Ep.2 ไปพักห้องผมก็แล้วกัน

การมานั่งดื่มคนเดียวไม่มีใครมานั่งด้วยมันก็ไม่อายหรอก แต่พออยู่ใกล้คนหล่อทีไรเธอมักจะขาดความมั่นใจในทันที จากนั้นก็นึกหาคำพูดอะไรไม่ออก ได้แต่อมยิ้ม สบตาแล้วเมินมองสายตาไปทางอื่นเพื่อซ่อนรอยเขินอายเอาไว้

รู้สึกหน้าจะร้อนผ่าวๆ เมื่อเขาเอาแต่สบตาไม่ยอมพูดจาเช่นกัน

ไม่ต่างจากปลากัดในตอนนี้

จนเวลาผ่านไปหลายนาที จนเธอเริ่มมึนศีรษะนิดๆ และเริ่มปวดเบารอบสอง

“ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะคะ”

“ให้ผมเดินไปส่งไหมครับ คุณไหวหรือเปล่า” เพราะสังเกตว่าหญิงสาวดื่มไปหลายแก้วแล้ว เธออาจเริ่มเมาหน่อยๆแล้วก็ได้

“ไม่ต้องค่ะ ฉันไหว” แล้วคนที่บอกว่ายังไหวก็ลุกขึ้นแล้วเดิน

“ว้าย! อุ๊ย!”

‘เกือบล้มแล้วไหมล่ะ แต่ก็ไม่ล้มเพราะ... ชายในฝันมาช่วยรับไว้’

พอประคองตนเองขึ้นยืนตรงได้ก็เงยหน้าสบตาชายหนุ่มทั้งที่ยังอยู่ในวงแขนของเขา

“ขอบคุณค่ะ”

“ผมว่าผมเดินไปส่งคุณเข้าห้องน้ำดีกว่านะครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

รู้ตัวแล้วว่ากำลังเมา พีรยาจึงยอมให้หนุ่มแปลกหน้าโอบประคองเธอได้ง่ายๆ จนไปถึงหน้าห้องน้ำหญิง

“ผมรอยู่แถวนี้นะครับ”

คนเมาหันมาสบตาแล้วยิ้มหวานใส่

“ขอบคุณค่ะ”

แล้วเธอก็เดินเซไปเซมา จนลับตาชายหนุ่มเข้าห้องน้ำไป

โดเนียลยืนคอยหญิงสาวอยู่หน้าห้องน้ำหญิงหลายนาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่เห็นพีรยาโผล่หน้าออกมาสักที

กระทั่งผ่านไปอีกเป็นครึ่งชั่วโมงจนเขานึกห่วงใยหญิงสาวขึ้นมา ว่าเธอจะลื่นล้มในห้องน้ำแล้วลุกเองไม่ไหวรึเปล่า

รออีกสักพักจนในที่สุดโดเนียลก็ตัดสินเดินเข้าไปในห้องน้ำหญิง สาวๆพากันเหลียวมองเขาเหมือนสิ่งแปลกประหลาด อ้อ...ไม่สิ มองเขาด้วยแววตาเสน่หามากกว่า

“ขอโทษนะครับคุณผู้หญิง เห็นผู้หญิงสวยๆผมเพรียวผมยาวรวบผมไว้บนศีรษะและสวมชุดเดรสสีทองอ่อนๆไหมครับ” เขาเอ่ยถามผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินสวนออกมา

เธอส่ายหน้า แต่ก็ช่วยเขามองหาตามห้องน้ำที่ปิดอยู่

แล้วเธอก็ก้มดู จึงเห็นบางอย่างผิดปกติในห้องน้ำสองห้องถัดไป

“ห้องนั้นหรือเปล่าคะ รู้สึกจะเห็นมีคนนั่งอยู่กับพื้นห้องน้ำค่ะ”

“อ้อ ขอบคุณครับ น่าจะใช่แฟนผมครับ เธอเมามาก”

แล้วโดเนียลก็เดินเข้าไปดันประตูห้องน้ำหมายจะเปิด แต่ประตูดันกดล็อกจากด้านใน

...งานเข้าล่ะสิ จะทำยังไงดี...

