ตอนที่2.

“รตีเองค่ะคุณตา”

คนที่แอบมองผลักบานประตูออกยืนก้มหน้าตัวสั่นไม่กล้าสบตาคนในห้องด้วยเกรงว่าคุณเทพทองจะดุเอารตีกลัวคนเป็นตานัก ในวัยเยาว์คุณเทพทองเคยลงโทษหลานสาวด้วยการจับขังห้องมืดมาแล้วด้วยความผิดฐานฝ่าฝืนคำสั่ง

เด็กหญิงตัวน้อยกลัวจับใจ ห้องมืดที่ไร้แสงสว่างคล้ายอยู่ในหุบเหวนรก กลิ่นอับชื้นโชยเข้าจมูกเหม็นจนหายใจแทบไม่ออก แม้เวลาเพียงแค่ชั่วโมงเดียวอาจไม่นานสำหรับใครบางคน แต่เด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งสาหัสนักจนกลายมาเป็นความกลัวฝังใจ ยามถูกคนเป็นตาดุรตีมักนึกถึงห้องมืดนั้นทุกทีไป

“มาทำอะไรลับๆล่อๆเข้ามานี่ก่อน” น้ำเสียงห้วนออกคำสั่ง

รตีค่อยเงยหน้าขึ้นมองคนในห้องพอเห็นแววตาดุๆหญิงสาวก้มหน้าก้มตาหลบสายตาเดินเข้าไปคุกเข่าอยู่ใกล้ๆ

สายตาสองคู่จับจ้องทุกกิริยาของสาวน้อยต่างที่ความรู้สึกคนอายุมากกว่าเหมือนดังย้อนเวลากลับไปเมื่อยี่สิบปีก่อน รูปร่างแบบนี้หน้าตาคล้ายๆกันนี้เคยทำให้เขาหลงใหลได้ปลื้มจนยอมทำทุกอย่างเพื่อจะได้ครอบครองหล่อน แต่หญิงสาวที่เขาใฝ่ปองได้สร้างรอยแผลไว้ในใจ จนบัดนี้ยังเหลือรอยยามเผลอนึกถึงอดีต พิษจากรอยจารึกจะซึมออกมาทำให้เจ็บแสบแทบขาดใจ

สายตาอีกคู่เป็นของหนุ่มน้อยใบหน้าคล้ายกับคนที่นั่งข้างๆ ใบหน้าของสาวน้อยชวนให้ใจวาบหวาม ดวงตากลมโตคมซึ้งรับกับจมูกโด่งอันนิดดูจุ๋มจิ๋ม ปากบางเจือสีชมพูอ่อนเรียวสวย ใจของคนมองลอยระลิ่วคล้ายติดปีกตามสาวน้อยไป

เขานึกขันตัวเอง เออ...หนอ...เกิดจนโตมาถึงตอนนี้เพิ่งเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิง

‘หลุมรักตกง่ายปานนี้เชียวหรือ ใจเอ๋ยช่างไม่เชื่อฟังเจ้าของบ้าง’

เขาอมยิ้มจ้องมองไม่ยอมละสายตา หัวใจหวามไหวเต้นรัว สิ่งที่เอ่อล้นท่วมท้นหัวใจขณะนี้ ชายหนุ่มยอมรับว่าเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่ยากอธิบายอ่อนหวาน...อบอุ่น...เลือดในกายผะผ่าวดุจมีลำธารร้อนๆไหลหลากพุ่งพล่าน อัคราจารจดความรู้สึกนี้ไว้ในหัวใจ

“รตี นี่คุณอเนกกับลูกชาย คุณอเนกเป็นเพื่อนของตา”คุณเทพทองเอ่ยขึ้น

รตีพนมมือไหว้คนสูงวัยกว่าอย่างงดงามอ่อนช้อย สายตาสบกับอีกคนที่จ้องมองอยู่ก่อนแววตาวับวาวของชายหนุ่มทอประกายเจิดจ้าแสดงความพึงพอใจ หญิงสาวหน้าแดงด้วยไม่เคยมีใครส่งสายตาแบบนี้มาให้ แก้มนวลเจือสีชมพูระเรื่อเลือดฝาดสูบฉีดแรงหน้าผ่าวร้อน รตีเบือนหน้าหลบสายตาคนจ้อง

