ตามใจครั้งที่ 2

"อืม...คุณฮะ..." เสียงหวานงัวเงียดังขึ้นมาเรียกสติร่างสูงที่เริ่มทำการซุกไซร้คนตัวเล็กให้หยุดลง

"นอนซะ ดึกแล้ว"

"อะ อือ...." ตอบรับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาก่อนจะหลับลงอีกครั้งในเวลาไม่ถึงนาที

ฟรานซ์มอง

คนรัก

ที่เขยิบซุกอกเขาเพราะความหนาวมากขึ้นเรื่อยๆ เด็กนี่ทำไมน่ารักขนาดนี้นะ

ติ๊ด...

"พรุ่งนี้คงไม่สบายอีกแน่" ร่างสูงพูดกับตัวเองก่อนจะจูบขมับเอ็กซ์เบาๆ เป็นการกล่อมแล้วกระชับอ้อมแขนกอดคนตัวเล็กก่อนจะค่อยๆ หลับตาตามอีกคนไป...

"นี่มึงคิดจะลงโทษกูหรอ?" เสียงทุ้มที่เอ่ยออกมาจากปากร่างสูง ไม่สามารถเดาอารมณ์ได้เลย ฟรานซ์ลุกขึ้นยืนและนั่งลงตามเดิมก่อนจะเริ่มอ่านเอกสารอีกครั้ง

"กูยอมทำเพราะกูอยากให้มึงเห็นความจริงจังของกูหรอกนะ" จู่ๆ ก็พูดขึ้นมาโดยที่อีกคนไม่ได้ตั้งตัว

"คะ ครับ"

"กูจะทำงาน"

"งั้นผม"

"ไม่ต้อง อยู่นี่แหละ"

ประโยคออกคำสั่งเหมือนเมื่อก่อน แต่มันไม่ได้ให้ความรู้สึกหวาดกลัวอย่างเมื่อก่อนเลยสักนิด เอ็กซ์ยิ้มมุมปากน้อยๆ ก่อนจะจับผิดได้ว่าใจตนเองเต้นเร็วเพราะประโยคนั้น

"เอาบัญชีไปช่วยฉันเช็ค" เอ็กซ์รีบไปหยิบสมุดบัญชีของทั้งปีมา แล้วกลับมานั่งที่เดิม

บรรยากาศที่เปลี่ยนไปภายในเวลาเสี้ยวเดียวทำให้ลูกน้องที่มองเหตุการณ์อยู่อุ่นใจขึ้นมากโข

หลงเฟยที่ออกจากห้องไปยืนแอบมุมประตูแง้มน้อยๆ พอมองเห็นนายท่าน และคุณเอ็กซ์ พอดี มุมปากบางยกยิ้มขึ้นอย่างกลั้นไม่อยู่ ขนาดตัวเองยังรู้เลยว่าสองคนนี้เริ่มมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นแล้ว...อนาคตมันต้องรุ่งแน่ไอ้เฟยเอ้ย!

"ทำอะไรครับ?"

"เห้ย!...เห้อ พี่คิม...ตกใจหมด" ร่างโปร่งสะดุ้งโหยงก่อนจะค่อยๆ ปิดประตูเบาๆ ตามเดิม หันมายืนประจันหน้ากับคนที่ตอนนี้ใช้คำว่า แฟน อยู่

"มีอะไรหรือเปล่าหลงเฟย? เป็นอะไรไหม?"

"เปล่าๆ นี่ๆ เมื่อกี้นะนายท่าน..."

ผลั๊วะ

"เห้ยยยย!!!!"

สองหนุ่มที่กำลังจะนินทาเจ้านายสะดุ้งโหยงเมื่อประตูที่พึ่งปิดไปจู่ๆ ก็เปิดพรวดออกมา หลงเฟยตอนนี้ถลาตัวออกไปยืนตรงราวจับระเบียงเรียบร้อยแล้ว

เอ็กซ์ที่เปิดประตูออกมามองหน้าคิมงงๆ แล้วมองเลยไปข้างหลังที่มีหลงเฟยยืนหอบหายใจจากอาการตกใจอยู่

"โธ่ คุณเอ็กซ์...ตกใจหมด" ร่างโปร่งพูดคำนี้อีกครั้ง แล้วคิดในใจว่า ช่วงนี้ทำไมตัวเองดูอ่อนแอจัง...ตั้งแต่ได้เป็น เมีย ของไอ้เลขาอีกคนอย่างเต็มรูปแบบอะนะ

"ขอโทษครับ ผมจะลงไปเอากาแฟให้นายท่านน่ะ" ตาโตออกแววประกาย แน่นอน เอ็กซ์อยู่ในบ้านนี้มาตั้งแต่ 8ขวบ แต่หลังจากที่อายุ 10ปีก็ไม่เคยทำงานยกของอะไรแบบนี้เลย

"ให้ผมช่วยไหมครับ" คิมอาสาขึ้น

"ไม่เป็นอะไรครับ อ๋อหลงเฟย บัญชีผิดน่ะครับ งบจริงๆ มันไม่เท่ากันเลย ปีนี้ต้องได้กำไรเยอะกว่านี้อีกหน่อย ช่วยตรวจสอบด้วยนะครับ"

"ครับผม!!!" หลงเฟยตอบรับอย่างแข็งขัน นานแล้วที่คนตัวเล็กตรงหน้าไม่ได้สั่งเขาแบบนี้...หลงเฟยตื้นตันใจจริงๆ

ร่างเล็กเดินละออกมาจากสองหนุ่มมุ่งตรงไปที่ห้องครัว อาจจะเพราะเป็นช่วงเวลาบ่าย แม่บ้านที่ปกติจะอยู่ในครัว ก็แยกย้ายกันไปทำความสะอาดต่างที่กัน กลายเป็นว่าในครัวตอนนี้มีแค่ร่างเล็กคนเดียว

"กาแฟ...ไม่หวาน..." คนตัวเล็กพึมพำอย่างอารมณ์ดี ที่จะมีไม่กี่คนเท่านั้นรู้ มุมปากยกยิ้มเพิ่มเรื่อยๆ ทุกครั้งที่ตักผงกาแฟราคาแพงใส่ลงไปในแก้วลายสวย

"จะขมไปไหมนะ" หลังจากตัดสินใจ เอ็กซ์เลือกที่จะยื้อตัวไปหยิบคาราเมลมาใส่เพิ่ม แต่ในจังหวะนั้นเอง

"ว๊ายคุณเอ็กซ์!"

