บทที่ 3

ฟางข้าวค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น ตอนนี้เธอเริ่มปวดหนึบที่หัวตรงบริเวณที่แตก เลือดก็ไหลออกมามากพอสมควร เธอฝืนตัวเดินเข้าไปหาอุปกรณ์ทำแผลที่ตู้ข้างๆอย่างทุลักทุเล

"อึก...ฮือๆ" เดินไปก็ร้องไห้ไป เธอไม่เข้าใจเลยมาทำไมเขาต้องทำกับเธอถึงขนาดนี้หรือแค่ต้องการให้เธอหย่าให้เขาเหรอ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็คงให้ในสิ่งที่เขาต้องการไม่ได้เพราะพ่อของเขาคุณลุงไมเคิลขอร้องเธอไว้ เธอเองก็ไม่รู้ว่าไมเคิลมีเหตุจำเป็นอะไรถึงไม่อยากให้เธอหย่ากับอาเทอร์

ดีที่แผลไม่ค่อยลึกมาก พอทำแผลเสร็จฟางข้าวก็เดินไปที่ห้องพักแม่บัว ตอนนี้เธอต้องการอ้อมกอดอุ่นๆของแม่บัว ตั้งแต่เมียเธอเสียไปเธอไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากใครอีกเลย...

ก๊อกๆก๊อกๆ

ไม่นานแม่บัวก็เปิดประตูออกมา ส่วนฟางข้าวก็พุ่งตัวเข้าไปกอดแม่บัวทันที ดูแม่บัวจะตกใจในตอนแรกแต่พอได้ยินเสียงสะอื้นของคนที่กำลังกอดหล่อนอยู่ หล่อนเลยยกมือขึ้นลูบหัวเธอเบาอย่างปลอบประโลม หล่อนไม่รู้ว่าเด็กสาวไปพบเจอเรื่องอะไรมาแต่ก็คงไม่พ้นเรื่องของอาเธอร์แน่นอน

"เข้าข้างในก่อนนะคะ" แม่บัวเอ่ยบอกกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"เป็นอะไรคะ แล้วมันเกิดอะไรขึ้นถึงเป็นแบบนี้" พอพาฟางข้าวมานั่งที่เตียงแม่บัวก็รีบเอ่ยถามยิ่งเห็นสภาพนายหญิงของหล่อนเป็นเช่นนี้ มันคงไม่พ้นฝีมือของผู้เป็นนายอย่างอาเทอร์แน่นนอน ทำไมถึงใจร้ายได้ถึงเพียงนี้

"....อึก...ฮือๆ" เธอไม่ตอบเอาแต่ร้องไห้ จนคนมองอดที่จะสงสารไม่ได้จึงดึงเธอเข้ามากอดอีกครั้ง

"ไม่เป็นไรค่ะ ไม่เป็นไร" แม่บัวบอกแล้วลูบหัวปลอบประโลม ฟางข้าวเหมือนเด็กน้อยเสียขวัญและต้องการที่พักพิงและแม่บัวเป็นคนเดียวที่ให้ที่พักพิงและความอบอุ่นแก่เธอได้

"ไปอาบนํ้าแล้วมานอนกันนะคะ เดี๋ยวแม่บัวไปเอายามาให้ทาน"แม่บัวว่าแล้วลุกขึ้นไปจัดยามาไว้ให้เธอทาน ส่วนฟางข้าวก็เดินเข้าไปอาบนํ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าที่แม่บัวเตรียมไว้ให้แล้วมานอนลงที่เตียงขนาด 5 ฟุตของแม่บัว

"หนูขอนอนกอดแม่บัวได้ไหม?" ฟางข้าวถามเสียงอ้อมแอ้มหลังจากทานยาเสร็จเรียบร้อย แม่บัวพยักหน้ารับช้าๆ มันทำให้นํ้าตาเม็ดโตที่คลอเบ้าอยู่ไหลออกมาทันที

เช้าวันต่อมา

ปึก!!

"ไปตามฟางข้าวมา" อาเทอร์โยนหนังสือนิตยสารที่หน้าปกเป็นคนที่คุ้นตาด้วยความโมโห

'พรีเซนเตอร์คนใหม่ของ U Underwear สาวสวยหุ่นน่าทะนุทุนอมคนนี้ กำลังHotมากในขณะนี้ และมันยิ่งส่งผลให้ชุดชั่นในของ U Underwear ขายดีทะลุเป้า'

แต่ละภาพมันช่างทำให้เขาอยากจะฆ่าคนที่อยู่ในรูปให้แหลกคามือนัก

10 นาทีต่อมา

"คุณฟางมาแล้วค่ะ" เดือนรีบเอ่ยบอกผู้เป็นนายแล้วรีบเดินออกไปจากบริเวณที่กำลังจะเกิดพายุร้ายตรงนี้

อาเทอร์ถอนหายใจออกมาหนักๆ ก่อนจะหยิบหนังสือที่เขาพึ่งโยนมาลงขึ้นมาแล้วปาใส่หน้าคนตัวเล็กทันทีที่เห็นหน้า แต่เธอรับได้ทันซะก่อนไม่งั้นหน้าเธอมีแผลเพิ่มแน่

ฟางข้าวเปิดออกดูก็เห็นว่ามันเป็นงานที่เธอไปถ่ายแบบให้อายเมื่อวาน แต่ทำไม่เขาต้องมาทำท่าทางเหมือนไม่พอใจใส่เธอด้วย

"เธอทำบ้าอะไรของเธอห๊ะ!!" เขาตะคอกใส่ เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กไม่มีท่าทีว่าจะรู้สึกผิดอะไรกับเรื่องที่ทำ

"ฉันไม่ได้ทำบ้าอะไรนิคะ ก็แค่ถ่ายแบบ"

พรึ่บ!!