“เอกอย่าจ้องน้องแบบนั้นสิลูก น้องก็อายกันพอดี”

คนเป็นพ่อตบท่อนแขนลูกชายเบาๆ อัครายิ้มเขินเสเอามือลูบท้ายตัวเองแก้กระดากอาย “รตี มานั่งข้างๆตา” คุณเทพทองบอกบอกหลานสาวน้ำเสียงอ่อนโยนกว่าเดิม

หากคนฟังรู้ดีว่าเป็นคำสั่ง ร่างบางขยับลุกขึ้นไปนั่งข้างๆ ผู้เป็นตา

“รตี ลูกสาวของธิดา” คุณเทพทองแนะนำ “ปีนี้อายุสิบแปดพอดี ลูกชายคุณอเนกอายุเท่าไหร่แล้ว”

“ยี่สิบสองครับคุณเทพ เพิ่งจบตรีกะว่าจะให้ต่อโทเลยไฟกำลังแรงเดี๋ยวไฟมอดเสียก่อนพาลเรียนไม่จบกันพอดี” น้ำเสียงคนพูดเจือแววปลื้มปีติ ลูบหลังลูกชายเบาๆ

“รตีคงอายุพอๆกับน้องแก้ว ขวัญแก้วครับลูกสาวน้าพรรณ” อัคราเอ่ยออกมาเป็นประโยคแรก“วันหลังจะพาน้องแก้วมาให้รู้จักกับรตี”

น้ำเสียงยามเอ่ยคำว่า ‘น้องแก้ว’ทอดอ่อนเจือแววเอ็นดูแสดงถึงความสำคัญของเจ้าของนามว่ามีความผูกพันกันลึกซึ้ง รตีชักอยากจะเห็นหน้าน้องแก้วของคนพูดขึ้นมาแล้ว

“ค่ะ”หญิงสาวตอบรับสั้นๆ

นั่งนิ่งไม่ยอมสบตาอัคราเกรงคนเป็นตาไม่พอใจ หากหล่อนแสดงท่าทียินดียินดียินร้ายกับคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้า “ยายขวัญแก้วเป็นลูกเลี้ยงคุณพรรณ รายนั้นรักอย่างกับแก้วตาดวงใจ”

อเนกเล่าอย่างอารมณ์ดี นึกเปรียบเทียบภรรยาคนปัจจุบันกับสาวน้อยที่ตนพึงใจในอดีต คุณพรรณรายก่อนนั้นมีศักดิ์เป็นเพียงน้าสาวของอัครา หลังจากพี่สาวซึ่งเป็นภรรยาของเขาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ อเนกก็ได้คุณพรรณรายมาดูแลลูกชายให้ น้องเมียผู้มีรูปโฉมเพียงธรรมดามิได้ต้องตาเขา เพราะอเนกพบกับสาวน้อยนาม “ธิดาเทพ”

เทพธิดาแสนสวยลูกสาวคุณเทพทองกุมหัวใจเขาไว้ คุณพรรณรายถูกทิ้งให้เป็นเพียงพี่เลี้ยงอัครา กาลต่อมามีเหตุการณ์ให้เขาเห็นความดีของหล่อนคุณพรรณรายจึงเลื่อนชั้นมาเป็นภรรยาของเขาแทน ในส่วนลึกเขายังมีสาวน้อยหน้าหวานตาคมซึ้งคนนั้นแอบซุกซ่อนอยู่ในใจตลอดมา อเนกยอมรับว่าเขาไม่อาจลืมธิดาเทพได้ภาพเงาของหล่อนฝังลึกยากจะลบเลือน แม้คุณพรรณรายจะคอยปลอบประโลมใจเขาให้คลายความบอบช้ำ ด้วยความดีของหล่อนอีกทั้งความผูกพันเนิ่นนานมิอาจแทนที่สตรีนางนั้นได้ ยิ่งได้มาพบกับตัวแทนของอดีตคนที่เขาฝังใจอเนกเหมือนได้กลับไปครั้งก่อนเก่า เขานึกอยากย้อนวันเวลาให้ผ่านผันคืนมา

