บทที่ ๑๐

งานที่มาร์คชวนมานั้นเป็นงานแฟชั่นการกุศล โดยมีคุณหญิงกาญจนา มารดาเขาเป็นประธานในการจัดงาน บรรยากาศภายในงานนั้นมีแต่คุณหญิงคุณนายและบรรดาลูกๆ ไม่ว่าจะเป็นลูกสาวหรือลูกชายที่ต่างพามาร่วมงาน เพื่อหวังจะให้เด็กๆ ได้รู้จักมักจี่กัน หรืออีกนัยก็เหมือนพากันมาดูตัวกันนั่นแหละ

มาร์คเดินควงคู่ณรันดาเข้ามาในงาน สร้างความแปลกใจให้แก่บรรดาคุณหญิงคุณนายที่มาร่วมงาน และเป็นจุดสนใจต่อสื่อมวลชนอยู่ไม่น้อย เพราะแต่ไหนแต่ไรมาเขาไม่เคยควงสาวคนไหนออกงานแม้แต่ครั้งเดียว จะว่าไปแล้วก็เพิ่งมีงานนี้งานแรก แถมหญิงสาวที่เขาควงคู่ออกงานด้วยวันนี้ยังเป็นผู้หญิงที่สวยหมดจดเลยทีเดียว และที่สำคัญรูปร่างภายใต้ชุดราตรีนั้นไม่ได้บ่งบอกเลยว่าเคยมีลูกมาก่อน

“คิดว่าจะไม่มาซะอีกนะจ๊ะหนูปลาย”

คุณหญิงกาญจนาเอ่ยขึ้น พร้อมรับไหว้หญิงสาวตรงหน้า

“ผมบอกคุณแม่แล้วไงครับว่าผมจะพาคุณปลายมาด้วย ก็ต้องมาสิครับ”

“เอ้าๆ อย่ามัวแต่พูดอยู่ พาหนูปลายไปหาอะไรทานก่อน ใกล้เวลาเปิดงานแล้ว”

คุณหญิงกาญจนาพูดพลางรุนหลังให้ลูกชายเดินนำหน้าณรันดาไป

“แฟนตามาร์คหรือคะคุณพี่ หน้าตาสะสวย กิริยามารยาทก็ดีนะคะ”

คุณหญิงอรพินทักขึ้นทันทีที่สองร่างก้าวพ้นจากกลุ่มไป

“พี่ก็ไม่รู้เขาสองคนเหมือนกันนะ แต่เห็นตามาร์คเทียวไล้เทียวขื่ออยู่นานแล้ว”

คุณหญิงกาญจนาหันมาตอบ ใบหน้าเปื้อนยิ้มอย่างเห็นได้ชัด

“ดูเหมือนคุณพี่จะพอใจเด็กคนนี้อยู่ไม่น้อยนะคะ”

“ถ้าลูกพี่รัก พี่ก็ต้องรักด้วยนั่นแหละค่ะ... เพราะถ้าลูกพี่มีความสุข พี่ก็พลอยมีความสุขไปด้วย”

คำตอบนั้นออกมาจากใจของคุณหญิงกาญจนาจริงๆ

“ใช่ค่ะ น้องก็เหมือนกันค่ะ ลูกรักใคร น้องก็ต้องรักด้วยเหมือนกัน หัวอกคนเป็นแม่นี่คะ” พูดจบทั้งคู่ก็พากันหัวเราะน้อยๆ

“เอ...ว่าแต่วันนี้ลูกชายน้องอรไม่มาด้วยหรือคะ”

คุณหญิงกาญจนาเอ่ยถามถึงบุตรชายคู่สนทนาขึ้นบ้าง

“มาสิคะ... เดี๋ยวคงมาค่ะ”

คุณหญิงอรพินตอบ สายตาพยายามมองหาลูกชาย เผื่อว่าคนที่กำลังพูดถึงจะมาถึงงานแล้ว

เมื่อใกล้เวลาที่กำหนด พิธีกรบนเวทีก็เริ่มทำหน้าที่ดำเนินรายการ ทั้งคุณหญิงกาญจนาและคุณหญิงอรพินจึงพากันเดินไปนั่งที่โต๊ะวีไอพี โดยมีมาร์คกับณรันดาเดินตามไปสมทบที่โต๊ะทีหลัง พร้อมด้วยร่างเล็ก ที่เพิ่งก้าวเข้ามาใหม่เมื่อครู่

“มาแล้วเหรอยายโรส แล้วพี่ชายเราล่ะ”

คุณหญิงอรพินทักลูกสาวก่อนถามถึงลูกชายอีกคน

“มาพร้อมกันค่ะ แต่เห็นบอกว่าเจอเพื่อน เดี๋ยวตามมาค่ะ”

“คุณพี่คะนี่ยายโรส ลูกคนเล็กค่ะ... ไม่รู้ว่าคุณพี่จะจำได้หรือเปล่า”

คุณหญิงอรพินแนะนำลูกสาวให้คุณหญิงกาญจนารู้จัก ถึงแม้ว่าสองสาวต่างวัยนี้จะเคยเจอกันมาก่อน แต่นั่นมันก็นานเป็นสิบปีแล้ว

รสรินทร์ยกมือไหว้ทำความเคารพด้วยท่าทางอ่อนน้อมอย่างจริงใจ ไม่ได้แสแสร้งเหมือนกับบุตรสาวคุณหญิงคุณนายคนอื่นๆ ที่พามาแนะนำให้คุณหญิงกาญจนารู้จัก