บทที่ 3 บอร์ดีการ์ดน้อยของแม่

โบสถ์ในย่านสาทร

ทุกคนในโบสถ์ต่างแสดงความยินดีกับครอบครัวของผู้นำที่เขารัก ที่ได้เห็นหลานชายสุดที่รักทั้งสองคนของพวกเขาเปิดใจเชื่อในพระเจ้า และยังเป็นเด็กดี ฉลาด น่ารัก มีมารยาทที่ดี เชื่อฟัง สมแล้วที่เป็นหานรักของพวกเขา วันนี้หลานของพวกเขาดูโตขึ้นและหล่อมากๆ เป็นลูกครึ่งที่มีนิสัยแบบไทยมากกว่าหน้าตาที่ออกแนวแขกจริงๆ โตขึ้นมาคงมีสาวรายล้อมมากมายแน่ และทุกคนพากันคิดจินตนาการถึงสองหนุ่มตอนโต และจินตนาการถึงหน้าตาพ่อของเด็กว่าคงหล่อไม่แพ้กัน ในระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างสนุกสนานนั้น บางกลุ่มในงานตกใจกับแขกที่กำลังเดินมา เพราะไม่ใช่คนไทยแน่นอน หน้าตาคล้ายๆเด็กสองคนนี้มากๆ หรือจะเป็นพ่อของเด็กที่ไม่ได้ติดต่อมาเลยอย่างที่ผู้นำที่เป็นปู่กับย่าของเด็กทั้งสองบอกไว้นะ ได้แต่คอดในใจไม่กล้าพูดหรือถามออกมา ได้แต่สกิดกันต่อๆไปจนชายหนุ่มนั้นเดินมาใกล้แม่ของเด็ก และยิ่งเชื่อหมดใจว่าเขาคือพ่อของเด็กแน่นอน ผ่านการกระทำที่ทำให้พวกเขาอดตกใจไม่ได้ ได้แต่อึ้งกันทั้งโบสถ์ไปเลยงานนี้

ด้านเจ้าชายพอเห็นแม่กระต่ายน้อยที่แสนคิดถึง ก็เดินตรงดิ่งไปหาแบบไม่สนใจคำพูดของเพื่อนที่พยายามเตือนสติอยู่ข้างๆเลย ที่พยายามให้เขาคุมอารมณ์ อย่าทำอะไรแปลกๆออกไป แต่เหมือนว่าเจ้าชายของเขาจะไม่ได้ฟังเลย เวลาที่่อยู่ในโหมดที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เขามักจะทำอะไรที่เกินความคิดของเขาเสมอ ซึ่งตอนี้ก็เช่นกันที่เขาเริ่มเข้าสู่โหมดเอาแต่ใจเหมือนเจ้าชายเพลยบอย ที่จับเหยื่อเพื่อจะขย่ำกินนั้นเอง

เขาเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านหลังของเธอ ซึ่งเธอกำลังจูงมือเด็กน้อยทั้งสองคน เพื่อทักทายพี่น้องและขอบคุณที่มางานวันเกิดของลูกชายเธอที่คุณพ่อคุณแม่จัดให้ลูกเธอ โดยที่เธอเองก็เพิ่งรู้ว่าทุกคนจะมาร่วมงานวันเกิดด้วย เขายื่นรอให้เธอพูดคุยจบ และคว้าร่างเธอมากอดและบรรจงจูบเธอต่อหน้าทุกคน ทำเอาเธอตกใจสุดที่เขาทำแบบนี้ และรีบกันเด็กๆให้อยู่ด้านหลังเธอและทุบตีเขา เพื่อให้เขาหยุดจูบเธอสักที แต่เขาไม่ฟังเธอเลย ยิ่งเธอตีเขา เขายิ่งได้ใจจูบเธอหนักกว่าเดิมจนเธอไม่มีแรงต่อต้านเขา และเขาจูบจนพอใจถึงยอมปล่อยให้เธอได้หายใจ ทำเอาทุกคนในโบสถ์ได้แต่นิ่งเงียบไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเลย กับภาพที่พวกเขาเห็น เด็กน้อยเมื่อเห็นแม่พยายามปกป้องเขาจากลุงคนนี้ พวกเขามองหน้ากันและรอจังหวะเผลอของผู้ชายที่มาจูบแม่เขา แล้วรีบมาขวางไม่ให้เขาทำอะไรแม่ของเขาได้อีก ทำเอาทุกคนอึ้งในความกล้าของเด็กน้อย

"คิดถึงมากรู้ไหมที่รัก ผมกลับมาแล้ว ขอกอดและจูบให้หายคิดถึงอีกนิดนะ"

"ที่นี้เป็นโบสถ์นะ ช่วยเคารพสถานที่ด้วยคะราฟาเอล"

"แสดงว่าจูบที่อื่นได้ งั้นเราไปคุยกันข้างนอกดีกว่า ทุกคนจะได้ไม่ตกใจไปมากกว่านี้นะ"

"ปล่อยมือจากแม่ของพวกเรานะ พวกเราไม่ให้คุณลุงพาแม่ออกไปเด็ดขาด"

