ep4

"อ่า... ซี้ดดดด ....พี่เดฟ...อ๊า.....อูยยย....พี่เดฟ ลิ้นของพี่ทำผมเสร็จจนได้เลยนะครับ ซี๊ดดดด....เสียวสุขเหลือเกิน”

“ผมดีใจจังที่ทำให้แพทพอใจ”

เขาเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มด้วยรอยยิ้มที่มีคราบสวาท

เปรอะอยู่รอบๆ ริมฝีปาก

"ผมเองก็อยากทำให้พี่เดฟพอใจ เดี๋ยวขอผมลงลิ้นทำให้พี่บ้างนะครับ”

"แค่ลิ้นเท่านั้นหรือครับ”

เสียงเขาอ้อนอ่อนหวาน เหมือนเสียดาย แต่ก็ยอมเปลื้องกางเกงออกมากองไว้ที่พื้น ขยับปรับเบาะให้เด็กหนุ่มปฏิบัติกามกิจอย่างที่เขาปรารถนา

แพทริครู้ดีว่ามันคงไม่จบแค่มือของตนเอง แต่เขาอยากให้ชายหนุ่มรอคอย เพื่อยืดเวลาแห่งความเสียวสุขออกไป เด็กหนุ่มเอื้อมมือสัมผัสความยาวใหญ่ของอาวุธชายหนุ่มด้วยความ

ตื่นเต้น

“โอ้...มันใหญ่มากเลยนะครับ เต็มมือผมเลย”

แพทริคชมพร้อมรูดแก่นกายของชายหนุ่มขึ้นๆ ลงๆ เป็นจังหวะ

"โอวววว ...อูววว ..ผมเสียวจังเลยแพท.. มือเล็กๆ ของคุณนุ่มมาก เวลาจับของผมรูดๆ แบบนี้แล้ว ดีเหลือเกิน อย่าหยุดนะครับ"

แพทริคเงยหน้าขึ้นยิ้มหวานให้เขา จับแก่นกายของเขารูดเล่นอยู่ชั่วครู่ก็ก้มใบหน้าลงไปที่แก่นกายของเขาแล้วใช้ปลายลิ้นเลียตวัดที่ส่วนปลายหัวหยักของแก่นกายเขื่องโขช้าๆ วนลิ้นซ้ายทีขวาทีเบาๆ พร้อมกับขยับรูดริมฝีปากขึ้นๆ ลงๆ

“โอ๊ว....แพท..ลิ้นของคุณจะทำให้ผมขาดใจ”

เดวิดเกร็งสะโพกยกขึ้นตามจังหวะขยับรูดของริมฝีปากและมือของเด็กหนุ่ม กรามของเขาขบเป็นสันเพื่อสะกดกลั้นความเสียวเอาไว้ แพทริครู้ว่าชายหนุ่มชอบก็เลยตอบสนองให้เขาอย่างเต็มที่ด้วยการใช้ริมฝีปากดูดอมลงไปในลำคอช้าๆ แก่นกายขนาดใหญ่ค่อยๆ ถูกดูดกลืนหายลงไปในอุ้งปาก ริมฝีปากได้รูปครูดกับลำโคนอวบใหญ่ไปมา ชายหนุ่มเองก็ไม่ยอมแพ้ เขาใช้สองมือล้วงลอดเข้าไปคลึงเคล้นเน้นขยำกับบั้นสะโพกหนั่นแน่นของเด็กหนุ่มอย่างหนักหน่วง แต่ก่อนที่ชายหนุ่มจะถึงจุดสุดยอด เสียงเคาะประตูรถก็ดังขึ้น

เดวิดขับรถกลับที่พักอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย โชคดีที่ฟิล์มกระจกรถมืด ทำให้เดวิดแก้ตัวกับตำรวจแล้วขับรถออกมาจากที่นั่นได้

“ผมต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำให้แพทอารมณ์ค้าง”

ทันทีที่ถึงบ้านพัก เดวิดขอโทษขอโพยเด็กหนุ่มเป็นการใหญ่ นึกเสียดายที่เขาน่าจะอดทนรอสักหน่อยให้กลับมาถึงบ้านจึงเผด็จสวาทกับแพทริค

“ผมอารมณ์ค้างที่ไหนกันครับ พี่เองต่างหากที่อารมณ์ค้าง” เด็กหนุ่มท้วงยิ้มๆ

“ถ้าอย่างนั้น เราไปต่อกันบนห้องผมดีไหมครับ”

ก่อนที่แพทริคจะตอบอะไรออกไป คนของเดวิดที่เดินเข้ามาด้วยท่าทางรีบร้อน

“งานด่วนเข้ามาครับ”

