บทที่ 2. สถานะที่จำยอม?

“คุณจอมคะ จะพาเจไปไหน..” เจติยาเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งขืนกายเอาไว้ จอมทัพหยุดเดินแล้วหันมามองคนที่ไม่ยอมเดินตามเขา

“ไม่รู้จริงๆ น่ะเหรอว่าฉันจะพาเธอไปไหน” น้ำเสียงฟังดูจะติดขุ่นเคือง ซึ่งเจติยาไม่เขาใจว่าเขาเคืองใจอะไร

“คือ..” เจติยาพูดไม่ออกได้แต่ก้มหน้านิ่งเมื่อรู้ดีว่าสถานที่ที่เขาพามานั้นมันคือที่ไหน มันก็คือคอนโดของเขาอย่างไรล่ะ คอนโดที่เธอกับเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันในยามค่ำคืน ตลอดเวลาเกือบหนึ่งปีเธอได้อยู่ที่นี่ในฐานะผู้หญิงของเขา จะว่าที่นี่เป็นรังรักของเธอกับจอมทัพก็ว่าได้ สถานที่ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวอันแสนอ่อนหวานเร่าร้อน...

“เอาล่ะตามมา”

“แต่ว่าเจ..”

“คืนนี้ฉันต้องการคนนอนเป็นเพื่อน”

เขาบอกหน้าตาเฉยแล้วรั้งให้เธอเดินตามเขาเข้าไปในลิฟต์ เจติยาใจสั่นหวิว เมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้นนับจากนี้ เลือดในกายร้อนผ่าวและซอกสาวกลับฉ่ำชื้นขึ้นมาอย่างน่าละอาย จอมทัพหลุบตาลงมองคนที่ก้มหน้านิ่งอยู่ข้างๆ แต่แก้มนวลแดงก่ำที่เขารู้ดีว่ามันไม่ได้แดงเพราะเครื่องสำอางที่เธอใช้แต่งแต้มใบหน้าในค่ำคืนนี้

“เข้าไปอาบน้ำแล้วก็ลบเครื่องสำอางพวกนั้นออกให้หมด ฉันไม่ชอบ”

เมื่อมาถึงห้องพักเขาก็จูงเธอเดินเข้าไปในห้องน้ำแล้วโยนผ้าเช็ดตัวให้เธอด้วยท่าทางฉุนเฉียวใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงจนเจติยาแอบหวั่นใจไม่กล้าขัดใจเขา รีบเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองทันที

จอมทัพมองประตูห้องน้ำที่ปิดลงด้วยความหงุดหงิดและบอกไม่ถูกว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเจติยา แต่ที่แน่ๆ เขาไม่ชอบชุดที่เธอใส่ ไม่ชอบใบหน้าที่ฉาบด้วยเครื่องสำอางจัดจ้านที่ทำให้เธอสวยบาดตาบาดใจจนหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่มองตามเจติยาคอแทบเคล็ด นั่นล่ะคือสิ่งที่เขาไม่พอใจเป็นอย่างมาก ไม่พอใจที่มีผู้ชายคนอื่นมองเรือนร่างอันเย้ายวนของเธอ

จอมทัพรู้ดีว่าภายใต้รูปร่างบอบบางน่าถนอมและบุคลิกเรียบร้อยนุ่มนวลของเจติยานั้น ซ่อนความงามอันเย้ายวนไว้มากมายเพียงใด และเธอก็หอมหวานและเร่าร้อนเมื่ออยู่บนเตียง เขายังจำวันแรกที่ได้พบเธอได้ดี เจติยาแม่สาวหน้าตาแสนธรรมดารูปร่างบอบบางในชุดแสนเชยไม่มีส่วนไหนเลยที่ทำให้ดูน่าปรารถนา แต่เจ้าหล่อนกลับใจกล้ามาขอเป็นผู้หญิงของเขา คืนนั้นผู้หญิงที่เขานัดแนะไว้หาความสุขเกิดป่วยกะทันหันทำให้ไม่สามารถมาหาเขาได้ และเขาก็กำลังหงุดหงิด แล้วเจติยาก็มาปรากฏตรงหน้า เขาแค่อยากแกล้งเธอ เลยชวนเธอเข้าห้อง

ตอนแรกเขาก็แค่จะแกล้งเธอเล่นๆ ให้เธอได้อับอายแล้วออกจากห้องเขาไปเสีย และเขาก็รู้ดีว่าเธอเป็นพนักงานในบริษัทของตน จึงไม่อยากจะมีปัญหาในภายหลัง เขาแกล้งบอกให้เธอถอดเสื้อผ้าแล้วไปนอนรอเขาบนเตียง ซึ่งจอมทัพก็คิดว่าผู้หญิงอย่างเจติยาที่ดูเรียบร้อยแต่งตัวในชุดแสนเชยคงจะไม่กล้าทำและคงจะอายแล้วเดินออกจากห้องไป

