6.โชคชะตานำพา

บอดี้การ์ดร่างยักษ์สองคนที่ยืนเฝ้าหน้าประตูหันไปมอง เมื่อเห็นพนักงานหน้าตาเนียนสวยเข็นอาหารมาเสิร์ฟ

“ฉันเอาอาหารมาเสิร์ฟค่ะ” มุกมณียิ้มให้และบอกจุดประสงค์ด้วยภาษาอังกฤษนุ่มหู ชานติเปิดประตูออกมาเห็นสาวสวยถึงกับชะงัก

“มีอะไร”

“พนักงานเอาอาหารมาส่งครับหัวหน้า” ชานติมองใบหน้ารูปหัวใจนวลเนียนอย่างพิจารณา จนมุกมณีหน้าตึงอย่างไม่ชอบใจนัก

“คุณอินคาส่งมาใช่ไหม” คิ้วโก่งสวยของมุกมณียกขึ้นอย่างแปลกใจ เมื่อได้ยินชื่อบิดาหลุดออกมาจากปากชายแปลกหน้า

“คุณสั่งนี่ค่ะ”

ชานติเดินไปเปิดดูอาหารที่อยู่บนรถเข็น มุกมณีจับราวรถเข็นแน่น สายตาจ้องหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มอย่างระวังตัว

“คงมีคนสั่งมาให้ใช่ไหม” ชานติถามด้วยน้ำเสียงสุภาพ มุกมณีพยักหน้ายิ้มบางๆ แทนคำตอบเพราะไม่รู้ว่าใครเป็นคนสั่ง

ถ้าบอสเห็นของกำนัลมีชีวิตสวยน่ารักจะเปลี่ยนใจหรือเปล่านะ ยังไงส่งไปให้ดูก่อนดีกว่าเผื่อว่าจะถูกใจ ชานติคิดอย่างครึ้มใจแล้วพยักหน้าให้การ์ดเปิดประตู

“เชิญข้างในครับ” เขาผายมือเชิญพร้อมรอยยิ้ม แต่หญิงสาวกลับเป็นฝ่ายลังเลไม่ยอมเข็นรถเข้าไป

“คุณเอาเข้าไปได้ไหมคะ ฉันต้องรีบกลับ นี่ก็ดึกแล้วด้วย”

ชานติมองข้อมือบางที่เธอยกขึ้นดูเวลา คิ้วหนาขมวดขึ้นอย่างสงสัย นายอินคาบอกเช้าค่อยส่งกลับนี่นา

“หน้าที่คุณนี่ครับ คุณผู้หญิง” ซานติสบตาคมสวยและยิ้มให้กำลังใจ

มุกมณีจึงจำต้องเข็นรถผ่านประตูเข้าไปในห้องแล้วประตูก็ปิดลงเบาๆ ใบหน้าคมหวานหันไปมองอย่างหวั่นๆ ก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆ ห้องวีไอพีสุดหรูของโรงแรม พอไม่เห็นใครมุกมณีก็จัดวางอาหารไว้บนโต๊ะ พร้อมกับสำรวจความเรียบร้อยตามที่เรียนมา มือเรียวสวยดุจลำเทียนหยิบจับช้อนและส้อมอย่างคล่องแคล่ว ดวงตาคมโตแวววาวมีความสุขกับงานที่ได้ทำ หญิงสาวมัวเพลินอยู่กับการจัดโต๊ะอาหารให้แขกวีไอพีของโรงแรม จึงไม่รู้ว่ามีดวงตาคมเข้มของเจ้าของห้องมองสำรวจเธออยู่

ร่างสูงใหญ่ในชุดคลุมสีขาวของลาห์มานอฟชะงักงัน ตั้งแต่เห็นเรียวขาสีน้ำผึ้งเนียนละเอียดดุจลำเทียนของเธอแล้ว ผู้หญิงอะไรขาสวยเป็นบ้า ยิ่งเห็นใบหน้ารูปหัวใจเจือไปด้วยรอยยิ้มจางๆ ยิ่งทำให้เลือดหนุ่มฉีดพล่านไปทั่วร่าง ของกำนัลนายอินคาสวยจนเขาเปลี่ยนใจ

