ตอนที่4 ตลบหลัง 1

“พึงพอใจมากไหม?”

ทันทีที่รู้เรื่องทั้งหมด กวินก็ถามน้องสาวเสียงขรึม รู้สึกห่วงนิดาขึ้นมา “แกทำเกินไปนะเกรช”

อณิกานั่งไขว่ห้างบนโซฟาตัวใหญ่ เอนตัวพิงพนักอย่างเกียจคร้านอยู่ในห้องรับแขกของบ้าน

“แต่พี่คริสก็ช่วยบอกเพื่อนที่เป็นลูกชายเจ้าของบริษัทนั่นให้เกรชไม่ใช่รึไง ไม่อย่างนั้นยัยพิมพ์จะเข้าไปฝึกงานกับพี่อาร์มแถมอยู่แผนกเดียวกันได้เหรอ?”

กวินยกมือเขกหัวน้องสาวดังโป๊ก

อีกฝ่ายยกมือกุมหัวร้องโอดโอย “พี่คริสอ่ะ เจ็บน๊า”

นอกจากไม่เห็นใจ กวินยังขยี้กระหม่อมของน้องสาว จนเส้นผมที่ถูกฝ่ามือขย้ำยุ่งเหยิงไปหมด

และแทนที่จะเจ็บอณิกากลับหัวเราะออกมา

“เฮ้อ! สบายใจจัง”

กวินขมวดคิ้ว “สบายใจเรื่องอะไร?”

หญิงสาวลอยหน้าลอยตา “ก็สบายใจที่พี่คริสจะได้มีแฟนเสียทีไงล่ะ คราวนี้ก็ตามจีบพี่นิดซะทีเหอะ”

คนถูกเข็นให้จีบสาวถอนหายใจ “พี่กำลังแย่งคู่หมั้นคนอื่นอยู่ ถูกไหม?”

คราวนี้คนเป็นน้องสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่ “พี่เลิกคิดมากได้แล้วน่า แย่งเยิ่งอะไรกัน รีบปลดล็อคซะตอนนี้ดีกว่ารอจนพี่นิดแต่งงานแล้วหางพี่อาร์มโผล่ออกมาไม่ใช่รึไง ขืนรอจนถึงวันนั้นพี่นิดของพี่คริสต้องชอกช้ำหนักกว่านี้แน่”

กวินส่ายหน้า “พี่ยังตามจีบนิดทันทีไม่ได้”

“ทำไมอ่ะ?”

“พวกเขายังไม่ถอนหมั้น หากพี่เข้าไปตอนนี้มีหวังคนผิดอาจกลายเป็นคนถูก นายอาร์มคงจะเอาเรื่องที่พี่เข้าหานิดหันกลับมาเล่นงานนิดเอาได้ แล้วคนเสียหายก็หมดสิทธิ์ต่อรอง อีกอย่าง...เหตุผลว่าผู้ชายนอกใจก่อน ไม่ได้หมายความว่าผู้หญิงจะทำอะไรก็ได้ พวกเขายังไม่ถอนหมั้น ความสัมพันธ์ยังคลุมเครือไม่ชัดเจน หากพี่เข้าหานิดตอนนี้ และนิดเกิดเล่นด้วยกับพี่ ย่อมทำลายศักดิ์ศรี ทำลายความดี ทำลายคุณค่าของนิดด้วยน้ำมือของพี่เอง”

อณิกากลอกตาคิดตาม ก่อนพยักหน้าพลางมองพี่ชายด้วยความชื่นชม “พี่คริสฉลาดรอบคอบสุดๆ”

อันที่จริงเธออยากจะบอกว่าฉลาดเป็นกรดต่างหาก กลัวสาวเจ้าหลุดมืออ่ะดิไม่ว่า

กวินมีความคิดที่เฉียบคมจริงๆ เพราะหากทำอะไรบุ่มบ่ามจนนิดาหมดสิทธิ์ขอถอนหมั้นแล้วล่ะก็ เขาคงเสียใจตลอดชีวิต เพราะเท่าที่คิดดู แม้อารัญจะนอกใจนอกกาย แต่ก็ยังมีใจให้นิดาอยู่มาก อีกฝ่ายต้องไม่อยากถอนหมั้นแน่

คนคิดไม่ซื่อย่อมมีคนคิดคดอยู่ข้างหลังโดยไม่ทันได้ระแวดระวัง

หลังจากนิดายื่นหลักฐานที่มีและเล่าเรื่องคาวโลกีย์ของคู่หมั้นให้บิดากับมารดาของตัวเองฟัง บุพการีทั้งสองมองหน้ากัน ในแววตามีแต่ความโกรธเคืองพร้อมพากันไปถอนหมั้นที่บ้านของอีกฝ่ายทันที ทว่าเธอกลับบอกพวกท่านทั้งสองอย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงสั่นหวิว

“นิดขอให้โอกาสอาร์มอีกสักครั้งนะคะ หากอาร์มคิดได้แล้วกลับตัวกลับใจก็ค่อยว่ากันค่ะ แต่ถ้าไม่ ย่อมเป็นเพื่อนกันได้ พ่อกับแม่ไม่ต้องห่วงนิดนะคะ”

พวกท่านทั้งสองจึงได้แต่ถอนหายใจ

คิดไปคิดมาก็ตระหนักได้ว่าวัยรุ่นย่อมมีเรื่องรักร้อน แบบมาเร็วไปเร็ว พลาดบ้างพลั้งบ้างเป็นธรรมดา

ถึงอย่างไรนิดากับอารัญก็ผูกพันกันมาตั้งแต่เด็ก อีกอย่างตลอดหลายปีฝ่ายชายก็เสมอต้นเสมอปลายไม่เคยทำผิดเลยสักครั้ง ทำไมถึงมาพลาดกับแค่สองเดือนนี้ได้ล่ะ? ใกล้เรียนจบกำลังจะแต่งงานกันแล้วแท้ๆ

นิดามองแววตาผิดหวังของบุพการีก็ได้แต่ปวดร้าวอยู่ภายในใจ

เธอรู้ดีว่าพวกท่านรักใคร่เอ็นดูอารัญไม่ต่างจากบุตรชายแท้ๆ

แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ในเมื่อเธอต้องการชีวิตหลังแต่งงานที่มั่นคง ไม่ใช่ต้องคอยพะวงว่าสามีจะนอกใจหันไปดูแลใครอีกคนระหว่างที่มีเธอเป็นภรรยา

ขนาดเขาและผู้หญิงอีกคนรู้อยู่เต็มอกว่ามีเธอเป็นคู่หมั้นเป็นตัวเป็นตนยังร่วมมือกันหักหลัง

และทั้งๆ ที่เขาออกจะหลงกันหัวปักหัวปำขนาดนั้น กลับไม่ยอมขอถอนหมั้นเธอตรงๆ เพื่อจบกันด้วยดี

แล้วอย่างนี้จะไม่ให้เธอตลบหลังได้ยังไง