"เด็กน้อยพวกเราฟังที่ลุงกับแม่คุยกันรู้เรื่องด้วย เก่งเหมือนกัน งั้นลุงจะปล่อยมือของเราก็ได้ แต่เราต้องบอกลุงว่า พวกเราชื่ออะไร ลุงได้ยินว่าวันนี้เป็นวันเกิดของพวกเราลุงจะให้ของขวัญเด็กดีอย่างพวกเรา ตกลงไหม"

"ตกลงครับ พวกเราจะบอกชื่อพวกเราให้ลุงรู้ แต่พวกเราไม่อาจรับของขวัญจากคนที่เพิ่งพบกันได้หรอกครับ แม่บอกไว้ว่า มันไม่เหมาะสม"

"งั้นบอร์ดีการ์ดน้อยทั้งสองคนจะช่วยรับของขวัญลุงได้ไหม เพราะลุงเป็นคนรู้จักของปู่กับย่าและคนที่เราเรียกว่าแม่ด้วยนะ วันนี้ลุงเพิ่งมาถึงและต้องการมาสวัสดีคุณพ่อตาแม่ยายของลุง และมาหาคนรักของลุง รู้จักกันแล้วพอจะรับของขวัญของลุงได้ไหม"

"พวกเรา คิดว่ามันก็ยังไม่ถูกต้องอยู่ดีครับ ที่รับของขวัญของลุง เพราะขโมยจูบแม่ของพวกเราแบบนี้ พวกเราจะไม่รับของจากคนที่มาทำให้แม่พวกเราเสียหายแบบนี้ครับ"

"ช่างเป็นเด็กที่กล้าหาญมาก ลุงชักอยากรู้จักชื่อของพวกเรา ช่วยบอกได้ไหม"

"ผมแม็ค และน้องชายมิ๊กส์ เป็นลูกชายของคุณแม่ที่ลุงขโมยจูบไป คราวนี้ช่วยออกห่างจากแม่ของพวกเรา เพราะพวกเราจะปกป้องแม่ แทนพ่อที่ไม่เคยพบหน้า พวกเราจะไม่ให้ใครมาแทนที่พ่อของพวกเรา เพราะแม่บอกว่าพ่อของพวกเราต้องมาหาพวกเราแน่ เพราะพ่อมอบของขวัญไว้ให้พวกเรา แม่ยังบอกอีกว่าพ่อรักพวกเราและแม่มากแต่พ่อต้องกลับไปบ้านของพ่อ เพราะพ่อต้องไปดูแลบ้านของพ่อ"

"ใช่ๆ นี้ไงของขวัญที่พ่อฝากแม่มอบให้พวกเรา ถ้าพวกเราเกิดมาพวกเราจะใส่มันไม่ถอดเลย เพราะพวกเราสัญญากับแม่ไว้แล้ว แต่พวกเราผิดสัญญาแล้วหนึ่งอย่าง เพราะพวกเราโมโหคุณลุงเลยเผลอเอาออกมาโชว์ให้คนอื่นเห็น ซึ่งแม่กำชับไว้อย่างดีว่าห้ามเอาออกมาให้ใครเห็นเด็ดขาด"

"แม่ครับพวกเราขอโทษที่ผิดสัญญา แม่ยกโทษให้พวกเราได้ไหม พวกเราแค่อยากให้คุณลุงหยุดทำให้แม่เสียหายเท่านั้นเอง ขอโทษครับแม่"

"เป็นอันว่า งานเลี้ยงของวันนี้ต้องขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานในวันนี้ และต้องขอโทษกับเรื่องของลูกสาวและหลานๆด้วยครับ พวกเขาแค่เข้าใจผิด มันเป็นธรรมดาที่คนรักจะจูบกัน พวกเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะทำให้ทุกคนตกใจ เดียวผมกับภรรยาจะพาพวกเขากลับบ้าน เพื่อพูดคุยทักทาย เชิญพี่น้องตามสบายครับพวกเราขอตัวสักครู่"

"ครับ/คะ"

"แม่ว่าพวกเรากลับไปคุยกันต่อที่บ้านไหม งั้นลูกพาหลานๆไปเตรียมบ้านต้อนรับแขกก่อน เดี่ยวแม่กับพ่อและแฟนของลูกจะตาไปที่หลังแม่ขอคุยอะไรกับแฟนของลูกสักหน่อยได้ไหมจะ"

"คะแม่ งั้นพวกเราไปก่อนนะค่ะแม่ แม็คมิ๊กส์ ไปช่วยแม่เตรียมบ้านต้อนรับแขกกันนะ"

"แต่ว่าพวกเรา ไม่อยากให้คุณลุงไปบ้านเรา เพราะเขาทำให้เสียใจแบบนี้"

"เด็กดีแม่เคยสอนไว้ยังไง จำไม่ได้แล้วเหรอ "

"ครับ จำได้ครับ พวกเราจะทำตามที่แม่กับย่าบอกครับ"

"ดีมากหลานย่า ช่วยงานแม่แทนย่าก่อนนะ เดียวย่าตามไป"

"ครับคุณย่า"