ผู้หญิงปากร้าย

“เธอ!!” ใบหน้านิ่งไม่สามารถเก็บซ้อนอารมณ์เอาไว้ได้ เขาโกรธและโมโหผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เธอกล้าดียังไงถึงได้มายื่นเท้าสะเอวด่าเขาปาว ๆ ไม่แม้แต่กลัวเขาเลยสักนิด ไม่เคยมีใครหน้าไหนกล้ายืนด่าเขาแบบนี้ จนเจ้าตัวถึงกับโกรธหน้ามืดกระชากแขนเล็กของเธอเข้าหาตัว พร้อมบีบจนแทบแหลกคามือ และเมื่อเห็นใบหน้าท้าทายของผู้หญิงคนนี้ยิ่งทำให้เขาโกรธเมื่อผู้หญิงตรงหน้ากลับไม่แสดงใบหน้าเจ็บปวดแต่อย่างใดตรงกันข้ามเธอกลับยิ่งทำหน้าท้าทายเขาเหลือเกิน

“เหอะ!!แผนอ่อยผู้ชายของเธอเหรอวะ”

“หมั่นหน้าเนอะ ไอ้ตี๋ หน้าเหมือนปลาดุกชนสันเขื่อนทำเป็นเก๊กคิดว่าตัวเองหล่อ” คำพูดที่พูดออกมากลับพูดด้วยภาษาไทยเพราะคิดว่าเขาคงฟังไม่รู้เรื่อง

“เธอ!!”

“ว๊าย!!ตายแล้วขอโทษค่ะคุณจุนซา ไอรินแกทำอะไร ห๊ะ” เสียงผู้จัดการร้านที่เดินเข้ามาเห็นเหตุการณ์พอดี อันที่จริงเธอรู้จักกับไอรินและได้ชักชวนให้มาทำงานที่ผับนี้เพราะเห็นว่าเธอต้องการใช้เงินจ่ายค่าเทอมและเอ็นดูเธอเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

“ขอโทษคุณจุนซาเดี๋ยวนี้เลยนะไอริน”

“ทำไมไอต้องขอโทษด้วยค่ะในเมื่อนายคนนี้ เขาเดินชนไอก่อน เขาต้องขอโทษไอสิ” เธอเริ่มโวยวายกลับ เมื่อเธอไม่ได้ทำอะไรผิดผู้ชายคนนี้เดินมาชนเธอเองแถมยังพูดจาดูถูกเธออีก ผู้ชายคนนี้ต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษเธอถึงเขาจะเป็นนักท่องเที่ยวแต่ก็ไม่ควรเสียมารยาทแบบนี้ ดูจากท่าทางก็ไม่ได้เมาแต่ทำไมสันดานแย่แบบนี้ ใบหน้าหล่อราวกับฟ้าประทานไม่ได้ช่วยให้เธอปลื้มชายตรงหน้าแต่อย่างใด

“ขอโทษเดี๋ยวนี้เลยนะไอ ถ้าเธอยังไม่อยากถูกไล่ออกเพราะคุณจุนซาเขาคือเจ้าของผับ” เสียงกระซิบจากผู้จัดการร้านกระซิบเธอให้ได้ยินแค่สองคนแต่คนหูเร็วต่อเสียงอย่างจุนซาเขาสามารถได้ยินทุกประโยค ยืนทำหน้านิ่งแฝงไปด้วยความน่ากลัว เพื่อรอให้เธอขอโทษสร้างความแปลกใจให้กับลูกน้องที่อยู่บริเวณนั้นเป็นอย่างมาก

“ไม่ ไอไม่ผิดนะพี่มายา”

“โอ๊ย!!แกมันเด็กดื้อจริง ๆ ถ้าเกิดโดนไล่ออกจะเอาเงินที่ไหนมาจ่ายค่าเทอมไหนจะค่ากินอีก ทิ้งศักดิ์ศรีก่อน” ใบหน้าสวยครุ่นคิดก่อนที่จะตัดสินใจขอโทษเพราะอีกอย่างเธอก็ไม่ได้อยากให้พี่มายาเดือดร้อนไปกับเธอด้วย

“ขอโทษ”

“เหอะ!! ขอโทษให้เสียงดังเหมือนตอนด่าฉันหน่อยสิวะ”

“ขอโทษ”

“แล้วอย่าไปเที่ยวอ่อยใครแบบนี้อีก ฉันเห็นแก่ที่เธอเป็นคนของมายา”

“ขอบคุณค่ะคุณจุนซา” มายารีบโน้มตัวทำท่าขอบคุณจุนซาต่างจากไอรินที่ยื่นตัวแข็งพร้อมกับสายตาไม่เป็นมิตรส่งไปยังจุนซา

“ไอ้ตี๋ ไอ้หน้าปลาดุกชนเขื่อน อย่าให้เจอข้างนอกนะ” เสียงบ่นพึมพำกับตัวเองของไอรินที่ยังแค้นไม่หายกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแถมแขนของเธอยังแดงเถือกไปด้วยรอยนิ้วทั้งห้าของผู้ชายที่ชื่อจุนซา เธอปวดแขนมากแต่ด้วยศักดิ์ศรีไม่สามารถให้เธอแสดงอาการอ่อนแอออกมาได้

“โชคชะตาทำไมเป็นแบบนี้เนี้ย” เสียงตะโกนกลางถนนยามดึกหลังจากที่เธอเลิกงานและกำลังจะกลับไปที่หอพัก แถมข่าวร้ายที่ได้รับทราบยังทำให้เธอโมโหไอ้ผู้ชายคนนั้นเพิ่มอีก ด้วยการออกคำสั่งตัดเงินเดือนของเธอ

“โอ๊ย!!ชีวิต” เธอนั่งลงที่ป้ายรถเมล์พร้อมกับยี้ผมของตัวเองอย่างหัวเสีย ไม่รู้ว่าตัวเองเลือกที่จะหนีมาใช้ชีวิตลำบากแบบนี้ทำไม แต่ถ้ากลับไปที่บ้านพ่อกับแม่ของเธอคงดูถูกและจับเธอแต่งงานกับคู่ธุรกิจเป็นแน่ซึ่งเป็นเรื่องที่เธอไม่ยอมให้เกิดขึ้นเด็ดขาด

## ดีมากลูกอย่าไปยอมผู้ชายปากร้ายคนนี้##