ตอนที่3.

“วันหลังถ้าว่างๆก็แวะมาเยี่ยมกันอีกนะครับคุณอเนก ชวนคุณพรรณมาด้วย”

คุณเทพทองจับมือเพื่อนเก่าเขย่าอีกครั้ง อเนกบีบมือตอบพยักหน้ารับมองสบตาผู้สูงวัยกว่า สายตาเลยมายังสองหนุ่มสาวที่เดินเคียงกันด้านหลัง รอยยิ้มผุดขึ้นที่มุมปากนึกเปรียบเทียบอัครากับรตีช่างเหมาะสมราวฟ้าจงใจปั้น เจ้าลูกชายทำท่าจะไม่ยอมกลับง่ายๆ เขาคงไม่ฝืนความรู้สึกของหนุ่มสาวหากคิดจับคู่ให้ทั้งสอง

“ตาเอกมาลาคุณเทพก่อน” คนเป็นพ่อบอกลูกชาย

อัคราพนมมือไหว้เจ้าของบ้าน หากสายตาส่งผ่านไปยังสาวน้อยด้านหลังด้วย

“โชคดีหลานชาย วันจันทร์เราคงได้ร่วมงานกัน”

“ครับคุณตา ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ” ชายหนุ่มเดินมายืนข้างๆบิดา

“รตี ลาคุณอเนกเสียสิ” คุณเทพทองหันไปบอกหลานสาว

หญิงสาวขยับออกมาพนมมือไหว้อเนกเลยมาถึงอัคราด้วย นึกโล่งใจที่ไม่ต้องคอยหลบสายตาของหนุ่มน้อยอีก

สองพ่อลูกรับไหว้พลางส่งยิ้มให้ก่อนจะขึ้นรถจากไป เมื่อรถแล่นห่างรตีหันหลังเตรียมเดินกลับเข้าด้านในแต่คนเป็นตาเรียกไว้ก่อน หญิงสาวหันกลับมาพบสายตาเคร่งขรึมเช่นเคยเป็นเมื่อยามออกคำสั่งของอีกฝ่าย

“รตีตามตาเข้าไปที่ห้องทำงานมีเรื่องจะพูดด้วย” น้ำเสียงเรียบเฉยแบบที่ชอบใช้เสมอ

หญิงสาวเดินตามคนสูงวัยกว่าเข้าไปด้านใน ห้องทำงานของคุณเทพทองเป็นที่ต้องห้าม อีกทั้งเป็นสถานที่สั่งการ ยามเจ้าของห้องต้องการออกคำสั่งพิเศษก็จะเรียกคนในอาณัติมาที่นี่

“นั่งลงก่อน” เสียงห้วนเอ่ยขึ้น

“คุณอเนกเป็นเพื่อนเก่าของตา เราไม่ได้ติดต่อกันมานาน ตาอยากให้เจ้าสนิทสนมกับครอบครัวของเขาโดยเฉพาะลูกๆ ของคุณอเนก สานสัมพันธ์กันไว้ทำได้หรือเปล่า?”

แววตาคนพูดแฝงการขอร้องในทีมิได้เจือด้วยคำสั่งเหมือนที่เคยได้ยิน

“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับสั้นๆ

นึกแปลกใจที่ผู้เป็นตาไม่ห้ามปรามเหมือนยามที่มีชายหนุ่มคนอื่นมาเกี่ยวข้องซ้ำยังสนับสนุนให้คบหากับบุตรชายของอดีตเพื่อนเก่าเสียอีก

“ดีแล้วออกไปเถอะตาจะทำงาน”

ผู้สูงวัยกว่าโบกมือไล่ ก้มหน้าตรวจเอกสารกองโตบนโต๊ะไม่สนใจร่างที่เดินออกไป

รตีเดินมาถึงหน้าห้องของมารดา หญิงสาวไม่เข้าใจความคิดของผู้เป็นตาไยสนับสนุนให้หล่อนคบหากับอัครา ทั้งที่เมื่อก่อนหญิงสาวแทบจะไม่ได้พูดคุยกับผู้ชายคนใดเลยคุณเทพทองหวงห้ามหล่อนจนไม่มีเพื่อนสนิทสักคน เพื่อนที่มหาวิทยาลัยแหนงหน่ายรตีบางคนพูดกับหญิงสาวว่าหล่อนเป็นเจ้าหญิงที่คนธรรมดาไม่อาจเอื้อมคบหา รตีจึงไร้เพื่อนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนหญิงหรือเพื่อนชาย ชีวิตภายใต้กฎระเบียบของผู้เป็นตาสร้างกำแพงให้หญิงสาวกำหนดขอบเขตในการคบหาใครหญิงสาวเดินเข้ามาหามารดา ตอนนี้มารดาของหล่อนตื่นนอนแล้วถึงเวลาพาไปเดินเล่นที่สวน ความสุขเล็กน้อยที่ได้ทำอะไรให้คนป่วยบ้างคนเป็นลูกก็ปลื้มใจเหลือแสน