อาเทอร์กระชากร่างบางเข้ามาปะทะอก

"อย่ามาท้าทายฉัน" เขากดพูดเสียงตํ่าใส่คนตัวเล็ก ใช่ได้ที่ไหนกัน ไปถ่ายแบบพวกนี้ทั้งที่ตัวเองแต่งงานแล้ว โชว์เนื้อหนังมังสาให้ใครต่อใครเห็น

"กลัวไม่มีใครเอาหรือไงถึงไปแกผ้าถ่ายแบบพวกนี้!!" เขาไม่เคยมองเธอในแง่ดีเลยสักครั้ง ต่อให้เธอพยายามทำให้เขาเห็นแค่ไหน เธอก็เป็นผู้หญิงที่ไม่ดีในสายตาเขา

"มันเป็นแค่งาน แล้วก็ไม่มีใครคิดอกุศลเหมือนอย่างคุณหรอก ความคิดตํ่าๆ" ถึงภายนอกเธอจะดูอ่อนแอไม่สู้คน ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่กล้าตอบโต้ใคร

เพียะ!!

แต่พอจบประโยคฝ่ามือหนาก็ตวัดตบเข้าที่หน้าเธออย่างแรง ทำให้หน้าเธอหันไปตามแรงตบก่อนที่มุมปากเรียวบางจะมีเลือดไหลออกมา

"เธอไม่มีสิทธิ์มาด่าฉันจำใส่สมองโง่ๆของเธอไว้ด้วย ว่าเธออยู่ที่นี่ในฐานะอะไร" มีวูบหนึ่งความรู้สึกของเขามันบอกว่าทำเกินไปหรือเปล่าที่ลงไม้ลงมือกับเธอเช่นนี้แต่มันก็แค่ความรู้สึกแค่วูบเดียวเท่านั้น

"อึก...ฟางรู้ว่าฟางอยู่ในฐานะอะไร อึก ฮือๆ" เธอยกมือขึ้นแนบแก้มตัวเองเบาเบาก่อนจะเอ่ยตอบกลับเขาไป

แม่ค่ะ หนูคิดถึงแม่จังเลยคะ เมื่อไหร่จะมารับหนูไปอยู่ด้วยค่ะ ตอนนี้หนูเจ็บเหลือเกินคะแม่

"รู้ก็ดี ทีหลังจะได้ไม่กล้าพูดกับฉันแบบนี้อีก ส่วนเรื่องถ่ายแบบถ้าฉันรู้ว่าเธอทำมันอีกเจอดีแน่"

'เธอคงไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาเลยใช่ไหม ทำไม่ถึงใจร้ายขนาดนี้'

'เขาเคยแคร์ความรู้สึกของเธอบ้างไหม'

'เคยคิดที่จะพูดจาดีๆกับเธอบ้างหรือเปล่า'

แต่บางครั้งการกระทำกับคำพูดของเขามันก็ดูจะส่วนทางกันเหมือนตอนนี้

"หวงฟางเหรอ?" มันอาจจะเป็นคำถามที่เข้าข้างตัวเองมากเกินไปแต่การกระทำของเขาที่แสดงออกมามันบอกแบบนั้น

"หึ!! อย่าสำคัญตัวผิดไปหน่อยเลย ลูกเมียน้อยอย่างเธอไม่มีค่าให้ฉันต้องหวงหรอก ฉันแค่ไม่อยากให้ใครมาว่าฉันได้ว่าปล่อยคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียไปแก้ผ้าให้คนอื่นดู มันน่าขายหน้า" ใช่สินะ เธอลืมไปหรือเปล่าฟางข้าวว่าเขาเกลียดเธอแค่ไหน เขาก็แค่ห่วงหน้าตาตระกูลของเขาเท่านั้นเอง

"คะ...ฟางเข้าใจแล้ว อึก"

"ทีหลังก็อย่ามาทำปากดีใส่ฉันอีกเพราะเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ฉันจะต้องมากทะนุทะนอมหรือแคร์อะไร" ว่าจบก็เดินออกไป ปล่อยให้คนฟังร้องไห้ออกมาด้วยความเจ็บปวดและเสียใจ

"อึก...ฮือๆ"

'เธอจะทนกับความเจ็บปวดแบบนี้ได้นานแค่ไหนกัน'

'ทุกวันของเธอมันมีแต่นํ้าตา ทั้งที่เธอพยายามที่จะเข้มแข็ง'