Ep.4

การมาอยู่ในห้องนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่โคตรหล่อในบรรยากาศที่แสนโรแมนติกแบบนี้ มันน่าหวาดหวั่นขนาดไหน

...บรรยากาศน่าเสียตัวจริงๆ...

ชายหนุ่มเดินเอาแก้วไปวางไว้ แล้วเดินกลับมาหาเธอ นั่งลงตรงขอบเตียง

“ดีสิครับ ข้างนอกฝนตกแรง ออกไปมันอันตราย”

‘ในนี้ไม่อันตรายกว่ารึไง’

พีรยาคิดสวนกลับทันทีแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยออกไปเป็นการปูทางให้เสือร้ายมาขย้ำตนเอง

ใจก็นึกอยากจะมีแฟนใหม่เป็นฝรั่งหล่อๆแบบนี้อยู่นะ แต่ว่ายังไม่รู้จักเขามากพอเลย มีเมียมีลูกหรือยังก็ไม่รู้ ถึงมาบอกเธอว่าโสดอีก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะพูดจริง เขาแค่อาจโกหกเธอเล่นก็ได้

หล่อแบบนี้มีหรือที่จะไม่มีผู้หญิงข้างกายเลย

“คิดอะไรอยู่ครับ เห็นจ้องตาผมไม่กะพริบเลย” เขาถามยิ้มๆ แล้วยกมือมาเกลี่ยเส้นผมที่ปกหน้าเธอออกไปทัดใบหูเล็กให้ ด้วยความอ่อนโยน

เพียงสัมผัสจากเรียวนิ้วของเขาเบาๆ ใจมันก็สั่นหวิว สยิวกายจนขนคิงลุกชันหมดแล้ว

“นัทกำลังคิดว่า จะกลับบ้านตอนนี้ดีไหมค่ะ”

ชายหนุ่มส่ายหน้ายิ้มๆ จ้องตาเธอนิ่งด้วยประกายตาแสนเสน่ห์และดึงดูดให้เธอสบตาเขานิ่งเช่นกัน

“ไม่ดีแน่ เพราะผมอยากให้คุณค้างที่นี่”

ครืน! ครืน!

“ได้ยินเสียงฟ้าร้องไหม ดังมาถึงข้างในเลย ฟ้าก็แลบแปลบๆ ไม่กลัวหรือครับ” เขาบอกพลางหันหน้าไปมองทางหน้าต่างที่ยังไม่ได้ปิดผ้าม่าน

หญิงสาวมองตามก็เห็นอย่างที่ชายหนุ่มบอกจริงๆ

“กลัวค่ะ”

‘กลัวบางอย่างที่อยู่ใกล้ตัวเธอตอนนี้มากกว่า’

ตอนนี้รอบๆตัวเขาเหมือนมีกระแสคลื่นบางอย่างแผ่ออกมา ทำให้เธอเหมือนถูกโอบล้อมด้วยมนตร์เสน่ห์ที่มองไม่เห็นแต่รู้สึกได้

กลิ่นโคโลญน์อ่อนๆบนตัวเขา สายตาของเขา หรือแม้แต่น้ำเสียงกังวานของเขามันทำให้ใจสะท้าน หวั่นไหวทุกวินาทีที่สบตา และยิ่งตื่นเต้นเมื่อเขาขยับเข้ามาใกล้ แล้วเอามือสองข้างวางลงบนบ่าบอบบางของเธอและลูบคลึงเบาๆ

“ผมเชื่อแล้วว่าคุณกลัว ดูสิตัวสั่นไปหมดเลย”

พีรยากลืนก้อนเหนียวๆลงคอแสนจะลำบาก แถมไม่กล้าขยับตัว เมื่อถูกจับกุมอยู่แบบนี้

จับกุมด้วยมือยังพอหลีกหนีได้ แต่จับกุมเธอด้วยแววตาหวานซึ้งร้อนแรงเป็นประกายระริกไหวแบบนี้ เธอก็เหมือนถูกสาปให้เป็นหุ่นในทันที

“คือนัท มะ...ได้กลัวฟ้า แต่นัทกลัว...”

หญิงสาวไม่กล้าขยายความต่อ เธอดูอ้ำๆอึ้งๆ เพราะไม่รู้ว่าพูดออกไปจะเกิดผลดีกับตนเองไหม

“กลัวอะไรครับ”

“นัทกลัว...ฝนค่ะ”

“อ้อ กลัวฝน”

จะมีใครรู้ความลับของสาวมั่นหน้าอายุยี่สิบหกปีอย่างเธอ ว่ามีความลับบางอย่างซ่อนอยู่

เธอเคยผ่านการมีแฟนมาก็จริง แต่เธอเคยให้แฟนแทะเล็มแค่ไข่ขาวเท่านั้น แต่ไม่ยอมให้แฟนกินไข่แดง เพราะเธอกลัวฝนนั่นเอง กลัวเจ็บ กลัวท้อง กลัวไปสารพัด