อเนกมองลูกชายที่นั่งอมยิ้มตาพราวอยู่คนเดียว ผู้เป็นพ่อเดินเข้าไปหาสายตาสังเกตเห็นของกินบนโต๊ะที่ไม่พร่องลงแม้แต่น้อย คนที่นั่งอยู่คงอิ่มอกอิ่มใจจนละเลยของโปรดตรงหน้า สาคูไส้หมูลูกเล็กพอคำพร้อมเครื่องเคียงจัดใส่จานแก้วรองจานด้วยผักกาดหอมสีเขียวสดมีพริกขี้หนูเม็ดเล็กแซมสลับขอบจาน ถ้วยใบน้อยใส่กระเทียมซอยเป็นแผ่นบางทอดจนเหลืองกรอบ อัคราชอบกระเทียมเม็ดโตซอยแล้วทอดมากกว่ากระเทียมสับ คนจัดเตรียมมาให้พร้อมกับน้ำแดงบีบมะนาวรสชาติเปรี้ยวๆ หวานๆ ของชอบอีกเช่นกัน หากวันนี้คนที่เคยโปรดของกินเหล่านี้ไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ อเนกตบไหล่ลูกชายหนักๆ ทีหนึ่งอัคราสะดุ้งโหยง

“คุณพ่อมาเงียบๆ” ชายหนุ่มรู้สึกตัวยิ้มแห้งๆ เสหยิบแก้วน้ำหวานขึ้นมาดื่ม

คนเป็นพ่อนั่งลงข้างๆมองหน้าลูกชายนิ่ง “เอก ลูกคิดว่าหนูรตีเป็นยังไงบ้าง?” อเนกยิงคำถามใส่ลูกชาย เขาอยากพูดกับลูกชายตรงๆไปเลยไม่อยากอ้อมค้อมให้เสียเวลา

“น้องเขาก็น่ารักดีครับ” อัคราอ้อมแอ้มตอบหน้าแดง

“ชอบเขาใช่ไหม?” อเนกยิ้มอย่างรู้ทัน “ถ้าชอบก็จีบให้ติด อย่าทำให้เสียชื่อพ่อล่ะ”

อัครามองหน้าบิดาไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปาก ชายหนุ่มหน้าบานผู้ใหญ่ออกปากสนับสนุนแบบนี้มีหรือเขาจะยอมถอยหัวใจพองโตกำลังใจเพิ่มขึ้นอีกโข

“คุณพ่อไม่ว่าอะไรหรือครับ?” ชายหนุ่มลองหยั่งเสียงอีกที

“จะดีใจด้วยซ้ำ หากลูกสามารถทำให้หนูรตีรักได้ พ่อกับคุณเทพคบหากันมานานถ้าได้ดองกันอีกชั้นความสัมพันธ์จะได้แน่นแฟ้นขึ้นกว่าเดิม”

อเนกเอ่ยกับลูกชายน้ำเสียงคาดหวัง แววตาฉายแววบางอย่างที่อัคราไม่เข้าใจ

“ คุณพ่อว่าดี ผมก็ต้องว่าตามกัน ทางโน้นเขาจะเห็นดีด้วยกับเราหรือเปล่าก็ไม่รู้?”

ชายหนุ่มเออออด้วย แต่ในใจยังนึกหวั่นเกรงความคิดของฝ่ายผู้หญิง

คนเป็นพ่อตบไหล่ลูกชายให้กำลังใจท่าทางไม่วิตกกังวลกับเรื่องนี้เท่าใดนัก

“คนอย่างคุณเทพทองถ้าไม่พอใจใครอย่าหวังว่าจะได้เข้าใกล้ ท่านเอ่ยปากให้เราสนิทสนมกับหลานท่านแสดงว่าท่านให้โอกาสเราแล้ว เอกอย่าทำให้ความปรารถนาดีของผู้ใหญ่เสียเปล่านะลูก อย่าเป็นเหมือนพ่อที่ท่านให้โอกาสแล้วพ่อไม่สามารถทำให้ท่านสมหวังได้”

ตอนท้ายคนพูดน้ำเสียงสั่นพร่าภาพเงาอดีตวาบเข้ามาในใจ

อัคราพยักหน้ารับสีหน้าแช่มชื่นแม้จะรู้สึกแปลกใจกับท่าทีของบิดาอยู่บ้างหากความดีใจทำให้ชายหนุ่มไม่คิดอะไรมาก

“บอกแก้วหรือยังเรื่องจะพาไปหาหนูรตีพรุ่งนี้?”