มุกมณียืนถือช้อนนิ่งงันอยู่กับชิดขอบโต๊ะอาหาร เมื่อรับรู้ถึงไอร้อนที่แผ่กระจายอยู่ข้างหลัง ลาห์มานอฟขยับไปยืนซ้อนหลัง ยกมือสองข้างเท้ากับขอบโต๊ะกักร่างงามไว้

“เสร็จหรือยังครับคุณผู้หญิง ผมหิวจนจะกินช้างทั้งตัวได้อยู่แล้ว หรืออยากให้ผมกินคุณแทน” เสียงทุ้มด้วยภาษาอังกฤษดังพร่าอยู่ข้างหู ลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดข้างแก้มจนคนในวงแขนใจสั่นระรัว

“กรุณารอสักครู่ค่ะ” มุกมณีเบี่ยงตัวออกอย่างสุภาพ แต่มือหนาวางบนเอวคอดและหมุนร่างบอบบางหันมาเผชิญหน้าและกอดเอวบางไว้ มือบางยกขึ้นกั้นกลางอกอัตโนมัติ

“ว้าย ปล่อยนะคะ” มุกมณีอุทานออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะตกตะลึงเมื่อเงยหน้าขึ้นมองแขกวีไอพีคนสำคัญของโรงแรม ดวงตาคมโตจ้องมองใบหน้าคมเข้ม สีผมและดวงตาดำสนิทและผิวสีแทน บอกให้รู้ว่าผู้ชายตรงหน้ามีสายเลือดคนเอเชีย ดวงตาคมกริบที่ทอดขนานกับคิ้วหนากำลังจ้องมองเธอไหวระริก

“หารายได้พิเศษหรือไง ถึงได้ขายศักดิ์ศรีตัวเอง” ดวงตาคมกวาดมองร่างกลมกลึงด้วยสายตาดูแคลน เสียงของเขาทำให้มุกมณีได้สติกะพริบตาถี่ๆ แล้วดันร่างใหญ่กำยำออกห่าง

“คุณพูดอะไรฉันไม่รู้เรื่อง ปล่อย” หญิงสาวดิ้นเต็มแรงแต่วงแขนยิ่งรัดแน่น เธอจึงตัดสินใจกระแทกส้อมในมือลงไปบนท่อนแขนของเขาเต็มแรง จนปลายส้อมทิ่มลงบนเนื้อเลือดไหลซึมออกมา

“โอ๊ย!” ลาห์มานอฟร้องเบาๆ และคลายวงแขนออกจากเอวคอด หญิงสาวจึงออกแรงผลักร่างกำยำเต็มแรงแล้ววิ่งไปที่ประตู แต่ก็ก้าวไปได้เพียงสองก้าว มือใหญ่ก็คว้าข้อมือบางไว้แล้วกระชากเข้าไปปะทะอก

“ว้าย ปล่อยนะปล่อย คุณกำลังเข้าใจผิดนะ” เธอบอกเสียงสั่น ความกลัววิ่งไปจับขั้วหัวใจ ใบหน้าเนียนใสเบี่ยงหลบปากและจมูกเขาพัลวัน ความหอมอ่อนๆ จากกายสาวทำให้ลาห์มานอฟอยากสัมผัสเธอไปทั้งตัว ร่างสูงก้มลงอุ้มหญิงสาวลอยขึ้นจากพื้นแล้วพาเดินเข้าไปในห้องนอน มุกมณีหน้าซีดออกแรงดิ้นช่วยเหลือตัวเองเต็มที่

“ผมเข้าใจผิด คุณก็ต้องทำให้ถูกสิสาวน้อย รับเงินเขามาแล้วไม่ใช่เหรอ”

