ตอนที่3 ความลับไม่มีในโลก 2

ช่วยไม่ได้ที่ความลับไม่มีในโลก

เพราะฝ่ายหนึ่งอยากแย่งชิงจึงเปิดเผยความสัมพันธ์ ต่อให้อีกฝ่ายต้องการปกปิดมากแค่ไหนก็ตาม

ภาพแห่งความลับระหว่างอารัญกับพิรานันท์ถูกบุคคลปริศนาส่งให้นิดา หมายเลขมือถือไม่ขึ้นชื่อโทรหาเธอเพื่อขอกันแบบตรงไปตรงมาหน้าด้านๆ โดยการนัดหมายให้บังเอิญมาเจอความจริงยังสถานที่เกิดเหตุ

อารัญเปิดประตูห้องเดินออกมาพร้อมมีพิรานันท์ที่กอดเกี่ยวแขนเขาไม่ห่าง

สองร่างเดินคลอเคลียแนบชิดเสียดสีกันและกันด้วยความรู้สึกชนิดหนึ่งยังติดค้างไม่เจือจาง

รสสวาทไม่เคยปรานีใคร

หญิงสาวยื่นจมูกหอมสันกรามอีกฝ่ายอย่างสนิทสนม ชายหนุ่มก็ก้มหน้าลงรับสัมผัสร้อนชื้นของเธออย่างอารมณ์ดี ยังไม่ลืมกดจูบแลกลิ้นเร่าร้อนด้วยครู่หนึ่ง และภาพนั้นก็ปรากฎต่อครรลองสายตาของใครอีกคน

นิดายืนอึ้งตะลังงัน มองภาพชายหญิงคลอเคลียกันด้วยสองตาที่เบิกกว้าง

“อาร์ม...”

น้ำเสียงสั่นพร่าเจือสะอื้นไห้นั้นไม่ได้ส่งถึงเจ้าของชื่อ เพราะนิดายืนบื้อแข็งค้างเป็นท่อนไม้ทึมทื่ออยู่อีกมุมหนึ่ง โดยมีอณิกายืนอยู่ด้วยกัน

“ไม่เป็นไรใช่ไหมพี่นิด?”

นิดาส่ายหน้าปฏิเสธ ทั้งที่น้ำตากำลังหลั่งรินเป็นสาย แน่นอนว่าเธอทำใจไม่ได้กับเรื่องที่เห็น เจ็บจนจุกพูดไม่ออก

อณิกาตบไหล่นิดาเบาๆ “ทำใจดีๆ เข้มแข็งไว้นะพี่ อะไรก็ตาม หากคิดแล้วมันบั่นทอนก็ไม่ต้องไปคิด ปล่อยให้เป็นเรื่องของชะตากรรมเหอะ”

คนฟังเม้มปากพยักหน้า ก่อนหลับตาอิงแผ่นหลังพิงกำแพงเพื่อปรับอารมณ์ของตัวเอง

ผ่านไปครู่ใหญ่ หลังจากร้องไห้จนพอใจ เธอจึงลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเผยม่านน้ำคลอเบ้าเต็มสองฝั่งค่อยเอ่ยเสียงสั่น

“ขอบใจมากนะเกรชที่ช่วยเป็นธุระจัดการให้พี่”

อณิกายักไหล่ ท่าทางของเธอยังคงคล้ายตัวร้ายเหมือนในนิยายดั่งเช่นที่ผ่านมา

“ก็แค่จัดการให้ยัยพิมพ์อะไรนั่นได้เข้าฝึกงานที่เดียวกับพี่อาร์มเท่านั้น ไม่เห็นต้องขอบใจให้มากมาย”

นิดายิ้มขื่น

ด้วยสัญชาตญาณหรืออะไรก็ช่าง เธอระแคะระคายมานานแล้ว ทุกวันนี้ก็ได้แต่รอ

รอว่าเมื่อไหร่เขาจะคิดได้แล้วหันกลับมา...

อณิกามองนิดานิ่งๆ พลางพูดเสียงเรียบ “จะให้เกรชไปแย่งพี่อาร์มคืนมาให้ไหมล่ะ เกรชทำได้นะ อย่าลืมว่าเกรชเป็นถึงอดีตดาวโรงเรียน แถมตอนนี้ยังเป็นถึงดาวมหา’ลัย”

“ไม่ต้องหรอกเกรช เปลืองตัวเปล่าๆ”

อณิกาไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ

เรื่องของอารัญกับพิรานันท์ แท้จริงเป็นเพราะนิดาอยากพิสูจน์คู่หมั้นของตัวเองก่อนที่จะต้องแต่งงานกันทันทีหลังเรียนจบ

เรื่องนี้หากบอกว่าฝ่ายหญิงร้ายก็คงว่าได้ไม่เต็มปาก เพราะฝ่ายชายเองก็เลวมากเช่นกัน ไม่อย่างนั้นพิรานันท์คงอ่อยจนพากันมาสำเร็จความใคร่ถึงในโรงแรมไม่สำเร็จหรอก

“หลังจากนี้พี่นิดจะเอาไงกับพี่อาร์ม”

อณิกาจำเป็นต้องถามไว้เผื่อพี่ชายสุดหล่อของตน เพราะอีกคนเอาแต่แอบชอบนิดา จนไม่ยอมมีแฟนเสียที ขนาดมีสาวๆ ตบตีกันเพื่อแย่งชิงขนาดนั้น พี่คริสยังเฉยสนิท ชนิดที่น้องสาวอย่างเธอเริ่มทนไม่ไหว ไม่อาจทนเห็นพี่ชายสุดที่รักตกอยู่ในสภาพแอบชอบแต่ทำอะไรไม่ได้อีกต่อไป จนต้องออกอุบายชั่วๆ แบบนี้เสนอต่อนิดา

เสนอว่าสมควรพิสูจน์รักแท้ด้วยมือที่สาม...

ยามนั้น นิดาเองก็เริ่มระแคะระคายสงสัยในตัวคู่หมั้นอย่างอารัญตามสัญชาตญาณอันรุนแรงแห่งเพศแม่

อันที่จริง คนที่เลวที่สุดของเรื่องนี้ก็คืออณิกานี่แหละ แต่ถ้าความแตกขึ้นมาแล้วจะด่าเธอก็ไม่ถูกนะ นายอารัญนั่นก็ไม่ใช่ผู้ชายที่ดี เพราะถ้าเขารู้จักยับยั้งชั่งใจก็ไม่ตอบรับป่ะ ต่อให้ยัยพิมพ์จะนอนอ้าขาจนแห้งเหี่ยวก็คงไม่ได้เสียวหรอก

“พี่จะถอนหมั้น” นิดาตอบอณิกาเสียงเครียด “หลักฐานแน่นขนาดนี้ พ่อกับแม่คงไม่ค้านพี่แน่”

อณิกาพยักหน้าอย่างพึงพอใจ