ตอนที่ 3

“ว๊าย! พี่แจ๊ค...อะไรกันเนี่ย นี่เหรอแฟนของพี่ ยัยแว่นหน้าจืดเนี่ยเหรอเป็นแฟนพี่ อย่ามาโกหกกันดีกว่า พี่ไม่มีวันเอาน้ำหน้าผู้หญิงอย่างนี้มาทำแฟนเด็ดขาด!”

หญิงสาวในชุดกระโปรงรัดรูปแถมสั้นเต่อสีชมพูซึ่งถูกเรียกว่า พิมพ์พิณ กรีดร้องใส่หน้าขณะที่ลัคณางงหนักจนอ้าปากค้าง ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็ได้ยินเสียงผู้ชายที่กอดเธอไว้ตอกกลับไปเสียงหนัก

“ก็เนี่ยล่ะแฟนพี่..พี่คบกับเธอมาตั้งนานแล้วแถมเราก็อยู่คอนโดห้องเดียวกันด้วย”

“กรี๊ดดดด....พี่จอมทัพ ทำไมทำกับพิมพ์อย่างนี้ล่ะ ไหนตอนแรกบอกว่าไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนไง”

เสียงกรี๊ดกร๊าดของอีกฝ่ายทำให้ลัคณาแหงนหน้ามองคนตัวสูงอีกที เขาน่ะไม่ผิดแน่ จอมทัพ...รุ่นพี่ปีสี่ที่อัญชัญพูดถึงเมื่อครู่ เธอตัวแข็งเหมือนหินและมือเย็นเพราะยังงงงวยกับสิ่งที่เกิดขึ้น พอตั้งสติได้และกำลังจะอ้าปากพูดก็ต้องชะงักค้างเมื่อจอมทัพก้มลงมาหาและจูบแก้มดังฟอด

“กรี๊ด!!!”

เสียงกรีดร้องดังลั่นทำให้ลัคณาตกใจยืนตัวสั่นและพลอยทำให้คนที่เดินผ่านหันมามองด้วยแต่ก็ดูเหมือนพิมพ์พิณจะไม่ยอมลดละเพราะตอนนี้เธอโกรธจัดจนหน้าแดงก่ำและทำท่าจะเข้ามาผลักลัคณาซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่แต่ต้องตกกระไดพลอยโจนไปกับจอมทัพที่กอดรัดเธอไว้แน่นและทำท่าปกป้องไม่ยอมให้ถูกทำร้าย เขาดันตัวเธอไปไว้ข้างหลัง ลัคณาได้ยินเสียงพิมพ์พิณด่าทอดังลั่น

“บ้า! บ้าที่สุดเลย นี่พี่แจ็คหน้ามืดตามัวไปหลงรักนังผู้หญิงหน้าจืดแว่นหนานี่ได้ยังไง พี่แจ็คน่ะเพี้ยนไปแล้ว”

“พี่ไม่ได้เพี้ยนนะ นี่ล่ะแฟนตัวจริงของพี่”

“แล้วที่ผ่านมามันหมายความว่ายังไง พี่แจ็คคบพิมพ์เล่น ๆ อย่างนั้นเหรอคะ ไม่เคยมีใครทำกับดาวมหาลัยอย่างพิมพ์แบบนี้มาก่อนเลยนะ”

ใช่...พิมพ์พิณเป็นดาวมหาลัย สาวสวยที่ใคร ๆ ต่างรู้จัก! โอย...ตายแล้ว...นี่มันเรื่องอะไรกัน เธอถูกดึงเข้ามาพัวพันกับคนเหล่านี้ด้วยเรื่องอะไรกันแน่ ลัคณานึกในใจแต่ไม่รู้จะทำอย่างไรเมื่อเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวได้ว่าเธอเดินผ่านมาปะเหมาะกับจังหวะที่จอมทัพหาเรื่องจะปฏิเสธผู้หญิงคนนี้พอดี นี่มันวันอะไรกันนี่ มาเที่ยวผับครั้งแรกก็งานเข้าซะแล้ว ลัคณาเยี่ยมหน้าจากเบื้องหลังของจอมทัพก็เห็นพิมพ์พิณยืนหน้าแดงตาแดง ข้างหลังสาวสวยดาวมหาลัยมีเพื่อนของเจ้าหล่อนยืนอยู่ด้วยอีกสองคน สักครู่จอมทัพก็ตอบกลับไปว่า

“พี่ก็บอกพิมพ์ไปแล้วนี่ว่าเราคบกันแบบไม่มีอะไรผูกพัน ที่สำคัญเราสองคนยังไม่เป็นอะไรกันด้วยซ้ำ”