“รับเงินอะไรฉันไม่รู้เรื่องนะคะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ” เธอบอกเสียงอ่อนในตอนท้าย แต่ลาห์มานอฟไม่สนใจ วางร่างบอบบางลงบนเตียงนุ่มและทาบตัวตามติดลงมา

“เธอทำตัวเหมือนเด็กไร้เดียงสาได้เหมือนมากสาวน้อย แต่ก่อนจะจ่ายทิป ให้ฉันพิสูจน์สินค้าก่อนนะว่าสดซิงจริงหรือเปล่า” พูดจบมือหนาก็ลูบไล้สำรวจไปทั่วร่างกลมกลึงนุ่มนวลอย่างย่ามใจ และเขาก็ไล้มือลงไปสัมผัสเรียวขาสวยที่ต้องตาตั้งแต่แรกเห็น ก่อนจะครางออกมาอย่างถูกใจ

“ผิวสวยเนียนมือเหมือนผิวเด็ก แล้วก็หอมด้วย” เขาบอก ซุกไซ้ใบหน้าคมสากไปด้วยไรเคราเขียวกับลำคอหอมกรุ่น จนมุกมณีต้องร้องออกมาอย่างหวาดกลัว

“กรี๊ด ช่วยด้วย ช่วยด้วย” แรงต่อต้านจากคนใต้ร่างทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นในเกมรักเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี

“เก็บเสียงไว้ครางใต้ร่างผมดีกว่าสาวน้อย”

มุกมณีสบตาเขาน้ำตาไหลออกมาทางหางตา รู้สึกกลัวผู้ชายตรงหน้าแทบขาดใจ ดวงตาคมเข้มมองใบหน้านวลเนียนและเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาทางหางตาให้อย่างนุ่มนวล

“ถ้าเป็นครั้งแรก ผมจะทำให้ดีที่สุด” เขาบอกชิดริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะแนบปากร้อนบดเบียดเคล้าคลึงอย่างนุ่มนวล มุกมณีดิ้นรนช่วยตัวเองเต็มที่ ร่างกายที่ไม่เคยต้องมือชายร้อนรน กลัวการกระทำของเขาจนสั่นไปทั้งตัว เสียงครางประท้วงดังอยู่ในลำคอ

ลาห์มานอฟกดขาแข็งแรงทับบนเรียวขาสวยเพื่อกันไม่ให้เธอดิ้นหนี มือหนาสอดใต้ลำคอขาวและตรึงไว้เมื่อเธอพยายามเบือนหน้าหนี แต่ก็หนีไม่พ้นถูกริมฝีปากร้อนตามบดคลึงและสอดลิ้นเข้าไปดูดดื่มความหอมหวานที่อยู่โพรงปากชื้น เขากวาดคว้านความหวานและเกี่ยวตวัดรัดลิ้นเรียวเล็กอย่างหยอกเย้า ความอ่อนหวานนุ่มนวลจากสัมผัสของเขาทำให้แรงดิ้นลดลงกลายเป็นอ่อนระทวย หัวใจดวงน้อยวาบหวามเต้นโครมครามไม่เป็นจังหวะ

“อย่าค่ะได้โปรด” เธอบอกเสียงสั่นรัว

เขาใช้ความเจนจัดจัดการกับกระดุมเสื้อตัวสวยหลุดออกเป็นทางยาว กระโปรงร่นขึ้นสูงจนปกปิดอะไรแทบไม่อยู่ ฝ่ามือหนาลูบไล้เนื้อนุ่มละมุนของกายสาว ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมบีบเคล้นดอกบัวเต่งสล้างอย่างจาบจ้วง จนเจ้าของทรวงงามสั่นสะท้านผวาครางด้วยความวาบหวิวสยิวซ่าน

“มาสนุกกันดีกว่า ไหนๆ ก็ลงทุนมาเสิร์ฟทั้งตัวทั้งอาหารถึงที่แล้ว”

มือเรียวขาวปัดมือเขาออกจากยอดอก แต่ก็ถูกมือใหญ่จับไปตรึงเหนือศีรษะด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา มุกมณีมองใบหน้าคมเข้มด้วยแววตาตื่นตระหนก ก่อนจะหลุบมองปลายนิ้วที่เกาะเกี่ยวกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายของเธอ

