chapter 3/2 จูบนี้พี่ไม่ให้ฟรีนะครับ

chapter 3/2 จูบนี้พี่ไม่ให้ฟรีนะครับ

กำปั้นเล็กทุบไปที่แผ่นหลังหนาหลังจากที่พวกมันอุ้มตัวเธอพาดบ่าไปเดินลึกเข้าไปในซอยที่มีรถคันหนึ่งจอดรออยู่

“ฤทธิ์เยอะจังวะนังนี่ เดี๋ยวกูก็…”

หมับ !

“เห้ย!!ลูกพี่ใจเย็นดิวะเดี๋ยวเสียของหมด เวลากินต่อจากนายจะได้ไม่มีรอยตำหนิ” ชายร่างผอมที่เดินมาข้างๆพูดกับไอ้ล่ำที่ทำหน้าที่แบกร่างบางของนักศึกษาสาวอยู่รีบห้าม เมื่อเห็นว่าเพื่อนร่วมแกงค์ง้างมือหนาจะตบเธอ

“เออ ๆ จิ๊”แม้จะขัดใจแต่มันก็ยอมให้เธอทุบตีอยู่แบบนั้น

เพราะนอกจากสร้างความรำคาญแล้วเรี่ยวแรงอันน้อยนิดแค่นี้ไม่สะเทือนผิวหยาบกร้านของพวกมันอยู่แล้ว

“เห้ย !!!พวกมึงอย่าหน้าตัวเมียสิ ปล่อยผู้หญิงไป”

ชายฉกรรจ์ทั้งห้าชะงักฝีเท้าก่อนจะวางร่างบางบนบ่าลงไว้ที่มุมหนึ่งเมื่อรู้สึกว่าพวกมันกำลังเจอเข้ากับอุปสรรคก้อนโตเข้าให้แล้ว

แต่แทนที่พวกมันจะกลัวกลับหันไปเผชิญหน้ากับร่างสูงของ

ซีเมลที่แอบสะกดรอยตามออกมาจากผับภายใต้ความมืดที่ปกคลุมจนพวกมันเห็นหน้าเขาไม่ค่อยชัด แต่ก็พอเดาได้จากรูปร่าง

“มึงเป็นใคร ผัวนังนี่หรือไงวะ!”

“ผัวหรือไม่ใช่ผัวพวกมึงไม่ต้องรู้ รู้แค่ว่ากูจะเป็นคนส่งพวกมึงไปนรกแค่นั้นพอ” พูดจบพ่อเกียร์ล่องหนแห่งวิศวะก็ตรงเข้าไปกระทืบพวกสารเลวห้าตัวนั่นไม่ยั้ง

ไอ้ล่ำงัดมีดที่พกไว้ตรงเอวออกมาพุ่งตัวเข้าใส่ซีเมลทันที

ขวับ !!

โชคดีที่ชายหนุ่มมีประสาทสัมผัสไวพอสมควรเอี้ยวตัวหลบมีดของมันได้ทันก่อนจะจับข้อมือไอ้ล่ำนั้นบิดไปอีกทางส่งผลให้มันแหกปากร้องด้วยความเจ็บปวด

“อ๊ากกก!!!”

มีดที่ถืออยู่ในไอ้ล่ำมือร่วงลงกับพื้น มันจึงตะโกนหันไปสั่งการลูกน้อง

“พวกมึงจับมัน!” เสียงไอ้ล่ำตะโกนสั่งลูกน้อง

วิศวะหนุ่มหันมาประจันหน้ากับลูกน้องของไอ้ล่ำอีกสองคนที่ตรงเข้ามาหาเขา ชายหนุ่มจึงออกแรงถีบจนพวกมันกระเด็นไปด้านหลัง

“อั่ก”!!

“จับมันไว้ ไอ้เผือก”

ไอ้เผือก ลูกน้องอีกคนที่เหลือเข้ามาล็อกแขนวิศวะหนุ่มไว้ด้วยแขนผอม ๆทั้งสองข้างของซีเมลเอาไว้ ชายหนุ่มออกแรงถอยหลังไปจนร่างของไอ้ผอมที่ล็อกแขนเขาไว้กระแทกเข้ากับท่อนไม้ที่มีดอกตะปูโผล่ออกมาบริเวณไซส์ก่อสร้างข้าง ๆ เสียบเข้าที่หลังมันอย่างจัง

สวบ!!

อั่ก อ้ากกกก !!

ร่างของไอ้เผือกแน่นิ่งไป ซีเมลพุ่งตรงไปยังไอ้ล้ำที่อยู่อีกฝั่งของถนน ใช้เท้าถีบมันจนหงายลงไปนอนกับพื้น

ผลัวะ!

