บทที่ 2

กรุงเทพมหานคร

‘น้ามีเรื่องด่วน ได้รับข้อความแล้วโทรกลับด้วย’

ดวงตะวันจ้องมองข้อความที่ถูกส่งมาจากน้าชาย ญาติสนิทเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ของตนเองด้วยความกลุ้มใจ พอจะเดาออกว่าเรื่องด่วนของอีกฝ่ายคงหนีไม่พ้นเรื่องเงินเหมือนที่แล้วๆ มาไม่ผิดแน่ แต่ทุกครั้งก็ไม่เคยส่งอะไรมาแบบนี้ แสดงว่าหนนี้คงหนักจริงๆ

“เร็วหน่อยนะดวงใกล้จะเข้างานแล้ว” มะลิเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่หญิงสาวมีนับตั้งแต่ตัดสินใจนั่งรถเข้ากรุงเทพเพื่อทิ้งชีวิตเดิมๆ จากเชียงรายทำให้หญิงสาวยิ้มรับก่อนจะเอ่ยบอกให้เพื่อนเข้าไปในร้านกาแฟที่เธอเป็นพนักงานเสริฟอยู่ก่อน หญิงสาวเดินออกมาหาที่สงบ ก่อนตัดสินใจโทรกลับไปหาน้าชายที่ส่งข้อความมาหาแต่เช้า

“นังดวง! แกต้องช่วยน้านะ หนนี้ถ้าน้าไม่มีเงินไปใช้หนี้มันเอาน้าตายแน่ๆ”

เสียงจากปลายสายดังรัวขึ้นเป็นชุดทันทีที่กดรับสาย ไม่มีเลยคำถามไถ่ว่าเธอสบายดีไหมหรือลำบากรึเปล่าในช่วงนี้ ไม่เคยมี

“แต่ดวงเพิ่งจะส่งเงินไปให้เองนะน้า คราวนี้ไปสร้างหนี้อะไรไว้อีก” หญิงสาวเอ่ยถามกลับไปอย่างเหนื่อยใจ แม้ว่าน้าชายจะเป็นญาติเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่แต่ว่าเขาก็ไม่เคยดูแลเธอให้สมกับฐานะนั้นเลยสักครั้ง ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันอีกฝ่ายมักจะคอยหาผลประโยชน์จากเธอไม่ยอมหยุดไม่ว่าจะเรื่องงานหรือแม้แต่ความรัก

ความรักที่เธอจำต้องพังมันลงเพราะไม่อยากให้ ‘เขาคนนั้น’ ต้องตกเป็นเหยื่อของน้าชายเธอไปมากกว่านั้น คนที่ป่านนี้คงเกลียดหรือไม่ก็คงลืมผู้หญิงเลวๆ อย่างเธอไปแล้ว แต่จะโทษใครได้ในเมื่อเธอเลือกเอง เลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตเขาเพื่อหวังว่าเขาจะได้พบเจอคนที่ดีกว่า คนที่ไม่มีน้าชายคอยวิ่งไปสร้างเรื่องวุ่นวายใจให้ไม่เลิก คนที่ไม่ว่าเวลาจะผ่านมาถึงห้าปีเต็มเธอก็ไม่เคยลืมเขาได้เลย

ชีวิตของเธอหากให้เล่าคงดูคล้ายนิยายน้ำเน่าเรื่องหนึ่ง แรกเริ่มเดิมทีเธอเกิดที่จังหวัดชลบุรี โดยมีชีวิตวัยเด็กก็ธรรมดาเหมือนเด็กคนอื่นๆ แต่โชคดีที่เธอมีพ่อและแม่ครบ ทั้งสองคนเลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดีจนเธอไม่เคยคิดเลยว่าชีวิตจะขาดความอบอุ่นกระทั่งวันนั้นที่ว่ามาถึง วันที่พ่อของเธอขับรถออกไปทำงานพร้อมกับแม่ วันที่เธอเพิ่งจะฉลองวันเกิดครบแปดขวบไปหมาดๆ แถมยังได้ของขวัญวันเกิดเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ ที่เคยบอกว่าอยากได้อยู่บ่อยๆ

และมันยังเป็นวันที่พวกท่านไม่กลับมาอีกเลย

พ่อและแม่ของเธอประสบอุบัติเหตุรถยนต์เสียชีวิตทั้งคู่ วันนั้นเองที่ชีวิตของเธอเดินทางมาถึงจุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่ เธอถูกส่งตัวไปอยู่กับน้าชายที่ไม่เคยรู้เลยว่ามีอยู่บนโลกที่จังหวัดเชียงราย บ้านของน้าเป็นบ้านเดี่ยวหลังเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ ฟาร์มโคนมขนาดใหญ่ ที่นั่นเองที่เธอมีโอกาสได้พบกับ วาคิม ลูกชายเจ้าของฟาร์มที่มักจะแอบเอาขนมมาให้กันที่ข้างรั้วบ้านอยู่บ่อยๆ ความสนิทสนมระหว่างเธอและเขาเกิดขึ้นมาตลอดจนกระทั่งเธออายุครบสิบแปดเขาก็ขอเธอคบในฐานะแฟนสาว แม้ว่าใครๆ จะพูดถึงความไม่เหมาะสมแต่เขาก็ไม่เคยสนใจมัน เขารักเธอที่เธอเป็นเธอ และเธอเองก็รักเขามากเช่นกัน รักชนิดที่ว่าทั้งชีวิตก็สามารถให้เขาได้ จนวันหนึ่งเธอถึงได้รู้ว่าแค่ความรักอย่างเดียวมันคงไม่มากพอจะทำให้เธอใช้ชีวิตอยู่เคียงข้างกับเขาได้

มันต้องมีความเหมาะสมอยู่ภายในความรักที่ว่านั้นด้วย…

ความเหมาะสมที่เธอไม่มีวันมี ไหนจะน้าชายของเธอที่มักจะเอาเรื่องเงินไปรบกวนเขาอยู่บ่อยๆ จนในที่สุดวันที่แม่ของเขาเดินทางมาพบเธอด้วยตัวเองที่บ้าน วันนั้นเองที่ทำให้เธอต้องตัดสินใจว่าจะเดินไปกับเขา หรือควรพาตัวเองออกจากชีวิตของเขาดี