“เอาไว้ก่อน”

เดวิดปฏิเสธทันที แล้วหันกลับมาคว้ามือของแพทริค ทว่าเด็กหนุ่มขืนตัวไว้

“คืนนี้ ดึกมากแล้วครับ ผมเองก็อยากพักผ่อนแล้ว งานพี่เดฟน่าจะเร่งด่วนนะครับ ผมรอได้ เรายังมีเวลาอีกเยอะ”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นด้วยความประหลาดใจ เพราะไม่คิดว่าแพทริคจะปฏิเสธ แต่เหตุผลที่บอกมาก็ทำให้เขาฉุกใจคิด เพราะเขามาที่นี่เพราะธุรกิจ

“คุณไปรอผมที่ห้องทำงานก่อน”

เดวิดหันไปบอกลูกน้อง ซึ่งรีบออกไปตามคำสั่งทันที

“แพทผมขอโทษจริงๆ แล้วผมจะชดเชยให้”

ชายหนุ่มบอกแพทริคอย่างสุภาพ แล้วปล่อยให้เดินกลับห้องพักด้วยสายตาสงบนิ่ง ทั้งที่ใจเต้นรัวด้วยความต้องการ

“เอ่อ..พี่เดฟครับ”

ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะหันหลังกลับมาที่รถ เด็กหนุ่มก็โผเข้ามากอดเขาไว้อย่างที่เขาเองก็ตั้งรับไม่ทัน

“พรุ่งนี้....ผมจะรอพี่ที่ห้องนะครับ”

“แน่นอนอยู่แล้ว”

เขาลูบศีรษะเบาๆ แล้วห้ามใจไม่ให้จูบเด็กหนุ่มต่อหน้าลูกน้องของเขา

“นอนหลับฝันดีนะครับ เด็กน้อย”

“ครับพี่เดฟ”

แพทริคเขย่งตัวขึ้นจูบแก้มเขาเบาๆ แล้วรีบตัดใจเดินกลับห้องพักด้วยความเสียดาย แต่ไม่เป็นไรหรอกเพราะยังมีอีกหลายวันที่เขาจะต้องอยู่ด้วยกัน

ตลอดช่วงเช้า เดวิดหายเงียบไปทำธุระ เขาทิ้งคนขับรถให้เด็กหนุ่มได้เที่ยวเตร่ระหว่างรอเขา ก่อนที่จะร่วมเดินทางไปเกาะหลีเป๊ะ ทว่า...แพทริคกลับเลือกที่จะรอเขาอยู่ที่บ้าน เพราะไม่อยากให้เขารอในระหว่างที่ตนเองเที่ยว

แพทริคใช้เวลาในช่วงเช้าในการเสริมสวย บำรุงบำเรอตัวเองอยู่ในห้องนอนอันแสนน่ารัก เขาไม่ยอมบอกว่าเขาหย่ากับภรรยาที่มีปัญหากับเขาหรือยัง แต่พฤติกรรมของเขาเมื่อคืน..ก็ทำให้แพทริคคิดอย่างเข้าข้างตัวเองว่า...ความรักของเขาและภรรยาถึงทางตันแล้ว หรือไม่ก็เขาต้องแต่งงานด้วยเหตุผลบางอย่าง

เมื่อเด็กหนุ่มรอในห้องจนเบื่อ เขาก็ออกมาสำรวจภายในบ้านพักอันโอ่อ่าของชายหนุ่มด้วยความตื่นตาตื่นใจ จะเรียกว่าชายหนุ่มเป็นมหาเศรษฐีเลยก็ว่าได้ ภาพต่างๆ ที่ติดประดับผนัง เขาจำได้ว่ามันเป็นภาพที่โด่งดังจากงานศิลปะ เครื่องถ้วยโบราณ งานหยกล้วนแต่มีราคาแพง แต่สิ่งหนึ่งที่แพทริคแปลกใจคือ..ไม่มีรูปครอบครัวของเขาเลย แต่เพียงภาพเขาเพียงลำพังในมุมต่างๆ ของบ้านและมุมพักผ่อนแบบส่วนตัว และนั่นยิ่งทำให้แพทริคมั่นใจลึกๆ ว่าเดวิดน่าจะหย่าแล้ว

“รอผมนานไหมครับ”

เด็กหนุ่มคิดอะไรเพลินๆ ไม่นานเดวิดก็กลับมา เขาหันไปยิ้มกว้าง แล้วตอบชายหนุ่มด้วยเสียงอ่อนหวาน

“ไม่นานหรอกครับ แค่เที่ยวชมบ้านพี่เดฟยังไม่ทั่ว พี่ก็กลับมาแล้ว”