เพล้งง!!!

"โอ๊ย!"

เหตุการณ์ชุนละมุนเกิดขึ้น จังหวะที่เอ็กซ์กำลังจะยื้อตัวไปนั้น หัวหน้าแม่บ้านที่เข้ามาพอดีตกใจที่เห็นร่างเล็กกว่าตนอยู่ในครัว มันไม่ใช่เรื่องดีเลย ใครๆ ก็รู้ว่านายท่านของพวกเขาหวงเด็กคนนี้มากแค่ไหน แล้วการที่พวกเขามาเห็นเจ้านายอีกคนกำลังชงกาแฟเองก็กลายเป็นเรื่องน่าตกใจจนเผลอเก็บเสียงไม่อยู่

เอ็กซ์ที่ตกใจเสียงร้องของป้าแม่บ้านก็พลาดปัดแก้วกาแฟจนตกแตกดังลั่นห้องครัว แถมยังได้แผล และเลือดจากการบาดของแก้วอีก

"เกิดอะไรครับ!" ลูกน้องที่อยู่ระแวกนั้นได้ยินเสียงแปลกๆ และเสียงกรี๊ดก็วิ่งมาดูทันที

"อ่า ไม่เป็น..."

"ว๊าย เลือด!!! แย่แล้ว!! รีบไปทำแผลเร็วเถอะค่ะคุณเอ็กซ์!"

"ป้า! เดี๋ยวหนูจะไปเอากล่องทำแผล!" สาวใช้อีกคนรีบวิ่งไปหากล่องปฐมพยาบาลทันที

"คือ"

"คุณเอ็กซ์คะ อย่าขยับนะคะเดี๋ยวจะโดนเศษแก้วบาดเอา"

"เอ่อ..."

"ป้า! ผมไปบอกนายท่านก่อนนะครับ!"

"ก็รีบไปซิวะ! ขืนไม่บอก คุณเอ็กซ์เป็นอะไรไปจะทำอย่างไร! ไป!!"

"ครับๆๆ"

"คือ..."

"คุณเอ็กซ์ เจ็บไหมจ๊ะ หึ้ย! ป้านี่แย่เชียว รู้งี้อยู่ในครัวก็ดี"

ความวุ่นวายเริ่มขึ้นอีกครั้ง เอ็กซ์ได้แต่ยืนงงทำอะไรไม่ถูก โดยมีป้าแม่บ้านบอกว่าต้องล้างแผล ทันที ไปตรวจเช็คบาดทะยัก ให้เรียบร้อย และเรื่องนี้ต้องถึงหูนายท่าน...!

"คือว่า..."

"ทำอะไรไม่รู้จักดูให้ดี!" เสียงทุ้มตะเบ็งใส่คนตัวเล็กตรงหน้า ฟรานซ์ค่อนข้างกังวลกับการที่คนตัวเล็กได้แผล แน่นอน เอ็กซ์ร่างกายอ่อนแออย่างมาก

"ผม..." เสียงหวานเริ่มสั่นเครืออีกครั้ง ในใจคนตัวเล็กตอนนี้คิดตัดพ้อตัวนายท่านไม่หยุด ไหนบอกว่าจะขอโอกาส...แล้วทำไม

ไม่ว่าจะอะไร...ตัวเขาก็ผิดอยู่ดี

เอ็กซ์เตรียมตัวเตรียมใจจะโดนคำกล่าวด่าเรียบร้อย มือข้างซ้ายที่มีผ้าพันแผลพันอยู่บีบกันแน่นอย่างกดดัน

จนฟรานซ์ที่เห็นรอยเลือดซึมก็เกิดโมโหอีกครั้ง...ทำไมเด็กนี่ถึงชอบทำให้เขา

เป็นห่วง

อยู่เรื่อยเลย!

"เหอะ!" ร่างสูงลุกจากโซฟา ตรงมาหาคนตัวเล็ก สองมือง้างขึ้นจนเอ็กซ์หลับตาปี๋ ในใจคิดแล้วว่ายังไงตนเองต้องโดนตบตีเหมือนเคยแน่นอน..

...แต่ว่า...

"อย่าให้กูเห็นแผลบนตัวมึงอีก" มือหนาเอื้อมไปแกะมือเล็กที่กำแน่นให้คลายออกก่อนจะดึงมือเอ็กซ์นั่งลงข้างๆ กัน ไม่มีการพูดอะไรมากกว่านั้น แค่ส่งเอกสารรายงานให้อ่าน และสั่งแม่บ้านให้เอา นมช็อกโกแลต และกาแฟ ของตนกับคนข้างๆ ขึ้นมาใหม่...

การกระทำที่นิ่งๆ เหมือนไม่สนใจ เหมือนจะไม่ชอบใจที่ขัดแย้งกัน ดันทำให้คนตัวเล็ก..เริ่มที่จะหวั่นไหว...

...ใช่...

...หัวใจของเขา...

...เป็นของนายท่านไปนานแล้วต่างหาก...

100%

#โปรดติดตามตอนต่อไป...