แต่เขาคิดผิด นอกจากเธอไม่ออกจากห้องของเขาแล้วเจติยายังถอดเสื้อผ้าของตนออกโดยไม่อิดออด แต่เขารู้ดีว่าเธออายมากเพราะเนื้อตัวขาวนวลแดงก่ำไปทั้งตัว และแม้จะรู้ดีว่าเธอต้องอาศัยน้ำแอลกอฮอล์ เพื่อให้มีความกล้า แต่เขาก็เห็นความเอียงอายในดวงตากลมโตนั้น และเรือนร่างงดงามเย้ายวนที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อผ้าแบบแสนเชยและตัวใหญ่โคร่งก็ทำให้เขาถึงกับตบะแตก และในที่สุดเขาก็พ่ายแก้แก่อารมณ์อันดำมืดของตน และเรือนร่างอันงดงามเย้ายวนของเจติยา ค่ำคืนนั้นเขาตักตวงกอบโกยความสุขจากร่างสาวแสนบริสุทธิ์อย่างเต็มที่ เขาไม่รู้ว่าตัวเองพุ่งทะยานไปสู่สุดสุขสมกี่ครั้งต่อกี่ครั้งในค่ำคืนนั้น ความสุขที่เขารู้สึกถึงความสุขอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกบางอย่างพุ่งชนหัวใจของเขาที่ไม่เคยรู้สึกผู้หญิงคนไหนที่เขาเคยร่วมสวาทด้วย แต่เจติยาทำให้เขาต้องการเพียงแค่เธอเท่านั้น..

มันน่าโมโหนักที่เขาหลงใหลเจติยาได้มากมายถึงเพียงนี้ ทั้งที่เขาได้พบเธอเพียงครั้งเดียวและเธอก็เป็นฝ่ายมาเสนอตัวให้เขา แต่เมื่อตื่นเช้ามาเขาก็พบว่าเจติยาหนีกลับบ้านไปแล้ว และเธอก็ไม่มาทำงาน เจ้าหน้าที่ฝ่ายบุคคลก็แจ้งแก่เขาว่า เจติยาลางานสามวัน เขารู้ดีว่าเขาตักตวงและร่วมรักกับเธออย่างหนักหน่วงแทบทั้งคืนจนอาจจะทำให้เธอมาทำงานไม่ไหว และเรือนร่างงดงามเย้ายวนของเธอก็ตามหลอกหลอนเขาทั้งยามหลับและยามตื่น จอมทัพสืบหาข้อมูลของเจติยาจนรู้ว่าเธอพักอยู่ที่ไหน เขาจึงไปหาเธอที่คอนโดและเมื่อเห็นหน้าเขาเธอก็หน้าซีดจะปิดประตูใส่หน้าเขาทำเหมือนว่าเขาเป็นโจรผู้ร้ายเสียอย่างนั้น แต่มีหรือที่ไปถึงที่ขนาดนั้นแล้ว เขาจะยอมปล่อยให้เธอเดินหนีไปดื้อๆ และนั่นล่ะคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแจติยา...

จอมทัพคิดถึงอดีตในวันวานไปเรื่อยเปื่อย ขณะดื่มไวน์รอเจติยาอาบน้ำ จนเมื่อประตูห้องน้ำเปิดออกมาเขาก็กลับมาอยู่กับปัจจุบันแล้วหันไปมองคนที่ยืนตัวลีบอยู่หน้าห้องน้ำ ร่างบอบบางอยู่ในชุดคลุมตัวใหญ่ดูน่าขัน ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาคนที่ยืนก้มหน้าก้มตาไม่ยอมมองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยชอบใจที่เดี๋ยวนี้ดูเหมือนเจ้าหล่อนจะทำตัวเหินห่างเหมือนคนไม่รู้จักกัน ไปทำงานเจอกันที่บริษัทก็ทำเป็นไม่สนใจเขา แต่ที่ผ่านมาเขาเองก็ต้องการแบบนั้นไม่ใช่หรือไร เมื่ออยู่ในที่ทำงานเขากับเธอจะต้องทำเหมือนไม่ได้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งอะไร เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้อง และเขากับเจติยาก็ไม่ได้ทำงานอยู่ชั้นเดียวกันแม้เธอจะทำงานในส่วนที่เขารับผิดชอบก็ตาม