บทที่ ๖

ณ ชั้นสูงสุดของคอนโดฯ หรูใจกลางเมือง

รวิชญ์นั่งดูแบบโครงการบ้านจัดสรร สลับกับโครงการคอนโดฯ ที่เขาเพิ่งตกลงว่าจ้างบริษัทรับเหมาก่อสร้างขนาดใหญ่ให้เป็นผู้ดูแลสองโครงการนี้เมื่อสองวันก่อนอีกครั้ง ก่อนที่จะหันมาดูเอกสารอื่นๆ ที่ทางเลขาฯ เพิ่งนำเข้ามาให้เขาเมื่อเช้า

หนึ่งในเอกสารทั้งหมดนั้นมีเอกสารอยู่ฉบับหนึ่ง เป็นประวัติพร้อมรูปถ่ายเกี่ยวกับเด็กฝาแฝดที่ผ่านมาของเด็กทั้งคู่ ยิ่งได้อ่านรายละเอียดก็ยิ่งทำให้อยากเจอกับเด็กสองคนนี้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“คุณน้อง เชิญข้างในหน่อยครับ”

เสียงดังผ่านเครื่องติดต่อภายในระหว่างเขากับเลขา

“ตกลงคุณน้องหาทางติดต่อผู้ปกครองเด็กได้แล้วหรือยังครับ”

เสียงนุ่มดังขึ้นทันที่ร่างของเลขาฯ หน้าหวานก้าวพ้นประตูห้องทำงานเข้ามา

“ยังเลยค่ะ... แต่เมื่อเช้าคุณเพียงฟ้าโทร.มาบอกว่ากำลังติดต่อให้อยู่ นะจะอีกสองสามวันค่ะ คุณเพียงฟ้าฝากให้น้องมาแจ้งคุณด้วยค่ะ”

เลขาฯ หน้าหวานรีบรายงาน

“อืม... แล้วข้อมูลนี้คุณไปได้มาจากไหน”

“เมื่อวานคุณเพียงฟ้าส่งมาให้ค่ะ”

“คุณอ่านหรือยัง”

รวิชญ์ถามขึ้นอีกครั้ง ก่อนเงยหน้ามองหน้าเลขาฯ สาวเป็นครั้งแรกนับจากเธอก้าวเข้ามาในห้อง

“อ่านแล้วค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ผมแค่สงสัยว่าทำไมถึงมีแต่ชื่อจริงไม่เห็นมีนามสกุลเด็ก และก็ไม่เห็นมีชื่อผู้ปกครองเด็กเลย”

รวิชญ์ถามขึ้นด้วยความสงสัย หลังจากที่ได้อ่านประวัติย่อๆ ของเด็กทั้งสองอยู่หลายครั้ง เขาสังเกตเห็นเพียงแต่ชื่อจริงเท่านั้น อีกทั้งยังไม่บอกอีกด้วยว่าเป็นลูกเต้าเหล่าใคร

“ค่ะ เมื่อวานนี้น้องก็เห็นว่าไม่มี เลยโทร.กลับไปถามคุณฟ้าเหมือนกันค่ะ คุณฟ้าเธอบอกว่าเท่าที่รู้ประวัติน้องสองคนนี้ที่หลายคนมีก็มีเท่าที่เห็นค่ะ”

กนกวรรณเห็นเช่นเดียวกัน เธอจึงตัดสินใจตัดสินใจถามที่ต้นเรื่องเพื่อหาคำตอบให้เจ้านาย ซึ่งมั่นใจว่าเจ้านายนายจะต้องสงสัยเช่นเดียวกัน และก็ไม่ผิดจากที่คิดไว้จริงๆ

“ถ้าอย่างนั้นได้เรื่องอะไรเพิ่มเติมรีบรายงานผมนะ จะได้รีบสรุปงานสักที”

“ค่ะ คุณรวิชญ์”

หญิงสาวรับคำพร้อมกับรับแฟ้มเอกสารที่เขาเป็นคนส่งให้หลังจากเซ็นชื่อที่เอกสารใบสุดท้ายเรียบร้อยแล้ว

“อ้อ... คุณรวิชญ์คะ”

เสียงเลขาฯ ดังขึ้นอีกครั้งเมื่อเจ้าหล่อนนึกอะไรขึ้นมาได้

“ว่าไงคุณน้อง”

คิ้วหนาเลิกขึ้นเล็กน้อยเชิงเป็นคำถาม

“วันนี้ช่วงเย็นน้องทอฝันกับน้องพาฝันมีงานเปิดตัวสินค้าค่ะ วันนี้ช่วงบ่ายคุณรวิชญ์ไม่มีงานอะไรแล้วนี่คะ เผื่อคุณจะแวะไปดูฝีไม้ลายมือของน้องสองคนก่อน”

เลขาฯ หน้าหวานแนะนำพร้อมทั้งเขียนเวลาและสถานที่ให้เจ้านายหนุ่มอย่างละเอียดสมกับที่เป็นเลขาฯ เจ้านายกันมานาน

“อืม... ก็ดีเหมือนกัน เผื่อผมจะได้เจอกับพ่อแม่ของน้องด้วย จะได้คุยกันทีเดียวเลย... ถ้างั้นผมฝากช่วยเคลียร์งานช่วงบ่ายให้ผมด้วยแล้วกันว่ายังมีอะไรค้างแล้วต้องให้ผมดูอีก”

รวิชญ์รับกระดาษแผ่นเล็กจากกนกวรรณมาพับใส่กระเป๋าเสื้อไว้ พลางสั่งงานไปด้วย