อเนกมองอัคราท่าทางลูกชายไม่ผิดพ่อเสน่ห์สาวตระกูลนี้ยังคงมนต์ขลังอยู่เสมอ หรือผู้ชายในตระกูลเขาหัวใจอ่อนแอเองยอมตกเป็นทาสรักเพียงแค่สบตา อเนกยิ้มบางๆเจ้าลูกชายคิดสร้างตำนานรักกับหลานสาวคุณเทพทอง เห็นทีเขาต้องสนับสนุนให้อัคราสมความปรารถนา อเนกปลายตามองสาวน้อยสังเกตท่าที

“หนูรตีเรียนชั้นไหนแล้วครับ?”อเนกถามสาวน้อยเสียงนุ่ม ทอดสายตาอารีให้

รตีสบตาคนถามท่าทางบุรุษผู้นี้แสดงความเอ็นดูคล้ายบิดายามมองบุตรี หัวใจดวงน้อยพลันอบอุ่นขึ้นมารู้สึกถูกชะตาไยเธอไม่มีบิดาแบบนี้บ้าง ดวงตากลมโตอ่อนแสงลงสะท้อนใจกับความคิดที่ผุดขึ้นกลางใจ หญิงสาวส่งยิ้มละมุนตาให้คนสูงวัยกว่า

“รตีเรียนปีหนึ่งค่ะคุณลุง” เสียงใสดั่งระฆังแก้วเอื้อนเอ่ย

“เรียนชั้นเดียวกับขวัญแก้ว ดีเลยวันหลังลุงจะให้พี่เอกพาแก้วมาให้รู้จักกัน”

“ค่ะคุณลุง รตียินดีค่ะ” หญิงสาวรับปาก นึกดีใจที่จะได้เห็นหน้าขวัญแก้วเร็วกว่าที่คิด

“เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ลุงจะให้พี่เอกพาแก้วมาหาหนูแต่เช้า” อเนกสรุปความหันไปบอกลูกชายที่นั่งอยู่ข้างๆ “ตาเอก พรุ่งนี้เป็นสารถีให้แก้วที”

“ครับคุณพ่อ” อัครารับคำหน้าบาน

ชายหนุ่มนึกขอบคุณบิดาที่ช่างรู้ใจ เปิดโอกาสให้แบบนี้มีหรือเขาจะไม่รีบคว้าไว้ ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนถูกติดปีก มีคนหนุนหลังแบบนี้ความปรารถนาคงไม่ไกลเกินคว้า

“วันหลังก็ผลัดกัน ให้รตีไปบ้านคุณอเนกบ้างเด็กๆจะได้คุ้นเคยกัน” คนสูงวัยกว่าเอ่ยปาก

ซึ่งตรงกับใจสองพ่อลูก อเนกรับรู้ถึงความนัยที่อีกฝ่ายเอ่ยออกมา คุณเทพทองเปิดโอกาสให้ลูกชายเขาแล้วดั่งเช่นเคยมอบให้เขาในอดีต ความปรารถนาของอัคราคงไม่เป็นหมันคนเป็นตาไม่คิดกีดกันหลานสาว สายลมแห่งวันวานพัดหวนมาอีกคราหากครั้งนี้ไม่มีอุปสรรคเหมือนครั้งก่อนคงดีไม่น้อย ขอเพียงสวรรค์ไม่เล่นตลกกับสองหนุ่มสาวเสียก่อนอัครากับรตีจะเป็นตัวแทนความฝันสานสัมพันธ์ในอดีตให้กลับมาดังเดิม