และนาทีนี้เธอก็กำลังกลัวในแบบเดียวกัน

เธอมีแฟนหนุ่มมาแล้วสองคน ลึกซึ้งที่สุดก็แค่ใช้ปากใช้ลิ้น ไม่มีมากกว่านั้นเพราะเธอกลัว เธอพยายามที่จะขจัดความกลัวออกไป แต่ก็ไม่เคยเอาชนะมันได้สักที

“โดนัท”

พีรยาดึงสติตนเองกลับคืนมาเมื่อได้ยินเขาเรียกเธอด้วยชื่อเล่น

“คุณไม่ได้กลัวฝนใช่ไหม แต่คุณกลัวผม”

หญิงสาวรีบสั่นหน้า

“ไม่ค่ะ นัทไม่ได้กลัวคุณ ไม่ได้กลัวค่ะ” เธอไม่ได้กลัวเขาจริงๆ แต่เธอกลัวการมีเพศสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งต่างหาก

แต่ตอนนี้เธอยังมึนเมาอยู่เล็กน้อย อารมณ์ความกล้าความอยากลอง ยังหลงเหลืออยู่บ้าง และความอยากจะฝ่าด่านความกลัวในจิตใจก็ยังมีอยู่ และตราบใดที่เธอยังเป็นเจ้าสาวกลัวฝนอยู่แบบนี้ เห็นทีเธอคงต้องอยู่เป็นโสดไปตลอดชีวิตแน่

“ถ้าไม่กลัว ก็นอนค้างกับผมสักคืนนะครับ”

“แค่นอนเฉยๆ ใช่ไหมคะ”

...ไม่สิ เธอไม่ควรถามคำถามแบบนี้ออกไป...

‘เอาชนะความกลัวให้ได้สิพีรยา’

“ครับ ถ้าคุณจะไม่ทำอะไรเป็นการ ยั่วยวนผม”

หญิงสาวรีบพยักหน้ารับ

แต่แค่เธอสบตาเขาด้วยแววตาหวาดหวั่นและกายสั่นสะท้านแบบนี้ มันก็แทบจะทำให้เขาอยากกระโจนใส่เธอแบบไม่คิดแล้ว

ชายหนุ่มทอดถอนใจ ก่อนจะปล่อยมือจากบ่าบอบบาง เพื่อสร้างความไว้วางใจให้กับเธอ ว่าเขาจะไม่ทำสิ่งใดล่วงเกินเธอ ถ้าเธอไม่ยินยอม

ก็ไม่รู้ว่าจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษไปทำไม

ในเมื่อเหยื่อก็ไม่มีทางหนีไปไหนแล้ว

แถมเหยื่อสาวยังดูเหมือนจะตกหลุมเสน่ห์เขาแล้วอีกต่างหาก

ก็ไม่อยากจะเชื่อหรอกนะ ว่าผู้หญิงที่เพิ่งอกหักมาจะไม่เคยมีประสบการณ์อย่างว่า บางทีเธออาจแค่มารยาแกล้งอินโนเซ้นท์ไร้เดียงสาไปแค่นั้นก็ได้

...หรือว่าต้องซื้อเธอด้วยเงินก่อนหรือ เธอถึงจะยอม...

“โดนัทครับ”

“อะไรคะ”

“ผมขอตัวไปโทรศัพท์แป๊บนะครับ เดี๋ยวมา”

“ค่ะ”

โดเนียลเดินออกมาข้างนอกห้องนอน แล้วจัดการนำกระดาษแผ่นหนึ่งที่จดหมายเลยเบอร์บัญชีธนาคารของพีรยาเอาไว้ ตอนที่พาเธอมาถึงห้องและยังไม่ได้สติ

ผู้ชายอย่างโดเนียลไม่คิดนอนกับผู้หญิงคนไหนฟรีๆ เพราะเขาไม่ชอบของฟรี และไม่ชอบฉวยโอกาสหรือเอาเปรียบใคร

เขารู้ว่าผู้หญิงไทยส่วนใหญ่จะขี้อายไม่ค่อยกล้าตอบคำถามบางคำถาม

เขาใช้วิธีนี้เอาใจผู้หญิงมานักต่อนักแล้ว คือให้พวกเธอก่อน แล้วทุกอย่างจะง่ายขึ้นเอง แล้วก็จะไม่ต้องติดค้างอะไรกันถ้าหากต่างคนต่างแยกย้ายกันไป

ชายหนุ่มจัดการโอนเงินหนึ่งล้านบาทให้กับนางสาวพีรยา พรมวงศ์ จากนั้นก็เดินกลับเข้ามาหาหญิงสาว พร้อมกับผ้าขนหนูและชุดคลุมอาบน้ำในมือ เอามาวางไว้ที่ปลายเตียง

“เผื่อคุณอยากจะอาบน้ำก่อนนอน”

“ขอบคุณค่ะ งั้นนัทขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”