนกลับมา เธอก็สามารถดูแลยายและแม่ได้ไปจนถึงสิ้นเดือนแล้วเดือนหน้า …

ไม่สิ จะไม่มีครั้งต่อไปที่ต้องมาทำงานแบบนี้อีก

ก่อนจะออกจากห้องไป อารดาหันมามองพอลที่หลับไม่รู้ตัวอีกครั้ง เธอพนมมือไหว้ทั้งขอโทษและขอบคุณกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนจะก้าวออกจากห้องไปทันที