อเนกถามขึ้นเมื่อนึกได้ว่าขวัญแก้วอาจจะช่วยเหลือพี่ชายโดยการเป็นแม่สื่อให้อัคราอีกแรง

“ยังเลยครับน้องแก้วทำอะไรวุ่นอยู่ในครัวผมไม่อยากกวนแกไว้บอกทีหลังก็ได้ครับ”

อัคราตอบพลางนึกภาพขวัญแก้ว ยามสาละวนทำอะไรวุ่นวายในครัว

หญิงสาวจัดแจงทำของกินสารพัดมาให้เขาชิมในบางครั้งอัคราต้องหาทางชิ่งหนีการเป็นหนูลองยาเคราะห์กรรมเลยตกเป็นของเด็กรับใช้ในบ้าน ครั้งหนึ่งขวัญแก้วลองทำขนมจีนน้ำเงี้ยวอาหารขึ้นชื่อทางภาคเหนือไม่รู้ทำผิดสูตรหรือใส่เครื่องปรุงเกินพอดี ผลออกมาทำให้คนกินถูกหามส่งโรงพยาบาลนอนให้หมอเสียบน้ำเกลือ ระยะหลังขวัญแก้วพัฒนาฝีมือดีขึ้นอาหารจึงหน้าตาน่ากินรสชาติถูกปากคนชิม จากที่เคยวิ่งหนีอัครากลับติดรสมือขวัญแก้วแทน

คนที่ถูกนึกถึงเดินช้าๆเข้ามา ดวงตายาวรีเปล่งประกายสดใสใบหน้าแต้มรอยยิ้มดูน่ามองร่างบางระหงสวมชุดกระโปรงยาวสีขาวมีดอกเล็กๆจุ๋มจิ๋ม หญิงสาวเดินมานั่งลงที่เก้าอี้พลางมองอาหารบนโต๊ะซึ่งไม่พร่องลงเลยคิ้วเรียวเข้มขมวดเล็กน้อยจนสังเกตได้

“ขนมไม่อร่อยหรือคะ?” ขวัญแก้วทอดตามองอัคราสีหน้าเคร่งเครียด ซึ่งหญิงสาวมักจะเป็นเช่นนี้เสมอเมื่อเห็นคนเป็นพี่ชายไม่สนใจอาหารที่หล่อนทำ

“อร่อยซี ฝีมือคุณขวัญแก้วมีหรือจะไม่อร่อย พอดีพี่คุยกับคุณพ่อเพลินเลยไม่ได้ตักกิน” อัคราตักสาคูเข้าปากเม็ดหนึ่งเอาใจคนทำ

“คุณพ่อลองชิมฝีมือน้องแก้วดูสิครับ” เลื่อนจานขนมส่งให้บิดาหาแนวร่วม

“อื้อ...อร่อยจริงๆด้วย ฝีมือแก้วกุ๊กที่โรงแรมเรายังอาย” คุณอเนกเอ่ยชมหลังจากชิมสาคูไปเม็ดหนึ่ง สีหน้าพึงพอใจในรสชาติ

คนทำสีหน้าดีขึ้น “แก้วเพิ่งทำคุกกี้เสร็จ คุณพ่อจะรับสักหน่อยไหมคะ?” ขวัญแก้วเสนอ

“กินสาคูกับตาเอกก็พอแล้ว แก้วเก็บไว้ให้พ่อกินกับกาแฟตอนเช้าดีกว่าลูก” อเนกปฏิเสธอย่างอ่อนโยนไม่อยากให้คนทำเสียใจ

“น้องแก้วทำของกินอร่อยหลายอย่าง ขยันทำจนคนกินอ้วนลงพุงกันทั้งบ้าน” อัคราได้ทีรีบเอาใจน้องสาว

ชายหนุ่มเอ็นดูน้องสาวต่างสายเลือดคนนี้มากเขานึกถึงภาพวันแรกที่ได้พบขวัญแก้ว คุณพรรณรายน้าสาวซึ่งควบตำแหน่งแม่เลี้ยงของเขาด้วย พาเด็กหญิงหน้าตามอมแมมผอมซีดเซียวมาไหว้บิดา อัคราจำแววตาอมเศร้าของเด็กหญิงตัวน้อยได้ติดตา มันแห้งแล้งราวกับเจ้าของหมดสิ้นทุกอย่างในชีวิตความสดใสไม่มีให้เห็น ในตอนนั้นเองที่อัครานึกอยากจะดูแลช่วยเหลือและอยากเห็นเด็กหญิงมีรอยยิ้มที่แจ่มใสเหมือนเด็กในวัยเดียวกันบ้าง เขาจึงทุ่มเทความรักและเอาใจใส่ขวัญแก้วประดุจน้องสาวแท้ๆ ผลจากความทุ่มเทขวัญแก้วกลายเป็นคนยิ้มง่ายร่าเริงจนคนในบ้านรักใคร่ อัคราจึงติดนิสัยเอาใจน้องสาวต่างสายเลือดมาจนโต

“แก้ว พรุ่งนี้พี่เอกเขาจะพาแก้วไปหาหนูรตี” อเนกบอกลูกสาว