บทที่ 3

ทางด้านภาคิน

หลังจากที่ออกมาจากบ้านลลิตาแล้วเขาก็ขับรถตรงไปยังบริษัทตัวเองทันที เพราะมีบางอย่างที่ต้องไปจัดการ

“สวัสดีค่ะคุณภาคิน” เลขาที่อยู่หน้าห้องกล่าวสวัสดีลูกชายของเจ้านาย

“คุณพ่ออยู่ไหม?”

“เอ่อ...คือ คือว่า” ใบหน้าเธอมีความอึดอัดเล็กน้อย

เห็นท่าทางอ้ำอึ้งของเลขา ภาคินก็พอเดาได้ว่าข้างในนั้นกำลังทำอะไรกันอยู่ เขาไม่รอให้คนในห้องออกมาและถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปทันที

เป็นอย่างที่ภาคินคิดเอาไว้ ภายในห้องปรากฏร่างเปลือยกายของสองคนที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันอยู่ หญิงสาวหน้าตาอายุราวนักศึกษากับชายที่อายุหกสิบต้น ๆ คือบิดาของเขา ธานี วัชรโยธิน ผู้กุมอำนาจบริษัทวัชรโยธินในตอนนี้

“ว้าย!” หญิงสาวร้องขึ้นด้วยความตกใจที่จู่ ๆ มีคนเปิดประตูเข้ามาโดยไม่บอกไม่กล่าว เพราะสภาพเธอในตอนนี้ไม่เหมาะกับให้คนอื่นเห็น เธอรีบลุกเดินไปแอบด้านหลังชั้นหนังสือทันที

“ใครบังอาจเปิดประตูเข้ามาตอนนี้วะ” ธานีสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก่อนจะพบว่าคนที่กล้าเข้ามาขัดเวลาความสุข คือลูกชายของเขานั่นเอง

“เดี๋ยวนี้ถึงขั้นเอามากินที่บริษัทเลยเหรอครับ?”

“นี่คือประโยคแรกที่แกทักฉันอย่างนั้นเหรอ”

ภาคินไม่ได้แยแสต่อคำพูดของพ่อตัวเองแม้แต่น้อย เขาเดินเข้าไปนั่งที่โซฟาโดยไม่ได้มีท่าทีตกใจกับการกระทำของพ่อตน ราวกับว่าเรื่องแบบนี้เขาเห็นเป็นประจำ จนมันเป็นเรื่องชินชาสำหรับเขาไปเสียแล้ว

สายตาเขามองค้อนไปยังหญิงสาวที่ยังยืนหลบอยู่หลังตู้หนังสือ เธอจึงรีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินออกจากห้องไปทันที

ตอนนี้ในห้องจึงเพียงแค่สองคนพ่อลูกอยู่ด้วยกันใต้บรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอึดอัด

“ไปหาแม่แกหรือยัง?” น้ำเสียงดุดันเอ่ยถามด้วยความไม่สบอารมณ์ เพราะถูกขัดจังหวะความสุข

“ยังครับ กะว่าจะไปหาคุณแม่ทีหลัง เพราะเป็นทางผ่านไปคอนโดผมพอดี”

“กลับมาทั้งที ไม่คิดจะนอนบ้านเลยหรือไง”

“ขนาดคุณพ่อยังไม่ค่อยกลับบ้าน ผมจำเป็นต้องกลับบ้านตามที่คุณพ่อต้องการด้วยเหรอครับ” ภาคินยอกย้อนคำของพ่อตัวเอง ทำเอาธานีถึงกับใบหน้าแดงก่ำเพราะความโกรธ

ชายสูงวัยตบโต๊ะทำงาน แล้วชี้หน้าภาคินด้วยความโมโห “ไอ้เด็กนี่!!”

“ผมเรียนจบตามที่คุณพ่อคุณแม่ต้องการแล้ว หวังว่าจะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับผมนะครับ”

“หมดธุระแกแล้วใช่ไหม จะไปไหนก็ไป”

“ผมขอตัวครับ” ภาคินพูดจบก็ลุกออกจากห้องไปทันที ที่มาวันนี้แค่มาทวงคำสัญญาที่ผู้เป็นพ่อเคยให้ไว้กับเขาเท่านั้นเอง...

แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องไป ก็มีเสียงดังตามหลังมา

“แกจะเริ่มทำงานเมื่อไหร่?” คุณธานีตะโกนถามไล่หลังลูกชาย

“อีกสองสามวันครับ คุณพ่อบอกให้พนักงานเตรียมห้องไว้ให้ผมด้วยแล้วกัน” ภาคินตอบพร้อมกับเดินจากไป

หลังจากที่ภาคินออกไปแล้ว อริสาก็เปิดประตูเข้ามา เพื่อดูอาการเจ้านายตัวเอง เธอเป็นเลขาของธานีตั้งแต่เรียนจบปีแรกจนถึงตอนนี้ก็ร่วมสิบปีแล้ว แม้ว่าจะเข้าสู่วัยเลขสามแต่ใบหน้าและผิวพรรณก็ไม่ได้ต่างไปจากหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย อริสาเดินไปที่ข้างหลังนายตัวเองแล้วบีบไหล่นวดให้เบา ๆ เพื่อให้รู้สึกผ่อนคลาย

“อารมณ์ไม่ดีเหรอคะ ให้สาช่วยอะไรไหม?”

คุณธานีจ้องมองแววตาเลขาข้างกายเขา สมแล้วที่ทำงานกับเขามานาน จนรู้ใจเขาไปหมดทุกเรื่อง

“คงมีแต่เธอนี่แหละที่รู้ใจ ถ้าอย่างนั้น... ช่วยทำให้ฉันอารมณ์ดีหน่อยสิ”

“ได้ค่ะ นายท่าน...” อริสารับคำสั่งอย่างไม่อิดออด เพราะนอกจากเธอจะเป็นเลขาข้างกายแล้ว เธอยังเป็นเลขาร่วมเตียงด้วย