เนื่องจากรองเท้าที่เขาใส่มาเป็นรองเท้าที่เขาใช้ใส่กับเสื้อช้อปเวลาลงภาคปฏิบัติ เลยมีความหนักและแข็งแรงเป็นพิเศษ ชายหนุ่มใช้เท้าเหยียบไปที่ข้อมือของไอ้ล้ำพร้อมออกแรงกดจนความเจ็บปวดแล่นไปทั่วลำแขนของมันจนสะกดกลั้นเสียงร้องไว้ไม่อยู่

“อ๊ากกก ปล่อยกู”

“มึงใช้มือข้างไหนแตะตัวเธอ” ซีเมลกัดกรามแน่น ดวงตาจ้องเขม็งไปยังคนที่ถูกเหยียบอยู่ใต้ฝ่าเท้าแต่ด้วยความเจ็บปวด บริเวณข้อมือไอ้ล่ำเลยได้แต่นอนสีหน้าเหยเกอยู่ที่พื้นโดยไม่ตอบอะไรออกมา และนั่นเสมือนการนำน้ำมันที่ราดลงกองเพลิงโทสะของชายหนุ่มให้ลุกโชนมากขึ้นกว่าเดิม

“ไม่ตอบใช่ไหม” ซีเมลเอื้อมไปหยิบมีดที่ตกอยู่ที่พื้นเล็งปลายมีดไปยังมืออีกข้างของหัวหน้าแก็งชายฉกรรจ์แววตาไร้ความปรานี

“งั้นกูขอมือมึงทั้งสองข้างเลยแล้วกัน”

ฉึก

“อ๊ากกกกก!!!”

มีดสั้นถูกปาไปปักลงที่กลางฝ่ามืออีกข้างขอไอ้ล่ำจนมันร้องโหยหวนดังลั่นไปทั้งซอยอีกครั้ง ก่อนที่ซีเมลจะยกเท้าข้างที่เหยียบข้อมือมันขึ้นแล้วหันขวับไปทางลูกน้อง อีกสองคนที่เหลือ

“ส่วนพวกมึงใครอยากลองดีก็เข้ามา”

ลูกน้องอีกสองคนที่เพิ่งลุกขึ้นทรงตัวได้วิ่งหนีหากจุกตูดไปแบบไม่คิดชีวิต ก่อนที่ไอ้ล่ำจะค่อย ๆ ลากสังขารหนีตามลูกน้องของมันไป

ซีเมลเดินไปช้อนร่างของน้ำหนาว ที่นอนกึ่งหลับกึ่งตื่นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ในร่างกายอยู่ข้างถนนขึ้นมาไว้ในอ้อมแขน

“พะ พี่โซนิค”

“แม่งเอ้ย โง่อยู่ได้”

ซีเมลสบถอย่างหัวเสีย จนป่านนี้ยังคิดว่าเขาคือไอ้บ้ากามโซนิคทั้งที่มันนี่แหละเป็นตัวการที่จะฟันเธอแล้วทิ้งเหมือนที่เคยทำกับผู้หญิงทุกคน

นักศึกษาหนุ่มมีเวลาโมโหเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้นก่อนจะเดินตรงไปที่รถของดาต้าที่ยืมมาตอนออกจากผับ ยัดร่างเล็กลงในรถฝั่งที่นั่งข้างคนขับแล้วตัวเขาเดินอ้อมไปอีกฝั่งแล้วขับรถมุ่งตรงไปยังคอนโดของเขาทันที

@คอนโด SN

ซีเมลใส่เสื้อกันหนาวพร้อมฮู้ดปกปิดตัวตนเรียบร้อยก็อุ้มร่างไร้สติของน้ำหนาวเดินเข้ามายังหน้าลิฟท์กลางคอนโดท่ามกลางสายตานักศึกษาชายหญิงนับสิบชีวิตที่ออกันอยู่หน้าลิฟท์เสียงซุบซิบนินทาดังระงมว่าเขาเป็นใครแต่มันก็ไม่ได้ทำให้วิศวะหนุ่มสะทกสะท้านอะไรกับคำพูดเหล่านั้นเพราะเขาไม่แคร์ใครนอกจากคนตัวน้อยในอ้อมแขนเท่านั้น

ติ้ง!!

เขาเดินเข้าลิฟท์ไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยยืนนิ่งราวกับหุ่นยนต์

“ชั้นเก้า”ซีเมลพูดลอย ๆ ขึ้นในอากาศเพื่อให้คนที่อยู่ชิดประตูลิฟท์ที่สุดกดเลขชั้นให้เขา

สายตาของซีเมลจับจ้องไปยังเลขดิจิตอลบนแผงลิฟท์ที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ตามลำดับชั้นที่สูงที่เพิ่มขึ้นกลิ่นน้ำหอมราคาแพง หลากหลายกลิ่นตีกันมั่วอยู่ภายในลิฟท์ จนเวียนหัวแทบจะอ้วกเขาบอกตามตรงเลยว่า อยากออกไปจากตรงนี้เต็มทน

“อื้อ ขะ ขอบคุณนะคะพี่โซนิค ที่ช่วยหนาว”

“จิ๊ น่ารำคาญ”เขาจิ๊ปากอยากรำคาญหูที่ได้ยินชื่อฝาแฝดคู่อริเขาซ้ำ ๆ จากปากเธอ

ติ้ง!!