“อย่า ฉันไม่ใช่คุณโสนะ ฉันเป็นนักศึกษาฝึกงานของที่นี่” เธอรีบบอกอย่างร้อนรน บิดร่างกลมกลึงเพื่อให้พ้นมือหนา ดวงตาคมมองผิวแก้มนวลเนียนไร้เครื่องเติมแต่ง และสูดกลิ่นหอมสาบสาวเข้าจนเต็มปอด หญิงสาวเบือนหน้าหนีอย่างรังเกียจ ริมฝีปากหยักได้รูปเคลื่อนไปซุกไซ้ลำคอระหงอย่างพอใจกับสินค้าที่มีคนเอาใส่พานมาส่งเพื่อหวังผลประโยชน์บางอย่าง ลาห์มานอฟยกตัวขึ้นเหยียดยิ้มอย่างดูแคลน มุกมณีร้อนผ่าวไปทั้งร่างเมื่อเห็นแววตาเย้ยหยันของอีกฝ่าย

“บอกเป็นนักศึกษา หวังจะอัพราคารึไง ถ้าสินค้าสดใหม่ฉันยินดีจ่ายไม่อั้น แต่ถ้าย้อมแมวมา คนว่าจ้างเธอคงหมดตัวแน่” ปากเขาบอก ตาจ้องมองหน้าเนียนสวย มือหนาก็จัดการกระดุมเสื้อของเธอจนหลุดเป็นทางยาว

“ไม่มีใครจ้างฉันมาทั้งนั้น หูแตกหรือยังไง ปล่อยฉันก่อนที่ฉันจะแจ้งตำรวจมาจับแก” มุกมณีดวงตาคมโตลุกวาวเพื่อข่มขู่

“ตำรวจไทยเก่งไม่แพ้ชาติอื่น แต่กว่าจะมาถึงเธอก็ครางใต้ร่างฉันจนหมดแรงแล้วแม่มดแสนสวย เพราะเกมสวาทของเราจะยาวถึงเช้า” ริมฝีปากได้รูปยกขึ้น ก่อนจะหลุบตามองเนื้อแท้สีน้ำผึ้งเนียนละเอียด และอดไม่ได้ที่จะลูบไล้สัมผัสเนื้อในที่เปิดอยู่ตรงหน้า คนใต้ร่างดิ้นหนีเต็มแรงเมื่อรับรู้อันตรายที่จะเกิดขึ้น

“คิดว่ารวยล้นฟ้าแล้วใช้เงินซื้อตัณหาได้ตามใจชอบหรือไง ฉันจะฆ่าแกไอ้คนสารเลว” เธอด่าทออย่างรุนแรง แต่ยิ่งดิ้นอกอวบอิ่มที่อัดแน่นอยู่ในบราไร้สายลายลูกไม้สีดำยิ่งล้นออกมา แรงเคลื่อนไหวยั่วยวนกิเลสคนมองให้ร้อนแรงขึ้น

“งั้นฉันคงปล่อยเธอไปไม่ได้สินะ” เขาบอกชิดริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพู มือเคล้นคลึงทรวงอกสล้างพอดีมือ มุกมณีเย็นยะเยือกไปทั่วร่าง ใบหน้าซีดขาวราวกระดาษ

“คุณจะฆ่าฉันเหรอ”

เจ้าพ่อคนดังแห่งแดนอินทรีเหล็กยิ้มน้อยๆ ที่มุมปากกับคำถามหวาดหวั่นของคนใต้ร่าง

“ถ้าจำเป็น และอาวุธชิ้นเดียวที่จะทำให้ผู้หญิงยอมสยบมีอยู่อย่างเดียว” เขาบอกทิ้งท้าย ดวงตาพญาอินทรีร้อนแรงเต็มไปด้วยแรงปรารถนาอย่างเปิดเผย