ตอนที่ 4

“แต่พี่หลอกพิมพ์ หลอกให้พิมพ์รักพี่แล้วตีตัวออกห่าง พิมพ์ไม่ยอมจริง ๆ นะที่พี่แจ็คมาทำกับพิมพ์อย่างนี้ มันเสียภาพลักษณ์ของผู้หญิงที่หนุ่มทั้งมหาลัยจับจ้อง พี่แจ็คไม่รู้รึไงว่าตัวเองโชคดีขนาดไหนที่ได้พิมพ์เป็นแฟน”

จอมทัพส่ายหน้าและหันไปดึงแขนลัคณาโอบเธอไว้ข้างตัวอีกหน

“พี่ไม่ได้คิดอะไรอย่างนั้น เราแค่พูดคุยกันไปไหนด้วยกันก็จริงแต่พี่ก็มีสิทธ์ที่จะมีตัวจริงนี่ไม่ใช่เหรอ...พี่จะกลับละ...ที่รัก...เรากลับคอนโดกันเถอะ”

โดยไม่ทันตั้งตัวและไม่ทันได้อ้าปากพูดอะไรเลยร่างบางก็ถูกดึงมือให้เดินตัวปลิวตามร่างสูงใหญ่ออกไปทิ้งไว้ให้ดาวมหาลัยส่งเสียงกรี๊ด ๆ อยู่ข้างหลัง เมื่อไปถึงรถสปอร์ตลัคณาก็รีบเบรคจอมทัพด้วยการดึงแขนเขาไว้และท้วงขึ้น

“พะ...พี่คะ...ดะ...เดี๋ยวค่ะ...เดี๋ยว!”

พอได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวและเธอขืนตัวดึงดันจึงทำให้จอมทัพพลอยต้องหยุดตามและหันกลับมา แต่จังหวะที่เขาเอี้ยวตัวกลับนั่นเองทำให้ลัคณาชนกับอกเขาอย่างจัง เธอกำลังจะดเซล้มดีที่เขาคว้าตัวไว้ได้เสียก่อน จอมทัพกอดเธอไว้แน่นและจ้องผ่านแว่นหนาเข้าไปในดวงตาสุกสกาวของหญิงสาวที่ก็มองเขาด้วยความตื่นตะลึง

นี่น่ะหรือจอมทัพ...รุ่นพี่ปีสี่ลูกเสี้ยวไทยอเมริกันเกาหลี พอได้เห็นหน้าชัด ๆ ถึงได้รู้ว่ามันเป็นอย่างที่เพื่อนสนิทของเธพูดไว้จริง ๆ ก็เยขาทั้งสมาร์ทและอะไรจะหล่อเหลาปานนี้อย่างที่อัญชัญเพื่อนของเธอโฆษณาไว้ ไม่น่าเชื่อว่าใบหน้าคร้ามเข้มจะสะกดสายตาของหญิงสาวให้จ้องมองเขาด้วยความตกตื่นได้ ใบหน้าของเขาเข้มคมและหมดจด มันประทับลงในความรู้สึกของหญิงสาวนับแต่วินาทีแรกที่เห็นในมหาวิทยาลัย ใช่...เธอแอบปลื้มเขาและตกอยู่ในอาการตะลึงงันไปชั่วขณะก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดขึ้น

“เอ้อ...เอ้อ...เข้าไปในรถฉันก่อนเถอะ...แล้วเดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง”

“พะ...พี่คะ...อุ๊ย!”

หญิงสาวร้องออกมาไม่เต็มเสียงร่างบางก็ถูกดันเข้าไปนั่งในรถสปอร์ต จอมทัพรีบวิ่งไปอีกด้านเพื่อเปิดประตูและเข้าประจำหลังพวงมาลัย เขาสตาร์ทเครื่องอย่างรวดเร็วก่อนจะบึ้งรถสปอร์ตคันหรูออกจากลานจอดด้านล่างของตึกสูงซึ่งเป็นสถานที่ของผับที่ลัคณามาเที่ยวเป็นครั้งแรก เขาขับรถห่างออกมาสักพักจึงได้พูดขึ้นว่า

“ขอโทษด้วยนะที่ต้องทำอย่างนี้...เธอพอเข้าใจใช่ไหมว่าเมื่อกี๊เกิดอะไรขึ้น”

“ขะ...เข้าใจค่ะ แต่ว่า...ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม...”

“เธอชื่ออะไร?”

“ลัคกี้ค่ะ...เอ้อ...ลัคณาค่ะ...เอ้อ...ลัคกี้...”

“โอเคๆ ...ชื่อลัคกี้ใช่ไหม ฉันเรียกชื่อง่าย ๆ ของเธอดีกว่านะ ฉันชื่อจอมทัพ เรียกฉันว่าแจ็คก็ได้นะ ฉันเรียนอยู่ปีสี่ มหาวิทยาลัย...”

“เดียวกับฉันเลยค่ะ”