Ep.1 หวามใจ
แปลกไหมที่เธอมานั่งดื่มคนเดียวในผับ ก็อาจจะดูแปลกอยู่หรอกนะเมื่อมองไปรอบๆ ก็เห็นแต่คนมีคู่เขามาเที่ยวด้วยกัน บ้างก็มาเป็นกลุ่มก้อน แต่เธอไม่มีใครนี่
ไม่มีใครเลยสักคน
เมื่อมั่งมีมิตรก็หมายมอง
พอหม่นหมองมิตรก็จางหาย แถมแฟนก็ทิ้งไปมีคนใหม่
พ่อก็ไปมีเมียใหม่ แม่ก็ไปบวชชี ไม่รู้ว่าแม่จะบวชตลอดชีวิตหรือเปล่า
...ฉันมันดาวพระศุกร์ชัดๆ...
แต่อาจไม่ใช่เสียทีเดียวเพราะเธออาจสวยกว่านางเอกนิดหน่อยแถมเซ็กซี่มากกว่า และแม่ของเธอก็ไม่ได้ไปมีใครใหม่
แต่ว่าอยู่คนเดียวมันเหงา ตั้งแต่เขาจากไป
‘แต่ผู้ชายไม่ไร้เท่าใบพุทรา สวยเลือกได้เสียอย่างจะกลัวอะไร คอยดูนะ...จากนี้ไปเธอจะขอเป็นฝ่ายเลือกบ้าง จะเอาให้หล่อและรวยกว่าคนเก่าเป็นร้อยเท่าพันเท่าเลย’
“ดื่ม ดื่มให้ลืมเธอ”
ของเหลวสีแดงใสในแก้วคริสตัลทรงสูงถูกเจ้าของมือเรียวยกกระดกรินลงคอพรวดๆรวดเดียวหมด ก่อนจะวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะกลมเล็กๆเช่นเดิม
“ให้ผมนั่งดื่มเป็นเพื่อนไหมครับ”
คนกำลังอยู่ในอารมณ์เหงาหันมามองเจ้าของสำเนียงไทยแปล่งๆโดยทันทีแล้วยิ้มให้ชายหนุ่มแบบหยดย้อยเลยทีเดียว
‘หล่อคมคิ้วเข้มจมูกโด่งเป็นสันตรงและริมฝีปากเป็นสีสดบางเฉี่ยวหยักมุมบนเล็กๆแบบนี้ ขอทีจงโสดดดดด....สนิททีเถอะ’ หล่อมากไม่พอแถมหน้าตายังออกโทนฝรั่งแบบนี้สเปคเธอชัดๆ
พีรยาเลื่อนแก้วไวน์ไปตรงหน้าชายหนุ่มแล้วจ้องสบตาเขาไม่กะพริบ
“ผมชื่อโดเนียล เป็นลูกครึ่งไทย-เยอรมัน” เขาบอกแล้วยื่นแก้วที่รินไวน์ให้เรียบร้อยแล้วให้เธอ หญิงสาวยื่นมือไปรับไว้
แล้วนิ้วของทั้งสองก็สัมผัสกัน
ไฟพิศวาสก็สปาร์คทันที
พีรยาหน้าร้อนวูบวาบ ก้มมองมือตนเองที่มือเขามาสัมผัสแตะต้อง ความรู้สึกก็วาบหวามอยู่ในอก
รู้สึกว่าคืนนี้เธอจะอ่อนไหวต่อเพศตรงข้ามเป็นพิเศษ โดยเฉพาะกับผู้ชายคนนี้
“ซอรี่ ผมไม่ได้ตั้งใจครับ” ปากขอโทษแต่มือยังกุมมือเธอไว้ไม่ยอมปล่อย จนหญิงสาวต้องค่อยๆดึงมือตนเองออกมา แล้วยกแก้วไวน์ขึ้นจิบต่อเพื่อแก้เขิน
“คุณ มาคนเดียวหรือครับ”
“ค่ะ”
รับคำพร้อมมองสบตาชายหนุ่มด้วยประกายตาไหวระริก เพราะไม่รู้จะชวนเขาคุยอย่างไรดี
ต่อให้รู้สึกชอบแค่ไหน แต่การสนทนาของเธอแย่มาก คุยกับใครไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก จึงเลือกที่จะเป็นฝ่ายฟังและยิ้มเสียมากกว่า
“ผมมากับเพื่อน กลุ่มโน้น” เขาบุ้ยใบ้ไปทางกลุ่มเพื่อนชายหญิงที่สามโต๊ะถัดไป เป็นเพื่อนๆที่ออฟฟิศของเขาเอง
“อ่อ ค่ะ”
“ผม เพิ่งอกหักมา สามอาทิตย์แล้ว”
พีรยายิ้มกว้าง ก่อนตอบออกไปตามตรง
“ฉันก็เพิ่ง อกหักมาเหมือนกันค่ะ”
“โอ้ ว้าว แล้วเรามาเจอกันแบบนี้ คนไทยเขาเรียกว่าบุพเพสันนิวาสใช่ไหมครับ”
“งั้นมังคะ” เธอตอบยิ้มๆ
“ผมคิดว่า สาวสวยน่ารักแบบคุณ ไม่น่าโดนทิ้งนะ ผมคิดว่าคุณน่าจะเป็นฝ่ายบอกเลิกมากกว่าใช่ไหมครับ”
“ฉันถูกบอกเลิกจริงๆค่ะ”
โดเนียลมองเจ้าของใบหน้าหวานอมเศร้านิดๆนั้น อย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็อย่างว่าแหละ ขนาดเขาหล่อรวยแบบนี้ยังโดนเทเลย
“เหตุผลที่เขาเลิกกับคุณเพราะอะไรครับ”
“เหตุผลน้ำเน่าค่ะ เขาบอกว่าเขาไม่คู่ควรกับฉัน”
โดเนียลหัวเราะชอบใจ ก่อนจะมองสบตาหญิงสาวด้วยประกายตาพอใจ พอใจที่เธอคงโสดสนิทแล้วจริงๆ
“ถ้าอย่างนั้นเราลองมาคบกันดีไหมครับ”
‘ปลาติดเบ็ดแล้วสิ’
พีรยายิ้มพรายก่อนตอบเสียงหวาน
“ได้สิคะ”
“ผมขอทราบชื่อเล่นของคุณได้ไหมครับ”
“เรียกฉันสั้นๆว่าโดนัทค่ะ”
“ว้าว ชื่อของเราพ้องกันเลยนะครับ ผมโดเนียลครับ”
“บังเอิญมากค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะมิสเตอร์โดเนียล”
“ครับ ยินดีมากครับที่ได้รู้จักคุณคืนนี้”
แล้วพีรยาก็จินตนาการไปไกลเพราะฤทธิ์ของน้ำเปลี่ยนนิสัย
‘หากได้เขามาเป็นสามี ลูกที่ออกมาจะเป็นลูกครึ่ง คงน่ารักน่าดู’
คนที่กำลังมึนนิดๆและกำลังคิดมองหาพ่อพันธุ์มโนไปไกล
พีรยาดื่มไปม้วนไปเมื่อถูกหนุ่มหล่อลูกครึ่งสบตาแล้วยิ้มหวานให้
เธออายแสนอาย