ชายหนุ่มมองหาตัวช่วย ขณะที่สาวๆที่เดินสวนกันไปมาในห้องน้ำต่างก็หันมองมาเขาด้วยความสนใจ

กระทั่งเขาคิดออก จึงเดินออกไปข้างนอกครู่หนึ่ง ก็เดินกลับเข้ามาใหม่ ในมือถือเก้าอี้เข้ามาด้วย

งานปีนป่ายต้องมา เห็นทีต้องกลายร่างเป็นไอ้แมงมุมสักนาที

ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายตัวโตๆสูงเพรียวเช่นเขาจะปีนป่ายขึ้นไปด้านบนได้อย่างง่ายดาย โดยมีตัวช่วยเป็นเก้าอี้เพียงตัวเดียวเท่านั้น

ฟุ่บ!

เจ้าของร่างสูงเกือบสองฟุตโหนลงเหยียบโถแล้วก้าวลงพื้นด้วยความคล่องแคล่ว จนถึงตัวคนที่นั่งพิงหลังประตูห้องน้ำอยู่ในสภาพคอตกและไม่รู้สึกตัว

“คุณๆ โดนัท ตื่นสิครับ ตรงนี้ไม่ใช่ที่นอนนะครับ” เขาจับแขนเล็กของหญิงสาวเขย่าเบาๆ จากนั้นก็พลิกตัวเธอขึ้นนั่งตัวตรง พอเห็นสภาพเมาพับแบบนี้แล้ว ชายหนุ่มถึงกับส่ายหน้า

‘คออ่อนจัง ดื่มแค่ไม่กี่แก้วเองเมาเสียแล้ว’

ร่างเล็กบอบบางที่อ่อนเปลี้ยถูกประคองขึ้นยืนแล้วพาเดินออกไป เมื่อพ้นห้องน้ำ ชายหนุ่มก็อุ้มเธอไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ เพราะไม่รู้ว่าจะไปส่งหญิงสาวที่ไหน เพราะพยายามถามเธอแล้ว แต่เธอไม่ตอบ

“ผมไม่มีทางเลือกนะคนสวย คืนนี้ไปนอนที่ห้องผมแล้วกัน”

บอกเสร็จก็สตาร์ตรถออกไปทันที

ที่หมายคือโรงแรมหรูระดับห้าดาวติดทะเลที่เขาเพิ่งเข้าไปเช็คอินเมื่อสองวันที่แล้ว

เขามาเมืองไทยเพื่อมาทำธุรกิจเล็กๆกับเพื่อนร่วมอุดมการณ์ชาวไทย และเขาหมายจะจดทะเบียนแต่งงานกับสาวชาวไทยสักคนเพื่อปูทาง แต่นั่นก็หมายความผู้หญิงที่เขาเลือกคือผู้หญิงที่เขาชอบจริงๆ

ทว่าการมาเมืองไทยในครั้งนี้ เขาเดินทางมาโดยไม่ได้บอกแฟนสาวล่วงหน้า คือแอบตั้งใจมาเพื่อทำเซอร์ไพรส์เธอว่างั้นเถอะ แต่เขากลับโดนเซอร์ไพรส์เสียเอง

เมื่อพบว่าเธอกำลังฟิตเจอริ่งกับชายคนใหม่ที่เป็นคนไทยด้วยกันเอง

มันรู้สึกเสียหน้านะ แต่ไม่ได้เสียใจหรอก

และเมื่อมารู้มีหลังว่าผู้ชายคนนั้นคือผัวเก่าของเธอ ก็ไม่นึกแปลกใจเลย

...แล้วเธอคนนี้ล่ะ เธอบอกว่าเพิ่งอกหักมา แล้วเธอยังคิดอยากจะไปคืนดีกับผู้ชายคนเก่าของเธออีกหรือเปล่า นี่ถ้าไม่สวยไม่เปค คงไม่พามาถึงที่นี่...

...ผิวเปล่งปลั่งขาวน้ำผึ้งอมชมพูสุขภาพดี แถมยังมีแววตาที่หวานฉ่ำอมเศร้าอย่างที่เขาชอบ...

‘มันคงไม่เสียหายอะไร ถ้าเขานึกอยากจะฟิตเจอริ่งกับเธอในคืนนี้ รอให้เธอสร่างเมากว่านี้สักหน่อยเถอะ’