ตอนที่3 ความลับไม่มีในโลก 1

แม้ปากจะบอกว่ารอได้ แต่การแย่งชิงคู่หมั้นคนอื่น ทำไมต้องเสี่ยงยืดเวลาออกไปล่ะ

หากเขารั้งรอเวลาจนต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ การคบหากันระยะเวลาสองเดือนที่ผ่านมาไม่เท่ากับว่าเสียเปล่าหรอกหรือ

พิรานันท์คิดอยู่ในใจอย่างหมายมั่นปั้นมือคิดแย่งชิงอารัญเป็นของเธอคนเดียวตลอดไป ขณะนี้ทั้งเธอและเขากำลังเดินเข้ามาถึงห้องหรูของโรงแรมแห่งหนึ่ง

หลังจากประตูปิดลง เรียวแขนนวลเนียนก็โอบเกี่ยวรัดรึงรอบคอหนาให้โน้มใบหน้าลงมา

ชายหนุ่มก้มหน้าจูบสาวเจ้าอย่างลึกซึ้ง เกี่ยวลิ้นร้อนกับเธออย่างดูดดื่มเหมือนทุกครั้งที่มีโอกาสได้ใกล้ชิดกัน

“คิดถึงพิมพ์ไหม? อาร์ม”

พิรานันท์กระซิบถามอารัญเสียงกระเส่าชิดริมฝีปากของเขา ขณะถูกอีกฝ่ายช้อนร่างขึ้นอุ้มแล้วเดินเข้าไปด้านในห้องนอน

“คิดถึงสิ คิดถึงใจจะขาด”

ชายหนุ่มกระซิบเสียงแปร่งพร่า มองหญิงสาวด้วยประกายตาร้อนแรงบ่งบอกความต้องการทางร่างกาย

“อาร์มอยากเอาพิมพ์มากรู้ไหม? หืม...อยากใส่เข้าไปในตัวพิมพ์จะแย่”

กล่าวพลางก้มหน้าซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น ลากไล้ปลายลิ้นร้อนร้ายซอกซอนระเรื่อยลงมาที่เนินอกนุ่ม

“อา...”

พิรานันท์แหงนหน้าครางเสียวพลางแอ่นเอวเพื่อยกยอดทรวงรับอุ้งปากเขา

“พิมพ์ก็อยากให้อาร์มเอาเหมือนกัน...อยากถูกอาร์มสอดใส่เข้ามาลึกๆ”

เสียงพูดคุยอันล่อแหลมชวนหวาดเสียวค่อยๆ ถูกกลืนกินพร้อมลมหายใจหอบหนักที่ถี่กระชั้นขึ้นเรื่อยๆ

เสื้อผ้าของพวกเขาถูกแต่ละฝ่ายถอดให้กันและกันอย่างรวดเร็ว เนื้อตัวเปล่าเปลือยซ้อนทับกันบนเตียงกว้าง ส่งเสียงหอบครางเคล้าเสียงหายใจกระเส่าเนิ่นนาน

รอบแรกผ่านไปอย่างร้อนแรงและสุขสม

ใต้ผ้าห่มท่ามกลางแอร์เย็นฉ่ำ อารัญกอดพิรานันท์แนบอกอุ่นด้วยอารมณ์พิศวาสที่ยังไม่มอดดับ เขาพลิกตัวทับเธออีกครั้ง เริ่มต้นสอดใส่ส่วนร้อนผ่าวที่ไม่อ่อนตัวง่ายๆ เข้าหาเนินเนื้ออ่อนไหวแต่คับแน่น ขยับเบาๆ พลางสูดปาก เกร็งตัวเสียว

จังหวะโยกกายกระแทกเข้าผสานการยกสะโพกรับเกิดขึ้นอีกครั้งและอีกครั้งจนทั้งสองร่างสั่นสะท้านเร่งเร้าและเร่าร้อน ร่างหนึ่งโอนอ่อนส่วนอีกร่างไม่มีออมแรง

อารัญก้มหน้าจูบพิรานันท์ขณะที่กลางลำตัวยังคงทะยานเข้าสู่ดินแดนหฤหรรษ์ ทั้งสองโยกคลอนประสานกัน

เขารู้สึกถึงความสุดพิเศษจากทุกสิ่งของพิรานันท์ เรื่องอย่างว่าแบบนี้ยังเป็นสิ่งวิเศษที่นิดาให้เขาไม่ได้เสียที

กว่าจะถึงวันแต่งงานเขากลับเริ่มเบื่อเธอทุกวันหวังว่าพอแต่งงานกัน ความรู้สึกรักใคร่แต่เดิมนั้นจะกลับมา ทว่าระหว่างทางยังต้องเก็บเกี่ยวประสบการณ์กันสักหน่อย เพื่อพิสูจน์ตนเองว่าพร้อมแล้วหรือไม่กับการต้องใช้ชีวิตร่วมกับผู้หญิงสักคน และคนนั้นยังเป็นคู่หมั้นตั้งแต่เด็ก

อารัญคิดอย่างนั้นด้วยหัวใจที่ยังอยู่กับนิดา ทว่าร่างกายกำลังขับเคลื่อนแนบสนิทอยู่กับใครอีกคน

เขารู้จักนิดาดียิ่งกว่าใคร เนื่องจากถูกผูกติดกันตั้งแต่อ่อนวัย อีกฝ่ายเป็นผู้หญิงที่มีเหตุผล ไม่มีนิสัยงี่เงา ที่สำคัญ เราสองคนไม่มีทางเลิกรา เขาถึงกล้าทำเรื่องอย่างว่าเช่นนี้

พิรานันท์ส่งเสียงครางเสียวอยู่ข้างหูอารัญที่แดงก่ำ เป็นเสียงหวานซ่านทรวงที่ทำให้ผู้ชายต้องใจสั่นหวั่นไหว

ชายหนุ่มเลิกคิดถึงคู่หมั้นไป เลือกก้มหน้าลากลิ้นดูดดื่มอย่างดุดัน ซุกไซ้ซอกคอหอมขาว ขบเม้มเนินอกอิ่ม พลางขยับสะโพกถี่รัวและหนักหน่วงมากยิ่งขึ้น ร้อนแรงมากกว่าเดิม

เติมเต็มส่วนที่ขาดหายให้แก่กันและกันอย่างถึงใจ

ความรู้สึกถึงรสสัมผัสอันเสียวสะท้านยามเสพสม พาอารมณ์ของคนเตลิดไปไกล

อารัญถึงขั้นติดใจพิรานันท์

หลายครั้งที่เขายังคิดเอาไว้ว่าต่อให้เรียนจบแล้วก็จะหาข้ออ้างไม่แต่งงานกับนิดาทันที

เขาจะให้เธอรอ...

รอจนกว่าเขาจะแน่ใจเรื่องการแต่งงานของเรา

เพราะถึงยังไงเขาก็ต้องแต่งงานกับเธออย่างไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

ระหว่างนี้จึงต้องขวนขวายสิ่งที่โหยหาขาดหายก่อนที่ความอิสระเสรีในเรื่องอย่างว่าจะหมดสิ้นไป

การมีบ่วงผูกคอตั้งแต่เด็กบางทีอาจไม่ใช่...