Ep.3

รถเก่งสีดำมันปลาบ แล่นไปยังท่าอากาศยานนานาชาติภูเก็ต

ดวงตาสีน้ำตาลอมดำมองออกไปนอกหน้าต่างรถด้วยสายตานิ่งขึง สมองของเขาคิดถึงแต่เรื่องการไปติดต่อซื้อที่ที่จะสร้างรีสอร์ต ที่กำลังคิดว่า จะเจรจายังไงให้เจ้าของที่ยอมตกลงขายให้ และจะเสนอราคาสูงขนาดไหนถึงจะเหมาะสม

คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนเป็นปม เพราะยังคิดไม่ออก แต่กว่าจะเดินทางไปถึงเชียงใหม่ เขาต้องคิดหาวิธีที่จะเอาที่ดินผืนนั้นมาเป็นของตนเองได้แน่ๆ

“เจ้านายครับ” คนขับรถมองกระจกแล้วเรียกนายหัวเมื่อมองเห็นรถใครคนหนึ่งคุ้นๆ ขับสวนทางไป ซึ่งฮั่นเองก็มองเห็นเหมือนกัน

“เจ้านายครับ” ฮั่นเรียกเจ้านายที่กำลังจมจ่ออยู่ในโลกของตนเองเสียงดังขึ้นอีกนิด

“อะไรฮั่น เรียกฉันซะเสียงดัง ไม่ได้หูหนวกนะเว้ย”

“รู้ครับว่าหูของเจ้านายไม่หนวก แต่เมื่อตะกี้ผมเพิ่งเห็นคุณนิลณีขับรถไปทางบ้านของเจ้านายนะครับ”

“ก็ช่างเขาสิ เกี่ยวไรกับฉันล่ะ”

หนุ่มเจ้าสำราญที่เริ่มเบื่อนางแบบสาวที่เพิ่งคบกันได้สามเดือนกว่า ออกอาการไหวไหล่ไม่ยี่ระ เขาตั้งใจจะบอกเลิกนิลณีเร็วๆนี้อยู่แล้ว เพราะชักเบื่อกับความหึงหวงของเจ้าหล่อน ที่นับวันยิ่งทำให้อึดอัด หน่าย เซ็ง อย่างที่เคยรู้สึกกับคู่ควงคนอื่นๆที่ผ่านมา

“อ้าว ผมคิดว่าเจ้านายจะจริงจังกับคุณณีเขาเสียอีก”

ความจริงฮั่นก็พอมองออกหรอก ว่าผู้ชายอย่างภาคินกับนางแบบสาวสวยคนนี้ คงคบกันไม่ถึงปีแน่ๆ เพราะเจ้าหล่อนขี้หึงเอามากๆ

ตอนคบกันเริ่มแรก หล่อนก็ไม่แสดงอาการหึงหวงอะไรฝ่ายชายหรอก แต่พอย่างเข้าเดือนที่สามเท่านั้นแหละ เจ้าหล่อนก็เริ่มหลงรักภาคินแบบหัวปักหัวปำ และหึงหวงร้ายกาจขึ้นทุกวัน ชนิดที่สาวสวยคนไหนเข้าใกล้ภาคินไม่ได้เลย หล่อนจะต้องอาละวาดใส่ทุกรายไป

“นายก็รู้คำตอบอยู่แล้วนี่”

“แต่ผมก็ไม่คิดว่าเจ้านายจะเบื่อเธอเร็วขนาดนี้นี่ครับ”

“ฉันไม่ชอบให้ใครมาแสดงอาการหึงหวงฉัน นายก็รู้”

“เธอหึง เพระเธอรักเจ้านายนะครับ”

“พอเลย เลิกพูดเรื่องไร้สาระนี่ได้แล้ว ฉันกำลังคิดเรื่องสำคัญอยู่”

ฮั่นจึงหุบปากทันที เดาได้ไม่ยากว่าเจ้านายอารมณ์ร้อนกำลังครุ่นคิดเรื่องอะไรอยู่ แต่เพราะอยากให้เจ้านายได้พักสมองบ้างจึงหันมาพูดกับคนหน้าบึ้งตึงทางด้านหลังอีกครั้ง

“ผมว่า รอให้เจ้านายไปเจอหน้าเจ้าของที่ก่อนดีไหมครับ แล้วค่อยมาคิดรับมือทีหลัง เจ้านายเคยบอกผมไม่ใช่เหรอครับ ว่าการที่เราจะสู้กับใคร เราต้องรู้เขาก่อน”

“เออ ฉันรู้แล้วว่าใคร นาวินบอกว่าเป็นแค่ตาแก่คนหนึ่งที่หวงที่มาก”

“ก็แค่ฟังมากับหู ยังไม่ได้ไปดูด้วยตานี่ครับ เจ้านายสายตาแหลมคมกว่านาวินมาก ผมว่าถ้าเจ้านายได้เห็นหน้าของเจ้าของที่ นายคงคิดออกว่าจะรับมือกับเขายังไง”

“อืม ก็จริงของนายนะ” ใบหน้าที่เคร่มขรึมเมื่อครู่จึงเริ่มผ่อนคลายลงแล้วหลับตา แล้วภาพรีสอร์ทในฝันก็เข้ามาแทนที่เรื่องเครียดๆทั้งหมด

เอี๊ยด!!!

โครม!!

“บ้าฉิบ!” ภาคินสบถออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อมีเด็กหญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งวิ่งพรวดพราดออกมากลางถนนดินลูกรัง บนถนนหนทางก็มีแต่ฝุ่นตลบอบอวลมากพออยู่แล้ว ยังมีเด็กซื่อบื้อที่ไหนวิ่งมาตัดหน้ารถแบบไม่ดูตาม้าตาเรืออีก

อีกแค่เศษเสี้ยววินาทีเท่านั้น หากคนขับรถของเขาเบรกไม่ทัน เด็กคนนั้นมีหวังได้ขึ้นสวรรค์ก่อนวัยอันควรแน่!

สายตาคมดุหันไปมองทางเด็กน้อย ที่เดินไปหยิบลูกบอลข้างทางมาเล่นเหมือนกับเมื่อกี้ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น แต่เขานี่สิตกใจแทบตาย

“เด็กนรก!”

ทว่าคนขับรถกำลังจะสตาร์ตเมอซิเดส เบนซ์ s-class คันหรูของพี่ชายออกไปเพราะรีบ ก็เห็นสตรีนางหนึ่งวิ่งกระหืดหระหอบออกมาจากปากซอย หล่อนกำลังมองซ้ายมองขวา คงมองหาลูกชายตัวแสบของหล่อนกระมัง

เมื่อเห็นว่าเด็กปลอดภัยดีแล้ว และเขาก็รีบไปทำธุระให้ตรงเวลา ภาคินจึงไม่ได้ลงไปขอโทษ แต่บอกให้คนขับรถรีบบึ่งไปบ้านของกำนันก้อนทองทันที เพราะเลยเวลานัดมามากแล้ว

โยรินดาที่เพิ่งกลับมาจากสวนผัก กำลังจะหอบผักคะน้าไปฝากพี่สาว ทว่ายังไม่ทันถึงบ้านพี่สาว บานชื่นก็รีบวิ่งมาบอกว่าตาหนูไปเล่นกับเพื่อนข้างบ้านแล้วหายไป จึงรีบพากันแยกย้ายออกตามหา