ในที่สุดลิฟท์ก็มาถึงชั้นที่คนตัวสูงเข้าใจว่าเป็นที่พักของร่างบาง ทันทีที่เขาสาวเท้าออกมาลิฟท์ก็เจอดาต้าเพื่อนสนิทเของขาที่หอบที่ร่างเมาคอพับคออ่อนของมิ้ลเชคที่มาส่งที่ห้อง

“อ้าว…ไอ้ซีทำไมเพิ่งมาวะเสือกเอารถกูไปด้วยกูเลยต้องวานให้ไอ้ซันเอารถมาส่งเนี่ย” ดาต้าที่เพิ่งแบกมิ้ลเชคกลับมาส่งที่ห้องด้วยความยากลำบาก ออกปากบ่นเพื่อนชายคนสนิท

“ห้องยัยนั่นอยู่ไหน”

“มึงเดินตรงไปเลยห้อง2110”

“อืม”

ซีเมลพยักหน้ารับก่อนจะเดินไปตามที่เพื่อนเขาบอกโดยที่ดาต้าเดินตามกลับไปที่ห้องของมิ้ลเชคอีกรอบพร้อมกับเพื่อนสนิท

พอถึงห้องซีเมลจัดการวางหญิงสาวในอ้อมแขนลงข้างเพื่อนนมโตของเธออย่างเบามือ เขาทำท่าจะหันหลังออกจากห้องปล่อยให้สาว

ขี้เมานอนเกลือกกลิ้งบนเตียงคิงไซส์แค่สองคน

แต่ดูเหมือนว่าจะมีคนไม่ยอมให้หนุ่มล่องหนเดินกลับออกไปง่าย ๆ

"อื้อออ ขอออบคุณนาาาคาาพี่โซนิค ที่ตามมาช่วยยยย" คนเมาไม่ได้สติไม่พูดเปล่า เธอยกมือโอบรอบคอแกร่ง พร้อมรั้งต้นคอชายหนุ่มลงมาในขณะที่เขากำลังเอาสองมือที่ช้อนตัวเธอออก จนริมฝีปากหนาของฮีโร่ประจำวันนี้สัมผัสกับริมฝีปากที่เคลือบด้วยลิปสติกสีชมพูอ่อน

คนโดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัวเบิกตาโต ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขาแบบนี้สักคน

"อื้ออ อัย อัวแอบ (ยัยตัวแสบ)" เสียงอู้อี้ดังลอดริมฝีปากออกมา ในขณะที่โดนสาวบริหารหน้าหวานขโมยจูบแรกไปแบบงง ๆ ก่อนที่เธอจะผละออกแล้วพลิกตัวไปกอดเพื่อนสาวที่นอนอ้าซ่าอยู่ด้านข้าง

"ว้าววว!!! อเมซิ่งลิงไต่ราว หนูอยากได้ หนูอยากโดน"

ดาต้าที่เห็นภาพตรงหน้าเกิดกระดี้กระด้าขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าภูเขาน้ำแข็งถูกจูบคนตัวเล็กเอาไฟลนจนละลายไปแล้ว

“ทำไมมึงไม่พาไปต่อที่ห้องวะ ไปสานสัมพันธ์ต่อกันยาว ๆ พรุ่งนี้เช้าค่อยมาส่ง” เสือผู้หญิงพยายามชี้โพรงให้กับเพื่อนสนิทที่ไม่ประสีประสาเรื่องรักแต่ก็ได้รับเพียงสายตาโหดตอบกลับมา

“สานห่าอะไร ยังโง่คิดว่ากูคือไอ้โซนิคอยู่เลย เอาให้เลิกโง่แยกกูกับไอ้โซนิคให้ออกก่อนเถอะค่อยว่ากัน ไปได้แล้วกูจะไปเก็บของ”

ซีเมลพูดเพียงแค่นั้นเร่งฝีเท้าไปที่ลิฟท์กลับห้องตัวเองทันที

ถึงแม้ร่างกายจะทำเป็นไม่สนใจแต่เสียงในใจกลับบอกเขาว่า

'จูบนี้ฉันไม่ให้เธอฟรี ๆ แน่น้ำหนาว'

ดาต้าบ่นงึมงำออกมาอย่างเสียดายแทนเพื่อน

"เอ้า ไอ้ควายหน้ามึงกับพี่มึงเหมือนกันอย่างกับแกะ ตัวมึงเองก็ทำตัวเป็นผีไม่มีศาลโผล่ตรงโน้นทีตรงนี้ทีใครเขาจะไปรู้ว่ะ ไอ้สัตว์ไม่ต้องมีหรอกเมียอ่ะ”

“ไอ้ต้ากูได้ยิน!!!”

"โทษค้าบบพ่อ”