คุณเทพทองมองอดีตคนที่เคยหมายตาให้เป็นเขยขวัญ แต่เวรกรรมชักพาให้ไม่สมความตั้งใจอเนกในวันนี้สมบูรณ์พรั่งพร้อมไปด้วยทรัพย์สินและบารมี ไยธิดาเทพเห็นก้อนกวาดดีกว่าเพชรเม็ดงาม คนเป็นพ่อนึกถึงบุตรีด้วยอารมณ์หม่นหมอง มองหลานสาวข้างกายขอให้รตีอย่าเป็นเหมือนแม่อีกคนเลย เขาคงขาดใจตายหากความอับอายมาเยือนเป็นครั้งที่สอง คุณเทพทองสังเกตท่าทีของอัคราบุตรชายอเนกแล้วพอจะรู้ว่าหนุ่มน้อยคิดอะไรกับหลานสาวบ้าง ลองเปิดโอกาสให้หากอัคราเดินตามรอยพ่อดู คุณเทพทองไม่คิดขัดขวางชายหนุ่ม

“ผมอยากให้คุณอเนกช่วยอะไรสักเรื่องหนึ่ง คงไม่เป็นการรบกวนหากผมจะขอให้อัครามาทำงานที่บริษัทสักระยะ” คุณเทพทองเอ่ยขึ้น พลางมองหน้าอัคราสังเกตท่าทีของชายหนุ่ม

“ผมยินดีครับคุณเทพ” อเนกตอบก่อนรับหันไปถามบุตรชาย “ตาเอก ว่ายังไงลูกจะตอบรับคำเชิญคุณเทพหรือเปล่า?”

“ครับคุณตา ผมยินดีครับเป็นเกียรติที่ได้ร่วมงานด้วย”ชายหนุ่มตอบรับ

“ขอบใจมากหลานชาย ตาดีใจที่หลานตอบรับ” คุณเทพทองสีหน้าดีขึ้น

“ตาเหนื่อยเหลือเกินรตียังต้องเรียนอีกหลายปี ถ้าเอกมาช่วยตาคงสบายขึ้นเยอะ”

คนแก่มีท่าทางผ่อนคลายลง ก่อนเอ่ยปากคุณเทพทองเกรงความหลังครั้งเก่าอาจบั่นทอนความปรารถนา แต่พอได้ยินสองพ่อลูกรับคำเช่นนี้หัวใจของคนที่ล่วงเข้าปัจฉิมวัยพองโต อเนกไม่คิดแค้นเคืองซ้ำยังสนับสนุนลูกชายให้เดินตามรอยเขา

“ถ้าเอกไม่ขัดข้อง วันจันทร์หน้าเรามาเริ่มงานกันเลย” คุณเทพทองสรุป

“ครับคุณตา”

อัครารับคำ ชายหนุ่มไม่ละสายตาจากหลานสาวเจ้าบ้าน

“วันนี้ผมกับตาเอกขอตัวกลับก่อน ตอนเย็นมีนัดกับท่านทูต” อเนกเอ่ยลา

“ครับ ดีใจที่คุณอเนกแวะมาวันหลังคงมีโอกาสได้ทานข้าวด้วยกันสักมื้อ”

คุณเทพทองจับมือเพื่อนต่างวัยเขย่าเบาๆ ต่างลุกขึ้นเดินออกมาที่หน้าบ้านคนรถเอารถมาจอดเทียบรออยู่

รตีเดินตามผู้ใหญ่ช้าๆพลอยทำให้อัคราเดินช้าไปด้วย ชายหนุ่มยังไม่อยากรีบกลับง่ายๆ แต่ติดที่ความสัมพันธ์เพิ่งเริ่มต้นเขาต้องการให้สาวน้อยคุ้นเคยก่อนค่อยสานสัมพันธ์ บางทีสาวน้อยคงช่างพูดมากกว่านี้เมื่อได้สนิทสนมกัน พรุ่งนี้ตอนมาส่งขวัญแก้วเขายังมีโอกาสได้พบหล่อนอีกจะรีบร้อนไปไย อัคราอารมณ์ดีขึ้นรอยยิ้มประดับใบหน้าสายตาทอดมองสาวน้อยแววตาอ่อนโยน พิมพ์ภาพใบหน้างามไว้ในหัวใจ